bende burda boşanma konularında gördüğüm kadarıyla,
aynen bu da bir neden haklısınızBabaanne size bakıyor diye ve eğer sen de babanneye anneden daha düşkündüysen sana garezi ordan geliyor olabilir. Babaannemi istiyorum dediğim için kaç kere dayak yemisimdir bir bilsen. Bunun bütün sebebi de karısıyla annesi arasında denge kuramayan erkekler yüzünden. Baban su an kendi hayatını yaşarken annenle sen uğraşmak zorunda kalıyorsun.
aynen ihtiyacı yok, bende biliyorum bişey bırakmayacağını oğluna bırakır sadece
Kizma bana ama akıllı degilsin bu konuda canim kendini ezdirme ve ona iyilik yapmak zorunda degilsin gitsin alsın dayinla ev. Sen cocugunla ilgilen. Asla yalniz degilsin
yaa sizde miYıllarca annem tarafından ezildim,siddette gördüm cocukken. Babam bizim herseyimizle ilgilenirdi,okul,veli toplantısı,kırtasiye,dogumgunu,hatta inanır mısın 17 18 yasinda adet bozuklugu olurdu kadin dogumcuya bile babam götürürdü. 2 kiz kardeşiz
Ben yillarca bunlarla savaştım. Neden babam da annem degil diye. Arkadaslarimin annesi oturup onlarla erkek arkadaslarini konusuyordu arkadas gibilerdi yani. Dertlesiyorlardi
Benim annem 17 yasinda sevgilim var diye babama soylemekle tehdit ediyordu.
Ama sonra nedenini anladim gec oldu ama anladım,hatta babama da soyledim..babam olmasaydi annem bizi parçalardı. Babam onun anne olamadigini ne kadar cahil bir insan olduğunu anlamis ki bizi onun eline bırakmamış herseyimizle ilgilenmiş. Inanir misin kıyafet alisverisine bile babam götürürdü. Bunun üstüne bu renk yakışır kızım diye. Sonuc mu evliyim. Annemle görüşmüyorum. Buna ragmen yine de görüştüm ama en son esimin yaninda bana hakaret etti. Demem o ki sende görüşme . Ben akıllandım darisi başına
, şaşırdım açıkcası yorumlarda filan görüyordum ama böyle bir hikayeniz olduğunu bilmiyordum
Bu yazacagim insan olana agir gelir ama annenizi yok sayin. Hakkin rahmetine kavustu deyin. Ne gorusun ne de size maddi manevi yaklasmasina izin vermeyin. Siz guclu bir kadinsiniz. Cocugunuza bakabilirsiniz. Sirtinizdaki asalaklari bir silkeleyin, kurtulun yuklerinizden. Annenizin sebeplerini bosverin. Yapmamasi gereken seyleri yapmis ve pisman degil. Uzak tutun kendinizden. Top gibi oynamasin sizinle ve cocugunuzla. Allah selamete cikarsin. Evladiniz size verilen bir hediye. Onunla guzel bir hayat kurun lutfen.(biraz uzun) Kendimi bildim bileli bu durum böyleydi, hani ergenlik filan derken, üniversite, iş hayatı filan herşey değişti ama bu durum hiç değişmedi, sürekli tartışma, laf söyleme, yaptığım hiçbir şeyi beğenmeme, hep eleştiri filan…. Ben artık annemin beni sevmediğini, istemediğini filan düşünüyordum. Çocukluğumdan beri bana karşı sizin sülale böyle, sizin sülale şöyle, yani babamın sülalesi, sen bize düşmansın, bana bişey olsa sevinirsin….vs
Hani diyorlar ya anne olunca anlarsın diye aynen öyle oldu, artık bu düşüncelerimden eminim, doğumda sadece 2-3 gün kaldı yanımda keşke onda bile kalmasaydı, hastanede annem bebeği tutarken biraz yamuk tutuyordu, hatta birkaç fotoğrafta da öyle çıkmış, eşim “bebeğin boynunu biraz düzeltirmisin” dedi diye “şimdi camdan aşağı fırlattıracaksınız” filan dedi, düşündükçe ne kadar acı bir olay, hastaneden eve gelirken de kavga gürültü buna benzer birkaç cümle…
Yıllarca bana karşı bu kadar acımasız olmasına filan alışmıştım ama söz konusu bebeğim olunca kesinlikle tahammül edemiyorum, lohusalığım boyunca annem yüzünden çok ağladım, sürekli herşeye laf söylemeleri, en ufak bir itirazda bağırmalar filan, telefonu kapatmalar, alışkınım aslında dilinin ayarı yok, saman alevi gibi bağırıp çağırıp sonra hiçbirşey olmamış gibi davranmalar ama artık tahammülüm kalmadı, Bana karşı bu kadar acımasız olması benim babama benziyor olmam, bir yerde okumuştum kadınlar eşleriyle sorun yaşıyorlarsa, ona benzeyen çocuklarına da tepkili davranıyorlarmış, onlardan alamadıklarını öfkelerini, çocuklarından çıkarıyorlarmış, bende tam olarak bunu yaşıyorum,
Acaba istenmeyen gebelik miydim diye düşünüyorum , bana hamileyken çok sıkıntılar yaşamış babamla ailesiyle filan, hatta ben doğduktan sonra bir kere üstümü mü ne kapatmış nefessiz kalmışım, bir kere üstüme biri basmış filan, bunlara benzer şeyleri duymak ne kadar kötü, ne kadar üzücü,
2.evliliğimi birazda onun yüzünden yaptım, 30uma yaklaşmışım bana şiddet uygulamaya kalktı boğazıma filan sarıldı, hastaydım salonda yatıyordum annem güne mi ne gitmişti, gelsin diye beklerken, ordan başka yere filan geçmiş neyse geldi tartışmaya filan başladık, sonra ne oldu nasıl oldu anlamadım su içerken arkadan boğazıma yapıştı, evden nasıl çıkıp gittiğimi hatırlamıyorum ağlaya ağlaya babaannemlere gittim orda kaldım….bu olaydan sonra belki de hemen evlenmeye karar verdim Mutlu ve huzurlu bir yuvaydı tek istediğim, sonuç yine hüsran, bu arada eş kişisi çalışmıyor çocuğumuza bakıyor, annemin olaya bakışı, paranı ben yiyemedim o yiyor, ki kendisi 1 yıl oldu emekli olalı, hala çalışıyor, 2 evi var emekli olunca araba aldı, 2.evi beraber aldık 4 yıl boyunca her ay en az bin tl verdim ama asla adı geçmiyor, hiçbir zaman dile getirmiyor, herhalde yıllarca okuttu ya ona sayıyor, ama asla hakkımı helal etmiyorum....
sonuç olarak aştım artık umrunda değil diyorum annem yeni bir süprizle geliyor, dün watsaptan msj atmış, dayımla ortak yer alıp ev yapacakları yazlık tarzında, öceden haberim vardı siz bilirsiniz alın güzel olur filan diye konuşmuştuk, dün benden para istiyor…şaştım kaldım ya, benim zaten zar zor geçindiğimi kredimin olduğunu filan biliyor, buna rağmen nasıl ne cüretle benden para isteyebiliyor ya, ben çocuğumu 3 aylıkken bırakıp işe gelmişim, hiç mi vicdanı sızlamıyor anlamıyorum, artık Allaha havale ediyorum,
bir tavsiye, bir akıl, bir teselli verin lütfen çok üzgünüm, bu konuyu açarken kaç yerde ağladım, bu aralarda aşırı duygusalım dokunsan ağlayacağım…bu anneyle bu eşle 21 aylık bir bebekle ne yapacağım
neden boşanamadığımın bir nedeni de budur, boşandıktan sonra gidecek bir anne baba evim yok maalesef, bu arada babamla resmi olarak ayrı değiller ama uzun yıllardır ayrı yaşıyorlar babamın bizden uzakta başka bir hayatı var kafasına göre yaşıyor, ara sıra görüşüyoruz, kardeşim 2 yıldır yurtdışında
Çünkü size zarar veren o da o yuzden tabi akillancaksiniz ona karşı
Hanimlar yapilan eziyetlere mantikli aciklama bulmaya calismayin. Bu zulumu yapani aklamaktir. Hayatta en haz etmedigim, hakkimi da helal etmedigim adama benziyor cocugum. Simdi canimin icini, bitanemi ona benziyor diye hirpalasam yeri mi? Cocuguma bakinca onu gormuyorum bile. Bu arada tipkisi. Bu karsinizdaki kisinin kotu bir insan olmasi ile alakali. Kotu ve kendini duzeltmek istemiyor. Zayif gordugu ile top gibi oynuyor. Hepsi bu.
Sehir dışı harika bir fikir bence ne kadar uzak o kadar iyi banada nasip olur insallah.yaa sizde mi
bir yandan üzüldüm bir yandan da böyle bir babanız olduğu için sevindim, o hayatta dimi ,
haklısınız annem de yazmış "bir bana gelince akıllanıyorsun diye "
artık yeter ya bende görüşmek istemiyorum azıcık kendimi toparlıyım, önce şehir dışı sonra yurtdışı filan neresi olursa sırf onunla görüşmemek için gidicem yani
ama şuan o kadar yorgun hissediyorum ki hiçbir şeyle mücadele edecek gücüm kalmamış gibi
çok teşekkürler sağolun, bu yazdıklarınız bana nasıl güç veriyor bir bilseniz, okurken gözlerim doluyor, yazıklarınızda o kadar haklısınız ki, yavrumun varlığı tek dayanağım ama bu yaşadıklarımı acaba ona da yansıtıyor muyum diye düşünüyorum dün kuzum düştü alnını koltuğa çarptı, nasıl ağlıyor, o ağlıyor ben ağlıyorum benim canım yanıyor sanki
inşallah Allah herkesin gönlüne göre versin
Cocugunuzun onunde aglamayin. O size guveniyor. Annem agliyorsa guvende degilim diye dusunur. Korku dolu, urkek bir cocuk olur. Size tavsiyem ozellikle travmalara bakan bir psikolog ile gorusmeniz. Cok faydasini goreceksiniz.
Çok üzücü. .Hiç babanıza benzediğiniz için böyle şeyleri yaşadığınızı düşünmeyin anneniz in psikolojik rahatsızlıkları var .Evlat sevgisi yok, belki rahatsızlığı yüzünden kimseyle bağ kuramıyor. Ne eşiyle kurabilmış ne doğurduğu yavrusuyla. .(biraz uzun) Kendimi bildim bileli bu durum böyleydi, hani ergenlik filan derken, üniversite, iş hayatı filan herşey değişti ama bu durum hiç değişmedi, sürekli tartışma, laf söyleme, yaptığım hiçbir şeyi beğenmeme, hep eleştiri filan…. Ben artık annemin beni sevmediğini, istemediğini filan düşünüyordum. Çocukluğumdan beri bana karşı sizin sülale böyle, sizin sülale şöyle, yani babamın sülalesi, sen bize düşmansın, bana bişey olsa sevinirsin….vs
Hani diyorlar ya anne olunca anlarsın diye aynen öyle oldu, artık bu düşüncelerimden eminim, doğumda sadece 2-3 gün kaldı yanımda keşke onda bile kalmasaydı, hastanede annem bebeği tutarken biraz yamuk tutuyordu, hatta birkaç fotoğrafta da öyle çıkmış, eşim “bebeğin boynunu biraz düzeltirmisin” dedi diye “şimdi camdan aşağı fırlattıracaksınız” filan dedi, düşündükçe ne kadar acı bir olay, hastaneden eve gelirken de kavga gürültü buna benzer birkaç cümle…
Yıllarca bana karşı bu kadar acımasız olmasına filan alışmıştım ama söz konusu bebeğim olunca kesinlikle tahammül edemiyorum, lohusalığım boyunca annem yüzünden çok ağladım, sürekli herşeye laf söylemeleri, en ufak bir itirazda bağırmalar filan, telefonu kapatmalar, alışkınım aslında dilinin ayarı yok, saman alevi gibi bağırıp çağırıp sonra hiçbirşey olmamış gibi davranmalar ama artık tahammülüm kalmadı, Bana karşı bu kadar acımasız olması benim babama benziyor olmam, bir yerde okumuştum kadınlar eşleriyle sorun yaşıyorlarsa, ona benzeyen çocuklarına da tepkili davranıyorlarmış, onlardan alamadıklarını öfkelerini, çocuklarından çıkarıyorlarmış, bende tam olarak bunu yaşıyorum,
Acaba istenmeyen gebelik miydim diye düşünüyorum , bana hamileyken çok sıkıntılar yaşamış babamla ailesiyle filan, hatta ben doğduktan sonra bir kere üstümü mü ne kapatmış nefessiz kalmışım, bir kere üstüme biri basmış filan, bunlara benzer şeyleri duymak ne kadar kötü, ne kadar üzücü,
2.evliliğimi birazda onun yüzünden yaptım
sonuç olarak aştım artık umrunda değil diyorum annem yeni bir süprizle geliyor, dün watsaptan msj atmış, dayımla ortak yer alıp ev yapacakları yazlık tarzında, öceden haberim vardı siz bilirsiniz alın güzel olur filan diye konuşmuştuk, dün benden para istiyor…şaştım kaldım ya, benim zaten zar zor geçindiğimi kredimin olduğunu filan biliyor, buna rağmen nasıl ne cüretle benden para isteyebiliyor ya, ben çocuğumu 3 aylıkken bırakıp işe gelmişim, hiç mi vicdanı sızlamıyor anlamıyorum, artık Allaha havale ediyorum,
bir tavsiye, bir akıl, bir teselli verin lütfen çok üzgünüm, bu konuyu açarken kaç yerde ağladım, bu aralarda aşırı duygusalım dokunsan ağlayacağım…bu anneyle bu eşle 21 aylık bir bebekle ne yapacağım
neden boşanamadığımın bir nedeni de budur, boşandıktan sonra gidecek bir anne baba evim yok maalesef, bu arada babamla resmi olarak ayrı değiller ama uzun yıllardır ayrı yaşıyorlar babamın bizden uzakta başka bir hayatı var kafasına göre yaşıyor, ara sıra görüşüyoruz, kardeşim 2 yıldır yurtdışında
