- 16 Ağustos 2016
- 9.337
- 4.667
-
- Konu Sahibi sonmelodi00
- #61
Allah yardımcın olsun...
Allah yardımcın olsun...Merhabalar. Bu bir tavsiye konusudan çok derdimi anlatacağım bir konu olacak.
2 yıllık evliyim 10 aylık bir çocuğum var.Ailesi yüzünden biraz zor şartlarda evlendik. Annesi beni istemiyordu hatta sözlüyken yüzüme de söyledi “ben ayrılırsınız diye bekliyordum. ” Hatta sözümde akrabalarıma ilk gelin bir başka oluyor ikinci öyle değil dedi. Ben ikinci geliniyim. Nedense sevmiyor beni anlamıyorum. Kendi memleketlerinden değilim, birazda kafa yapılarımız farklı. Sürekli kapanmamı söylüyordu. Eltimde açık bu arada. Bende artık bunaldığım için bu benim tercihim artık söylemeyin dedim o zamandan beri söylemiyor.
Evlenmemizde aslında çok acele oldu. Okulu bitirdikten sonra çalışmaya başladım. Farklı şehirlerde yaşıyorduk. Ne arıyor ne soruyor iyice koptuk. Bir gün o kadar sinir oldum ki dedim bu ay sonuna kadar evlenemiyorsak ayrılacağım ben yapamıyorum dedim ve blöf değildi gerçekten bıkmıştım artık.
ben böyle deyince sözde parası olmayan borcu olan annesi düğünü hemen yapalım demeye başladı. Eşimin bir birikimi yoktu kredi çekmişti annesiyle babasının oturduğu ev için onu ödüyordu ama annesi hep borcum var borcum var diyordu. Ailemle tanışmaya gittiğimizde onlara annesi şey demişti işte o zaman güvenim kalmamıştı zaten. Bunların haberi yok ben kuyumcuda altın biriktiriyorum demişti. Eşime de paramız yok deyip sürekli sömürüyordu. Babası da çalışıyor üstelik.
neyse evleneceğiz eşya bakmaya gittik dayısı da geldi ne alakaysa. Bize onu almayın bunu almayın demeye başladı. Parayı yarı yarıya benim ailemle onun ailesi verdi oysaki ona neyse. Bende dedimki sen galiba dayınla evleneceksin siz bakın ben gidiyorum. Kavga çıktı orada eşim dayısından taraf oldu ağlattılar beni. Bir kaç dakikanın içinde katalogdan eşya seçildi. Görmedim bile umrumda da değildi. Yalvar yakar barıştık evlendik. Hamile olduğumu öğrendim. Bu arada benim ailemin olduğu ilde yaşıyoruz. Eşim memleketini bırakıp geldi benim için. Çünkü burada iş imkanımız var ikimizinde.
annesi hamile olduğumu öğrendiğinden beri evlenmeden hamile kalmışım gibi imalarda bulundu sürekli. Bunun yüzünden de kavga çıktı eşim bağırdı annesine falan ama kadın anlamıyor.
6 aylık hamileyken bir gün annesi aradı oğlum baban çok hasta gel hastaneye götür. Aramızda 750km yol var. Oradada bir sürü akrabaları var. Babası diyor ki bir şeyim yok hastaneye gitmem. Bir iki gün geçti eşim öğlen eve geldi işten çıkmış oraya gitmek için.
Annesi demiş gelin ben para vereceğim. Kusa kusa gittim yollarda 12 saat. Hakikaten babası hasta falan değilmiş gitmediler de hastaneye. Ev kira zaten faturalar falan. Neyse 10 gün kaldık. Bir gün dahi annesi evde oturmadı. Sabah eşim arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyordu annesi de onunla çıkıyordu 9-10 a kadar gelmiyordu. Ben evde tek başıma oturdum 10 gün. Hani kedi köpeği bırakırsınız ya evde öyle bırakıp gidiyordu beni yokmuşum gibi. Bir gün akşam annesi babası ben otururken babası bana okudun da ne oldun sanki dedi durup dururken. Ne demek o dedim amaan boşver dedi. Sinir oldum tabi. Eşim gelince söyledim. O da kahvaltıda babasına dedi tartıştılar. Annesi evde olduğu sürece sık tuvalete gidiyorsun sende kesin bir hastalık var deyip durdu. Oysaki hamilelikten. Demesin öyle diye tuvaletimi tutmaktan gerçekten hastalandım gece hastaneye gittik enfeksiyon oluşmuş. Gelmemize yakın dedim eşime annenden para aldın mı. O da dedi ki borcu varmış veremeyecekmiş. Çağırdım annesini yanımıza dedim hani para verecektin senin yüzünden işten çıktı. O da borcum var veremem ne yapayım dedi çıktı gitti. Biz eşimle tartıştık. Evimize geldiğimiz gün şükür namazı kıldım.
doğum yaptım. 1 ay sonra eşimin teyzesiyle geldi kv. Keşke hiç gelmeseydi. Sezaryen oldum. Bir sabah annemle konuşmasını duydum. Diyor ki biz kendi yemeğimizi kendimiz yapıp yiyoruz hiçbir şey yapmıyor. Annemde dedi ki siz zaten kıza bakmaya gelmediniz mi bir de iş mi bekliyorsunuz dedi kapattı telefonu.Bu da geçti. Bir gece bebeği uyutup tuvalete gittim o zaman da eşim başka odada yatıyordu ben rahatsız olmayayım diye. Bir geldim ki kv benim o da da yatak örtüsünü katlıyor. Ne yapıyorsun sen dedim toplu dursun dedi. Dedim çık git odamdan. Çıkarttım onu kapattım kapıyı. Ertesi gün babamla hastaneye gittik. Geldim ki gardrop ve iç çamaşırı çekmecemin altı üstüne gelmiş. Bir de diyor ki çok dağınıktı ben topladım. Ve iç çamaşırımın bir tanesini de çöpte gördüm. eşime demedim çünkü kavga çıksın istemedim. Anneme diyemedim kadın zaten çok üzülüyor. Kimseye anlatamıyorum patlayacak gibi oluyorum.Geçen ay memleketine gittik yine ısrarla.Kp torununu hiç görmedi. Eşim çok ısrar etti Babamda görsün diye kıyamadım. Gittik. Yine beni evde bırakıp bırakıp gitti. Babası başka oda da telefonla oynadı. Eşim yine arkadaşlarıyla gezdi. Ben salak gibi tek kaldım. Şu an eşim çalışıyor sadece asgari ücretle. Bunu bilmesine rağmen evinin bütün alışverişini yaptırdı.Bütün sülale için mangal yaptırdı. Şunu da ben alayım demedi.Maaşı aldığımız gün gitmiştik beş kuruşsuz döndük. Ben çalışamıyorum diye babam bize ayda 2500-3000 civarı para veriyor.Hakkını asla ödeyemem. Bu yüzden olumsuz şeyleri aileme anlatamıyorum çünkü eşime de ailesine de çok taraf alırlar ve üzülürler.
Buraya yazmak biraz olsun içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Su 'aılesı cok zorluklarla mucadele etmıs' le, Doven soven koca ıcın 'kucukken sevgi gormemıs' bahaneleri ölümüne kapısır.Sanırım yanlış anlaşıldım. Kocam sütten çıkmış ak kaşık değil. Yaptığı her şeyi bilerek isteyerek yapıyor. Ailesi çok zorluklarla mücadele etmiş. O yüzden ne deseler yapıyor. Doğru değil tabii ki bu. O da hatasız değil zaten.
Bence ayrıl bu ne babamdan para olacak birde onu ailesine mangala mo verecek K bakma da 2-3 bin tek başına yaşarsın bu ne söyle ailem kredi çekti ödeyemiyor sen bize bakmak zorundasın bebeğin ihtiyaçlarını al de bak bakim mangal yakabilecek miMerhabalar. Bu bir tavsiye konusudan çok derdimi anlatacağım bir konu olacak.
2 yıllık evliyim 10 aylık bir çocuğum var.Ailesi yüzünden biraz zor şartlarda evlendik. Annesi beni istemiyordu hatta sözlüyken yüzüme de söyledi “ben ayrılırsınız diye bekliyordum. ” Hatta sözümde akrabalarıma ilk gelin bir başka oluyor ikinci öyle değil dedi. Ben ikinci geliniyim. Nedense sevmiyor beni anlamıyorum. Kendi memleketlerinden değilim, birazda kafa yapılarımız farklı. Sürekli kapanmamı söylüyordu. Eltimde açık bu arada. Bende artık bunaldığım için bu benim tercihim artık söylemeyin dedim o zamandan beri söylemiyor.
Evlenmemizde aslında çok acele oldu. Okulu bitirdikten sonra çalışmaya başladım. Farklı şehirlerde yaşıyorduk. Ne arıyor ne soruyor iyice koptuk. Bir gün o kadar sinir oldum ki dedim bu ay sonuna kadar evlenemiyorsak ayrılacağım ben yapamıyorum dedim ve blöf değildi gerçekten bıkmıştım artık.
ben böyle deyince sözde parası olmayan borcu olan annesi düğünü hemen yapalım demeye başladı. Eşimin bir birikimi yoktu kredi çekmişti annesiyle babasının oturduğu ev için onu ödüyordu ama annesi hep borcum var borcum var diyordu. Ailemle tanışmaya gittiğimizde onlara annesi şey demişti işte o zaman güvenim kalmamıştı zaten. Bunların haberi yok ben kuyumcuda altın biriktiriyorum demişti. Eşime de paramız yok deyip sürekli sömürüyordu. Babası da çalışıyor üstelik.
neyse evleneceğiz eşya bakmaya gittik dayısı da geldi ne alakaysa. Bize onu almayın bunu almayın demeye başladı. Parayı yarı yarıya benim ailemle onun ailesi verdi oysaki ona neyse. Bende dedimki sen galiba dayınla evleneceksin siz bakın ben gidiyorum. Kavga çıktı orada eşim dayısından taraf oldu ağlattılar beni. Bir kaç dakikanın içinde katalogdan eşya seçildi. Görmedim bile umrumda da değildi. Yalvar yakar barıştık evlendik. Hamile olduğumu öğrendim. Bu arada benim ailemin olduğu ilde yaşıyoruz. Eşim memleketini bırakıp geldi benim için. Çünkü burada iş imkanımız var ikimizinde.
annesi hamile olduğumu öğrendiğinden beri evlenmeden hamile kalmışım gibi imalarda bulundu sürekli. Bunun yüzünden de kavga çıktı eşim bağırdı annesine falan ama kadın anlamıyor.
6 aylık hamileyken bir gün annesi aradı oğlum baban çok hasta gel hastaneye götür. Aramızda 750km yol var. Oradada bir sürü akrabaları var. Babası diyor ki bir şeyim yok hastaneye gitmem. Bir iki gün geçti eşim öğlen eve geldi işten çıkmış oraya gitmek için.
Annesi demiş gelin ben para vereceğim. Kusa kusa gittim yollarda 12 saat. Hakikaten babası hasta falan değilmiş gitmediler de hastaneye. Ev kira zaten faturalar falan. Neyse 10 gün kaldık. Bir gün dahi annesi evde oturmadı. Sabah eşim arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyordu annesi de onunla çıkıyordu 9-10 a kadar gelmiyordu. Ben evde tek başıma oturdum 10 gün. Hani kedi köpeği bırakırsınız ya evde öyle bırakıp gidiyordu beni yokmuşum gibi. Bir gün akşam annesi babası ben otururken babası bana okudun da ne oldun sanki dedi durup dururken. Ne demek o dedim amaan boşver dedi. Sinir oldum tabi. Eşim gelince söyledim. O da kahvaltıda babasına dedi tartıştılar. Annesi evde olduğu sürece sık tuvalete gidiyorsun sende kesin bir hastalık var deyip durdu. Oysaki hamilelikten. Demesin öyle diye tuvaletimi tutmaktan gerçekten hastalandım gece hastaneye gittik enfeksiyon oluşmuş. Gelmemize yakın dedim eşime annenden para aldın mı. O da dedi ki borcu varmış veremeyecekmiş. Çağırdım annesini yanımıza dedim hani para verecektin senin yüzünden işten çıktı. O da borcum var veremem ne yapayım dedi çıktı gitti. Biz eşimle tartıştık. Evimize geldiğimiz gün şükür namazı kıldım.
doğum yaptım. 1 ay sonra eşimin teyzesiyle geldi kv. Keşke hiç gelmeseydi. Sezaryen oldum. Bir sabah annemle konuşmasını duydum. Diyor ki biz kendi yemeğimizi kendimiz yapıp yiyoruz hiçbir şey yapmıyor. Annemde dedi ki siz zaten kıza bakmaya gelmediniz mi bir de iş mi bekliyorsunuz dedi kapattı telefonu.Bu da geçti. Bir gece bebeği uyutup tuvalete gittim o zaman da eşim başka odada yatıyordu ben rahatsız olmayayım diye. Bir geldim ki kv benim o da da yatak örtüsünü katlıyor. Ne yapıyorsun sen dedim toplu dursun dedi. Dedim çık git odamdan. Çıkarttım onu kapattım kapıyı. Ertesi gün babamla hastaneye gittik. Geldim ki gardrop ve iç çamaşırı çekmecemin altı üstüne gelmiş. Bir de diyor ki çok dağınıktı ben topladım. Ve iç çamaşırımın bir tanesini de çöpte gördüm. eşime demedim çünkü kavga çıksın istemedim. Anneme diyemedim kadın zaten çok üzülüyor. Kimseye anlatamıyorum patlayacak gibi oluyorum.Geçen ay memleketine gittik yine ısrarla.Kp torununu hiç görmedi. Eşim çok ısrar etti Babamda görsün diye kıyamadım. Gittik. Yine beni evde bırakıp bırakıp gitti. Babası başka oda da telefonla oynadı. Eşim yine arkadaşlarıyla gezdi. Ben salak gibi tek kaldım. Şu an eşim çalışıyor sadece asgari ücretle. Bunu bilmesine rağmen evinin bütün alışverişini yaptırdı.Bütün sülale için mangal yaptırdı. Şunu da ben alayım demedi.Maaşı aldığımız gün gitmiştik beş kuruşsuz döndük. Ben çalışamıyorum diye babam bize ayda 2500-3000 civarı para veriyor.Hakkını asla ödeyemem. Bu yüzden olumsuz şeyleri aileme anlatamıyorum çünkü eşime de ailesine de çok taraf alırlar ve üzülürler.
Buraya yazmak biraz olsun içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Merhabalar. Bu bir tavsiye konusudan çok derdimi anlatacağım bir konu olacak.
2 yıllık evliyim 10 aylık bir çocuğum var.Ailesi yüzünden biraz zor şartlarda evlendik. Annesi beni istemiyordu hatta sözlüyken yüzüme de söyledi “ben ayrılırsınız diye bekliyordum. ” Hatta sözümde akrabalarıma ilk gelin bir başka oluyor ikinci öyle değil dedi. Ben ikinci geliniyim. Nedense sevmiyor beni anlamıyorum. Kendi memleketlerinden değilim, birazda kafa yapılarımız farklı. Sürekli kapanmamı söylüyordu. Eltimde açık bu arada. Bende artık bunaldığım için bu benim tercihim artık söylemeyin dedim o zamandan beri söylemiyor.
Evlenmemizde aslında çok acele oldu. Okulu bitirdikten sonra çalışmaya başladım. Farklı şehirlerde yaşıyorduk. Ne arıyor ne soruyor iyice koptuk. Bir gün o kadar sinir oldum ki dedim bu ay sonuna kadar evlenemiyorsak ayrılacağım ben yapamıyorum dedim ve blöf değildi gerçekten bıkmıştım artık.
ben böyle deyince sözde parası olmayan borcu olan annesi düğünü hemen yapalım demeye başladı. Eşimin bir birikimi yoktu kredi çekmişti annesiyle babasının oturduğu ev için onu ödüyordu ama annesi hep borcum var borcum var diyordu. Ailemle tanışmaya gittiğimizde onlara annesi şey demişti işte o zaman güvenim kalmamıştı zaten. Bunların haberi yok ben kuyumcuda altın biriktiriyorum demişti. Eşime de paramız yok deyip sürekli sömürüyordu. Babası da çalışıyor üstelik.
neyse evleneceğiz eşya bakmaya gittik dayısı da geldi ne alakaysa. Bize onu almayın bunu almayın demeye başladı. Parayı yarı yarıya benim ailemle onun ailesi verdi oysaki ona neyse. Bende dedimki sen galiba dayınla evleneceksin siz bakın ben gidiyorum. Kavga çıktı orada eşim dayısından taraf oldu ağlattılar beni. Bir kaç dakikanın içinde katalogdan eşya seçildi. Görmedim bile umrumda da değildi. Yalvar yakar barıştık evlendik. Hamile olduğumu öğrendim. Bu arada benim ailemin olduğu ilde yaşıyoruz. Eşim memleketini bırakıp geldi benim için. Çünkü burada iş imkanımız var ikimizinde.
annesi hamile olduğumu öğrendiğinden beri evlenmeden hamile kalmışım gibi imalarda bulundu sürekli. Bunun yüzünden de kavga çıktı eşim bağırdı annesine falan ama kadın anlamıyor.
6 aylık hamileyken bir gün annesi aradı oğlum baban çok hasta gel hastaneye götür. Aramızda 750km yol var. Oradada bir sürü akrabaları var. Babası diyor ki bir şeyim yok hastaneye gitmem. Bir iki gün geçti eşim öğlen eve geldi işten çıkmış oraya gitmek için.
Annesi demiş gelin ben para vereceğim. Kusa kusa gittim yollarda 12 saat. Hakikaten babası hasta falan değilmiş gitmediler de hastaneye. Ev kira zaten faturalar falan. Neyse 10 gün kaldık. Bir gün dahi annesi evde oturmadı. Sabah eşim arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyordu annesi de onunla çıkıyordu 9-10 a kadar gelmiyordu. Ben evde tek başıma oturdum 10 gün. Hani kedi köpeği bırakırsınız ya evde öyle bırakıp gidiyordu beni yokmuşum gibi. Bir gün akşam annesi babası ben otururken babası bana okudun da ne oldun sanki dedi durup dururken. Ne demek o dedim amaan boşver dedi. Sinir oldum tabi. Eşim gelince söyledim. O da kahvaltıda babasına dedi tartıştılar. Annesi evde olduğu sürece sık tuvalete gidiyorsun sende kesin bir hastalık var deyip durdu. Oysaki hamilelikten. Demesin öyle diye tuvaletimi tutmaktan gerçekten hastalandım gece hastaneye gittik enfeksiyon oluşmuş. Gelmemize yakın dedim eşime annenden para aldın mı. O da dedi ki borcu varmış veremeyecekmiş. Çağırdım annesini yanımıza dedim hani para verecektin senin yüzünden işten çıktı. O da borcum var veremem ne yapayım dedi çıktı gitti. Biz eşimle tartıştık. Evimize geldiğimiz gün şükür namazı kıldım.
doğum yaptım. 1 ay sonra eşimin teyzesiyle geldi kv. Keşke hiç gelmeseydi. Sezaryen oldum. Bir sabah annemle konuşmasını duydum. Diyor ki biz kendi yemeğimizi kendimiz yapıp yiyoruz hiçbir şey yapmıyor. Annemde dedi ki siz zaten kıza bakmaya gelmediniz mi bir de iş mi bekliyorsunuz dedi kapattı telefonu.Bu da geçti. Bir gece bebeği uyutup tuvalete gittim o zaman da eşim başka odada yatıyordu ben rahatsız olmayayım diye. Bir geldim ki kv benim o da da yatak örtüsünü katlıyor. Ne yapıyorsun sen dedim toplu dursun dedi. Dedim çık git odamdan. Çıkarttım onu kapattım kapıyı. Ertesi gün babamla hastaneye gittik. Geldim ki gardrop ve iç çamaşırı çekmecemin altı üstüne gelmiş. Bir de diyor ki çok dağınıktı ben topladım. Ve iç çamaşırımın bir tanesini de çöpte gördüm. eşime demedim çünkü kavga çıksın istemedim. Anneme diyemedim kadın zaten çok üzülüyor. Kimseye anlatamıyorum patlayacak gibi oluyorum.Geçen ay memleketine gittik yine ısrarla.Kp torununu hiç görmedi. Eşim çok ısrar etti Babamda görsün diye kıyamadım. Gittik. Yine beni evde bırakıp bırakıp gitti. Babası başka oda da telefonla oynadı. Eşim yine arkadaşlarıyla gezdi. Ben salak gibi tek kaldım. Şu an eşim çalışıyor sadece asgari ücretle. Bunu bilmesine rağmen evinin bütün alışverişini yaptırdı.Bütün sülale için mangal yaptırdı. Şunu da ben alayım demedi.Maaşı aldığımız gün gitmiştik beş kuruşsuz döndük. Ben çalışamıyorum diye babam bize ayda 2500-3000 civarı para veriyor.Hakkını asla ödeyemem. Bu yüzden olumsuz şeyleri aileme anlatamıyorum çünkü eşime de ailesine de çok taraf alırlar ve üzülürler.
Buraya yazmak biraz olsun içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Evet seviyorumEşinizi seviyor musunuz gerçekten ?
Amaaan uzaktan uzaktan olmuyor diye evleneyim demişsiniz. Ezdikçe ezmişler sizi. Eşiniz de ezilmiş ama ikiniz de ağzınızı açmamışsınız. Kendi ailenize de yazık etmişsiniz. Ne diyelim şimdi? Boşan desek yapmazsınız. Kv de arsızın teki. Eşiniz pısırık. Allah sabır versinMerhabalar. Bu bir tavsiye konusudan çok derdimi anlatacağım bir konu olacak.
2 yıllık evliyim 10 aylık bir çocuğum var.Ailesi yüzünden biraz zor şartlarda evlendik. Annesi beni istemiyordu hatta sözlüyken yüzüme de söyledi “ben ayrılırsınız diye bekliyordum. ” Hatta sözümde akrabalarıma ilk gelin bir başka oluyor ikinci öyle değil dedi. Ben ikinci geliniyim. Nedense sevmiyor beni anlamıyorum. Kendi memleketlerinden değilim, birazda kafa yapılarımız farklı. Sürekli kapanmamı söylüyordu. Eltimde açık bu arada. Bende artık bunaldığım için bu benim tercihim artık söylemeyin dedim o zamandan beri söylemiyor.
Evlenmemizde aslında çok acele oldu. Okulu bitirdikten sonra çalışmaya başladım. Farklı şehirlerde yaşıyorduk. Ne arıyor ne soruyor iyice koptuk. Bir gün o kadar sinir oldum ki dedim bu ay sonuna kadar evlenemiyorsak ayrılacağım ben yapamıyorum dedim ve blöf değildi gerçekten bıkmıştım artık.
ben böyle deyince sözde parası olmayan borcu olan annesi düğünü hemen yapalım demeye başladı. Eşimin bir birikimi yoktu kredi çekmişti annesiyle babasının oturduğu ev için onu ödüyordu ama annesi hep borcum var borcum var diyordu. Ailemle tanışmaya gittiğimizde onlara annesi şey demişti işte o zaman güvenim kalmamıştı zaten. Bunların haberi yok ben kuyumcuda altın biriktiriyorum demişti. Eşime de paramız yok deyip sürekli sömürüyordu. Babası da çalışıyor üstelik.
neyse evleneceğiz eşya bakmaya gittik dayısı da geldi ne alakaysa. Bize onu almayın bunu almayın demeye başladı. Parayı yarı yarıya benim ailemle onun ailesi verdi oysaki ona neyse. Bende dedimki sen galiba dayınla evleneceksin siz bakın ben gidiyorum. Kavga çıktı orada eşim dayısından taraf oldu ağlattılar beni. Bir kaç dakikanın içinde katalogdan eşya seçildi. Görmedim bile umrumda da değildi. Yalvar yakar barıştık evlendik. Hamile olduğumu öğrendim. Bu arada benim ailemin olduğu ilde yaşıyoruz. Eşim memleketini bırakıp geldi benim için. Çünkü burada iş imkanımız var ikimizinde.
annesi hamile olduğumu öğrendiğinden beri evlenmeden hamile kalmışım gibi imalarda bulundu sürekli. Bunun yüzünden de kavga çıktı eşim bağırdı annesine falan ama kadın anlamıyor.
6 aylık hamileyken bir gün annesi aradı oğlum baban çok hasta gel hastaneye götür. Aramızda 750km yol var. Oradada bir sürü akrabaları var. Babası diyor ki bir şeyim yok hastaneye gitmem. Bir iki gün geçti eşim öğlen eve geldi işten çıkmış oraya gitmek için.
Annesi demiş gelin ben para vereceğim. Kusa kusa gittim yollarda 12 saat. Hakikaten babası hasta falan değilmiş gitmediler de hastaneye. Ev kira zaten faturalar falan. Neyse 10 gün kaldık. Bir gün dahi annesi evde oturmadı. Sabah eşim arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyordu annesi de onunla çıkıyordu 9-10 a kadar gelmiyordu. Ben evde tek başıma oturdum 10 gün. Hani kedi köpeği bırakırsınız ya evde öyle bırakıp gidiyordu beni yokmuşum gibi. Bir gün akşam annesi babası ben otururken babası bana okudun da ne oldun sanki dedi durup dururken. Ne demek o dedim amaan boşver dedi. Sinir oldum tabi. Eşim gelince söyledim. O da kahvaltıda babasına dedi tartıştılar. Annesi evde olduğu sürece sık tuvalete gidiyorsun sende kesin bir hastalık var deyip durdu. Oysaki hamilelikten. Demesin öyle diye tuvaletimi tutmaktan gerçekten hastalandım gece hastaneye gittik enfeksiyon oluşmuş. Gelmemize yakın dedim eşime annenden para aldın mı. O da dedi ki borcu varmış veremeyecekmiş. Çağırdım annesini yanımıza dedim hani para verecektin senin yüzünden işten çıktı. O da borcum var veremem ne yapayım dedi çıktı gitti. Biz eşimle tartıştık. Evimize geldiğimiz gün şükür namazı kıldım.
doğum yaptım. 1 ay sonra eşimin teyzesiyle geldi kv. Keşke hiç gelmeseydi. Sezaryen oldum. Bir sabah annemle konuşmasını duydum. Diyor ki biz kendi yemeğimizi kendimiz yapıp yiyoruz hiçbir şey yapmıyor. Annemde dedi ki siz zaten kıza bakmaya gelmediniz mi bir de iş mi bekliyorsunuz dedi kapattı telefonu.Bu da geçti. Bir gece bebeği uyutup tuvalete gittim o zaman da eşim başka odada yatıyordu ben rahatsız olmayayım diye. Bir geldim ki kv benim o da da yatak örtüsünü katlıyor. Ne yapıyorsun sen dedim toplu dursun dedi. Dedim çık git odamdan. Çıkarttım onu kapattım kapıyı. Ertesi gün babamla hastaneye gittik. Geldim ki gardrop ve iç çamaşırı çekmecemin altı üstüne gelmiş. Bir de diyor ki çok dağınıktı ben topladım. Ve iç çamaşırımın bir tanesini de çöpte gördüm. eşime demedim çünkü kavga çıksın istemedim. Anneme diyemedim kadın zaten çok üzülüyor. Kimseye anlatamıyorum patlayacak gibi oluyorum.Geçen ay memleketine gittik yine ısrarla.Kp torununu hiç görmedi. Eşim çok ısrar etti Babamda görsün diye kıyamadım. Gittik. Yine beni evde bırakıp bırakıp gitti. Babası başka oda da telefonla oynadı. Eşim yine arkadaşlarıyla gezdi. Ben salak gibi tek kaldım. Şu an eşim çalışıyor sadece asgari ücretle. Bunu bilmesine rağmen evinin bütün alışverişini yaptırdı.Bütün sülale için mangal yaptırdı. Şunu da ben alayım demedi.Maaşı aldığımız gün gitmiştik beş kuruşsuz döndük. Ben çalışamıyorum diye babam bize ayda 2500-3000 civarı para veriyor.Hakkını asla ödeyemem. Bu yüzden olumsuz şeyleri aileme anlatamıyorum çünkü eşime de ailesine de çok taraf alırlar ve üzülürler.
Buraya yazmak biraz olsun içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Olgun olmayan bir adamı zorla evliliğe sürüklemişsiniz. Adam olana ya benle 1 ay içinde evlen ya da ayrılalım denmez. Demeye gerek kalmaz adam kendi evlenelim der. Demiyorsa hiç evlenilmez. Anası istemiyorsa hele hiç evlenilmez. Nişanda dayısını tutan seni ağlatan adamla hiç... Daha dinliyorsan sayayım.Merhabalar. Bu bir tavsiye konusudan çok derdimi anlatacağım bir konu olacak.
2 yıllık evliyim 10 aylık bir çocuğum var.Ailesi yüzünden biraz zor şartlarda evlendik. Annesi beni istemiyordu hatta sözlüyken yüzüme de söyledi “ben ayrılırsınız diye bekliyordum. ” Hatta sözümde akrabalarıma ilk gelin bir başka oluyor ikinci öyle değil dedi. Ben ikinci geliniyim. Nedense sevmiyor beni anlamıyorum. Kendi memleketlerinden değilim, birazda kafa yapılarımız farklı. Sürekli kapanmamı söylüyordu. Eltimde açık bu arada. Bende artık bunaldığım için bu benim tercihim artık söylemeyin dedim o zamandan beri söylemiyor.
Evlenmemizde aslında çok acele oldu. Okulu bitirdikten sonra çalışmaya başladım. Farklı şehirlerde yaşıyorduk. Ne arıyor ne soruyor iyice koptuk. Bir gün o kadar sinir oldum ki dedim bu ay sonuna kadar evlenemiyorsak ayrılacağım ben yapamıyorum dedim ve blöf değildi gerçekten bıkmıştım artık.
ben böyle deyince sözde parası olmayan borcu olan annesi düğünü hemen yapalım demeye başladı. Eşimin bir birikimi yoktu kredi çekmişti annesiyle babasının oturduğu ev için onu ödüyordu ama annesi hep borcum var borcum var diyordu. Ailemle tanışmaya gittiğimizde onlara annesi şey demişti işte o zaman güvenim kalmamıştı zaten. Bunların haberi yok ben kuyumcuda altın biriktiriyorum demişti. Eşime de paramız yok deyip sürekli sömürüyordu. Babası da çalışıyor üstelik.
neyse evleneceğiz eşya bakmaya gittik dayısı da geldi ne alakaysa. Bize onu almayın bunu almayın demeye başladı. Parayı yarı yarıya benim ailemle onun ailesi verdi oysaki ona neyse. Bende dedimki sen galiba dayınla evleneceksin siz bakın ben gidiyorum. Kavga çıktı orada eşim dayısından taraf oldu ağlattılar beni. Bir kaç dakikanın içinde katalogdan eşya seçildi. Görmedim bile umrumda da değildi. Yalvar yakar barıştık evlendik. Hamile olduğumu öğrendim. Bu arada benim ailemin olduğu ilde yaşıyoruz. Eşim memleketini bırakıp geldi benim için. Çünkü burada iş imkanımız var ikimizinde.
annesi hamile olduğumu öğrendiğinden beri evlenmeden hamile kalmışım gibi imalarda bulundu sürekli. Bunun yüzünden de kavga çıktı eşim bağırdı annesine falan ama kadın anlamıyor.
6 aylık hamileyken bir gün annesi aradı oğlum baban çok hasta gel hastaneye götür. Aramızda 750km yol var. Oradada bir sürü akrabaları var. Babası diyor ki bir şeyim yok hastaneye gitmem. Bir iki gün geçti eşim öğlen eve geldi işten çıkmış oraya gitmek için.
Annesi demiş gelin ben para vereceğim. Kusa kusa gittim yollarda 12 saat. Hakikaten babası hasta falan değilmiş gitmediler de hastaneye. Ev kira zaten faturalar falan. Neyse 10 gün kaldık. Bir gün dahi annesi evde oturmadı. Sabah eşim arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyordu annesi de onunla çıkıyordu 9-10 a kadar gelmiyordu. Ben evde tek başıma oturdum 10 gün. Hani kedi köpeği bırakırsınız ya evde öyle bırakıp gidiyordu beni yokmuşum gibi. Bir gün akşam annesi babası ben otururken babası bana okudun da ne oldun sanki dedi durup dururken. Ne demek o dedim amaan boşver dedi. Sinir oldum tabi. Eşim gelince söyledim. O da kahvaltıda babasına dedi tartıştılar. Annesi evde olduğu sürece sık tuvalete gidiyorsun sende kesin bir hastalık var deyip durdu. Oysaki hamilelikten. Demesin öyle diye tuvaletimi tutmaktan gerçekten hastalandım gece hastaneye gittik enfeksiyon oluşmuş. Gelmemize yakın dedim eşime annenden para aldın mı. O da dedi ki borcu varmış veremeyecekmiş. Çağırdım annesini yanımıza dedim hani para verecektin senin yüzünden işten çıktı. O da borcum var veremem ne yapayım dedi çıktı gitti. Biz eşimle tartıştık. Evimize geldiğimiz gün şükür namazı kıldım.
doğum yaptım. 1 ay sonra eşimin teyzesiyle geldi kv. Keşke hiç gelmeseydi. Sezaryen oldum. Bir sabah annemle konuşmasını duydum. Diyor ki biz kendi yemeğimizi kendimiz yapıp yiyoruz hiçbir şey yapmıyor. Annemde dedi ki siz zaten kıza bakmaya gelmediniz mi bir de iş mi bekliyorsunuz dedi kapattı telefonu.Bu da geçti. Bir gece bebeği uyutup tuvalete gittim o zaman da eşim başka odada yatıyordu ben rahatsız olmayayım diye. Bir geldim ki kv benim o da da yatak örtüsünü katlıyor. Ne yapıyorsun sen dedim toplu dursun dedi. Dedim çık git odamdan. Çıkarttım onu kapattım kapıyı. Ertesi gün babamla hastaneye gittik. Geldim ki gardrop ve iç çamaşırı çekmecemin altı üstüne gelmiş. Bir de diyor ki çok dağınıktı ben topladım. Ve iç çamaşırımın bir tanesini de çöpte gördüm. eşime demedim çünkü kavga çıksın istemedim. Anneme diyemedim kadın zaten çok üzülüyor. Kimseye anlatamıyorum patlayacak gibi oluyorum.Geçen ay memleketine gittik yine ısrarla.Kp torununu hiç görmedi. Eşim çok ısrar etti Babamda görsün diye kıyamadım. Gittik. Yine beni evde bırakıp bırakıp gitti. Babası başka oda da telefonla oynadı. Eşim yine arkadaşlarıyla gezdi. Ben salak gibi tek kaldım. Şu an eşim çalışıyor sadece asgari ücretle. Bunu bilmesine rağmen evinin bütün alışverişini yaptırdı.Bütün sülale için mangal yaptırdı. Şunu da ben alayım demedi.Maaşı aldığımız gün gitmiştik beş kuruşsuz döndük. Ben çalışamıyorum diye babam bize ayda 2500-3000 civarı para veriyor.Hakkını asla ödeyemem. Bu yüzden olumsuz şeyleri aileme anlatamıyorum çünkü eşime de ailesine de çok taraf alırlar ve üzülürler.
Buraya yazmak biraz olsun içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
Dün sağlık bakanı açıklama yaptı akraba ziyaretleri yüzünden artmaya başlamış tekrarCorona yok galiba orda herkes biryerlerde fink atıyor bu nasıl iş
Arkadaşım senin hitabetin kuvvetli ama yazdıklarının hepsi gerçekdışı. Kocan ve sen aynısınız o yüzden toz kondurmuyorsun zaten ona da. Babana güvenerek çocuk yapmışsın , evet ailene güvenmişsin çalışmıyorsun baban bakıyor çalışsan da bebeğe yine baban bakacak ? kime güvenmiş oluyorsun evlenir evlenmek çocuk yaparak. benim babam bana ayda 2,500 tl para verecek kocam asgari ücretini ailesine mangal partisi yaparak harcayacak suratına tükürürüm o adamın. Baban da boşanma diye destekliyor şu an eş dost lafını kızı boşandı bebekle ortada kaldı lafını duymak istemiyor. Allah ım kimseyi evladıyla sınamasın. 50 -60 yaşında adamdır , dünüre rahat ikram yapılsın diye parasını ortaya koyuyor. siz nasıl et yediniz o partide babanıza hiç gözünüz dolmadı mı ? bir erkek için sırf kocam olsun diye bunu görmeye değer miydi demediniz mi? bazı genç kızlar beni çok korkutuyor. kv kafası çalışan bir kadın beni neden sevmiyor diyorsunuz ya ? muhtemelen kendine benzetti rakip gördü ondan sevmiyor.Merak etmeyin sorumluluğunu alamadığım hiçbir işe kalkışmadım şu zamana kadar. Attığım her adımın sorumluluğu bende. Şayet bir gün boşanırsam soluğu ailemin evinde almam. Ne kadar zorluk çekersem çekeyim kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Ailemin desteğine gelince evet sağolsunlar beni yalnız bırakmıyorlar ama bu da geçici bir süre için. Ailem dahi olsa kimsenin sırtından geçinmedim geçinmemde. Ne eşime ne de aileme güvenerek çocuk yapmadım. Kendime güvenerek çocuk yaptım ve zerre pişman değilim. İşim ve gelirim pandemi dolayısıyla uzadı bu da maddi olarak zorladı haliyle. Yaptığınız yorumu hiç doğru bulmadım.
Çok mu âşıktınız eşinize böyle bir aileyi göre göre evlendiniz?Şu an için yapabileceğiniz tek şey onlarla görüşmeyi konuşmayı kesmek sizi bariz istememişler hala da istemiyorlarMerhabalar. Bu bir tavsiye konusudan çok derdimi anlatacağım bir konu olacak.
2 yıllık evliyim 10 aylık bir çocuğum var.Ailesi yüzünden biraz zor şartlarda evlendik. Annesi beni istemiyordu hatta sözlüyken yüzüme de söyledi “ben ayrılırsınız diye bekliyordum. ” Hatta sözümde akrabalarıma ilk gelin bir başka oluyor ikinci öyle değil dedi. Ben ikinci geliniyim. Nedense sevmiyor beni anlamıyorum. Kendi memleketlerinden değilim, birazda kafa yapılarımız farklı. Sürekli kapanmamı söylüyordu. Eltimde açık bu arada. Bende artık bunaldığım için bu benim tercihim artık söylemeyin dedim o zamandan beri söylemiyor.
Evlenmemizde aslında çok acele oldu. Okulu bitirdikten sonra çalışmaya başladım. Farklı şehirlerde yaşıyorduk. Ne arıyor ne soruyor iyice koptuk. Bir gün o kadar sinir oldum ki dedim bu ay sonuna kadar evlenemiyorsak ayrılacağım ben yapamıyorum dedim ve blöf değildi gerçekten bıkmıştım artık.
ben böyle deyince sözde parası olmayan borcu olan annesi düğünü hemen yapalım demeye başladı. Eşimin bir birikimi yoktu kredi çekmişti annesiyle babasının oturduğu ev için onu ödüyordu ama annesi hep borcum var borcum var diyordu. Ailemle tanışmaya gittiğimizde onlara annesi şey demişti işte o zaman güvenim kalmamıştı zaten. Bunların haberi yok ben kuyumcuda altın biriktiriyorum demişti. Eşime de paramız yok deyip sürekli sömürüyordu. Babası da çalışıyor üstelik.
neyse evleneceğiz eşya bakmaya gittik dayısı da geldi ne alakaysa. Bize onu almayın bunu almayın demeye başladı. Parayı yarı yarıya benim ailemle onun ailesi verdi oysaki ona neyse. Bende dedimki sen galiba dayınla evleneceksin siz bakın ben gidiyorum. Kavga çıktı orada eşim dayısından taraf oldu ağlattılar beni. Bir kaç dakikanın içinde katalogdan eşya seçildi. Görmedim bile umrumda da değildi. Yalvar yakar barıştık evlendik. Hamile olduğumu öğrendim. Bu arada benim ailemin olduğu ilde yaşıyoruz. Eşim memleketini bırakıp geldi benim için. Çünkü burada iş imkanımız var ikimizinde.
annesi hamile olduğumu öğrendiğinden beri evlenmeden hamile kalmışım gibi imalarda bulundu sürekli. Bunun yüzünden de kavga çıktı eşim bağırdı annesine falan ama kadın anlamıyor.
6 aylık hamileyken bir gün annesi aradı oğlum baban çok hasta gel hastaneye götür. Aramızda 750km yol var. Oradada bir sürü akrabaları var. Babası diyor ki bir şeyim yok hastaneye gitmem. Bir iki gün geçti eşim öğlen eve geldi işten çıkmış oraya gitmek için.
Annesi demiş gelin ben para vereceğim. Kusa kusa gittim yollarda 12 saat. Hakikaten babası hasta falan değilmiş gitmediler de hastaneye. Ev kira zaten faturalar falan. Neyse 10 gün kaldık. Bir gün dahi annesi evde oturmadı. Sabah eşim arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyordu annesi de onunla çıkıyordu 9-10 a kadar gelmiyordu. Ben evde tek başıma oturdum 10 gün. Hani kedi köpeği bırakırsınız ya evde öyle bırakıp gidiyordu beni yokmuşum gibi. Bir gün akşam annesi babası ben otururken babası bana okudun da ne oldun sanki dedi durup dururken. Ne demek o dedim amaan boşver dedi. Sinir oldum tabi. Eşim gelince söyledim. O da kahvaltıda babasına dedi tartıştılar. Annesi evde olduğu sürece sık tuvalete gidiyorsun sende kesin bir hastalık var deyip durdu. Oysaki hamilelikten. Demesin öyle diye tuvaletimi tutmaktan gerçekten hastalandım gece hastaneye gittik enfeksiyon oluşmuş. Gelmemize yakın dedim eşime annenden para aldın mı. O da dedi ki borcu varmış veremeyecekmiş. Çağırdım annesini yanımıza dedim hani para verecektin senin yüzünden işten çıktı. O da borcum var veremem ne yapayım dedi çıktı gitti. Biz eşimle tartıştık. Evimize geldiğimiz gün şükür namazı kıldım.
doğum yaptım. 1 ay sonra eşimin teyzesiyle geldi kv. Keşke hiç gelmeseydi. Sezaryen oldum. Bir sabah annemle konuşmasını duydum. Diyor ki biz kendi yemeğimizi kendimiz yapıp yiyoruz hiçbir şey yapmıyor. Annemde dedi ki siz zaten kıza bakmaya gelmediniz mi bir de iş mi bekliyorsunuz dedi kapattı telefonu.Bu da geçti. Bir gece bebeği uyutup tuvalete gittim o zaman da eşim başka odada yatıyordu ben rahatsız olmayayım diye. Bir geldim ki kv benim o da da yatak örtüsünü katlıyor. Ne yapıyorsun sen dedim toplu dursun dedi. Dedim çık git odamdan. Çıkarttım onu kapattım kapıyı. Ertesi gün babamla hastaneye gittik. Geldim ki gardrop ve iç çamaşırı çekmecemin altı üstüne gelmiş. Bir de diyor ki çok dağınıktı ben topladım. Ve iç çamaşırımın bir tanesini de çöpte gördüm. eşime demedim çünkü kavga çıksın istemedim. Anneme diyemedim kadın zaten çok üzülüyor. Kimseye anlatamıyorum patlayacak gibi oluyorum.Geçen ay memleketine gittik yine ısrarla.Kp torununu hiç görmedi. Eşim çok ısrar etti Babamda görsün diye kıyamadım. Gittik. Yine beni evde bırakıp bırakıp gitti. Babası başka oda da telefonla oynadı. Eşim yine arkadaşlarıyla gezdi. Ben salak gibi tek kaldım. Şu an eşim çalışıyor sadece asgari ücretle. Bunu bilmesine rağmen evinin bütün alışverişini yaptırdı.Bütün sülale için mangal yaptırdı. Şunu da ben alayım demedi.Maaşı aldığımız gün gitmiştik beş kuruşsuz döndük. Ben çalışamıyorum diye babam bize ayda 2500-3000 civarı para veriyor.Hakkını asla ödeyemem. Bu yüzden olumsuz şeyleri aileme anlatamıyorum çünkü eşime de ailesine de çok taraf alırlar ve üzülürler.
Buraya yazmak biraz olsun içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.