Ben ilk kez duydum internetten bir baktım lütfen lütfen bunun üzerinde durun belki bu şekilde olur ya hiç tanımıyorum sizi ama nasıl dua ediyorum nasıl çocuğunuz olsa mutlu olurum şu an anlatamıyorum lütfen bu yöntemi de bir deneyin .Bi de Rosi diye bir şey varmış Rosi tekniği bi de ona bakalım
Acaba Türkiyede var mı Rosi ile hamile kalan
Sperm bulunamayan erkeklerin öncü hücrelerinden oluyormus
Esiniz istemiyorsa yapacak bir sey yok. Araya birilerini sokuo ikna etseniz ileride beni zorla ikna ettiniz demeyecegi ne malum. Cocugu istemedigini belli edecek seyler yapacak.Herkesin 30 Ağustos Zafer Bayramı Kutlu Olsun öncelikle.
Bir hafta önce yaklaşık bir yıldır devam etmekte olduğumuz tüp bebek tedavisinin sonuna geldik ve maalesef olumsuz sonuçlandı. Doktorun söylediği ise eşimin maalesef bu denemede de görüldüğü üzere çocuk sahibi olmasının imkansız oluşuydu. Daha önce 3 defa Mikrotese ameliyatı oldu eşim ve hiçbirinde sperm bulunamadı. Geçen hafta yine yıkıldık. Böyle olan birçok çift var biliyorum. Eşim ameliyattan çıktığında ve onu odaya getirdiklerinde tek düşündüğüm acaba bu defa sperm bulundu mu değil, acaba eşimin çok ağrısı var mı, çok canı yanıyor mu Allahım, kısa zamanda ağrılarının dinmesi ve sağlığına kavuşmasıydı. Nitekim bir haftadır dikişleri alınana kadar pansumanını da yaptım banyo da yaptırdım. Bu ameliyatı biraz ağrılı oldu nedense.
Şimdi problem şu. Ben artık durumu kabullendim. Bizim çocuğumuz olmayacak. Eşimi de çok seviyorum asla bırakmam. Ama her şeyin bir çözümü var, bu şekilde üzüntü ile ağlamakla yaşamak yerine yuvamızı şenlendirecek bir bebeği evlat edinmeyi çok istiyorum. Çeşitli hormon takviyeleri vs. ile süt annesi süt babası da olabiliriz. Yani benim böyle bir kaygım yok ama eşimin var o da olur ona da peki.
Ama o asla bu işe yanaşmıyor. Bak diyorum doğurmakla kan bağıyla anne baba olunmaz. Hem 40 yaş altı olduğumuz için daha çok 0-1 yaş aralığı alma hakkımız var. Çocuğumuz olsun. Evladımız olsun, ona oda yapalım, ilgilenelim. Büyütelim, anne baba olmak ne demek belki de o yavruda bu duyguyu fazlasıyla bulucaz. Evimiz şenlenecek. Bundan adım gibi eminim.
Ama asla yanaşmıyor. Ben istemiyorum diyor. Sorun şu ki benim de yaşım ilerliyor ve yumurta rezervim azalıyor. Yani ilerleye ilerleye hepten kaybedicem anne olma şansımı.
Ben eşimi seviyorum ve ondan ayrılmamak için hem de bir evladımız olsun diye bu yolu seçmeye dünden hazırım. Ama o bu konuda çok net.
Benim net olduğum konu ise, evet bazı insanlar evlat edinmeden de çocuksuz hayatlarına devam ederler. Buna saygım sonsuz. Ama ben içimdeki annelik duygusunu asla bastıramıyorum. Bir çocuk sahibi olmayı evlat edinmek de olsa çok ama çok istiyorum. Ona sonsuz şefkat ve sevgimi vereceğime, onu en iyi şekilde yetiştireceğime inanıyorum.
Hayatıma başka birini alıp tekrar evlenip çocuk sahibi olmaktansa bunu tercih ettim ama karşımdaki insandan net cevap : İstemiyorum!
Bu durumda sizce benim halim ne olacak? Boşanmalı mıyım? Elimden başka bir şey gelmiyor artık. Eşiniz zamanla alışır filan demeyin o çok net bu konuda. Bak diyorum seni bırakmıycam seninle devam edicem ama bir çocuğumuz olsun istiyorum diyorum yok diyor. Senin şansın var istersen ayrılırız diyor.
Yorumlarınızı bekliyorum.
keşke o fikri aklımızdan atmayı başarabilseydikAdam belkide sahiplenip kendi evladı gibi sevemeyeceğini düşünüyordur ve bu sebepten kesinlikle istemiyorum diyordur. Bu bencillik değil doğru olanı yapıyor. Empati yapıyorum,bende yapamazdım evlat edinerek.. Burada karar artık size ait.. ya eşinizle birlikte çocuksuz bir hayatı tercih edeceksiniz yada eşinizden ayrılıp başka bir hayata doğru yürüyeceksiniz.. Ben olsam eşimle devam etmeyi tercih ederdim,çocuk fikrini aklımdan tamamen atarak.. hem kim bilir,belki birgün olmaz denen şeyler olur..
Kök hücre tedavisi çok kısa bir zaman için de yapılmaya başlanacak Bülent tıraş hocaya görünün derim ben evlatlık isterseniz de yine alın tabi bir Can'a umut olmak kadar güzel bir şey yokHerkesin 30 Ağustos Zafer Bayramı Kutlu Olsun öncelikle.
Bir hafta önce yaklaşık bir yıldır devam etmekte olduğumuz tüp bebek tedavisinin sonuna geldik ve maalesef olumsuz sonuçlandı. Doktorun söylediği ise eşimin maalesef bu denemede de görüldüğü üzere çocuk sahibi olmasının imkansız oluşuydu. Daha önce 3 defa Mikrotese ameliyatı oldu eşim ve hiçbirinde sperm bulunamadı. Geçen hafta yine yıkıldık. Böyle olan birçok çift var biliyorum. Eşim ameliyattan çıktığında ve onu odaya getirdiklerinde tek düşündüğüm acaba bu defa sperm bulundu mu değil, acaba eşimin çok ağrısı var mı, çok canı yanıyor mu Allahım, kısa zamanda ağrılarının dinmesi ve sağlığına kavuşmasıydı. Nitekim bir haftadır dikişleri alınana kadar pansumanını da yaptım banyo da yaptırdım. Bu ameliyatı biraz ağrılı oldu nedense.
Şimdi problem şu. Ben artık durumu kabullendim. Bizim çocuğumuz olmayacak. Eşimi de çok seviyorum asla bırakmam. Ama her şeyin bir çözümü var, bu şekilde üzüntü ile ağlamakla yaşamak yerine yuvamızı şenlendirecek bir bebeği evlat edinmeyi çok istiyorum. Çeşitli hormon takviyeleri vs. ile süt annesi süt babası da olabiliriz. Yani benim böyle bir kaygım yok ama eşimin var o da olur ona da peki.
Ama o asla bu işe yanaşmıyor. Bak diyorum doğurmakla kan bağıyla anne baba olunmaz. Hem 40 yaş altı olduğumuz için daha çok 0-1 yaş aralığı alma hakkımız var. Çocuğumuz olsun. Evladımız olsun, ona oda yapalım, ilgilenelim. Büyütelim, anne baba olmak ne demek belki de o yavruda bu duyguyu fazlasıyla bulucaz. Evimiz şenlenecek. Bundan adım gibi eminim.
Ama asla yanaşmıyor. Ben istemiyorum diyor. Sorun şu ki benim de yaşım ilerliyor ve yumurta rezervim azalıyor. Yani ilerleye ilerleye hepten kaybedicem anne olma şansımı.
Ben eşimi seviyorum ve ondan ayrılmamak için hem de bir evladımız olsun diye bu yolu seçmeye dünden hazırım. Ama o bu konuda çok net.
Benim net olduğum konu ise, evet bazı insanlar evlat edinmeden de çocuksuz hayatlarına devam ederler. Buna saygım sonsuz. Ama ben içimdeki annelik duygusunu asla bastıramıyorum. Bir çocuk sahibi olmayı evlat edinmek de olsa çok ama çok istiyorum. Ona sonsuz şefkat ve sevgimi vereceğime, onu en iyi şekilde yetiştireceğime inanıyorum.
Hayatıma başka birini alıp tekrar evlenip çocuk sahibi olmaktansa bunu tercih ettim ama karşımdaki insandan net cevap : İstemiyorum!
Bu durumda sizce benim halim ne olacak? Boşanmalı mıyım? Elimden başka bir şey gelmiyor artık. Eşiniz zamanla alışır filan demeyin o çok net bu konuda. Bak diyorum seni bırakmıycam seninle devam edicem ama bir çocuğumuz olsun istiyorum diyorum yok diyor. Senin şansın var istersen ayrılırız diyor.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Bende boyle dusunuyorum eşimde sorun var. Kesınlıkle cocuk olmadan olmuyor esimi cok sevebılırım fakat evlılık içinde cocuk olmasıda şart. Hatta bu donemde evlenmeden önce herkes herşeyı yapıyo kadın hamıle kalıyo direk evlilik yapıyolar demekki evlilik dediğin olay cocuk içinFikir ağır ameliyat geçirdikten sonra çıkmadı. Yeni değil. Evet haklısınız. Çocuğu istemiyorsa istemiyordur. Zorlamayla olmaz. Ben kendi adıma çocuk sahibi olmayı çok istiyorum. Küçüklükten beri hayalim. Çok üzülüp çok ağlıyorum. Onu da zorlayamam. Demem o ki, evlilik iki insanın hayatı birlikte sürdürme isteği olabilir ama kişiye göre değişir. Benim için de çok zor eşimden ayrılma düşüncesi. Ama anne olamama düşüncesi de çok zor. Kimse kimseye mecbur da değil. Anne olurum evladım hayırsız olur, eşim kötü olur, vefat eder. Bunlar hep kader... Bilemem. Şuan bu duyguyu kabullenecek mecalim yok. Reddediyorum çocuğumun olmaması düşüncesini yani. İlerleyen yıllarda da ah keşke boşanıp bir evladım olsaydı deyip demeyeceğimin garantisi yok. Evliliğin en doğal getirisi ve evlenmek isteyen eşlerin de isteğidir çocuk. Yani sizin dediğiniz gibi "İki insan birbirini sevdiği, hayatı beraber yaşamak istediği için evlenir. Çocuk için değil." gibi bir düşünce yok. Makina gibi, ben senle evlencem çünkü çocuk istiyorum demez kimse. Tavuk kümesine girer gibi. Ama bu eşlerin doğal isteği ve beklentisidir. Olmuyorsa da çözüm yoluna bakılır. O da olmuyorsa herkes yoluna. Yapacak bir şey yok galiba.
Onlarda nikah yok zina yapıyorlar ama onların hiç haklı çıkacak yani yok öyle şeyleri örnek göstermek bence yanlış sonra hamilelik oluncada mecburen evlenmek zorunda kaliyorlar henüz çocuğu ortada bırakacak kadar vicdansız değiller cunku...insanın çocuğu olmayınca yada herhangi birşeye ihtiyaci olunca gözü başka birşey görmüyor ama herşey bir sınav unutmamalıyız.illaki olmasi lazım düşüncesinden kurtulmakta fayda var.yoksa kendinizi çok yipratirsiniz.Bende boyle dusunuyorum eşimde sorun var. Kesınlıkle cocuk olmadan olmuyor esimi cok sevebılırım fakat evlılık içinde cocuk olmasıda şart. Hatta bu donemde evlenmeden önce herkes herşeyı yapıyo kadın hamıle kalıyo direk evlilik yapıyolar demekki evlilik dediğin olay cocuk için
Ben zinaya takılmıyorum hoca nikahı yapar yıne cocuk yapar sonra resmi nikah yapar. Hoca nikahını genel olarak insanlar seks için yapıyolar gunah olmasın dıye ama hamıle kalınca resmi nikah yapıyolar yanı evlenınce insanın doğal olarak cocuk beklentısı oluyor bana gore. Yok yıpratmam cunku cokta olmıcak bişey yok Allahın izniyle olur bebekteOnlarda nikah yok zina yapıyorlar ama onların hiç haklı çıkacak yani yok öyle şeyleri örnek göstermek bence yanlış sonra hamilelik oluncada mecburen evlenmek zorunda kaliyorlar henüz çocuğu ortada bırakacak kadar vicdansız değiller cunku...insanın çocuğu olmayınca yada herhangi birşeye ihtiyaci olunca gözü başka birşey görmüyor ama herşey bir sınav unutmamalıyız.illaki olmasi lazım düşüncesinden kurtulmakta fayda var.yoksa kendinizi çok yipratirsiniz.
Tam olarak aynısını yaşıyoruz tek farkımız bizim 2 tese oluşumuz. Bu konuda yalnz değilsin. Geçen ay 2. Tesede de hiç sperm bulunamayınca yıkıldık. Bize de maalesef doktor dediki: başka yerlerde boşuna para harcamayın elimizden geleni yaptk ama tedaviye hiçbirşeklde cevap vermemiş bünyeniz. Ne yapıcaz bilmyrm şaşkınız şoktayızHerkesin 30 Ağustos Zafer Bayramı Kutlu Olsun öncelikle.
Bir hafta önce yaklaşık bir yıldır devam etmekte olduğumuz tüp bebek tedavisinin sonuna geldik ve maalesef olumsuz sonuçlandı. Doktorun söylediği ise eşimin maalesef bu denemede de görüldüğü üzere çocuk sahibi olmasının imkansız oluşuydu. Daha önce 3 defa Mikrotese ameliyatı oldu eşim ve hiçbirinde sperm bulunamadı. Geçen hafta yine yıkıldık. Böyle olan birçok çift var biliyorum. Eşim ameliyattan çıktığında ve onu odaya getirdiklerinde tek düşündüğüm acaba bu defa sperm bulundu mu değil, acaba eşimin çok ağrısı var mı, çok canı yanıyor mu Allahım, kısa zamanda ağrılarının dinmesi ve sağlığına kavuşmasıydı. Nitekim bir haftadır dikişleri alınana kadar pansumanını da yaptım banyo da yaptırdım. Bu ameliyatı biraz ağrılı oldu nedense.
Şimdi problem şu. Ben artık durumu kabullendim. Bizim çocuğumuz olmayacak. Eşimi de çok seviyorum asla bırakmam. Ama her şeyin bir çözümü var, bu şekilde üzüntü ile ağlamakla yaşamak yerine yuvamızı şenlendirecek bir bebeği evlat edinmeyi çok istiyorum. Çeşitli hormon takviyeleri vs. ile süt annesi süt babası da olabiliriz. Yani benim böyle bir kaygım yok ama eşimin var o da olur ona da peki.
Ama o asla bu işe yanaşmıyor. Bak diyorum doğurmakla kan bağıyla anne baba olunmaz. Hem 40 yaş altı olduğumuz için daha çok 0-1 yaş aralığı alma hakkımız var. Çocuğumuz olsun. Evladımız olsun, ona oda yapalım, ilgilenelim. Büyütelim, anne baba olmak ne demek belki de o yavruda bu duyguyu fazlasıyla bulucaz. Evimiz şenlenecek. Bundan adım gibi eminim.
Ama asla yanaşmıyor. Ben istemiyorum diyor. Sorun şu ki benim de yaşım ilerliyor ve yumurta rezervim azalıyor. Yani ilerleye ilerleye hepten kaybedicem anne olma şansımı.
Ben eşimi seviyorum ve ondan ayrılmamak için hem de bir evladımız olsun diye bu yolu seçmeye dünden hazırım. Ama o bu konuda çok net.
Benim net olduğum konu ise, evet bazı insanlar evlat edinmeden de çocuksuz hayatlarına devam ederler. Buna saygım sonsuz. Ama ben içimdeki annelik duygusunu asla bastıramıyorum. Bir çocuk sahibi olmayı evlat edinmek de olsa çok ama çok istiyorum. Ona sonsuz şefkat ve sevgimi vereceğime, onu en iyi şekilde yetiştireceğime inanıyorum.
Hayatıma başka birini alıp tekrar evlenip çocuk sahibi olmaktansa bunu tercih ettim ama karşımdaki insandan net cevap : İstemiyorum!
Bu durumda sizce benim halim ne olacak? Boşanmalı mıyım? Elimden başka bir şey gelmiyor artık. Eşiniz zamanla alışır filan demeyin o çok net bu konuda. Bak diyorum seni bırakmıycam seninle devam edicem ama bir çocuğumuz olsun istiyorum diyorum yok diyor. Senin şansın var istersen ayrılırız diyor.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Çok çok geçmiş olsun kardeşim. Allahtan ümit kesilmez ne yapalım elden gelen yok. Nasıl bir tedavi uyguladı doktorunuz ve kaç ay tedaviye devam ettiniz? FSH yüksek miydi? Bunları yazar mısınız bana da fikir olurTam olarak aynısını yaşıyoruz tek farkımız bizim 2 tese oluşumuz. Bu konuda yalnz değilsin. Geçen ay 2. Tesede de hiç sperm bulunamayınca yıkıldık. Bize de maalesef doktor dediki: başka yerlerde boşuna para harcamayın elimizden geleni yaptk ama tedaviye hiçbirşeklde cevap vermemiş bünyeniz. Ne yapıcaz bilmyrm şaşkınız şoktayızrosiyi araştrmaya başladım. Hatta celallettin peruyu gördüm bu forumda. Tedavileri uzun sürüyomş ama sonunda öncül hücresi çıkanlar olmuş
14Kaç yıllık evlisiniz ?