Cok üzgün ve kararsızım

mavibeneklikiz777 .!.:

Merhabalar ben 28 yaşında meslek sahibi genç bir kızım fakat hayatımda biri yok. Bunu bazen sorun etmekle birlikte bazen de hayırlısı diyebilecek olgunluktayim. Fakat son zamanlarda ailem özellikle annem tarafından çok ciddi baskıya maruz kalıyorum. Benimle aynı mesleğe sahip bir uzak akrabayla görüşmemi istiyor ben kabul etmedikçe daha şiddetli şekilde baskı yapıyor artık çok bunaldım. Fotoğrafını gördüm çok ısınamadım açıkçası ama baskı yapıldıkca acaba baksam mi demeye başladım. Bir de annemin akrabası olması da pek tercih edeceğim bir şey değildi normalde. Baskı ve ısrar öyle bir noktaya geldi ki zamanında ben üzülmeyim diye benden saklanan "evde kaldi" temalı saçma sapan akraba sözlerini bile önüme serdi. Gerçekten bu kadar ümitsiz bir yaş mı 28. Ben sevip sevilerek bir şeyler olsun istiyorum bu şekilde görücü usulü gibi istemiyorum. Öyle olmayacaksa da gerekirse hiç olmasın diyorum. Ama evde kaldı gibi şeyler söylenmesi de beni çok çok üzdü. Diyen insanlar ciddiye almaya değecek insanlar kesinlikle değil ama benim hayatımı yaşadıklarımı travmalarimi bilmeden benim hayatımla ilgili yorum yapma hatta hakarete küçümsemeye varan sözler söyleme hakkını nereden kendilerinde bulduklarına anlam veremeyip sinirlendim. Bir şeylerin hayallerimdeki gibi olmasini istiyorum. Mesela evliliğin zorlama sekilde yaşın geldi bunu kaçırma zihniyetiyle değil de gerçekten istediğim ve beni isteyen kişiyle olmasini tercih ederim. Zamaninda cok istediğim biri olmuştu fakat ailem kabul etmediği icin olamadik. Bundan mıdır bilmiyorum ama ailem engel olduğu için ailemin bulduğu insanları hiç kabul etmek istemiyorum. Ve o zamanki gibi kimseyle olamazmışım gibi de geliyor. Bunları da buraya niye yazdığımı bilmiyorum dertleşmek istedim. Bir fikir beyan eden, bir moral veren olursa şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

mavibeneklikiz777 .!.:

Merhabalar ben 28 yaşında meslek sahibi genç bir kızım fakat hayatımda biri yok. Bunu bazen sorun etmekle birlikte bazen de hayırlısı diyebilecek olgunluktayim. Fakat son zamanlarda ailem özellikle annem tarafından çok ciddi baskıya maruz kalıyorum. Benimle aynı mesleğe sahip bir uzak akrabayla görüşmemi istiyor ben kabul etmedikçe daha şiddetli şekilde baskı yapıyor artık çok bunaldım. Fotoğrafını gördüm çok ısınamadım açıkçası ama baskı yapıldıkca acaba baksam mi demeye başladım. Bir de annemin akrabası olması da pek tercih edeceğim bir şey değildi normalde. Baskı ve ısrar öyle bir noktaya geldi ki zamanında ben üzülmeyim diye benden saklanan "evde kaldi" temalı saçma sapan akraba sözlerini bile önüme serdi. Gerçekten bu kadar ümitsiz bir yaş mı 28. Ben sevip sevilerek bir şeyler olsun istiyorum bu şekilde görücü usulü gibi istemiyorum. Öyle olmayacaksa da gerekirse hiç olmasın diyorum. Ama evde kaldı gibi şeyler söylenmesi de beni çok çok üzdü. Diyen insanlar ciddiye almaya değecek insanlar kesinlikle değil ama benim hayatımı yaşadıklarımı travmalarimi bilmeden benim hayatımla ilgili yorum yapma hatta hakarete küçümsemeye varan sözler söyleme hakkını nereden kendilerinde bulduklarına anlam veremeyip sinirlendim. Bir şeylerin hayallerimdeki gibi olmasini istiyorum. Mesela evliliğin zorlama sekilde yaşın geldi bunu kaçırma zihniyetiyle değil de gerçekten istediğim ve beni isteyen kişiyle olmasini tercih ederim. Zamaninda cok istediğim biri olmuştu fakat ailem kabul etmediği icin olamadik. Bundan mıdır bilmiyorum ama ailem engel olduğu için ailemin bulduğu insanları hiç kabul etmek istemiyorum. Ve o zamanki gibi kimseyle olamazmışım gibi de geliyor. Bunları da buraya niye yazdığımı bilmiyorum dertleşmek istedim. Bir fikir beyan eden, bir moral veren olursa şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

mavibeneklikiz777 .!.:

Merhabalar ben 28 yaşında meslek sahibi genç bir kızım fakat hayatımda biri yok. Bunu bazen sorun etmekle birlikte bazen de hayırlısı diyebilecek olgunluktayim. Fakat son zamanlarda ailem özellikle annem tarafından çok ciddi baskıya maruz kalıyorum. Benimle aynı mesleğe sahip bir uzak akrabayla görüşmemi istiyor ben kabul etmedikçe daha şiddetli şekilde baskı yapıyor artık çok bunaldım. Fotoğrafını gördüm çok ısınamadım açıkçası ama baskı yapıldıkca acaba baksam mi demeye başladım. Bir de annemin akrabası olması da pek tercih edeceğim bir şey değildi normalde. Baskı ve ısrar öyle bir noktaya geldi ki zamanında ben üzülmeyim diye benden saklanan "evde kaldi" temalı saçma sapan akraba sözlerini bile önüme serdi. Gerçekten bu kadar ümitsiz bir yaş mı 28. Ben sevip sevilerek bir şeyler olsun istiyorum bu şekilde görücü usulü gibi istemiyorum. Öyle olmayacaksa da gerekirse hiç olmasın diyorum. Ama evde kaldı gibi şeyler söylenmesi de beni çok çok üzdü. Diyen insanlar ciddiye almaya değecek insanlar kesinlikle değil ama benim hayatımı yaşadıklarımı travmalarimi bilmeden benim hayatımla ilgili yorum yapma hatta hakarete küçümsemeye varan sözler söyleme hakkını nereden kendilerinde bulduklarına anlam veremeyip sinirlendim. Bir şeylerin hayallerimdeki gibi olmasini istiyorum. Mesela evliliğin zorlama sekilde yaşın geldi bunu kaçırma zihniyetiyle değil de gerçekten istediğim ve beni isteyen kişiyle olmasini tercih ederim. Zamaninda cok istediğim biri olmuştu fakat ailem kabul etmediği icin olamadik. Bundan mıdır bilmiyorum ama ailem engel olduğu için ailemin bulduğu insanları hiç kabul etmek istemiyorum. Ve o zamanki gibi kimseyle olamazmışım gibi de geliyor. Bunları da buraya niye yazdığımı bilmiyorum dertleşmek istedim. Bir fikir beyan eden, bir moral veren olursa şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

mavibeneklikiz777 .!.:

Merhabalar ben 28 yaşında meslek sahibi genç bir kızım fakat hayatımda biri yok. Bunu bazen sorun etmekle birlikte bazen de hayırlısı diyebilecek olgunluktayim. Fakat son zamanlarda ailem özellikle annem tarafından çok ciddi baskıya maruz kalıyorum. Benimle aynı mesleğe sahip bir uzak akrabayla görüşmemi istiyor ben kabul etmedikçe daha şiddetli şekilde baskı yapıyor artık çok bunaldım. Fotoğrafını gördüm çok ısınamadım açıkçası ama baskı yapıldıkca acaba baksam mi demeye başladım. Bir de annemin akrabası olması da pek tercih edeceğim bir şey değildi normalde. Baskı ve ısrar öyle bir noktaya geldi ki zamanında ben üzülmeyim diye benden saklanan "evde kaldi" temalı saçma sapan akraba sözlerini bile önüme serdi. Gerçekten bu kadar ümitsiz bir yaş mı 28. Ben sevip sevilerek bir şeyler olsun istiyorum bu şekilde görücü usulü gibi istemiyorum. Öyle olmayacaksa da gerekirse hiç olmasın diyorum. Ama evde kaldı gibi şeyler söylenmesi de beni çok çok üzdü. Diyen insanlar ciddiye almaya değecek insanlar kesinlikle değil ama benim hayatımı yaşadıklarımı travmalarimi bilmeden benim hayatımla ilgili yorum yapma hatta hakarete küçümsemeye varan sözler söyleme hakkını nereden kendilerinde bulduklarına anlam veremeyip sinirlendim. Bir şeylerin hayallerimdeki gibi olmasini istiyorum. Mesela evliliğin zorlama sekilde yaşın geldi bunu kaçırma zihniyetiyle değil de gerçekten istediğim ve beni isteyen kişiyle olmasini tercih ederim. Zamaninda cok istediğim biri olmuştu fakat ailem kabul etmediği icin olamadik. Bundan mıdır bilmiyorum ama ailem engel olduğu için ailemin bulduğu insanları hiç kabul etmek istemiyorum. Ve o zamanki gibi kimseyle olamazmışım gibi de geliyor. Bunları da buraya niye yazdığımı bilmiyorum dertleşmek istedim. Bir fikir beyan eden, bir moral veren olursa şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

mavibeneklikiz777 .!.:

Merhabalar ben 28 yaşında meslek sahibi genç bir kızım fakat hayatımda biri yok. Bunu bazen sorun etmekle birlikte bazen de hayırlısı diyebilecek olgunluktayim. Fakat son zamanlarda ailem özellikle annem tarafından çok ciddi baskıya maruz kalıyorum. Benimle aynı mesleğe sahip bir uzak akrabayla görüşmemi istiyor ben kabul etmedikçe daha şiddetli şekilde baskı yapıyor artık çok bunaldım. Fotoğrafını gördüm çok ısınamadım açıkçası ama baskı yapıldıkca acaba baksam mi demeye başladım. Bir de annemin akrabası olması da pek tercih edeceğim bir şey değildi normalde. Baskı ve ısrar öyle bir noktaya geldi ki zamanında ben üzülmeyim diye benden saklanan "evde kaldi" temalı saçma sapan akraba sözlerini bile önüme serdi. Gerçekten bu kadar ümitsiz bir yaş mı 28. Ben sevip sevilerek bir şeyler olsun istiyorum bu şekilde görücü usulü gibi istemiyorum. Öyle olmayacaksa da gerekirse hiç olmasın diyorum. Ama evde kaldı gibi şeyler söylenmesi de beni çok çok üzdü. Diyen insanlar ciddiye almaya değecek insanlar kesinlikle değil ama benim hayatımı yaşadıklarımı travmalarimi bilmeden benim hayatımla ilgili yorum yapma hatta hakarete küçümsemeye varan sözler söyleme hakkını nereden kendilerinde bulduklarına anlam veremeyip sinirlendim. Bir şeylerin hayallerimdeki gibi olmasini istiyorum. Mesela evliliğin zorlama sekilde yaşın geldi bunu kaçırma zihniyetiyle değil de gerçekten istediğim ve beni isteyen kişiyle olmasini tercih ederim. Zamaninda cok istediğim biri olmuştu fakat ailem kabul etmediği icin olamadik. Bundan mıdır bilmiyorum ama ailem engel olduğu için ailemin bulduğu insanları hiç kabul etmek istemiyorum. Ve o zamanki gibi kimseyle olamazmışım gibi de geliyor. Bunları da buraya niye yazdığımı bilmiyorum dertleşmek istedim. Bir fikir beyan eden, bir moral veren olursa şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Buradaki kadınlar bazen beni şaşırtıyor açıkçası.aşk için geç mi kaldım tarzı konular açılıyor bazen.birileri yazıyor yok 45 yaşında aşık oldum 2 aylık bebeğim var, yok 47 yaşındayım hayatımın aşkını yeni buldum hamileyim tarzı.bana da çok ütopik geliyor ama bu tarz mesajlar gelebilir yani.beni motive etmiyor açıkçası çok imkansız geldiği için ama seni eder belki ne diyeyim.

Genişletmek için tıkla...