meraba kızlar. ben üye değildim ama bugün nereye ağlayacağımı bilemedim. kimseye anlatılcak bişeyde değil bu. benim 5 yıllık bi birlikteliğim var. sevgilimi çok ama çok seviyorum en başından beri. ama o bana sonradan aşık oldu. önceleri yüzüme bile bakmazdı. yatakta işini görüp giderdi ve tek kelime etmezdi benimle. çok üzülürdüm. psikolojim bozuldu yıllarca. terapi aldım, ilaçlar kullandım. tükendim. ama hep sabrettim ve ilişkimiz ilerledikçe düzelmeye başladı bazı şeyler. ama sonra başka kadın gibi sorunlar çıktı. sürekli kavga ettik. şiddet gördüm. çok çabuk sinirlenir zaten. bu konuda ağzımı açtığım gibi üstüme yürüyordu. bi süre sonra duruldu her şey. beni çok sevmeye değer vermeye başladı. ben de onun için ölürüm yani o derece seviyorum. ama bana yaşattıklarını bi türlü unutamıyordum. içten içe ondan nefret ediyordum ve kendi kendime kaldığımda hep kafamda kuruyordum ve sonra gidip yine ona patlıyordum. şiddetli kavgalar ediyorduk. bu şiddetli çatışmalar olsun, ilgisizlikler olsun saygısızlıklar olsun ondan çok soğumuştum. tesadüfen biriyle tanıştım işyerinde. kesinlikle kimseyle bi alakam olmaz. o tanıştığım kişiyle de arkadaşım olarak görüşüyordum. aramızda samimi bi arkadaşlık oluşmuştu. bu çocuk bana ilgisi olduğunu her anlamda belli ediyordu. çok da iyi ve temiz kalpli birisiydi. ben de ondan hoşlanmıştım ilk zamanlarda. neyse ondan sonra sevgilimle çok kötü bi gece geçirdik beni evden kovdu. bana çok kötü davranıyordu. ama siniri geçince hep pişman olup yalvarıyordu. ben de dayanamadım benim de bi gururum var dedim. evcil hayvan gibi git dediğinde gidip gel dediğinde geliyorum dedim. buna artık katlanamıyorum dedim. eve dönmedim arkadaşımda kaldım. o işyerinde tanıştığım çocuk da tüm bu olanları biliyodu. ben çok üzgündüm kendimi alkole vurmuştum artık. bu arkadaş da yaralı ve alkollü olmamı fırsat bilip bana yakınlaştı. ben de ona yakınlaştım aramızda öpüşme gibi küçük bi şey oldu. ve sonra sevgilimle aramız çok kötüydü ama pişmandı. eve geri dönmemi istiyordu üzüntüden o da perişan olmuştu. ben de onsuz ölüyordum onu çok özlüyordum. ama işyerindeki çocuk beni sürekli ondan uzaklaştırmaya çalışıyodu. kanıma girmeye çalışıyordu. evet sevgilimle aramız kötüyken ondan hoşlandım ama çok pişman hissediyordum kendimi. çocuk her fırsatta beni öpmeye çalışıyordu. sevgilimi seviyorum ondan ayrılmak istemiyorum diyodum. biliyorum ama alışcaksın diyodu. ama sevgilimin sevgisi içimde çok ağır basıyordu. işyerindeki çocuk beni her sıkıştırdığında sevgilime koşmak istiyodum. ve en sonunda eve gittim. ağlaya zırlaya onu çok sevdiğimi ve bi daha onu bırakıp gitmicğimi söyledim sarıldık ağlaştık. bi daha işyerindeki çocukla görüşmemi kestim ama o peşimi bırakmadı. şimdi sevgilimle ilişkimiz tamamen düzeldi bana prensesler gibi davranıyor. diğer çocuk da uzun zamandır bana ulaşmıyodu. ama bu sabah mesaj attı. seni üzdüğüm günler için özür dilerim hakkını helal et diye. etmedim ben de. çünkü çok uğraştım ondan kurtulmak için. sevgilimle beni hep ayırmaya çalıştı. şimdi de helal etmiyorum diye bana bir sürü küfür edip sevgilime her şeyi söylemekle tehdit etti. çok pişmanım onunla öpüştüğüm için. bu sabah sevgilime her şeyi itiraf edicek gibi oldum ama yapamadım. yapmalı mıyım sizce kızlar lütfen yardım
çok da uzun yazmışım kusura bakmayın gerçekten
(