Gençliğimde uzaktan yazışarak kapılma hatasını ben de yapmıştım. Sabahlara kadar mesajlaşıyorduk, telefondan konuşuyorduk, küçük-büyük pek çok şey paylaşıyorduk. Bana annesinin yaptığı yemeklerin fotosunu falan atıyordu mesela.
Aylarca devam ettik bu şekilde. Evlenmekten falan bahseder olmuştu.. ve sonra birden bire ortaya çıktı ki hep bahsettiği anne meğerse annesi değil, birlikte yaşadığı kız arkadaşıymış.. Kızcağız sevgilisinin sabahlara kadar kimle konuştuğunu merak edip bana mesaj atmıştı ve öyle öğrenmiştim. Aranızda bir şey mi var diye sormuştu bana erkek arkadaşından çekine çekine. Bana kesinlikle mesaj atmamasını söylemiş çünkü.. o da dinlemiş erkek arkadaşının sözünü dayanabildiği noktaya kadar. Evleneceklermiş, gelecekteki bebeklerinin isimlerini bile belirlemişler. Uzaktan uzağa aşk işte böyle bir şey. Kelimeler güzel ama arkasındaki gerçekler genelde can sıkıcı.