- 15 Ocak 2015
- 214
- 55
- 30
- Konu Sahibi Minikbirbal
- #1
Ben önceden çok neşeli güler yüzlü bı insandım ne ara böyle oldum die dusunuyorum etrafimdakilerin eleştirileri kırgınlığım uzgunlugumu kimsenin umursayamayisi sadece bencilce kendilerini düşünmesi ve bunun benm ailem olması beni çok yıpratıyor bı anne babanın. Devamlı evlatini seni silerim seni aramam sormam hoş hiç bı zaman aramazlar ya nasılsın iyimisin die devamlı tehtitlerinden trblerinden çok yoruldum hersene bisilere takılıp huzursuZLUK çıkmasından bu yüzden kendimi herkezden geri çekiyorum evimde kızım eşimle birlikte oluyorum kimseyle konusasim yok disaria bile çıkmıyorum evimde mutluyum beni en çok yoran bu dünyada annem babam öldü onlarıutlu etmek için ne kadar cabalasamda olmuyor mutlu olmuyolar onlara göre eşim eş deil iyi baba deil kizini simarttiginicin onla oyunlar oynayıp güldüğü için kötü bı baba ben kızımın üstüne dustugum için dovmedigim sabırla ona laf annlattigim için bende kötü bı anneyim cnku cocumla çok ilgiliyim hele kızım böyle bı torun olamaz şımarık söz dinlemeyen arsız iyi bı torun deil cnku onların istediği gibi 6 yaşındaki bı çocuk saatlerce gotunun üstüne oturması lazım konusmamasi gulmemesi oyun oynamak istememesi lazım anneden babadan korkmadigi gibi kotu bı çocuk herkezin gonlunu yapmaktan altta. Almaktan yorgunum beni kimsenin anlamamasindan kirildimi üzüldüm mu sadece kendileri i dusunmelerinden yorgunum ve artık düşünüyorum galiba sorun bende ben yanlış bisiler yapıyorum hayat böyle yasanmamali ve çok korkuyorum bı gün annem gibi bı anne olmaktan çok korkuyorum çocuğuma bu duygularinin yaşamasını asla istemiyorum onu herzaman sevcem herzaman yanında olucam onu sevgiyle buyutucem hiç bı zaman ne kadar kizarsam kizayim annem babam beni sevmiyo kelimesini asla soylemicek çok çok sevicem cnki ben çok sevilmedim
Benim ikinci çocuğundan sonra eşim ve k.v.le çok kavgalarimiz oldu onlar psikolojimi öyle alt üst ettiler ki çok dikkatli olan ben anlık unutkanlığım yüzünden 2 yaşındaki kızımın bacağına kaynar çaydanlık devrildi ve o günden beri alt üst oldum. Bı annenin şu hayattaki en büyük acısi vicdan azabı b enim yüzümden çok acı çekti ömür boyu bu izleri taşıyacak bende kendimi affetmicem çok kötü bı anneyim.10 ay oldu hala aglamadigim huzurlu uyuduğum günüm yok.Bunu size anlatiyorum çünkü en büyük mutluluk evinizdeki huzur iyi olun şükredin evladiniz var biz iyiysek onlar da iyi yoksa onlarda mutsuz Rabbim kimseyi evladiyla imtihan etmesin İnşaallah 
.
