Depresyonmu sadece?

Sare34 · 13 Ekim 2010

Merhabalar,

sorunlarla dolu bir aileden geldim. Annem ve Babam evliler ama hicbirzaman anlasamadilar. Halada bu böyle...babam bircok konuda suclu iken en büyük zaafida annemi sürekli aldatmasi. Almanyada yetistim. orada hem Gurbet zorlugunu, iki kültür arasinda kalmayi birde evdeki sorunlarla büyümek inanin bana cok zor gecti....orada iyi bir egitim aldim ve buna ragmen hicbirzaman mutlu olamadim. beni neyin mutlu edecegini bile tarif edemiyorum....
ama icimde daima bir bosluk bir huzursuzluk var....

sirf ortamdan herkesten ve herseyden uzaklasmak icin ve birde cok özledigim ülkeme gelmek icin Istanbulda Universiteye yazildim. Su an 4. yilimdayim. Bu sene son ve Lisans egitimim bitiyor.

Güz dönemi derslerimizin baslamasi 2 hafta oldu ama ben birtürlü kendimi derslere veremiyorum.
son yilim...bundan sonra ne olucak...ne yapicam....ailemin durumu ortada...tatillerde bile oraya gittigimde 3-4 gün zor duruyorum evde...artik annem ve babam kavga etmese bile o evin ortami bile beni bambaska biri yapiyor...mutsuzum....anneminde babaminda sorunlari kendileriyleydi ancak ben ailemden hickimseyi görmek istemiyorum....

ne kardeslerime nede aileme bir özlemim var...arada bir telefonda konusmak bana yetiyor. Ama sürekli bir sevgi ilgi eksikligi yasiyorum.

Su an 28 yasindayim ve gecmiste yasadigim evlilik niyetiyle tanistigim insanlarda oldu. Ama hicbirisinde aradigimi bulamadim. belkide evlilik yürütebilecek biri bile degilim diyorum.

bu benim ikinci lisans egitimim ve ben yine mutsuzum. Universite bitince tr vatandasi olmadigim icin burada görev yapamiyorum. Almanyaya dönmek istemiyorum. Yalnizim....

cok mutsuzum....hicbirseyin anlami yok...bana hersey öyle bos geliyorki anlatamam....yasamak bile bir iskence oldu....günlerdir kendimi zor zor derslere sürüklüyorum ve elimden gelse yatagimdan hic cikmak istemiyorum.

Bunca caba ne icin? yani universitem bitmek üzere ama huzur olmadiktan sonra bundan sonra ypksek lisans ta yapsam devamda etsem simdikinden daha mutlu olacagimi sanmiyorum.

o kadar yoruldumki hayattan...erkeklerede güvenmiyorum yani mutlu bir aile kurmak fikri bile beni korkutuyor cünkü bu zamanki erkeklerinde kadinlara yeterince deger verdigini, onlari aldatmadiklarina inanmiyorum.

tek basima yasiyorum iste öylesine

Lütfen bana tavsiye verin ne yapicami bilmiyorum artik....

didi_ · 18 Ekim 2010

Merhaba arkadaşım;
Yazını okuyunca kendi yaşamım aklıma geldi. Sanırım bir gurbet yanı benzemiyor. Aynı şekilde ben de huzursuz bir aile ortamında büyüdüm ve çevresel de bazı sorunlar yaşayınca psikolojim bozuldu hayatım alt üst oldu. Bir ara ruhsal olarak çok dipteydim fakat şimdi daha iyiyim. Evlendim ve ailemden başka şehirde ikamet ediyorum. Telefon ile arada bir arıyorum. Onları aramak bile sıkıyor beni. Gerçekten onlara karşı bir özlemim olmadığını hatta onları görmek istemediğimi buraya gelince farkettim. Onlar yokken çok mutlu ve huzurluyum kafam çok rahat. Ailesel sorunlar bizleri çok etkiliyor. İleride de aile içinde yaşanan olaylara göre hareket etmemizi sağlıyor.
Sana en iyi tavsiyem bir psikiyatra gitmen bunları anlatman neler hissettiğini dile getirmen ve bunlardan yola çıkarak sana yardımcı olması. Bence bu aşamada ilaç kullanmalısın. Hayatında başarılı olduğunu görüyorum. Tek sorun bu başarılarını bir uzman yardımı ile paylaşıp doğru yerde doğru bir şekilde kullanman olacak.
Ben de ilaç kullanıyorum ailemden uzağım ve mutluyum. En yakın zaman içerisinde mümkünse yarın hemen gitmeni tavsiye ediyorum ve gidip geldikten sonra neler hissettiğini benim ile paylaşmanı rica ediyorum. Hayatın çok güzel olacak buna inan. Fakat ilk başlarda bir takım kafa karışıklığını aklından atman ve bir takım sıkıntılarda çekmen gerekecek.
Aydınlıkla kal.

delal49 · 18 Ekim 2010

Merhaba canım yaşamış olduğun sıkıntıları bu kadar içtenlikle anlatman gerçekten senin ne kadar huzursuz ve mutsuz olduğunu gösteriyor.Ben hayattan şunu öğrendim azcıkta olsa bencil olcaksın unutma sende ebeveyinler gibi bir bireysin onların çocukları olmanı sen belirlemedin sonuçta bak ne güzel üniversite okuyosun burda kariyerini düşün canım birgün elbette onlarla birlikte yaşamıyacaksın önce kendi ayakların üzerinde durmayı başarırsan bu sorunların üstesinden gelmeyide başarırsın.Bu sorunlar aslında senin doğumundan itibaren başlamıştır çocukken çok farkedemiyor insanda yaşı ilerleyince daha çok o piskolojiyi yaşıyor.Benim annem ve babamda aynı durumdalar tabi seninkiyle biberbir aynı olmasının imkanı yok ama bizim gibi aile içinde huzursuz olan bir çok kişi var sen ve ben şanslıyız nedenmi zayıf bir karakterimiz yok çünkü ben öyle kızlar öyle erkek çocukları biliyorumki çoğu ya evden kaçıyor ya hırsız yada kötü arkadaşlıklar nedeniyle farklı yollara sapıyorlar.eminim sende bunları çok iyi biliyosundur depresyondan kurtulmanın en iyi tarafı sensin senin elinde beynini onlarla doldurma düşünme hatta onları.birde bu yüzden erkeklere olan inancınıda kaybemişsin sanırım yada başkalarına güvenme konusunda da sorun yaşıyo olabilirsin pozitif ol canım herşeyi kafana takarsan hayattan zevk almayı unutursun hatta yanlışların bu yüzden daha fazlalaşır elinde olmadan.sizde çifte vatandaşlık olayı yokmu var eğerorya yaşadığın yere dönmek istemiyorsan böyle yapmanı tavsiye ederim tabi ordaki işlemlerin nasıl olduğunu tam bilmediğim için çok yorum yapamıycam.burda üniversiten bittikten sonra başka bir ülkede lisans üstü yaparsın sonra mastır falan iyi olur yani.birde türkiyede ne işin var gerçekten yaşanılacak yer değil yaşam koşulları kötü insanlar arasında ayrımcılık var sosyal sınıf ayrımcılığı v.s gibi çok sorun var kültür çatışması var çalışırsın emeğinin karşılığını alamazsın insani değerler bittiyo canım zamanla dahada kötü olcak gibi.Umarım herşey istediğin gibi olur sevgiyle kal....

Olala · 18 Ekim 2010

cnm böyle hissediyorsun çünkü kendini yapayalnız ve değersiz hissediyorsun..

kendini insanlara aç cnm.. olumlu davranmaya çalış tanıdıklarına karşı.. inan bu yalnızlık sonsuz değil.. hep kötü şeyler aklına geliyor şimdi, zor geliyor hayat.. ama bu günler geçecek.. yeter ki insanlara da erkeklere de küsme.. evlenmeyi isteyebilirsin ama kafanda hep bu fikir olursa erkekler uzaklaşır senden.. kendini rahat bırakıp yargılamamaya çalış.. hayatın çok daha aydınlık olacak cnm..

Olala · 18 Ekim 2010

fıstığım hayat akıp gidiyor takılma ailene 28 yaşındasın artık.. yaşama sarıl sıkı sıkıya hayat da sana yardım eder..

Sare34 · 20 Ekim 2010

sizlere cok cok cok tesekkür ederim. Yorumlariniz icin.

Tabiki artik aileme takilmiyorum. Olan olmus. Gecmiste kalmis. Ben Almanyada bir süre Psikoterapiste gittim. Ancak yarim biraktim bana cokta fayda saglamadi. Birde orda türk kökenli Psikolog/terapist bulmak cok zor. hemen hemen hic yok. Benim yasadigim sehirde yoktu. Almanlar ise bizim sorunlarimizi hic anlamiyor cünkü onlara göre bir kere türklerde ve islamda (müslümanlikta) baski var, zorlama var ve kadinlarin dinimizde ezildigini düsünerekten onlar bütün sorunu burda ariyor. Onlarla konusurken bile buna dikkat ediyorlar. Oysa babam bize karsi cok ilgisizdi. Annemle evlendikten 2 sene sonra Kuma getirdi ve o kadindan cocuklari var ve hala o kadinlada yasiyor. her ikisi ile yasiyor. ama ayri evlerde. Erkeklere karsi güvenim zaten cocuklugumdan basladi. Anneme kizamiyorum cunku cok cok cok zorluklar cekti. Ve sadece bizim icin katlandi herseye. 15-22 yaslarindayken annemide suclamaya baslamistim. Neden babamdan bosanmadi neden böyle bir ortamda kalmamiza izin verdi diye. Ama artik öyle düsünmüyorum o elinden gelenini yapti.

Cok güclü bir insan oldugumu herkes söyler zaten. Inanin yasadiklarimi söylesem sizde böyle derdiniz. detaylarina bile girmek istemiyorum. buna ragmen inancli biri oldugum icin kendimi toparladim ve daha kötü birsey yapmadim.

Basari var...almanyadayken Memurlukta yaptim. Isimi birakip buraya geldim. Yani herseyim vardi aslinda. Ama calisirken bile ise ölü gibi gidip geliyordum. Sorunlarimdan bazen almanyayi bile sorumlu tutuyordum, iki kültüprde yetismek oranin ayri sorunlari vs vs. ama artik burdaydim....istanbula geldigimden beri daha iyim. Yani eski halime bakarak kendimi cok toparladim.

Isin gercegi ne kadar mutsuz oldugumu düsünmemek icin cok aktif bir sekilde calisiyorum, geziyorum ve oyaliyorum kendimi.

az bir bos zamanim olsun depresyona giriyorum tekrar. Aslinda kendimi kandiriyorum sürekli.

icim mutsuz....disaridaki basarilar vs birsey katmiyorki bana...

beni gören herkes cok mutlu oldugumu saniyor. Karakter meselesidir belki ama isteyerekte saklamiyorum. Yani anlamasinlar diye bir cabam yok ama yapim öyle istesemde gösteremiyorum. Ama öyle bir halim varki insanlara göre cok neseli, asiri özgüveni olan kendini bilen vs....

oysa icim öyle zayifki anlatamam....

türkiye disina cikmayanlar beni belki hic anlamayacaklar ama istanbula geldigimden beri türk erkeklerinden iyice migdem bulandi.

Evli olanlari olmayanlari vs laf atanlar, taciz etmek isteyenler otobüste orda burda...markette heryerde....bizim erkegimizin kaninda var capkinlik....o kadar nefret ettimki...yani seni SEN OLDUGUN icin sana deger veren insan kalmadimi dünyada?

cok inceliyorum belki....insanlari analiz etmeyi cok sevioyorum ve onu yaptikca kendi kabuguma cekiliyorum. BIrde tekrar kirilmaktan korkuyorum.
Yasadiklarim sadece ailemlede sinirli kalmadi. 20 yasindan sonrada kendim bircok olumsuz tecrübe yaptim.

Benim hissettigimi ancak bunu yasayan anlar. Inanin bana yolda yürürken bile ruhumun sanki yasamadigini hissediyorum....beynim duruyor bazen. o icimdeki hüznü tarif etmem mümkün degil.

Bana su an milyonlarda verilse onunla ne yapicami bilmiyorum cünkü icimdeki boslugu hicbir sey almiyor.

Hayatta hcbirsey istemiyorum. Sadece icimdeki o SIKINTI ve mutsuzlugun gitmesini istiyorum.

Erkelerden ev araba para isteyen kizlarida anlamiyorum. Dünyanin en fakiride gelse önemli olan insan olmasi bence...

yani hayatta hersey maddi seyler degildir.

Annemde cok otoriter biriydi. Babamla yasadigi sorunlarin acisini bize sürekli kizarak cikartti. Bunlar artik gecmiste kaldi haklisiniz ama bu dönemlerin acisini simdi cekiyorum.
Bende onun gibi mükemmelliyetci oldum. O hicbirseyimizi begenmezdi sürekli elestirirdi simdi bende öyle oldum. 2 uni okudum ama hala bu hicbirseymis gibi geliyor bana. Insanlar güzelsin desede bana göre cirkinim, degersizim. Güzellik haketmiyorum cünkü kiriyorlar...

belki bu yazilarimi okuyan yalniz oldugumu düsünecek....cevrem dolu...cok güvenilir az ve öz beni anlayan arkadaslarimda var. Onlarla dertlessem bile ruhumu anlayan yok.
Insanin cevresi dolu olabilir. Sosyal ortamimda dolu. Ama ben yalnizim yinede...

Istanbulda bir psikolaga gitmek istiyorum artik. Önceleri almanyadaki tecrübelerimden dolayi kendi basima hallederim diyorum ama olmuyor....
yapamiyorum. Bugüne kadar iyiki dünyaya gelmisim diyebildigim hicbir gün yasamadim.

Psikoloji kitaplarida cok taradim. Bütün sorunlarimi, bunlarin nedenlerini biliyorum ama kendime nasil yardimci olacagimi bilemiyorum iste.

Bana istanbulda iyi bir psikolog/terapist önereblirmisiniz?
Ücretide uygun olan?

SImdiden cok tsk ederim

delal49 · 21 Ekim 2010

Canım hayatın boyunca yaşadığın piskolojiyi üzerinden atamayacaksın hergün bunları düşünmekten.montaigne şöyle bir sözü var kırdım diyorsun zincirlerini, evet köpek de çeker koparır zincirlerini, kaçar o da ama halkaları boynunda taşıyarak...Yani canım sen almanyadan gelmişsin ama sorunlarını kendinle beraber getirmişsin hala geçmişle yaşıyosun.az ve öz olan o çevrende sosyal yaşamında kendini yanlız hissetmen doğal kurtulamıyosun.İyi şeyler düşünben 31 yaşındayım hala anneme diyoruz boşan diye işte onlarında kendilerine göre sebepleri var ne biz onları anlamaya çalışıyoruz ne onlar bizi.birde gerçekten yardım almak istiyosan herşey sende bitiyo biliyosun istediğin kadar doktora git sen fikirlerinde düşüncelerinde takılıp kalırsan 10 yılda gitsen bişey değişmez.

delal49 · 21 Ekim 2010

Bizler hayat yolculuğunda, isteklerimiz doğrultusunda, karşımıza çıkan yollardan birine karar veririz.

Ve istediğini bilen kişiler olarak, büyük bir enerjiyle, yola çıkarız. Baştaki o isteğin yeterli olacağı düşüncesi, bizi dinlenmekten ve durum değerlendirmesi yapmaktan uzaklaştırmaya başlar.

Bazen gerçektende istediğimiz şey için almamız gereken mesafe çok zorlayıcı olmayabilir.

Ama bazen de isteklerimiz, bir kol boyu uzanabileceğimiz mesafelerde olmayabilir.
O sebepten de “Onca hıza rağmen, Onca çabaya rağmen olmuyor” diye düşünmeye başlayabiliriz.
Bu düşüncelerle birlikte de, artık kendimize olan, yola olan inancımızı yitirmeye başlarız. Ve farklı yollara girmek zorunda kalırız. O yollardan giderek, istediğimiz adrese ulaşabileceğimizi zannederiz.

Halbuki, yola çıktıktan sonra bizi yolumuzda tutacak olan geri bildirimlerdir. Ama ne yazık ki, eyleme dönüştürdüğümüz kararlara ulaşmak için, yapmamız gereken sonuç değerlendirmeyi, hep gözden kaçırırız. Sonunda da yoldan sapar ve istediğimiz şeyle pek alakası olmayan sonuçlarla karşılaşırız.

Evet hepimiz, hayatımızda bir şeylere ulaşırken, birçok hatalar yapabiliriz. Bu kötü bir şey değildir. Kötü olan, bizi yolculuğumuzdan alı koyan asıl şey, hatayı tekrar etmemizdir.
Ulaşmak istediğimiz noktaya doğru ilerlerken hatalar yapmak en doğal hakkımızdır. Fakat daha önce deneyimlemediğimiz hatalar olmak şartıyla.

Çünkü yanlış olan, aynı hataları tekrarlamaktır. Yoksa her yanlış bir doğruya götürür bizi.
Yaşarken aslında, karar verdikten ve eyleme geçtikten sonra, istediğimiz noktaya ulaşabilmemiz için; neleri yanlış, neleri doğru yaptığımızı fark etmemiz gerekir.

Eğer bizler bu yolculukta sonuç değerlendirmeyi yapamazsak, bir süre sonra o istek ve inancımız yıkılmaya başlar. Ve yerini hayatın bizi mecburi bıraktığı istikamet alır.

Hayat yolculuğunda, yaşadıklarımızı, hayatımıza yerleştirmeden önce, bize bir çok sinyaller gönderirler. Ama biz o kadar hızlı gideriz ki bu yolculukta, bazen kenara çekip dinlenmemiz gerektiğini fark etmeyiz. En sona doğru artık önümüze mecburi istikamet tabelası çıkıncaya kadar bunu düşünmeyiz.

Sonuçta herkesin arabasının bagajında kendi hayat hikayesi birikmeye başlar. Ve mecburi istikamette ilerlerken, gözümüz takılır bazen geride bıraktıklarımıza, yaşadıklarımıza.

Ondan sonrada gittiğimiz yönde hayatın bize neler sunduğunu fark etmek için etrafımızı dört gözle seyretmeye başlarız. Ve yolumuza çıkan her park alanını değerlendirmeye çalışırız. Ama yolun üzerinde de hiçbir park alana rastlamayabiliriz, o saatten sonra...

Önceden öğrenenler, indirimli fiyatından öğrenirler.
Otoriteden öğrenenler, özgürlük bedeliyle öğrenirler.
Deneyerek öğrenenler, etiket fiyatından öğrenirler.
Yaşamdan öğrenenler, gecikme zammı ile öğrenirler.
Yaşamdan da öğrenemeyenler, boşa gitmiş yaşamlarıyla öğrenirler. "Arthur Miller"

nill_ · 26 Ekim 2010

bende kendimde depresyon başlangıcı olduğunu düşünüyorum herhangi bir uzmana başvurmadım ailemden uzakta yaşıyorum iş hayatım gayet yolunda hatta parmakla gösterilen bir kişiyim diyebilirim dışardan bakıldığında çok iyi bir arkadaş grubum var ve harika bir ev arkadaşım..ancak dediğim gibi herşey dışardan bakıldığında.. son zamanlarda etrafımdakileri mutlu etmek için rol yaparken yakalıyorum kendimi.aslında bu bende hep vardır ama son 1 ayda çok sıklaştı böyle olunca da içime kapanmak yalnız kalmak istiyorum ancak arkadaşlarım beni düşündükleri için bırakmıyorlar..ben mutsuzum tek bildiğim o şuanda..ne yapmam gerekiyor bilmiyorum bana yardımcı olurmusunuz?

delal49 · 27 Ekim 2010

Aşağıda gruplar halinde cümleler verilmektedir. Öncelikle her gruptaki cümleleri dikkatle okuyarak, BUGÜN DAHİL GEÇEN HAFTA içinde kendinizi nasıl hissettiğinizi en iyi anlatan cümleyi seçiniz.lütfen bunları bir kağıda not ediniz.Not ederken sadece gruptaki sizi en iyi anlatan cümlenin sayısal değerini(cümle başındaki sayı sayısal değeridir.) yazacaksınız.20 gruptan her birine cevap vermeyi unutmayınız. Mümkünse boş bırakmayınız.Test bittikten sonra her gruptaki işaretlediğiniz cümlenin sayısal değerlerini toplayarak toplam puanı bir kenara yazacaksınız. Başlayabilirsiniz…

A-
0. Kendimi üzüntülü ve sıkıntılı hissetmiyorum.
1. Kendimi üzüntülü ve sıkıntılı hissediyorum.
2. Hep üzüntülü ve sıkıntılıyım. Bundan kurtulamıyorum.
3. O kadar üzüntülü ve sıkıntılıyım ki artık dayanamıyorum.

B-
0. Gelecek hakkında mutsuz ve karamsar değilim.
1. Gelecek hakkında karamsarım.
2. Gelecekten beklediğim hiçbir şey yok.
3. Geleceğim hakkında umutsuzum ve sanki hiçbir şey düzelmeyecekmiş gibi geliyor.

C-
0. Kendimi başarısız bir insan olarak görmüyorum.
1. Çevremdeki birçok kişiden daha çok başarısızlıklarım olmuş gibi hissediyorum.
2. Geçmişe baktığımda başarısızlıklarla dolu olduğunu görüyorum.
3. Kendimi tümüyle başarısız biri olarak görüyorum. Devamı>>>

D-
0. Birçok şeyden eskisi kadar zevk alıyorum.
1. Eskiden olduğu gibi her şeyden hoşlanmıyorum.
2. Artık hiçbir şey bana tam anlamıyla zevk vermiyor.
3. Her şeyden sıkılıyorum.

E-
0. Kendimi herhangi bir şekilde suçlu hissetmiyorum.
1. Kendimi zaman zaman suçlu hissediyorum.
2. Çoğu zaman kendimi suçlu hissediyorum.
3. Kendimi her zaman suçlu hissediyorum.

F-
0. Bana cezalandırılmışım gibi geliyor.
1. Cezalandırılabileceğimi hissediyorum.
2. Cezalandırılmayı bekliyorum.
3. Cezalandırıldığımı hissediyorum.

G-
0. Kendimden memnunum.
1. Kendi kendimden pek memnun değilim.
2. Kendime çok kızıyorum.
3. Kendimden nefret ediyorum.

H-
0. Başkalarından daha kötü olduğumu sanmıyorum.
1. zayıf yanların veya hatalarım için kendi kendimi eleştiririm.
2. Hatalarımdan dolayı ve her zaman kendimi kabahatli bulurum.
3. Her aksilik karşısında kendimi hatalı bulurum.

İ-
0. Kendimi öldürmek gibi düşüncelerim yok.
1. Zaman zaman kendimi öldürmeyi düşündüğüm olur. Fakat yapmıyorum.
2. Kendimi öldürmek isterdim.
3. Fırsatını bulsam kendimi öldürürdüm.

J-
0. Her zamankinden fazla içimden ağlamak gelmiyor.
1. Zaman zaman içindem ağlamak geliyor.
2. Çoğu zaman ağlıyorum.
3. Eskiden ağlayabilirdim şimdi istesem de ağlayamıyorum.

K-
0. Şimdi her zaman olduğumdan daha sinirli değilim.
1. eskisine kıyasla daha kolay kızıyor ya da sinirleniyorum.
2. Şimdi hep sinirliyim.
3. Bir zamanlar beni sinirlendiren şeyler şimdi hiç sinirlendirmiyor.

L.
0. Başkaları ile görüşmek, konuşmak isteğimi kaybetmedim.
1. Başkaları ile eskiden daha az konuşmak, görüşmek istiyorum.
2. Başkaları ile konuşma ve görüşme isteğimi kaybettim.
3. Hiç kimseyle konuşmak görüşmek istemiyorum.

M.
0. Eskiden olduğu gibi kolay karar verebiliyorum.
1. Eskiden olduğu kadar kolay karar veremiyorum.
2. Karar verirken eskisine kıyasla çok güçlük çekiyorum.
3. Artık hiç karar veremiyorum.

N-
0. Aynada kendime baktığımda değişiklik görmüyorum.
1. Daha yaşlanmış ve çirkinleşmişim gibi geliyor.
2. Görünüşümün çok değiştiğini ve çirkinleştiğimi hissediyorum.
3. Kendimi çok çirkin buluyorum.

O-
0. Eskisi kadar iyi çalışabiliyorum.
1. Bir şeyler yapabilmek için gayret göstermem gerekiyor.
2. Herhangi bir şeyi yapabilmek için kendimi çok zorlamam gerekiyor.
3. Hiçbir şey yapamıyorum.

P-
0. Her zamanki gibi iyi uyuyabiliyorum.
1. Eskiden olduğu gibi iyi uyuyamıyorum.
2. Her zamankinden 1-2 saat daha erken uyanıyorum ve tekrar uyuyamıyorum.
3. Her zamankinden çok daha erken uyanıyor ve tekrar uyuyamıyorum.

R-
0. Her zamankinden daha çabuk yorulmuyorum.
1. Her zamankinden daha çabuk yoruluyorum.
2. Yaptığım her şey beni yoruyor.
3. Kendimi hemen hiçbir şey yapamayacak kadar yorgun hissediyorum.

S-
0. İştahım her zamanki gibi.
1. iştahım her zamanki kadar iyi değil.
2. İştahım çok azaldı.
3. Artık hiç iştahım yok.

T-
0. Son zamanlarda kilo vermedim.
1. İki kilodan fazla kilo verdim.
2. Dört kilodan fazla kilo verdim.
3. Altı kilodan fazla kilo vermeye çalışıyorum.

U-
0. Sağlığım beni fazla endişelendirmiyor.
1. Ağrı, sancı, mide bozukluğu veya kabızlık gibi rahatsızlıklar beni endişelendirmiyor.
2. Sağlığım beni endişelendirdiği için başka şeyleri düşünmek zorlaşıyor.
3. Sağlığım hakkında o kadar endişeliyim ki başka hiçbir şey düşünemiyorum.

Değerli arkadaşlar test bitti.

Toplam puanı 18 olan varsa depresyonun eşiğindedir.18 in üzerinde arttıkça depresyon yoğunluğu da artmaktadır.18 gibi sınırda olan arkadaşlar kendine dikkat etsinler.Daha yüksek skor olanlar bir psikolog/psikolojik danışman/psikiyatriste başvursunlar.

delal49 · 27 Ekim 2010

küçük de olsa bir irade ortaya koyun, hayatınızı değiştirmek için bir adım atın, sadece geminin dümenini okyanusun dibine doru giderken kıyıya doğru çevirmek bile bir aşamadır.
sadece sizin başınıza gelmiş lanetli bir yapışkanlık algısından kurtulun
siz kendinize yardım etmezseniz kimse size edemez, bu sizin geminiz
hayatla barışın, sorun hayatta değil; sizdedir.
erken kalkın, ışığı yakalayın
önemli olan karanlıktan aydınlığa geçmeyi istemektir, neler yapabileceğinizi düşünün.
boşvermeyin
Ne kadar bilimsel olarak doğrudur bilemem, ama yardımı olacağını sandığım bir kaç ilave de benden..
depresyonu tetikleyen kişi, olay veya ortamlardan uzaklaşın, ara sıra tamamiyle farklı ortam ve insanlara dahil olun.
dostlarınızdan yardım isteyin, konuşun paylaşın ve onların söyledikleri üzerinde düşünmeye çalışın.
depresyonda olduğunuzu bilin ve önemli kararlar alırken, algı dünyanızdaki olası bozulmayı unutmayın.. en öncelikli olan kendinizi iyi hissetmenizdir, öncelikle buna ulaşmaya çalışın..
her gecenin bir sabahı olduğunu unutmayın, kendinizi güçsüz hissettiğinizde daha önce nelere gücünüzün yettiğini hatırlayın, ve bu gücün hala sizde olduğunu bilin.

hales · 5 Kasım 2010

delal49 .!.:
Aşağıda gruplar halinde cümleler verilmektedir. Öncelikle her gruptaki cümleleri dikkatle okuyarak, BUGÜN DAHİL GEÇEN HAFTA içinde kendinizi nasıl hissettiğinizi en iyi anlatan cümleyi seçiniz.lütfen bunları bir kağıda not ediniz.Not ederken sadece gruptaki sizi en iyi anlatan cümlenin sayısal değerini(cümle başındaki sayı sayısal değeridir.) yazacaksınız.20 gruptan her birine cevap vermeyi unutmayınız. Mümkünse boş bırakmayınız.Test bittikten sonra her gruptaki işaretlediğiniz cümlenin sayısal değerlerini toplayarak toplam puanı bir kenara yazacaksınız. Başlayabilirsiniz…

A-
0. Kendimi üzüntülü ve sıkıntılı hissetmiyorum.
1. Kendimi üzüntülü ve sıkıntılı hissediyorum.
2. Hep üzüntülü ve sıkıntılıyım. Bundan kurtulamıyorum.
3. O kadar üzüntülü ve sıkıntılıyım ki artık dayanamıyorum.

B-
0. Gelecek hakkında mutsuz ve karamsar değilim.
1. Gelecek hakkında karamsarım.
2. Gelecekten beklediğim hiçbir şey yok.
3. Geleceğim hakkında umutsuzum ve sanki hiçbir şey düzelmeyecekmiş gibi geliyor.

C-
0. Kendimi başarısız bir insan olarak görmüyorum.
1. Çevremdeki birçok kişiden daha çok başarısızlıklarım olmuş gibi hissediyorum.
2. Geçmişe baktığımda başarısızlıklarla dolu olduğunu görüyorum.
3. Kendimi tümüyle başarısız biri olarak görüyorum. Devamı>>>

D-
0. Birçok şeyden eskisi kadar zevk alıyorum.
1. Eskiden olduğu gibi her şeyden hoşlanmıyorum.
2. Artık hiçbir şey bana tam anlamıyla zevk vermiyor.
3. Her şeyden sıkılıyorum.

E-
0. Kendimi herhangi bir şekilde suçlu hissetmiyorum.
1. Kendimi zaman zaman suçlu hissediyorum.
2. Çoğu zaman kendimi suçlu hissediyorum.
3. Kendimi her zaman suçlu hissediyorum.

F-
0. Bana cezalandırılmışım gibi geliyor.
1. Cezalandırılabileceğimi hissediyorum.
2. Cezalandırılmayı bekliyorum.
3. Cezalandırıldığımı hissediyorum.

G-
0. Kendimden memnunum.
1. Kendi kendimden pek memnun değilim.
2. Kendime çok kızıyorum.
3. Kendimden nefret ediyorum.

H-
0. Başkalarından daha kötü olduğumu sanmıyorum.
1. zayıf yanların veya hatalarım için kendi kendimi eleştiririm.
2. Hatalarımdan dolayı ve her zaman kendimi kabahatli bulurum.
3. Her aksilik karşısında kendimi hatalı bulurum.

İ-
0. Kendimi öldürmek gibi düşüncelerim yok.
1. Zaman zaman kendimi öldürmeyi düşündüğüm olur. Fakat yapmıyorum.
2. Kendimi öldürmek isterdim.
3. Fırsatını bulsam kendimi öldürürdüm.

J-
0. Her zamankinden fazla içimden ağlamak gelmiyor.
1. Zaman zaman içindem ağlamak geliyor.
2. Çoğu zaman ağlıyorum.
3. Eskiden ağlayabilirdim şimdi istesem de ağlayamıyorum.

K-
0. Şimdi her zaman olduğumdan daha sinirli değilim.
1. eskisine kıyasla daha kolay kızıyor ya da sinirleniyorum.
2. Şimdi hep sinirliyim.
3. Bir zamanlar beni sinirlendiren şeyler şimdi hiç sinirlendirmiyor.

L.
0. Başkaları ile görüşmek, konuşmak isteğimi kaybetmedim.
1. Başkaları ile eskiden daha az konuşmak, görüşmek istiyorum.
2. Başkaları ile konuşma ve görüşme isteğimi kaybettim.
3. Hiç kimseyle konuşmak görüşmek istemiyorum.

M.
0. Eskiden olduğu gibi kolay karar verebiliyorum.
1. Eskiden olduğu kadar kolay karar veremiyorum.
2. Karar verirken eskisine kıyasla çok güçlük çekiyorum.
3. Artık hiç karar veremiyorum.

N-
0. Aynada kendime baktığımda değişiklik görmüyorum.
1. Daha yaşlanmış ve çirkinleşmişim gibi geliyor.
2. Görünüşümün çok değiştiğini ve çirkinleştiğimi hissediyorum.
3. Kendimi çok çirkin buluyorum.

O-
0. Eskisi kadar iyi çalışabiliyorum.
1. Bir şeyler yapabilmek için gayret göstermem gerekiyor.
2. Herhangi bir şeyi yapabilmek için kendimi çok zorlamam gerekiyor.
3. Hiçbir şey yapamıyorum.

P-
0. Her zamanki gibi iyi uyuyabiliyorum.
1. Eskiden olduğu gibi iyi uyuyamıyorum.
2. Her zamankinden 1-2 saat daha erken uyanıyorum ve tekrar uyuyamıyorum.
3. Her zamankinden çok daha erken uyanıyor ve tekrar uyuyamıyorum.

R-
0. Her zamankinden daha çabuk yorulmuyorum.
1. Her zamankinden daha çabuk yoruluyorum.
2. Yaptığım her şey beni yoruyor.
3. Kendimi hemen hiçbir şey yapamayacak kadar yorgun hissediyorum.

S-
0. İştahım her zamanki gibi.
1. iştahım her zamanki kadar iyi değil.
2. İştahım çok azaldı.
3. Artık hiç iştahım yok.

T-
0. Son zamanlarda kilo vermedim.
1. İki kilodan fazla kilo verdim.
2. Dört kilodan fazla kilo verdim.
3. Altı kilodan fazla kilo vermeye çalışıyorum.

U-
0. Sağlığım beni fazla endişelendirmiyor.
1. Ağrı, sancı, mide bozukluğu veya kabızlık gibi rahatsızlıklar beni endişelendirmiyor.
2. Sağlığım beni endişelendirdiği için başka şeyleri düşünmek zorlaşıyor.
3. Sağlığım hakkında o kadar endişeliyim ki başka hiçbir şey düşünemiyorum.

Değerli arkadaşlar test bitti.

Toplam puanı 18 olan varsa depresyonun eşiğindedir.18 in üzerinde arttıkça depresyon yoğunluğu da artmaktadır.18 gibi sınırda olan arkadaşlar kendine dikkat etsinler.Daha yüksek skor olanlar bir psikolog/psikolojik danışman/psikiyatriste başvursunlar.

benim 40 cıktı.zaten bi tedaviye ihtiyacım var ama.............

Aysenimi · 6 Mayıs 2022

Sare34 .!.:
Merhabalar,

sorunlarla dolu bir aileden geldim. Annem ve Babam evliler ama hicbirzaman anlasamadilar. Halada bu böyle...babam bircok konuda suclu iken en büyük zaafida annemi sürekli aldatmasi. Almanyada yetistim. orada hem Gurbet zorlugunu, iki kültür arasinda kalmayi birde evdeki sorunlarla büyümek inanin bana cok zor gecti....orada iyi bir egitim aldim ve buna ragmen hicbirzaman mutlu olamadim. beni neyin mutlu edecegini bile tarif edemiyorum....
ama icimde daima bir bosluk bir huzursuzluk var....

sirf ortamdan herkesten ve herseyden uzaklasmak icin ve birde cok özledigim ülkeme gelmek icin Istanbulda Universiteye yazildim. Su an 4. yilimdayim. Bu sene son ve Lisans egitimim bitiyor.

Güz dönemi derslerimizin baslamasi 2 hafta oldu ama ben birtürlü kendimi derslere veremiyorum.
son yilim...bundan sonra ne olucak...ne yapicam....ailemin durumu ortada...tatillerde bile oraya gittigimde 3-4 gün zor duruyorum evde...artik annem ve babam kavga etmese bile o evin ortami bile beni bambaska biri yapiyor...mutsuzum....anneminde babaminda sorunlari kendileriyleydi ancak ben ailemden hickimseyi görmek istemiyorum....

ne kardeslerime nede aileme bir özlemim var...arada bir telefonda konusmak bana yetiyor. Ama sürekli bir sevgi ilgi eksikligi yasiyorum.

Su an 28 yasindayim ve gecmiste yasadigim evlilik niyetiyle tanistigim insanlarda oldu. Ama hicbirisinde aradigimi bulamadim. belkide evlilik yürütebilecek biri bile degilim diyorum.

bu benim ikinci lisans egitimim ve ben yine mutsuzum. Universite bitince tr vatandasi olmadigim icin burada görev yapamiyorum. Almanyaya dönmek istemiyorum. Yalnizim....

cok mutsuzum....hicbirseyin anlami yok...bana hersey öyle bos geliyorki anlatamam....yasamak bile bir iskence oldu....günlerdir kendimi zor zor derslere sürüklüyorum ve elimden gelse yatagimdan hic cikmak istemiyorum.

Bunca caba ne icin? yani universitem bitmek üzere ama huzur olmadiktan sonra bundan sonra ypksek lisans ta yapsam devamda etsem simdikinden daha mutlu olacagimi sanmiyorum.

o kadar yoruldumki hayattan...erkeklerede güvenmiyorum yani mutlu bir aile kurmak fikri bile beni korkutuyor cünkü bu zamanki erkeklerinde kadinlara yeterince deger verdigini, onlari aldatmadiklarina inanmiyorum.

tek basima yasiyorum iste öylesine

Lütfen bana tavsiye verin ne yapicami bilmiyorum artik....

Nedense bizim ülkede mutsuzluğun nedenleri hep evli olmamaya bağlanıyor.oysaki hiçbir etkisi yok.karamsar olduğunuz için kafaya bunları takıyorsunuz.hem evliliği becerememek diye birşey yok.size uygun değildir. Size uygun olmaması da suç ya da eksiklik değildir. Ben de 28 yaşındayım bana da uygun değil.vazgeçtim mesela. Ruh halim düzgün olunca aklıma bile gelmiyor hayatta evlilik diye birşey olduğu. Bence mutlu aile kurmak diye birşey yok onu söyleyeyim.diğer konularda haklısınız demek istemiyorum ama haklı olsanız bile bu şekilde yaşanmaz tabi ki.bir süre hafif antidepresanlardan kullanıyorum ben.düzeliyorum.tavsiye ederim.ama belli başlı hafif antidepresanlardan.

Depresyonmu sadece?

Ayrıntılı Düzenleme

Sare34

Aktif Üye

didi_

İki deli kedim...

delal49

Aktif Üye

Olala

Popüler Üye

Olala

Popüler Üye

Sare34

Aktif Üye

delal49

Aktif Üye

delal49

Aktif Üye

nill_

Aktif Üye

delal49

Aktif Üye

delal49

Aktif Üye

hales

Aktif Üye

Aysenimi

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Benzer Konular