Merhaba arkadaşlar,
Benim derdim şu, eşim için evlatlarımın bile anne babasından sonra gelmesi. Şöyle ki ben ilk bebeğimi 36 haftalık hamileyken kaybettim. Kalbi durdu miniğimin
Kaybetmeden 4 gün önce hareketlerini hissetmiyorum diye dr.a gitmiştim kontrol zamanım olmamasına rağmen. Dr. NST'ye bağladı, usg ile baktı bir şey yok dedi. Dedim Dr hanım ellerim ayaklarım çok şiş bu normal mi? Normal yaz gebesisin dedi. Peki artık eskisi gibi hareketli değil bebeğim önceden çok hareket ederdi, "Normal büyüdü artık, yeri daraldı." Eşim de yanımdaydı bu olaylarda. Sonra Dr 4 gün sonrasına randevu verdi. Gittik, NST'ye girdik. Kalp atışı alınamadı, USG ile de bakıldı yok kalbi atmıyor miniğimin. Ben tabii hiç beklemiyorum böyle bir şey, beynim durdu, ağlamaktan kendimden geçtim... Normal doğum yapmaya çalıştılar, olmadı. Sezaryen ile aldılar meleğimi....
Bebeğimi kaybettikten sonra ben deli gibi sebep araştırıyorum, nedir neden olmuştur diye... Kendi araştırmalarım ile sebepler buldum ve gerekli testleri yaptırdım. Kan pıhtılaşması çıktı bende. Sonra yine ben kendim iyi bir dr araştırmasına girdim... 3-4 tane dr gezdim en sonunda içime sinen bir Dr buldum. Meğer daha 20.haftada belli imiş bu sorunun bende olduğu ama Dr göz ardı etmiş. Tam 15 gündür bebeğim sıkıntıdaymış, NST sonuçlarına göre. Dr.un beni eve göndermek yerine bebeği alması gerekiyormuş kaybetmeden gittiğim son kontrolde... Ama işte herkes Dr. olamıyor...
Neyse... Burayı şundan anlattım bebeğimi kaybettikten sonra neden oldu savaşını, iyi bir Dr bulma savaşını tek başıma verdim... Çok şükür 5ay sonra tekrar hamile kalıp bir bebeğim daha oldu...
Problem şu ki eşimin ailesine her yıl check up yaptırırız. Bu sene bir kaç problem çıktı onlarda. Eşim işte günlerce Dr aradı, devletteki en iyi Dr.lardan (Prof. falan) randevu aldı gecelerce 12 ye kadar uyumadı randevu alabilmek için ki uykuya da çok düşkündür. Gittiler Dr.un dediği sorun yok, bu yaşta bu değerler çok normal. İnanmadı, özel Dr.lara randevu aldı, hepsi bir şey yok dedi... Ve bu dönemde de eşim aklına geldikçe ağlayıp durdu ya bir şey varsa anne-babamda diye...
Ben bu süreçte kendimi o kadar kötü hissettim ki... Neden diyeceksiniz, şundan... Keşke bu pimpirikliliğini evladına yapsaydı, belki evladım şuan da sağ olurdu... Hadi o zaman yapmadın, kaybettikten sonra sebep bulma savaşında bana destek verseydi. O da araştırsaydı anne-babasının sonuçlarını araştırdığı gibi...
O kadar kırgınım ki... Yüzüne bile bakmak istemiyorum... Hayır sen evladını kaybettin sadece bir kere, kaybettiğin gün göz yaşı döktün. Sonra? Sonra hiç ağladığını bile görmedim. Ama hasta olma ihtimali olan anne-babası için günlerce göz yaşı döktü... Bilmiyorum ben mi çok abartıyorum bu durumu?
Evlat yaa evlat... Evlat her şeyden öte değil midir? Evlat candan bile öte değil midir?? Çok kırgınım ve en kötüsü de şu evladımı kaybetmemde onu suçluyorum
Bu duygudan da nasıl kurtulurum hiç bilmiyorum...
