son gelişmeler 12. sf'da 
Kaç defa yazıp dertleşmek istedim ama bi türlü toplayamadım kendimi. Ama artık delirmek üzereyim biriyle konuşmaya farklı fikirler alıp rahatlamaya ihtiyacım var.
Eşimle evlenmeden önce 1.5 yıl çıktık. Ondan öncede 1 yılımız var. O zaman okuyodum hiç istemiyodum nerdeyse hergün okulun çıkışına gelip beni eve götürüyodu sürekli buluşmak için arıyodu ama istemediğim için bahaneler bahaneler. Sonra nolduysa 1 senenin sonunda baktım bendede bişiler olmaya başlamış. Çıkmaya başladık. Çok mutluydum her gün sabahtan akşama kadar beraberiz akşam eve girer girmez arar seni şimdiden özledim derdi. Hergünümüz böyle gitti. Kavgalarda yaşadık ayrılıklarda ama hiçbiri uzun sürmedi eşimin sayesinde. Hep alttan alır, barışmak için elinden geleni yapardı. İlişkimizde çok seven taraf açıkçası oydu. Bitsin nolcak diye düşünür her kavgada bitirirdim ama onun sayesinde tekrar barışırdık. Bi ayrılığımızda evimn önnde bileğini kesmişti, o derece seviyodu beni. 3. ayımızda ısrarıyla dövme yaptırmıştık parmaklara. 1 yıldan sonrada yüzük taktık. Gitmediğimiz yer. ayrı geçirdiğimiz gün yoktu. Sonra araya çok kötü bi ayrılık girdi. O da dağıtmıştı kendini ve ailesinin heralde düzelir düşüncesiyle bunun aklına evlilik fikrini soktular. Ben istemedim daha erken diye ama resmen yalvardı "bak zaten hergün beraberiz, geceleri beraber sarlıp uyicaz, gündüzleri beraber uyanıcaz çok mtlu olucaz..." bende kapıldım bunun laflarına ve tamam dedim. Evlendik...
Evlendik ve bütün herşey yaşadıklarımız tamamen tersine döndü. 2. günü (kıskancımdır) laptopuna baktım benimle geçirdiği o yıllarda başkalarıylada konuşuyomuş, bana evde net kesildi artık girmiyorum dediği aylar boyunca netten hep başkalarıyla konuşmuş. eve gidiyorum dediğinde evin yakınndaki bi kızla görüşmüş. bunu yüzüne vurduğumda ne özür ne bişi. artık evliyiz her akşam buraya gelicem onlar geride kaldı takma kafana dedi ama insan güven bitince hep huzursz oluyo. sonra hep benimle olmak isteyen insan her gün arkadaşlarıyla çıkmaya başladı gece 12de zor giriyodu eve. abartsız 1 gün beraber geçirmedik. uyanıp çıkıyodu uyumaya giriyodu (çalışmıyodu ilk aylar) iyice koptuk birbrmzdn. Hergün kavga gürültü. O sevgili olduğum insan yoktu karşımda artık başkasıydı sanki. Sonra korunmaya rağmen hamile kaldığımı öğrendim. Allah affetsin ama istememiştim bebeği ama onu aldırırsan beni kaybedersin belan olurum senin o bebek olucak bzden bi parça olucak yine ikna etti. hamileliğim boyunca kavgalar devam etti. eşyalarımı toplayıp eve gittim geldi yalvardı değişcem haklısın dedi eve gri döndüm en fazla 2 gün sonra tekrar aynısı oldu. böyle geçti hamileliğim..
sonlara doğru düzeltmiştik problemlerimizi ama nolduysa doğumda çocuğu gördükten sonra incelen ip koptu. o gece hastanede yanımda bile kalmadı. hastane çıkışı ısrarlarıyla onun ailesinin evine gittik ve yine sadece uyumaya geliyodu eve. çocğuna bakmıyodu bile hç. böyle olmicak eve geçiyim belki beni evde tek bırakmak istemez diye kendi evime geçtim ama değişen bişi olmadı. biraz ayrı kalalım dedim annemi yanıma çağrdım. oda annesinin evinde kaldı. ama dayanamadım yapamıyorum diye annemin evine geçtim. 3 haftadır burdayım hergün telefonla hiçbişi yokmuş gibi aşkım napıyosun diye arıyo ama ne çocğunu görmeye geliyo nede eve gel diyo. sen istedin bu çocğu bu evliliği diye kavga etmeye başlayınca bu sfer o da başlıyo bağırmaya hiç orta nokta bulamıyorz. bitsin istiyorum artık ama nası yapıcam bilemiyorum. madem istemiyodu neden bu kadr ısrar etti. o kadar çok soru varki aklımda.
kusura bakmayın uzun oldu ama dayanamıyorum nolur yardım edin fikir verin bana...
Kaç defa yazıp dertleşmek istedim ama bi türlü toplayamadım kendimi. Ama artık delirmek üzereyim biriyle konuşmaya farklı fikirler alıp rahatlamaya ihtiyacım var.
Eşimle evlenmeden önce 1.5 yıl çıktık. Ondan öncede 1 yılımız var. O zaman okuyodum hiç istemiyodum nerdeyse hergün okulun çıkışına gelip beni eve götürüyodu sürekli buluşmak için arıyodu ama istemediğim için bahaneler bahaneler. Sonra nolduysa 1 senenin sonunda baktım bendede bişiler olmaya başlamış. Çıkmaya başladık. Çok mutluydum her gün sabahtan akşama kadar beraberiz akşam eve girer girmez arar seni şimdiden özledim derdi. Hergünümüz böyle gitti. Kavgalarda yaşadık ayrılıklarda ama hiçbiri uzun sürmedi eşimin sayesinde. Hep alttan alır, barışmak için elinden geleni yapardı. İlişkimizde çok seven taraf açıkçası oydu. Bitsin nolcak diye düşünür her kavgada bitirirdim ama onun sayesinde tekrar barışırdık. Bi ayrılığımızda evimn önnde bileğini kesmişti, o derece seviyodu beni. 3. ayımızda ısrarıyla dövme yaptırmıştık parmaklara. 1 yıldan sonrada yüzük taktık. Gitmediğimiz yer. ayrı geçirdiğimiz gün yoktu. Sonra araya çok kötü bi ayrılık girdi. O da dağıtmıştı kendini ve ailesinin heralde düzelir düşüncesiyle bunun aklına evlilik fikrini soktular. Ben istemedim daha erken diye ama resmen yalvardı "bak zaten hergün beraberiz, geceleri beraber sarlıp uyicaz, gündüzleri beraber uyanıcaz çok mtlu olucaz..." bende kapıldım bunun laflarına ve tamam dedim. Evlendik...
Evlendik ve bütün herşey yaşadıklarımız tamamen tersine döndü. 2. günü (kıskancımdır) laptopuna baktım benimle geçirdiği o yıllarda başkalarıylada konuşuyomuş, bana evde net kesildi artık girmiyorum dediği aylar boyunca netten hep başkalarıyla konuşmuş. eve gidiyorum dediğinde evin yakınndaki bi kızla görüşmüş. bunu yüzüne vurduğumda ne özür ne bişi. artık evliyiz her akşam buraya gelicem onlar geride kaldı takma kafana dedi ama insan güven bitince hep huzursz oluyo. sonra hep benimle olmak isteyen insan her gün arkadaşlarıyla çıkmaya başladı gece 12de zor giriyodu eve. abartsız 1 gün beraber geçirmedik. uyanıp çıkıyodu uyumaya giriyodu (çalışmıyodu ilk aylar) iyice koptuk birbrmzdn. Hergün kavga gürültü. O sevgili olduğum insan yoktu karşımda artık başkasıydı sanki. Sonra korunmaya rağmen hamile kaldığımı öğrendim. Allah affetsin ama istememiştim bebeği ama onu aldırırsan beni kaybedersin belan olurum senin o bebek olucak bzden bi parça olucak yine ikna etti. hamileliğim boyunca kavgalar devam etti. eşyalarımı toplayıp eve gittim geldi yalvardı değişcem haklısın dedi eve gri döndüm en fazla 2 gün sonra tekrar aynısı oldu. böyle geçti hamileliğim..
sonlara doğru düzeltmiştik problemlerimizi ama nolduysa doğumda çocuğu gördükten sonra incelen ip koptu. o gece hastanede yanımda bile kalmadı. hastane çıkışı ısrarlarıyla onun ailesinin evine gittik ve yine sadece uyumaya geliyodu eve. çocğuna bakmıyodu bile hç. böyle olmicak eve geçiyim belki beni evde tek bırakmak istemez diye kendi evime geçtim ama değişen bişi olmadı. biraz ayrı kalalım dedim annemi yanıma çağrdım. oda annesinin evinde kaldı. ama dayanamadım yapamıyorum diye annemin evine geçtim. 3 haftadır burdayım hergün telefonla hiçbişi yokmuş gibi aşkım napıyosun diye arıyo ama ne çocğunu görmeye geliyo nede eve gel diyo. sen istedin bu çocğu bu evliliği diye kavga etmeye başlayınca bu sfer o da başlıyo bağırmaya hiç orta nokta bulamıyorz. bitsin istiyorum artık ama nası yapıcam bilemiyorum. madem istemiyodu neden bu kadr ısrar etti. o kadar çok soru varki aklımda.
kusura bakmayın uzun oldu ama dayanamıyorum nolur yardım edin fikir verin bana...
Son düzenleme:
neden bize bunları yaşatıyolar nasl sevgi bu acaba çevredenmi böyle davranıyor arkadaşlarndanmı etkileniyor ayrıca korunmama rağmen hamile kaldım dedin ondan önce bebek istiyormuydu eşin:97:
evlenince onun tapulu mülkü olduğunzu falan düşünüyo heralde.
