Merhabalar,
Burayı üye olmadan okurdum ama şimdi benim de bir derdim var ve sizlerden görüş almak için üye oldum.
Ben üniversite son sınıf öğrencisiyim ve ailemle yaşıyorum. Pazar günü marketten birkaç eksiğimizi almak için iki küçük kardeşim ile birlikte dışarıya çıktık. Marketten alacaklarımızı aldıktan sonra yakınlarda bulunan bir pastaneye uğrayıp kardeşlerime ekler almak istedim ve üçümüz tekrar yola düştük.
Yolda bir kadın, kucağında bebeği ile beni durdurdu. Acaba para mı isteyecek yoksa bir yeri mi soracak diye durdum. Bana bir şeyler anlatmaya başladı. Eşim vefat etti, bebeğim ve 2 tane daha küçük çocuğum var, elektrik faturamızı ödeyemedik çocuklar karanlıktan korkuyorlar, çocuklarım da ben de açız gibi şeyler söyledi. Benim de normalde çok param olmaz çok da para harcamam. Tesadüf bu ya 1 hafta önce babam bana ilaç ve supplementler alacağım diye 400 tl vermişti. Yani cebimde 310 tl gibi bir param vardı. (İlaçları babam daha sonra kendi kartı ile aldı para da bana kaldı.) Ben de başıma bir bela gelir geri çevirmeyeyim diye 20 tl verdim. Sonra kadın beni bırakmadı gerçekten çok zor durumdayım, inanın sokaktan ekmek topluyorum, erkeklere de söyleyemiyorum çok kötü niyetli insanlar var sizin karşınıza Allah tarafından çıkartıldım dedi. (Ben de tesadüflere inanırım kafamdan diyorum ki aaa bak ben ekler almayacaktım hatta dışarı bile çıkmayacaktım demek ki bu işte bir iş var görüyor musun.) Ben de bu kadar yardım edebiliyorum maalesef kusura bakmayın dedim. Bir dernek var bildiğim, orası aklıma geldi. Nerede oturuyorsunuz dedim. Ekmek büfesinin orada gibi bir şeyler dedi. (Olduğumuz yere yakın bir yer.) Bir dernek var, ben orayla görüşeyim onlar da size yardımcı olurlar dedim. Telefonunuz var mı dedim var dedi. Telefonumu da evde şarjda bırakmıştım ama yanımda not defterim vardı. Oraya yazdım. Adresini de sordum. Tuğba Apartmanı 1 numara dedi. Nişantaşı pazarının yanında dedi. Öncesinde ekmek büfesi demişti ama ikisi birbirine yakın olduğu için sorun etmedim, şüphelenmedim. Ben derneği arayıp sizi ararım dedim. (Hatta kafamdan şey diyorum dernek belki elektriğini falan öder, ben de babamla konuşayım yemek kartındaki harcamadığı paralar ile bu ablaya erzak alıp götürürüz.) Tamam görüşürsün ama gerçekten çok zor durumdayım falan filan dedi. Ben de size ne lazım şimdi tam olarak dedim. Kadın da tekrar işte elektriği, yiyecek sıkıntısını, çocuklarını söyledi. Diğer iki sabimin üzerine kapıyı kilitledim de geldim buralara dedi. Sen de annesin beni anlarsın dedi, kardeşlerimi çocuğum sandı. Ben de ablalarıyım dedim. Aaaa öyle mi çok pardon falan dedi. Yani tam olarak ne istiyorsunuz benden dedim. Basiretim bağlandı herhalde bir türlü yolumuza ilerleyemedik, çocuklarla kalakaldık yolun ortasında. Tüpüm bitti dedi. (Şimdi düşünüyorum da bunu öncesinde hiç söylememişti.) Ben de ne kadar tüp dedim. 3 aydan 3 aya doldurtuyorum 110 tl dedi. Ben de 100 tl daha verdim. Allah razı olsun dedi hemen gitti. Ama evinin olduğu yere doğru değil tam tersi yöne gitti. O an üzerinde çok düşünmedim, herhalde başkalarına da soracak dedim. Biz de çocuklarla ekler almaya gittik. Her neyse ekleri aldık eve döndük. Annemlere anlattım annem de 120 tl mi verdin dedi şaşırdı. Benim de içim bir kötü oldu. Acaba beni kandırdı mı diye aklıma düşünceler geldi. Ama ben iyi niyetle verdiğim için içimden "Allahım ben o ablanın iyi niyetine güvenerek verdim, eğer doğru söylüyorsa helal olsun ama yalan söyleyip beni kandırdıysa da sana havale ediyorum." dedim. Derneğe yazdım böyle böyle diye. Sonra ablanın verdiği numarayı aradım. Telefon çalmadı bile. Hat düşmedi. Ulaşılamıyor bile demedi. Acaba benim telefonumda mı sıkıntı var diye başkalarını aradım ama gayet de arayabiliyordum. Yine kötü düşünmeyeyim belki de telefonu ödeme yapamadığı için kapatılmıştır falan dedim içimden. En iyisi yarın bana verdiği adrese gidip bir bakayım dedim. Yarın oldu ve tarif ettiği yerlerdeki tüm binalara tek tek baktım ve Tuğba Apartmanı diye bir yer asla yok. Yine de kalbimi bozmayayım diyorum belki ben bulamamışımdır gibisinden ama yok yani. Bu abla sanırım beni kandırdı. Acayip zoruma gitti ya, kimseye güvenemeyecek miyiz? Neden iyi niyetimizden yararlanıp duygularımızla oynuyorlar, sinir oldum. Şimdi bu durumda bir bakdak soğuk su iç diyenleriniz olacaktır. Bunun dışında önerileriniz ya da hayata dair genel önerileriniz varsa kabulümdür. Polise gitsem şikayetçi olsam, sonra o kadını yolda falan bulursam polisi tekrar arasam falan diye kafamda kurdum ama yapmadım. Yapılır mı? O kadın muhtemelen bu taraflarda oturuyor çünkü sokağa çıkma yasağında nasıl buralara gelsin diyorum. Bugün gözümü dört açtım bulur muyum diye ama yoktu. Bu kadar uzun yazdığım için kusura bakmayın. Şimdiden çok teşekkürler.
