Merhabalar,
sorunlarla dolu bir aileden geldim. Annem ve Babam evliler ama hicbirzaman anlasamadilar. Halada bu böyle...babam bircok konuda suclu iken en büyük zaafida annemi sürekli aldatmasi. Almanyada yetistim. orada hem Gurbet zorlugunu, iki kültür arasinda kalmayi birde evdeki sorunlarla büyümek inanin bana cok zor gecti....orada iyi bir egitim aldim ve buna ragmen hicbirzaman mutlu olamadim. beni neyin mutlu edecegini bile tarif edemiyorum....
ama icimde daima bir bosluk bir huzursuzluk var....
sirf ortamdan herkesten ve herseyden uzaklasmak icin ve birde cok özledigim ülkeme gelmek icin Istanbulda Universiteye yazildim. Su an 4. yilimdayim. Bu sene son ve Lisans egitimim bitiyor.
Güz dönemi derslerimizin baslamasi 2 hafta oldu ama ben birtürlü kendimi derslere veremiyorum.
son yilim...bundan sonra ne olucak...ne yapicam....ailemin durumu ortada...tatillerde bile oraya gittigimde 3-4 gün zor duruyorum evde...artik annem ve babam kavga etmese bile o evin ortami bile beni bambaska biri yapiyor...mutsuzum....anneminde babaminda sorunlari kendileriyleydi ancak ben ailemden hickimseyi görmek istemiyorum....
ne kardeslerime nede aileme bir özlemim var...arada bir telefonda konusmak bana yetiyor. Ama sürekli bir sevgi ilgi eksikligi yasiyorum.
Su an 28 yasindayim ve gecmiste yasadigim evlilik niyetiyle tanistigim insanlarda oldu. Ama hicbirisinde aradigimi bulamadim. belkide evlilik yürütebilecek biri bile degilim diyorum.
bu benim ikinci lisans egitimim ve ben yine mutsuzum. Universite bitince tr vatandasi olmadigim icin burada görev yapamiyorum. Almanyaya dönmek istemiyorum. Yalnizim....
cok mutsuzum....hicbirseyin anlami yok...bana hersey öyle bos geliyorki anlatamam....yasamak bile bir iskence oldu....günlerdir kendimi zor zor derslere sürüklüyorum ve elimden gelse yatagimdan hic cikmak istemiyorum.
Bunca caba ne icin? yani universitem bitmek üzere ama huzur olmadiktan sonra bundan sonra ypksek lisans ta yapsam devamda etsem simdikinden daha mutlu olacagimi sanmiyorum.
o kadar yoruldumki hayattan...erkeklerede güvenmiyorum yani mutlu bir aile kurmak fikri bile beni korkutuyor cünkü bu zamanki erkeklerinde kadinlara yeterince deger verdigini, onlari aldatmadiklarina inanmiyorum.
tek basima yasiyorum iste öylesine
Lütfen bana tavsiye verin ne yapicami bilmiyorum artik....
sorunlarla dolu bir aileden geldim. Annem ve Babam evliler ama hicbirzaman anlasamadilar. Halada bu böyle...babam bircok konuda suclu iken en büyük zaafida annemi sürekli aldatmasi. Almanyada yetistim. orada hem Gurbet zorlugunu, iki kültür arasinda kalmayi birde evdeki sorunlarla büyümek inanin bana cok zor gecti....orada iyi bir egitim aldim ve buna ragmen hicbirzaman mutlu olamadim. beni neyin mutlu edecegini bile tarif edemiyorum....
ama icimde daima bir bosluk bir huzursuzluk var....
sirf ortamdan herkesten ve herseyden uzaklasmak icin ve birde cok özledigim ülkeme gelmek icin Istanbulda Universiteye yazildim. Su an 4. yilimdayim. Bu sene son ve Lisans egitimim bitiyor.
Güz dönemi derslerimizin baslamasi 2 hafta oldu ama ben birtürlü kendimi derslere veremiyorum.
son yilim...bundan sonra ne olucak...ne yapicam....ailemin durumu ortada...tatillerde bile oraya gittigimde 3-4 gün zor duruyorum evde...artik annem ve babam kavga etmese bile o evin ortami bile beni bambaska biri yapiyor...mutsuzum....anneminde babaminda sorunlari kendileriyleydi ancak ben ailemden hickimseyi görmek istemiyorum....
ne kardeslerime nede aileme bir özlemim var...arada bir telefonda konusmak bana yetiyor. Ama sürekli bir sevgi ilgi eksikligi yasiyorum.
Su an 28 yasindayim ve gecmiste yasadigim evlilik niyetiyle tanistigim insanlarda oldu. Ama hicbirisinde aradigimi bulamadim. belkide evlilik yürütebilecek biri bile degilim diyorum.
bu benim ikinci lisans egitimim ve ben yine mutsuzum. Universite bitince tr vatandasi olmadigim icin burada görev yapamiyorum. Almanyaya dönmek istemiyorum. Yalnizim....
cok mutsuzum....hicbirseyin anlami yok...bana hersey öyle bos geliyorki anlatamam....yasamak bile bir iskence oldu....günlerdir kendimi zor zor derslere sürüklüyorum ve elimden gelse yatagimdan hic cikmak istemiyorum.
Bunca caba ne icin? yani universitem bitmek üzere ama huzur olmadiktan sonra bundan sonra ypksek lisans ta yapsam devamda etsem simdikinden daha mutlu olacagimi sanmiyorum.
o kadar yoruldumki hayattan...erkeklerede güvenmiyorum yani mutlu bir aile kurmak fikri bile beni korkutuyor cünkü bu zamanki erkeklerinde kadinlara yeterince deger verdigini, onlari aldatmadiklarina inanmiyorum.
tek basima yasiyorum iste öylesine
Lütfen bana tavsiye verin ne yapicami bilmiyorum artik....