- Konu Sahibi Desperatecry
-
- #1
Bir kadın olarak,bir anne olarak,bir insan olarak yazmak istiyorum.İnsanın dertlerini hiç tanımadıklarına anlatması daha kolay derler.yaklaşık 10 sene evvel tanıştım eşimle sorunlu biriydi,ben de öyleydim.yarımlarımızı birbirimizde tamamlayacağımıza inandık bunu da aşk sandık.çok geçmeden evlendik.alkol ve madde kullanımıyla olaylar kötü yöne gitmeye başladı.ayrıldık,barıştık,sonra yine ve yine defalarca denedik.birlikte de olamıyorduk,ayrı da yaşayamıyorduk.aldatıldım,dayak yedim ama her seferinde tutkuyla ayaklarına gelip binlerce kez özür dileyen elinde olmadığını söyleyen bi adam vardı karşımda,inandım.bundan bir kaç sene evvel herşeyi bıraktığını yepyeni bir hayat ve bu hayatın içinde bizden bir şey olmasını istediğini söyledi.uzun süre beni ikna etmek için hiçbir şey kullanmadı,beni olmayan sevgisine inandırdı hiç olmadığı kadar.çok geçmeden hamile kaldım ama hamileliğimin 3. ayında aynı sorunlar tekrar gün yüzüne çıkmaya başladı.sabahlara kadar içip,son ses müzik dinleyip beni aşağılamalar,çocuğu ben ziyan olmayım diye yaptırdığımı söylemeler,itip kakmalar vs.doğuma giderken bile beni ağlattığını dün gibi hatırlarım.çocuğum olduğunda hayat benim için bambaşka bir döneme girdi,bir bebek doğduğunda bir anne doğarmış derler ya işte öyle.yaptığı şeyler canımı yaksa da umursamamaya başladım,bir evlat sahibi olmanın verdiği huzuru bir gün hissedeceğini umut ettim...ama olmadı her seferinde acaba bu sefer içecek mi?çocuğumun yanında bana vuracak mı,bağıracak mı,küfredecek mi?hep bir heyecan hep bir huzursuzluk...hayatı boyunca hiç çalışmayan,annesinin parasıyla geçinen,her gördüğü kadına göz koyan(kardeşim,arkadaşım,kendi akrabaları dahil!!!)internette sırf bir kadınla konuşabilmek için beni kullanan,beni eve kapatan,1 liranın dahi hesabını soran,çocuğuyla ilgilenmeyen,ona her baba diye sarılmak istediğinde kaçıp odasının kapısını kilitleyip kafayı çeken.tüm ailesinin ve arkadaşlarının bana laf söylemesine göz yuman,benimle alay eden biri benim kocam.ben mi?ben başlarda her gördüğüm kötü huyunda isyan eden,çekip giden sonra merhamet eden yaşadığı çocukluk sıkıntılarını anlamaya çalışan biriyken şimdi,değil isyan etmek,konuşmaya bile cesareti olmayan,tüm bu travmaları yaşayıp herşeye rağmen babasına aşık olan evladı yüzünden bir türlü bu evliliği bitiremeyen biriyim.gidecek bir yeri,kimsesi olmayan,aklı yarım,sağlığı bozuk,kalbi kırık biriyim...sonsuz bir boşluk içimde ne yapacağımı bilmiyorum...