Merhaba Canım,
Bende yaklaşık 2 ay önce kürtaj oldum. 9. haftamdayken bebeğimin kalp atışları durdu, gelişimide yavaştı ve bu yüzden kürtaj olmak zorunda kaldım. İlk bebek, ilk heyecan ve ilk kayıp. Neler yaşadığını neler hissettiğini çok çok iyi anlıyorum. Kürtaj sonrası kontrole gittim bu defa da yumurtalıklarımda kist oluştuğunu bu nedenle hamile kalmamam gerektiğini öğrendim. Ama çok şükür ki bugün ki kontrolümde kistleriminde küçülmeye gittiğini gördüm. Bazen çok iyi hissediyorsun kendini. Dualara ve Rabbime sığınıyorsun. Mutlu oluyorsun. Bazen öyle anlar oluyorki sanki hiçbirşey yolunda gitmeyecekmiş gibi sürekli bunalımlara giriyorsun. Bende çok üzdüm kendimi. Çok ağladım saatlerce ama geçiyor yavaş yavaş hayırlısıyla. Söyleyecek söz yok, tesellisi yok. Herkes aynı şeyleri söylüyor, yine olur, yine olur. Evet olur elbet Rabbimin izniyle ama olana kadar geçen süreç bizi fazlasıyla yıpratıyor. Rabbim tez zamanda bizim, forumdakilerin ve tüm herkesin yüzünü güldürsün inşAllah. Biz her zaman burda sırdaş olduk, dertlerimizi paylaştık. Yeri geldik ben diğerleri için üzüldüm. Yeri geldi onlar benimle üzüldüler. Birlikte atlatıcaz inşAllah bu zor günleri. Yanındayız, Yanlız değilsin unutma...
