- 22 Ağustos 2023
- 54
- 35
- 3
- Konu Sahibi sekerpancari23
-
- #121
mutluyken çok mutluyuz kavga oluyor o 1 saat hayattan nefret ettiryor sonra sakinleşiyoruz ama yine tekrarlıyor
mutluyken çok mutluyuz kavga oluyor o 1 saat hayattan nefret ettiryor sonra sakinleşiyoruz ama yine tekrarlıyorHer sayfayı okuyamadım ama 8 yıllık emek var sevgi var diye diğer yıllarınızı çöpe atmayın. Evlilikteki birkaç yıl sizin 8 senenize bedeldir emin olun. Şuan bu durumu düzeltemezseniz aynı evin içinde bu durumda olmak çok yıpratıcı ve yorucu olucak.
Bazı durumlarda yan yana olunca işler düzelir fakat arada saygı ve tahammül bittiyse çok zor ve emin olun çoğu kişinin uzun ilişkisi bitiyor takılıp kalmaya gerek yok o senelere. Allah ömür verirse uzun yıllar var önümüzde neden bi kişiye takılıp kalıp seviyorum ama mutsuzum huzursuzum diye yaşayalım. Mutlu olmak hepimizin hakkı.
balık baştan kokar diye bir atasözü vardır. bu işler nasıl başlarsa maalesef o şekilde devam ediyor. sana iyi gelmeyen yada gelmeyecek, seni en ufak bir durumda dahi üzecek, ailesinin bile arkanda durmadığını anladığın biri ile sakın devam etme. evlendikten sonra düzelir diye bir şey yok maalesef. çevremde bir sürü örnek var. bir ömür ağlayacağına bir sene ağla ve kendine gel çünkü önemli olan sensin bir başkası değil.
biz nişanlılığımızı hiç yaşayamadık yan yana doğru düzgün zaman bile geçiremedik farklı şehirlerdeydik o hastaneye yattı vs.. nişanlım ile benim oturacağım şehre evi düzdük ona buraya gelmesini yaza kadar birlikte zaman geçirmeyi duruma göre hareket etmemiz gerektiğini teklif etmeyi düşünüyorum. bu süreçte toparlarsak inancımız olur devam ederiz düzelmez veya kabul etmezse de yapacak bir şey yok yolumuza bakacağız. Bu teklifi yapmam iyi niyetimi suistmal eder ,gururumu zedeler mi veya mantıksız bir yaklaşım mı olurHer sayfayı okuyamadım ama 8 yıllık emek var sevgi var diye diğer yıllarınızı çöpe atmayın. Evlilikteki birkaç yıl sizin 8 senenize bedeldir emin olun. Şuan bu durumu düzeltemezseniz aynı evin içinde bu durumda olmak çok yıpratıcı ve yorucu olucak.
Bazı durumlarda yan yana olunca işler düzelir fakat arada saygı ve tahammül bittiyse çok zor ve emin olun çoğu kişinin uzun ilişkisi bitiyor takılıp kalmaya gerek yok o senelere. Allah ömür verirse uzun yıllar var önümüzde neden bi kişiye takılıp kalıp seviyorum ama mutsuzum huzursuzum diye yaşayalım. Mutlu olmak hepimizin hakkı.
bu ne ya 8 yıl evli gibi toksikleşmiş ve alışkanlık oluşmuş aşk yok Sevgı yok saygı yok bide nikah tarihi almaya gidiyorsunuz bide bu adam sizi döver size küfür de eder nişanlıyken gördüğünüz herşey evliliğin provası aynı şeyler olacak masrafa yazık. Boşanırsınız yani evlenirseniz de cidden buradan görünüyor hikayenin sonu.çok uzun oldu kusura bakmayın
uzun yıllardır birlikteydik (8) ama 1-1.5 yıldır kötüyüz 1 yıldırda nişanlı evlenme arefesinde talihsiz bir hastalık yaşadı o yüzden evliliğimiz gecikti. Her şeyimiz hazır ama sürekli kavga ediyoruz. Farklı şehirlerde olduğumuz için nişanlım uzaktayız o yüzden böyle yan yana gelince düzeliriz vs diyordu ama öyle de olmadı. İncir çekirdeğini doldurmayan sebeplerden tartışıyoruz ortada ciddi bir şey bile yok ama sonrasında o çok öfkeleniyor sürekli sesini yükseltiyor. Kendimi değersiz hissetmeye başlamıştım. Yan yanayken elimi bile tutmuyordu söylüyordum içimden gelmior, hava sıcak vs diyordu. Sevdiğinden şüpheye düşmeye başlamıştım sorduğumda ise sevmesem evimimiz için eşya alır mıyım, evlilik hazırlığı yapıp bu kadar para harcar mıydım diye yanıt vermeye başladı ben ona sen bize değil eşyaya paraya yatırım yapmışsın dediğmde ise yalanlaridi . O beni tersleyip bağırdıkça ben de altta kalmaınca olaylar büyürdü. 6 ay öncesinde de 2-3 günlük bir nişan atma gibi bir dururmuz oldu aileler vs bir şekilde toparladık.Son zamanlarda iyice çığırından çıktık aillerimizin yanında bile tartışmaya başladık ama çok sevdiğimizden ite kaka bir şekilde ilişkimizi yürüttük. Ben görmezden geldim nişanlıma da hak veriyorum hiç kolay şeyler yaşamadı eminim psikolijisi alt üst olmuştur biz evlilik hazırlığı yaparken o hastanede ağır tedaviler görmeye başladı hep destek oldum, ama o hastalığın sadece onu etkilediğini sandı. Hep sen, ben gibi cümleler kurdu biz olamadık. Tüm aksiliklerin üzerine nişanlım yanıma geldi evimizi dizip gün almak ve hastane kontrolüne gitmek için beni alıp kendi yaşadığı şehre nikah günü almaya götürdü. Orada da bana sesini yükselliği için ben de altta kalmadığım için bir kavga tantana ertesi gün nikah günü almaya gittik 2 ay içinde tüm tarihler dolu olnca alamadık eve döndük alternatifleri düşünmek için annesi o ben otururken annesinin yanında sesini yükseltmeye ve ağzı bozuk konuşmaya başladı ben de dayanamadım gecenin bir yarısı aldım eşyalarrımı otobüse binip evime döndüm. Anneme bile hep x şöyle böyle yapıyor kolumu tırmaladı diye anlatmış ama hala kendii haklı görüyor ve bunlara sebep olanın da kendi davranışları olduğunu idrak edemiyor. ne annesi ne kendisi annemle konuşurken küfüre değinmemişler . çünkü küfrün bize edildiğini inkar ediyorlardı. Velhasıl çok olay ve söz var ama hepsini buraya dökmek istemiyorum. Deliler gibi seviyorum gerçekten yanında huzurluyum ama iletişimimz ve tartışmaları yönetme kabiliyetimiz hiç yok bu nedenle de sürekli tartışırdık. Onun için endişeliyim tedavisni yarım bırakır diye de korkuyorum (oldukça ciddi bir hastalık). Annesi ise etkisiz eleman biz iyiyken de bize karışmazdı her şeyimizi ikimiz yaptık kavgamızda da etkisizdi öyle dinledi oğlum sen ne diyorsun, ne biçim konuşuyorsun diye bile düzeltmedi beni de fişekleyen nokta buydu zaten bundan cesaret aldığını düşünüyorum ve annesinin de yüzüne söyledim senin oğlun hiç sevilmemiş sevgi nedir bilmior dedim o ise öyle tek başına büyüdü ben çalışmak zorundaydım kötü bir çocukluk geçirdi dedi. annesi bugün tekrar aradı yüzünede de söyledim oğlunuzun söylediklerini normalleştirmeyin demekki sizinle de böyle küfürlü konuşuyrki sizin yanınızda da bana söyleme cesaretinde bulundu dedim. zaten normal olsaydı anneme de söylerdi olayı anlatırken esas noktayı söylememişler ben küfrün üzerine evlerini terk ettim. annesi öyle böyle bir şeylerr söyledi ama hala oğlum hata yaptı pişmanız kusura bakma demedi ojektifti birbirinizi çok üzüyorsunuz sizin en mutlu zamanlarınızda kavga ediyorsunuz sevgi bu değil vs olarak konuştu. Nişanlım ise ben otobüsteyken özür dilediğine birbirmizi kırmamamız gerektiğii onun için çok değerlri olduğumu söylediği bir mesaj atmış hepsi o. Mantıklı bakınca ayrılmalıyım biliyorum ama çok seviyorum ne yapmalıyım
biz nişanlılığımızı hiç yaşayamadık yan yana doğru düzgün zaman bile geçiremedik farklı şehirlerdeydik o hastaneye yattı vs.. nişanlım ile benim oturacağım şehre evi düzdük ona buraya gelmesini yaza kadar birlikte zaman geçirmeyi duruma göre hareket etmemiz gerektiğini teklif etmeyi düşünüyorum. bu süreçte toparlarsak inancımız olur devam ederiz düzelmez veya kabul etmezse de yapacak bir şey yok yolumuza bakacağız. Bu teklifi yapmam iyi niyetimi suistmal eder ,gururumu zedeler mi veya mantıksız bir yaklaşım mı o
Biz burada ne kadar konuşursak konuşalım hayat sizin hayatınız yaşadıklarınız size özel. İçinizden son bir kez denemek geliyorsa yapın ama önce kendi içinizde kararınızı verin bu iş böyle devam ederse bitecek diye kararsız yola çıkarsanız en baştaki konumunuza düşersiniz çok kavga ediyoruz ama mutluyuz napmalıyım olursunuz yine yeniden..mutluyken çok mutluyuz kavga oluyor o 1 saat hayattan nefret ettiryor sonra sakinleşiyoruz ama yine tekrarlıyor
Sevgi herşeyi halletmez, kendinizi kandırıyorsunuz, evlilik çok başka bu günlere benzemez hele bir de çocuk olsun öyle gör , şuan yaptığı ne varsa üstüne 10 ekle , sevgi dediğin şey saygı yoksa asla işe yaramaz , nişanlın zorba saygısız ve narsist bir insan , evlenirsen bile isteye şiddetin her türlüsüne evet demiş olacaksın, evlensen bile kesinlikle boşanacaksın...ya düzelme için çaba gösterir,hatasınıı anlarsa? kendimi mi kandrıorum gerçekten sevgiisinden eminim
Koltukları teslim edecek kişiye firmaya telefon açın ya da mesaj gönderin. Lütfen artık şu kişiyle iletişim kurun, koltukların teslimiyle kendisi ilgileniyor yazın. Ya da bu kadar yorum yapanları, tecrübesini aktaranları görmezden gelip gidin barışın. Her tartışmada bağırmada psikolojik şiddette annesini arayıp "siz ne biçim evlat yetiştirmişsiniz gelin oğlunuzu terbiye edin" dersiniz. Anneniz de kendisine edilen küfürleri susup yutar geçinir gidersiniz.nişanlım başka şehirde koltuk ise benim şehrime gelecek anahtar vs bende benim iletişim bilgilerim kayıtlı düşman değiliz ne yapacağımızı konuşabiliriz sanıyoum
Evlenmeyi erteleyip sonucu belirsiz bir çift terapisine en az bir yıl devam edecek bir profil çizmiyorsunuz bana. Tekrarla kavga eden ve hızla barışan çiftlerde genelde iki taraf da kronik sorunlu oluyor. Çift terapisi iki taraf da çok istekli, özverili ve buna emek vermeye hazır olduğunda işe yarar. Ve o zaman bile hiçbir klinik psikolog size %100 garanti vermez, verene gitmeyin zaten umut taciridir. Bir iki seans terapi aldık, bir iki haftamız iyi geçti, hadi evlenelim diyecek bir durumda değilsiniz. Çok emek ve zaman vermeniz gerekir (ve para da tabi). Uzun zamandır birlikte olduğunuz için olaya sağlıklı bakmıyorsunuz, burada bir şans daha verilecek bir durum yok. Karşıdaki de sizden şans istemiyor zaten, kendi kendinize düşünüyorsunuz.terapi vs alsak düzelir miyiz gerçekten başka ciddi meselelerimiz yok ailemizi ve bizi tedirgin eden de bu zaten ufak şeyleri bile büyütmemiz. Her şey olacağına varır zamana bırakmaya karar verdim ben nişanlımı aramayacağım çünkü ben hep tükürdüğümü yaladım. Yine onun hatası yüzünden çekip gittikten sonra ben özlediğim için alttan almaya çalışırsam çözülmeyecek biliyorum ama keşke o sen şöyle böyle yaptın demek yerine önce kendi yaptıklarını hata olarak görse
çok uzun oldu kusura bakmayın
uzun yıllardır birlikteydik (8) ama 1-1.5 yıldır kötüyüz 1 yıldırda nişanlı evlenme arefesinde talihsiz bir hastalık yaşadı o yüzden evliliğimiz gecikti. Her şeyimiz hazır ama sürekli kavga ediyoruz. Farklı şehirlerde olduğumuz için nişanlım uzaktayız o yüzden böyle yan yana gelince düzeliriz vs diyordu ama öyle de olmadı. İncir çekirdeğini doldurmayan sebeplerden tartışıyoruz ortada ciddi bir şey bile yok ama sonrasında o çok öfkeleniyor sürekli sesini yükseltiyor. Kendimi değersiz hissetmeye başlamıştım. Yan yanayken elimi bile tutmuyordu söylüyordum içimden gelmior, hava sıcak vs diyordu. Sevdiğinden şüpheye düşmeye başlamıştım sorduğumda ise sevmesem evimimiz için eşya alır mıyım, evlilik hazırlığı yapıp bu kadar para harcar mıydım diye yanıt vermeye başladı ben ona sen bize değil eşyaya paraya yatırım yapmışsın dediğmde ise yalanlaridi . O beni tersleyip bağırdıkça ben de altta kalmaınca olaylar büyürdü. 6 ay öncesinde de 2-3 günlük bir nişan atma gibi bir dururmuz oldu aileler vs bir şekilde toparladık.Son zamanlarda iyice çığırından çıktık aillerimizin yanında bile tartışmaya başladık ama çok sevdiğimizden ite kaka bir şekilde ilişkimizi yürüttük. Ben görmezden geldim nişanlıma da hak veriyorum hiç kolay şeyler yaşamadı eminim psikolijisi alt üst olmuştur biz evlilik hazırlığı yaparken o hastanede ağır tedaviler görmeye başladı hep destek oldum, ama o hastalığın sadece onu etkilediğini sandı. Hep sen, ben gibi cümleler kurdu biz olamadık. Tüm aksiliklerin üzerine nişanlım yanıma geldi evimizi dizip gün almak ve hastane kontrolüne gitmek için beni alıp kendi yaşadığı şehre nikah günü almaya götürdü. Orada da bana sesini yükselliği için ben de altta kalmadığım için bir kavga tantana ertesi gün nikah günü almaya gittik 2 ay içinde tüm tarihler dolu olnca alamadık eve döndük alternatifleri düşünmek için annesi o ben otururken annesinin yanında sesini yükseltmeye ve ağzı bozuk konuşmaya başladı ben de dayanamadım gecenin bir yarısı aldım eşyalarrımı otobüse binip evime döndüm. Anneme bile hep x şöyle böyle yapıyor kolumu tırmaladı diye anlatmış ama hala kendii haklı görüyor ve bunlara sebep olanın da kendi davranışları olduğunu idrak edemiyor. ne annesi ne kendisi annemle konuşurken küfüre değinmemişler . çünkü küfrün bize edildiğini inkar ediyorlardı. Velhasıl çok olay ve söz var ama hepsini buraya dökmek istemiyorum. Deliler gibi seviyorum gerçekten yanında huzurluyum ama iletişimimz ve tartışmaları yönetme kabiliyetimiz hiç yok bu nedenle de sürekli tartışırdık. Onun için endişeliyim tedavisni yarım bırakır diye de korkuyorum (oldukça ciddi bir hastalık). Annesi ise etkisiz eleman biz iyiyken de bize karışmazdı her şeyimizi ikimiz yaptık kavgamızda da etkisizdi öyle dinledi oğlum sen ne diyorsun, ne biçim konuşuyorsun diye bile düzeltmedi beni de fişekleyen nokta buydu zaten bundan cesaret aldığını düşünüyorum ve annesinin de yüzüne söyledim senin oğlun hiç sevilmemiş sevgi nedir bilmior dedim o ise öyle tek başına büyüdü ben çalışmak zorundaydım kötü bir çocukluk geçirdi dedi. annesi bugün tekrar aradı yüzünede de söyledim oğlunuzun söylediklerini normalleştirmeyin demekki sizinle de böyle küfürlü konuşuyrki sizin yanınızda da bana söyleme cesaretinde bulundu dedim. zaten normal olsaydı anneme de söylerdi olayı anlatırken esas noktayı söylememişler ben küfrün üzerine evlerini terk ettim. annesi öyle böyle bir şeylerr söyledi ama hala oğlum hata yaptı pişmanız kusura bakma demedi ojektifti birbirinizi çok üzüyorsunuz sizin en mutlu zamanlarınızda kavga ediyorsunuz sevgi bu değil vs olarak konuştu. Nişanlım ise ben otobüsteyken özür dilediğine birbirmizi kırmamamız gerektiğii onun için çok değerlri olduğumu söylediği bir mesaj atmış hepsi o. Mantıklı bakınca ayrılmalıyım biliyorum ama çok seviyorum ne yapmalıyım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?