Direkt problemi anlatmaya başlıyorum çünkü artık bir şeyler yapmazsam ben sinirden mezara gireceğim
Erkek kardeşimle aramızda 3 yaş fark var.Ailevi nedenlerden,baba ilgisizliğinden ve yaşı gereği oldukça asi.
Yaş farkımızında az olması yüzünden sürekli çatışma halindeyiz,büyüğün ben olmasını kabullenemiyor,bu yüzden bana abla demek bile istemez.
Zor zamanlar geçirdik beraber,buna rağmen ne olursa olsun kardeşime hep destek oldum,her türlü konuda...Özellikle annem söz konusu erkek kardeşim olduğunda bana yapmadığını yapar,bende bu konuda asla kıskançlık yapmadım.
Fakat beni canımdan bezdiren büyük bir problem var.Erkek kardeşimle başka bir şehirde ayrı bir eve çıktık.Ailemizden de uzaktayız.Aramızda en ufak bir problem erkek kardeşimin küfürlü hakaretleri ve bazen de bana şiddet uygulamasına kadar gidiyor...
İnanın artık kaldıramıyorum.Evet küçükken de böyleydik kavga ederdik,vururduk birbirimize çocuktuk o zamanlar.Ufak tefek bir şeyi söylesem ve karşılık versem ya bir şey fırlatır ya da hakaret eder.Ama gelmişim yirmi bir yaşına artık çok zoruma gidiyor..Hadi tamam küçüklükten beri böyleyiz ama insan hiç özür dilemesini bilmez mi?
Aslında dışarıya karşı oldukça farklı bir tutumu var,çevresine göre çekingen ve biraz korkak.Yanında birisini olmazsa kendi işlerini halledebilecek kadar özgüveni yok.Gerek annem ve eşi gerek ben bazende babam elimizden geleni yapıyoruz onun için...Buna rağmen sürekli bana karışmayın,size ne tribinde,başı sıkışınca da birimizden birini hep yanında bulmaya da alışkın.
Annemlere ve babama yalnızca hırçınlığı işlerken bana bu şekilde davranması çok zoruma gidiyor.Annemler durumu zaten biliyor,ellerinden bir şey gelmiyor çünkü kendisi daha reşit bile değil...Fakat artık bir şekilde yaptığı şeyden vazgeçirmek için bir şeyler yapmam lazım.3 yaş küçük olmasına rağmen kendimi savunamıyorum ona karşı.
Ne yapmam lazım bilmiyorum en son bir daha bana vurursan polisi ararım dedim ona bile inanmıyor,yapamayacağımı da biliyor.Okulumu dondurup evime bile dönmeyi düşünür hale geldim.
