Her şey ama her şey bir yana kürtaj olduktan sonra nasıl devam edebildiniz? Allah düşmanımın başına vermesin geçmiş olsun ama sanıyorum ki bir adam yüzünden ağlaya ağlaya kürtaj olacağım ve sonra o adamı görmek isteyeceğim duymak isteyeceğim bir evi paylaşabileceğim hiç sanmıyorum.Merhaba kızlar 26 yasındayım, 1 yıllık ilişkim var kendisi 35 yasında.
Bu bir yıl bana 10 yıl gibi geldi.. o kadar çok şey yaşadım ki. Benden önce birlikte yaşadığı sevgilisinden bir türlü ayrılamıyordu, yani ayrıldım bitti görüşmüyoruz vs diyordu her seferinde inanıyordum ama bir sekilde konustuklarını yakalıyordum. oldukça saygısız, bitik toksik bir ilişkiydi onlarınki. Kadın defalarca benim pesime düştü, aradı, taciz etti, intihar etmeye kalkıstı geri dönmesi için, kendini jiletledi. Böyle psikolojik sorunları olan birisi ama sadece onu suçlamıyorum çünkü iletişimi sürdüren taraf erkek arkadaşım.
Bir şekilde affettim, 4-5 yıllık ilişkisi benimle tanıstıktan sonra bitti bazı bağları koparmak kolay olmayabilir diye düsündüm ona karsı sevgimden dolayı defalarca affettim. Beni ailesiyle tanıstırdı, beraber oldugumuz muddette benim evimde birlikte yasıyoruz.
Bunun dısında alkole cok düskün, oldukça pislik bir arkadaş çevresi var.
haftanın 5-6 günü içiyor gece hayatını vs cok seviyor ne zaman ki mutluyuz her sey yolunda o zaman cok azaltıyor ve bu sekilde mutlu oldugunu dile getirse de, en fazla 1 hafta dayanbiliyor bin bir yalanla bahaneyle ortadan kaybolup arkadaslarıyla mekana gidiyor.
Bu kişiden 3 ay önce hamile kaldım, cok büyük bir travmaydı. yine bu sorumsuz davranısları, bir tamam hemen evlenelim diyip daha sonra ama cocuk icin evlenilir mi gibi konusması, o ruh haliyle ona asla güvenemedim kürtaj oldum tek basıma ağlaya ağlaya vs.
Sonra artık rest çektim. Kendime çeki düzen verme kararı aldım hiç bir şekilde iletişime geçmeyip önüme bakıyordum. Aradı pesimden kostu, acıtasyon yaptı. En sonunda görüşelim bir kez dedi, tamam dedim. Ve bensiz yasayamadıgını, uyuyamadıgını, benı kaybetmek istemediğini, Benimle evlenmek istediğini, telefonunu her zaman ortaya koyacagını? gizli saklı bişey kalmayacağını vs söyledi ve bir sekilde kendimi tekrar onunla aynı evde buldum.
Bu defa kabusum basladı, içimdeki güvensizlik korkular hic dinmedi. telefonu yine hep ters. tuvalete telefonla gitmeye devam. yanyanayken iyiyiz ama dısardayken hep tartıstım kendimi tutamadım o da içmeye gitmiş ilk defa buyuk bi kavga ettim ve tüm kıyafetlerini gittim çöpe atarken video çektim. Çok sakin bir insanımdır ilk defa böyle büyük bir tepki verdim sok oldu. Engelledi beni her yerden.
Napacagımı bilmiyorum, her seyin düzeleceğine olan inancım bitti emeklerim gitti, psikolojim bitti.. nasıl dusunmem gerektıgını bılmıyorum saglıklı karar alamıyorum suan cok bosluktayım lütfen bi yol gösterin bana. Kimsesizim anne baba vefat etti, o yuzden tutunacak bi dalım yok..
Zaten ilişkinin son demlerindeydiler, ben bile tanıstıktan 1 ay sonra öğrendim böyle bir durum oldugunu ortaya cıkana kadar kadın beni arayana kadar bilmiyordum.
beni ilgilendirmez bu durumu evlilikle kıyaslamanız cok saçma ilişkiyi bitirme kararı alan kişi erkek tarafı, ben kimseyi ayırmadım. herkesin basına gelebilir.
Merhaba kızlar 26 yasındayım, 1 yıllık ilişkim var kendisi 35 yasında.
Bu bir yıl bana 10 yıl gibi geldi.. o kadar çok şey yaşadım ki. Benden önce birlikte yaşadığı sevgilisinden bir türlü ayrılamıyordu, yani ayrıldım bitti görüşmüyoruz vs diyordu her seferinde inanıyordum ama bir sekilde konustuklarını yakalıyordum. oldukça saygısız, bitik toksik bir ilişkiydi onlarınki. Kadın defalarca benim pesime düştü, aradı, taciz etti, intihar etmeye kalkıstı geri dönmesi için, kendini jiletledi. Böyle psikolojik sorunları olan birisi ama sadece onu suçlamıyorum çünkü iletişimi sürdüren taraf erkek arkadaşım.
Bir şekilde affettim, 4-5 yıllık ilişkisi benimle tanıstıktan sonra bitti bazı bağları koparmak kolay olmayabilir diye düsündüm ona karsı sevgimden dolayı defalarca affettim. Beni ailesiyle tanıstırdı, beraber oldugumuz muddette benim evimde birlikte yasıyoruz.
Hiç mi kendinize kıymet vermiyorsunuz yaMerhaba kızlar 26 yasındayım, 1 yıllık ilişkim var kendisi 35 yasında.
Bu bir yıl bana 10 yıl gibi geldi.. o kadar çok şey yaşadım ki. Benden önce birlikte yaşadığı sevgilisinden bir türlü ayrılamıyordu, yani ayrıldım bitti görüşmüyoruz vs diyordu her seferinde inanıyordum ama bir sekilde konustuklarını yakalıyordum. oldukça saygısız, bitik toksik bir ilişkiydi onlarınki. Kadın defalarca benim pesime düştü, aradı, taciz etti, intihar etmeye kalkıstı geri dönmesi için, kendini jiletledi. Böyle psikolojik sorunları olan birisi ama sadece onu suçlamıyorum çünkü iletişimi sürdüren taraf erkek arkadaşım.
Bir şekilde affettim, 4-5 yıllık ilişkisi benimle tanıstıktan sonra bitti bazı bağları koparmak kolay olmayabilir diye düsündüm ona karsı sevgimden dolayı defalarca affettim. Beni ailesiyle tanıstırdı, beraber oldugumuz muddette benim evimde birlikte yasıyoruz.
Bunun dısında alkole cok düskün, oldukça pislik bir arkadaş çevresi var.
haftanın 5-6 günü içiyor gece hayatını vs cok seviyor ne zaman ki mutluyuz her sey yolunda o zaman cok azaltıyor ve bu sekilde mutlu oldugunu dile getirse de, en fazla 1 hafta dayanbiliyor bin bir yalanla bahaneyle ortadan kaybolup arkadaslarıyla mekana gidiyor.
Bu kişiden 3 ay önce hamile kaldım, cok büyük bir travmaydı. yine bu sorumsuz davranısları, bir tamam hemen evlenelim diyip daha sonra ama cocuk icin evlenilir mi gibi konusması, o ruh haliyle ona asla güvenemedim kürtaj oldum tek basıma ağlaya ağlaya vs.
Sonra artık rest çektim. Kendime çeki düzen verme kararı aldım hiç bir şekilde iletişime geçmeyip önüme bakıyordum. Aradı pesimden kostu, acıtasyon yaptı. En sonunda görüşelim bir kez dedi, tamam dedim. Ve bensiz yasayamadıgını, uyuyamadıgını, benı kaybetmek istemediğini, Benimle evlenmek istediğini, telefonunu her zaman ortaya koyacagını? gizli saklı bişey kalmayacağını vs söyledi ve bir sekilde kendimi tekrar onunla aynı evde buldum.
Bu defa kabusum basladı, içimdeki güvensizlik korkular hic dinmedi. telefonu yine hep ters. tuvalete telefonla gitmeye devam. yanyanayken iyiyiz ama dısardayken hep tartıstım kendimi tutamadım o da içmeye gitmiş ilk defa buyuk bi kavga ettim ve tüm kıyafetlerini gittim çöpe atarken video çektim. Çok sakin bir insanımdır ilk defa böyle büyük bir tepki verdim sok oldu. Engelledi beni her yerden.
Napacagımı bilmiyorum, her seyin düzeleceğine olan inancım bitti emeklerim gitti, psikolojim bitti.. nasıl dusunmem gerektıgını bılmıyorum saglıklı karar alamıyorum suan cok bosluktayım lütfen bi yol gösterin bana. Kimsesizim anne baba vefat etti, o yuzden tutunacak bi dalım yok..
Oncelikle..su yalnizlkk psikolojisini uzerinden atman lazim..yoksa asla kopamazsin bu insandan..terapi alabilirsin..yada onun olmadigi bir tatile cikabilirsin..yeni yerler gorup yeni insanlar taniyabilirsin..aslinda mantikli dusunebilsen..sen bu insana muhtac degilsin..ve anladigim kadariyla ayaklari uzerinde duram bor bireysin..35 yasinda tip seni bulmuss..hala bunlarimi yapiyo sana..vede sen bunlari yapmasina bu zmanda izinmi veriyosun..dunyada bi tek o kalmis gibi dusunme..silkelen..seni bu her defasinda ariyacak..acma o telefonlari..hattini degistirebilirsin...hayatina girmesine izin verme..biz insanoglu once kendimize deger vermeliyiz..vermeliyizki cevremizdekilerde bize saygi duysun..allah rahmett eylesin..annecigine babaciginada ..nurlar icinde uyusunlar..ben sizin cok guclu oldugunuzu farkettim..ama iyi niyetinizide sakin kullandirtmayin..acima acinacak hale dusersin derler..erkekler genellikle bayanlari bi sekilde ikna ediyolar..lutfen ikna olmayin..kandirmasina izin vermeyin.yasiniz daha cok kucuk..Merhaba kızlar 26 yasındayım, 1 yıllık ilişkim var kendisi 35 yasında.
Bu bir yıl bana 10 yıl gibi geldi.. o kadar çok şey yaşadım ki. Benden önce birlikte yaşadığı sevgilisinden bir türlü ayrılamıyordu, yani ayrıldım bitti görüşmüyoruz vs diyordu her seferinde inanıyordum ama bir sekilde konustuklarını yakalıyordum. oldukça saygısız, bitik toksik bir ilişkiydi onlarınki. Kadın defalarca benim pesime düştü, aradı, taciz etti, intihar etmeye kalkıstı geri dönmesi için, kendini jiletledi. Böyle psikolojik sorunları olan birisi ama sadece onu suçlamıyorum çünkü iletişimi sürdüren taraf erkek arkadaşım.
Bir şekilde affettim, 4-5 yıllık ilişkisi benimle tanıstıktan sonra bitti bazı bağları koparmak kolay olmayabilir diye düsündüm ona karsı sevgimden dolayı defalarca affettim. Beni ailesiyle tanıstırdı, beraber oldugumuz muddette benim evimde birlikte yasıyoruz.
Bunun dısında alkole cok düskün, oldukça pislik bir arkadaş çevresi var.
haftanın 5-6 günü içiyor gece hayatını vs cok seviyor ne zaman ki mutluyuz her sey yolunda o zaman cok azaltıyor ve bu sekilde mutlu oldugunu dile getirse de, en fazla 1 hafta dayanbiliyor bin bir yalanla bahaneyle ortadan kaybolup arkadaslarıyla mekana gidiyor.
Bu kişiden 3 ay önce hamile kaldım, cok büyük bir travmaydı. yine bu sorumsuz davranısları, bir tamam hemen evlenelim diyip daha sonra ama cocuk icin evlenilir mi gibi konusması, o ruh haliyle ona asla güvenemedim kürtaj oldum tek basıma ağlaya ağlaya vs.
Sonra artık rest çektim. Kendime çeki düzen verme kararı aldım hiç bir şekilde iletişime geçmeyip önüme bakıyordum. Aradı pesimden kostu, acıtasyon yaptı. En sonunda görüşelim bir kez dedi, tamam dedim. Ve bensiz yasayamadıgını, uyuyamadıgını, benı kaybetmek istemediğini, Benimle evlenmek istediğini, telefonunu her zaman ortaya koyacagını? gizli saklı bişey kalmayacağını vs söyledi ve bir sekilde kendimi tekrar onunla aynı evde buldum.
Bu defa kabusum basladı, içimdeki güvensizlik korkular hic dinmedi. telefonu yine hep ters. tuvalete telefonla gitmeye devam. yanyanayken iyiyiz ama dısardayken hep tartıstım kendimi tutamadım o da içmeye gitmiş ilk defa buyuk bi kavga ettim ve tüm kıyafetlerini gittim çöpe atarken video çektim. Çok sakin bir insanımdır ilk defa böyle büyük bir tepki verdim sok oldu. Engelledi beni her yerden.
Napacagımı bilmiyorum, her seyin düzeleceğine olan inancım bitti emeklerim gitti, psikolojim bitti.. nasıl dusunmem gerektıgını bılmıyorum saglıklı karar alamıyorum suan cok bosluktayım lütfen bi yol gösterin bana. Kimsesizim anne baba vefat etti, o yuzden tutunacak bi dalım yok..
Ee neden ayrilmiyorsunMerhaba kızlar 26 yasındayım, 1 yıllık ilişkim var kendisi 35 yasında.
Bu bir yıl bana 10 yıl gibi geldi.. o kadar çok şey yaşadım ki. Benden önce birlikte yaşadığı sevgilisinden bir türlü ayrılamıyordu, yani ayrıldım bitti görüşmüyoruz vs diyordu her seferinde inanıyordum ama bir sekilde konustuklarını yakalıyordum. oldukça saygısız, bitik toksik bir ilişkiydi onlarınki. Kadın defalarca benim pesime düştü, aradı, taciz etti, intihar etmeye kalkıstı geri dönmesi için, kendini jiletledi. Böyle psikolojik sorunları olan birisi ama sadece onu suçlamıyorum çünkü iletişimi sürdüren taraf erkek arkadaşım.
Bir şekilde affettim, 4-5 yıllık ilişkisi benimle tanıstıktan sonra bitti bazı bağları koparmak kolay olmayabilir diye düsündüm ona karsı sevgimden dolayı defalarca affettim. Beni ailesiyle tanıstırdı, beraber oldugumuz muddette benim evimde birlikte yasıyoruz.
Bunun dısında alkole cok düskün, oldukça pislik bir arkadaş çevresi var.
haftanın 5-6 günü içiyor gece hayatını vs cok seviyor ne zaman ki mutluyuz her sey yolunda o zaman cok azaltıyor ve bu sekilde mutlu oldugunu dile getirse de, en fazla 1 hafta dayanbiliyor bin bir yalanla bahaneyle ortadan kaybolup arkadaslarıyla mekana gidiyor.
Bu kişiden 3 ay önce hamile kaldım, cok büyük bir travmaydı. yine bu sorumsuz davranısları, bir tamam hemen evlenelim diyip daha sonra ama cocuk icin evlenilir mi gibi konusması, o ruh haliyle ona asla güvenemedim kürtaj oldum tek basıma ağlaya ağlaya vs.
Sonra artık rest çektim. Kendime çeki düzen verme kararı aldım hiç bir şekilde iletişime geçmeyip önüme bakıyordum. Aradı pesimden kostu, acıtasyon yaptı. En sonunda görüşelim bir kez dedi, tamam dedim. Ve bensiz yasayamadıgını, uyuyamadıgını, benı kaybetmek istemediğini, Benimle evlenmek istediğini, telefonunu her zaman ortaya koyacagını? gizli saklı bişey kalmayacağını vs söyledi ve bir sekilde kendimi tekrar onunla aynı evde buldum.
Bu defa kabusum basladı, içimdeki güvensizlik korkular hic dinmedi. telefonu yine hep ters. tuvalete telefonla gitmeye devam. yanyanayken iyiyiz ama dısardayken hep tartıstım kendimi tutamadım o da içmeye gitmiş ilk defa buyuk bi kavga ettim ve tüm kıyafetlerini gittim çöpe atarken video çektim. Çok sakin bir insanımdır ilk defa böyle büyük bir tepki verdim sok oldu. Engelledi beni her yerden.
Napacagımı bilmiyorum, her seyin düzeleceğine olan inancım bitti emeklerim gitti, psikolojim bitti.. nasıl dusunmem gerektıgını bılmıyorum saglıklı karar alamıyorum suan cok bosluktayım lütfen bi yol gösterin bana. Kimsesizim anne baba vefat etti, o yuzden tutunacak bi dalım yok..
Tamamını okumadım, sevgiliniz değişmiyorsa siz değişin.Merhaba kızlar 26 yasındayım, 1 yıllık ilişkim var kendisi 35 yasında.
Bu bir yıl bana 10 yıl gibi geldi.. o kadar çok şey yaşadım ki. Benden önce birlikte yaşadığı sevgilisinden bir türlü ayrılamıyordu, yani ayrıldım bitti görüşmüyoruz vs diyordu her seferinde inanıyordum ama bir sekilde konustuklarını yakalıyordum. oldukça saygısız, bitik toksik bir ilişkiydi onlarınki. Kadın defalarca benim pesime düştü, aradı, taciz etti, intihar etmeye kalkıstı geri dönmesi için, kendini jiletledi. Böyle psikolojik sorunları olan birisi ama sadece onu suçlamıyorum çünkü iletişimi sürdüren taraf erkek arkadaşım.
Bir şekilde affettim, 4-5 yıllık ilişkisi benimle tanıstıktan sonra bitti bazı bağları koparmak kolay olmayabilir diye düsündüm ona karsı sevgimden dolayı defalarca affettim. Beni ailesiyle tanıstırdı, beraber oldugumuz muddette benim evimde birlikte yasıyoruz.
Bunun dısında alkole cok düskün, oldukça pislik bir arkadaş çevresi var.
haftanın 5-6 günü içiyor gece hayatını vs cok seviyor ne zaman ki mutluyuz her sey yolunda o zaman cok azaltıyor ve bu sekilde mutlu oldugunu dile getirse de, en fazla 1 hafta dayanbiliyor bin bir yalanla bahaneyle ortadan kaybolup arkadaslarıyla mekana gidiyor.
Bu kişiden 3 ay önce hamile kaldım, cok büyük bir travmaydı. yine bu sorumsuz davranısları, bir tamam hemen evlenelim diyip daha sonra ama cocuk icin evlenilir mi gibi konusması, o ruh haliyle ona asla güvenemedim kürtaj oldum tek basıma ağlaya ağlaya vs.
Sonra artık rest çektim. Kendime çeki düzen verme kararı aldım hiç bir şekilde iletişime geçmeyip önüme bakıyordum. Aradı pesimden kostu, acıtasyon yaptı. En sonunda görüşelim bir kez dedi, tamam dedim. Ve bensiz yasayamadıgını, uyuyamadıgını, benı kaybetmek istemediğini, Benimle evlenmek istediğini, telefonunu her zaman ortaya koyacagını? gizli saklı bişey kalmayacağını vs söyledi ve bir sekilde kendimi tekrar onunla aynı evde buldum.
Bu defa kabusum basladı, içimdeki güvensizlik korkular hic dinmedi. telefonu yine hep ters. tuvalete telefonla gitmeye devam. yanyanayken iyiyiz ama dısardayken hep tartıstım kendimi tutamadım o da içmeye gitmiş ilk defa buyuk bi kavga ettim ve tüm kıyafetlerini gittim çöpe atarken video çektim. Çok sakin bir insanımdır ilk defa böyle büyük bir tepki verdim sok oldu. Engelledi beni her yerden.
Napacagımı bilmiyorum, her seyin düzeleceğine olan inancım bitti emeklerim gitti, psikolojim bitti.. nasıl dusunmem gerektıgını bılmıyorum saglıklı karar alamıyorum suan cok bosluktayım lütfen bi yol gösterin bana. Kimsesizim anne baba vefat etti, o yuzden tutunacak bi dalım yok..
Oncelikle..su yalnizlkk psikolojisini uzerinden atman lazim..yoksa asla kopamazsin bu insandan..terapi alabilirsin..yada onun olmadigi bir tatile cikabilirsin..yeni yerler gorup yeni insanlar taniyabilirsin..aslinda mantikli dusunebilsen..sen bu insana muhtac degilsin..ve anladigim kadariyla ayaklari uzerinde duram bor bireysin..35 yasinda tip seni bulmuss..hala bunlarimi yapiyo sana..vede sen bunlari yapmasina bu zmanda izinmi veriyosun..dunyada bi tek o kalmis gibi dusunme..silkelen..seni bu her defasinda ariyacak..acma o telefonlari..hattini degistirebilirsin...hayatina girmesine izin verme..biz insanoglu once kendimize deger vermeliyiz..vermeliyizki cevremizdekilerde bize saygi duysun..allah rahmett eylesin..annecigine babaciginada ..nurlar icinde uyusunlar..ben sizin cok guclu oldugunuzu farkettim..ama iyi niyetinizide sakin kullandirtmayin..acima acinacak hale dusersin derler..erkekler genellikle bayanlari bi sekilde ikna ediyolar..lutfen ikna olmayin..kandirmasina izin vermeyin.yasiniz daha cok kucuk..
Öncelikle siz iki kullanıcıya yapıcı cevaplarınızdan dolayı çok teşekkür ederim. Gerçekten ben burda olanları ya da yasadıklarımı savunmadım, fakat bazı arkadaslar cümlelerimden cımbızla çekip beni aşağılamaya yönelik cevaplar yazıyorlar sağlık olsun.Konu sahibi boşlukta belli ve ebeveyn kaybı -üstelik ikisi birden- insanın yaşı kaç olursa olsun çok büyük bir travma. Kadın yapayalnız ve çakal sırtlan şerefsizin biri hayatına çökmüş bunu kullanıyor. Bazı yorumlara aşırı şaşırdım. Ne ara bu kadar empati yoksunu, ağzına ilk geleni yazan insanlar olduk acaba. Konu sahibi ilişkisini savunmuyor, kendisine anlatılanı anlatıyor. Üstüne yaşadıklarını anlatıyor bu bir çeşit kendine anlatma yöntemi. Aslında farkında neler olduğunun. Kk'da çamur kocasını "ama özünde iyi biri" diye diye aklayan kemalim yapmazcılardan değil.
Konu sahibi iç sesin doğru olanı söylüyor. Şu an konfor alanı yarattığın için (konfor alanı saf acı ve tanıdık mutsuzluktan da oluşabilir) muhtemelen çıkmaktan korkuyorsun. Zannediyorsun ki bu da giderse yine ebeveyn kaybı gibi bir acı yaratacak. Hayır canım, yaratmayacak. Ne idüğü belirsiz iğrenç bir yaratıktan kurtulacaksın. Hayat boşlukları sevmez, ruhuna denk olanı mutlaka karşına çıkaracak. Lütfen o gelene kadar kendi duygularını ve ruhunu yıpratacak yanlış seçimleri kendini ikna ederek yapma. İnsanız başımıza herşey gelebilir.
Gerekirse bir kadın kendini baştan doğurur der şiirde. Uzman yardımı al, şema terapileri al, inan mükemmel olacak.