- 12 Temmuz 2006
- 5.055
- 5.694
- 248
Örnek
Bayan Şen büyük kızıyla birlikte yaşamaktaydı. Büyük kız Bayan Can 2 haftalık tatile gitmek ve annesini de küçük kızkardeşi Bayan Al' ìn yanına götürmek istedi. Bayan Can kızkardeşine annesinin çok az bir bakıma ihtiyaç duyduğunu, yalnızca biraz unutkanlık başladığını ( Örneğin: Fırını açık unuttuğunu ), günleri karıştırdığını ve arada bir kelime bulma sıkıntısı yaşadığını anlattı. Tabii ki bu yaşta bunlar normal aksi halde kendi bakımını kendisi yapardı. Anne tek başına eskiden beri tanıdığı markette alışveriş yapabiliyor ve tekrar evin yolunu bulabiliyordu.
Bayan Al annesini yanına alarak, onun optimal bakımını sağlamak için büyük çaba sarfetmekteydi. Küçük kızın evi Bayan Şen için rahat değildi. Anne o evde kaygıyla yaşamakta ve ikamet ansızın kritik bir hal alabilmekteydi. Anne gece kalkarak şaşkın bir şekilde sağa – sola koşmakta ve tuvaleti dahi bulamayarak zemine yapmak durumunda kalmaktaydı. Kız ve ailesi bu duruma içerliyor ve annenin bunları bu evde rahat olmadığını açıkça hissettirmek için kasıtlı olarak yaptığını düşünüyorlardı. Aile bireyleri annenin zemine yapmak gibi kabul edilemez davranışları ' Hayır bunu ben yapmadım; ben her zaman tuvalete gidiyorum.' diyerek inkar etmesine özellikle hiddetlenmektelerdi. İki hafta dolduktan sonra Bayan Al annesini tekrar ablasına götürüyor ve iki kızkardeş tartışmaya başlıyorlar. Genç olan Bayan Al: ' Annem hepsini kasten yapıyor; yakın çevrede şaşırıyor ve bizimle ne konuştuğunu bilmiyor. Annem delirmiş, kötü niyetli, yalan söylüyor ve herşeyi inkar ediyor. ' diyerek kızgınlığını dile getiriyor. Bayan Can kardeşinin konuştuklarına anlam veremeyerek ona ' Annemin hakkında söylediklerin iftira, benim yanımda böyle şeyler yapmıyor ve ne söylediğini biliyor. ' diyerek cevap verdi.
Bayan Şen alışkın olduğu çevreye dönünce bir gün şaşkınlık yaşadı ama sonra normale döndü. İki kardeş arasındaki tartışma ise halen devam etmekteydi. Bayan Can: ' Evet annemin sorumluluğunu ve yükünü ben taşıyorum ona iki hafta bakamadan iftira atıyorsun. ' diyerek reaksiyon gösteriyordu.
Bayan Şen diğer kızın yanında çok kötü zaman geçirdiğini belirterek ' Orada herşey korkunç ve vahimdi. Beni dışarı bile çıkamayacağım bir odaya kapattılar. ' dedi. Halbuki Al ailesi onu hiçbir yere kapatmamıştı; ancak yabancı bir oda ve çevrede yaşamak annenin odayı – evi terk etmesine, hatta kapıya gitmesine dahi engel olmaktaydı. Kendisi ise bu yaşanılanları oda hapsi cezası olarak algılamaktaydı.
İki kardeş ancak Bayan Şen' in ölümünden sonra annenin reaksiyon ve davranışlarını irdeleyebilmekteydi. Ayrıca artık demans rahatsızlığıyla ilgili yeterli bilgiye sahiplerdi ve hastalığın tipik belirtilerini tanıyabilmekteydiler.
Bayan Şen büyük kızıyla birlikte yaşamaktaydı. Büyük kız Bayan Can 2 haftalık tatile gitmek ve annesini de küçük kızkardeşi Bayan Al' ìn yanına götürmek istedi. Bayan Can kızkardeşine annesinin çok az bir bakıma ihtiyaç duyduğunu, yalnızca biraz unutkanlık başladığını ( Örneğin: Fırını açık unuttuğunu ), günleri karıştırdığını ve arada bir kelime bulma sıkıntısı yaşadığını anlattı. Tabii ki bu yaşta bunlar normal aksi halde kendi bakımını kendisi yapardı. Anne tek başına eskiden beri tanıdığı markette alışveriş yapabiliyor ve tekrar evin yolunu bulabiliyordu.
Bayan Al annesini yanına alarak, onun optimal bakımını sağlamak için büyük çaba sarfetmekteydi. Küçük kızın evi Bayan Şen için rahat değildi. Anne o evde kaygıyla yaşamakta ve ikamet ansızın kritik bir hal alabilmekteydi. Anne gece kalkarak şaşkın bir şekilde sağa – sola koşmakta ve tuvaleti dahi bulamayarak zemine yapmak durumunda kalmaktaydı. Kız ve ailesi bu duruma içerliyor ve annenin bunları bu evde rahat olmadığını açıkça hissettirmek için kasıtlı olarak yaptığını düşünüyorlardı. Aile bireyleri annenin zemine yapmak gibi kabul edilemez davranışları ' Hayır bunu ben yapmadım; ben her zaman tuvalete gidiyorum.' diyerek inkar etmesine özellikle hiddetlenmektelerdi. İki hafta dolduktan sonra Bayan Al annesini tekrar ablasına götürüyor ve iki kızkardeş tartışmaya başlıyorlar. Genç olan Bayan Al: ' Annem hepsini kasten yapıyor; yakın çevrede şaşırıyor ve bizimle ne konuştuğunu bilmiyor. Annem delirmiş, kötü niyetli, yalan söylüyor ve herşeyi inkar ediyor. ' diyerek kızgınlığını dile getiriyor. Bayan Can kardeşinin konuştuklarına anlam veremeyerek ona ' Annemin hakkında söylediklerin iftira, benim yanımda böyle şeyler yapmıyor ve ne söylediğini biliyor. ' diyerek cevap verdi.
Bayan Şen alışkın olduğu çevreye dönünce bir gün şaşkınlık yaşadı ama sonra normale döndü. İki kardeş arasındaki tartışma ise halen devam etmekteydi. Bayan Can: ' Evet annemin sorumluluğunu ve yükünü ben taşıyorum ona iki hafta bakamadan iftira atıyorsun. ' diyerek reaksiyon gösteriyordu.
Bayan Şen diğer kızın yanında çok kötü zaman geçirdiğini belirterek ' Orada herşey korkunç ve vahimdi. Beni dışarı bile çıkamayacağım bir odaya kapattılar. ' dedi. Halbuki Al ailesi onu hiçbir yere kapatmamıştı; ancak yabancı bir oda ve çevrede yaşamak annenin odayı – evi terk etmesine, hatta kapıya gitmesine dahi engel olmaktaydı. Kendisi ise bu yaşanılanları oda hapsi cezası olarak algılamaktaydı.
İki kardeş ancak Bayan Şen' in ölümünden sonra annenin reaksiyon ve davranışlarını irdeleyebilmekteydi. Ayrıca artık demans rahatsızlığıyla ilgili yeterli bilgiye sahiplerdi ve hastalığın tipik belirtilerini tanıyabilmekteydiler.
