• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cok pişmanim evlendigim icin ben mi abartiyorum her seyi diye kendimi sucluyorum yardim edin !

Evet haklısınız ama artık bununla bile düzelecek biri değil ruhu bozuk ben boşanmak istiyorum am cesaretim yok umarım en kısa zamanda mutluluğa kavuşurum
Boşanmak için de elinizde maddi olarak bişey yok
Evet tam bosanmalik bir aile ama kendinizi güvenceye almanız lazım.
Aile desteğiniz varsa hiç durmayın,nafaka da talep edersiniz.
Bosaninca emin olun çok rahatlarsınız.
 
Madem boşanmaya niyetin yok bari bir işe girin çalışın bu kadar ekmegimi yiyorsun, benim param benim param diyen biriyle evli olup evde oturabilmekte ayri bir şey. Cocuğa bakacak kimse yok diyeceksiniz. 🤔 Gerekirse kazandiginiz çogunu kreşe verin, cahil miyim diyorsunuz ya adam sizi tam da öyle goruyor gozunde oylesiniz ezik gorup iyice eziyor.
Bebeğim daha küçük su an erken. Ve memlekete 1300 km uzakliktayim asker kendisi. Bende isterim mesleğimi yapmayı çalışmayı ama bebekle her şey zor bi yemek yemek bile. Ben ne kadar dişimi göstersemde salak gibiyim onun için
 
Boşanmak için de elinizde maddi olarak bişey yok
Evet tam bosanmalik bir aile ama kendinizi güvenceye almanız lazım.
Aile desteğiniz varsa hiç durmayın,nafaka da talep edersiniz.
Bosaninca emin olun çok rahatlarsınız.
Ailemin durumu iyi değil köyde evimiz var ama köyde şartlar çok zor. Abilerim var bi de başımda 3 tane bosandilar hayat çok zor bu yüzden
 
Ailemin durumu iyi değil köyde evimiz var ama köyde şartlar çok zor. Abilerim var bi de başımda 3 tane bosandilar hayat çok zor bu yüzden
Eger aileden destek görürsen hiç durma boşan.
Ama kendimi toparlayıp öyle daha rahat ederim dersen birikim yap.
Başka türlü çocukla çok zorlanirsin.
Çocuğunuz biraz büyükse çalışmaya bak.
Evden iş ayarlamaya çalış.
Maddi olarak ne kadar rahat olursan o kadar iyi.
 
Eger aileden destek görürsen hiç durma boşan.
Ama kendimi toparlayıp öyle daha rahat ederim dersen birikim yap.
Başka türlü çocukla çok zorlanirsin.
Çocuğunuz biraz büyükse çalışmaya bak.
Evden iş ayarlamaya çalış.
Maddi olarak ne kadar rahat olursan o kadar iyi.
Aynen sıkıntım da maddiyat ve bebeğim kucuk umarım atanirim da kurtulurum bu cehennemden. Çok teşekkür ederim yazdıklarınız tavsiyeleriniz için.
 
Nerden başlasam bilemiyorum zaten her şeyi anlatmak mümkün değil ama bildiğim bisi varsa mutlu değilim. Güzel bi söz duyamıyorum. İlgi göremiyorum. Ne zaman güzel bisi yapmak istesem eşimle genelde eve ağlayarak geliyorum. Her gün kızacak bir şey buluyor her şeyi eleştiriyor. Ozguvenim bitti kendimi yanında salak gibi hissediyorum. Ailesi ayrı problem zaten her şeyi söylüyorlar sonra da bisi olmamış gibi gorusmemi istiyorlar eşimde görüşmeye zorluyor artık tiksindim ailesinden. Görmek istemiyorum. Eşim bi kavgada git diyor benim ekmeğimi yiyorsun diyor benim param benim ekmeğim gibi şeyler söylüyor. Ve bu çok canımı yakıyor. Öyle bi insan ki sözleriyle çıldırtan biri. Ayrılmak istiyorum ama oğlumuz var ve birde ben ayrılık sonrası hayatımı düşününce çok kötü oluyorum cesaret edemiyorum. Hala böyle bi insanı seviyor muyum diye soruyorum kendime. Eskisi gibi değil tabiki ama bi bağlılık mi yoksa az da olsa Sevgi mi bilemiyorum artık. Ve birde kendimi sucluyorum çoğu zaman ben şunu demesem böyle olmaz mıydı acaba abarttım mi gibi düşünceler. Örneğin bugün dışarı çıktık akşam çıkmayı severim koca yaz boyu ilk defa çıktık bana kıyafet alacaktık sadece bir tane denedim alacak misin dedi bilemedim dedim hemen kafasını bükmeye başladı halbuki kendisi bisi alirken hep fikir veririm onunla secmeye calisirim ama bana hic bu sekilde davranmaz. neyse çıktık al işte mağazalar kapanıyor çıkalım dedin vs. Hep böyle suçlamalar zaten. Teşekkür ettim aldığı şey için işte hep kazık giriyor gibi cümleler kurdu. Sonra dondurma alıp oturduk bi banka insanlar vardı düzgün ye dedi bana bende böyle demesine bozuldum karşısında cahil mi var ? Ne demek bu dedim kalktıktan sonra neymiş düzgün yememişim erkekler varmış gerçekten çok sinirim bozuldu. Sonra da sana hiç bisi soylemiycez mi diyor. Ama ben onun laflarından bıktım. Sonra da kıyafet için böyle dedin dediğimde şaka diyor şakadan da anlamıyorsun. Böyle şaka mı olur ya. Sonra ben diyorum ki ben mi abartıyorum çok mu alınganlık yapıyorum. Sizce? Ama bunalımdayım çaresiz hissediyorum ne mutluyum ne de bitirmeye cesaretim var...
eşiniz size saygı duymuyor ve sizi eziyor. benim param, benim oyum, öyle yeme, bunu alma. Kadınlar işte bu yüzden okumalı, ekonomik özgürlüğünü edinmeli. neyse, şuan ona yapacak bie yok. Bi şekilde nasıl o adamdan ayrılırsınız ona bakın. Avukat tanıdıklarınız varsa resmi olmadan bi haklarınızı vs. öğrenin. En kısa zamanda boşanacak şekilde kendinizi ayarlayın derim. böyle ömür geçmez, evlilik, hayat arkadaşlığı böyle birşey değil. İçinizi ferah tutun, iyi düşünün, kasvete bürünmeyin ama o adamdan kurtulmanın yolunu arayın. Hiçbirşey çaresiz değildir, umutsuzluğa da girmeyin. Siz yeter ki daha iyisini hakettiğinizden emin olun.
 
Benim paramı yiyor demişya bir işe girmeyi hiç düşündünüz mü acaba? ozaman bu erkeklerin dili bu kadar uzayamaz. Siz çok kafanıza taktıkça bu adam kendini bir halt sanıyor ve üzerine gelmeye devam ediyor böyle narsistleri umirsamayacaksın takmayacaksın hatta onların davrandığı gibi davranacaksın ki anlasınlar. Madem boşanmak istemiyorsun o zaman yapılanlara da ağlamayacaksın güçlü ol ve ne yapıyorsa hepsinin aynısınl ona yap. Nasılmış böyle bir eşle yaşamak diye sorarsın eğer bir şey derse.
 
Ise gir başka çözümün yok bazi erkkler evde oturan kadina malesef yük gözüyle bakiyor es olamiyor siz ise girin oz guveniniz gelsin bi gerisi gelir kendinizi ezdirmeyin
 
Benim ekmeğimi yiyorsun ne kadar ağır bir laf. Maddi özgürlüğünüzü elinize alma şansınız varsa boşanın. Çaresizlikten boşanamayan kadınlara gerçekten çok üzülüyorum. Hakkınızda hayırlısı olsun. Boşanmak istemiyorsanız işe girin en azından, eşinize muhtaç durumda olmayın ve bu lafları işitmeyin.
 
Nerden başlasam bilemiyorum zaten her şeyi anlatmak mümkün değil ama bildiğim bisi varsa mutlu değilim. Güzel bi söz duyamıyorum. İlgi göremiyorum. Ne zaman güzel bisi yapmak istesem eşimle genelde eve ağlayarak geliyorum. Her gün kızacak bir şey buluyor her şeyi eleştiriyor. Ozguvenim bitti kendimi yanında salak gibi hissediyorum. Ailesi ayrı problem zaten her şeyi söylüyorlar sonra da bisi olmamış gibi gorusmemi istiyorlar eşimde görüşmeye zorluyor artık tiksindim ailesinden. Görmek istemiyorum. Eşim bi kavgada git diyor benim ekmeğimi yiyorsun diyor benim param benim ekmeğim gibi şeyler söylüyor. Ve bu çok canımı yakıyor. Öyle bi insan ki sözleriyle çıldırtan biri. Ayrılmak istiyorum ama oğlumuz var ve birde ben ayrılık sonrası hayatımı düşününce çok kötü oluyorum cesaret edemiyorum. Hala böyle bi insanı seviyor muyum diye soruyorum kendime. Eskisi gibi değil tabiki ama bi bağlılık mi yoksa az da olsa Sevgi mi bilemiyorum artık. Ve birde kendimi sucluyorum çoğu zaman ben şunu demesem böyle olmaz mıydı acaba abarttım mi gibi düşünceler. Örneğin bugün dışarı çıktık akşam çıkmayı severim koca yaz boyu ilk defa çıktık bana kıyafet alacaktık sadece bir tane denedim alacak misin dedi bilemedim dedim hemen kafasını bükmeye başladı halbuki kendisi bisi alirken hep fikir veririm onunla secmeye calisirim ama bana hic bu sekilde davranmaz. neyse çıktık al işte mağazalar kapanıyor çıkalım dedin vs. Hep böyle suçlamalar zaten. Teşekkür ettim aldığı şey için işte hep kazık giriyor gibi cümleler kurdu. Sonra dondurma alıp oturduk bi banka insanlar vardı düzgün ye dedi bana bende böyle demesine bozuldum karşısında cahil mi var ? Ne demek bu dedim kalktıktan sonra neymiş düzgün yememişim erkekler varmış gerçekten çok sinirim bozuldu. Sonra da sana hiç bisi soylemiycez mi diyor. Ama ben onun laflarından bıktım. Sonra da kıyafet için böyle dedin dediğimde şaka diyor şakadan da anlamıyorsun. Böyle şaka mı olur ya. Sonra ben diyorum ki ben mi abartıyorum çok mu alınganlık yapıyorum. Sizce? Ama bunalımdayım çaresiz hissediyorum ne mutluyum ne de bitirmeye cesaretim var...
Hani oğlum var ayrilamam diyorsun ya. Işte oğlum var diye ayrilmalisin bence. Yoksa babasina baka baka boyle zorba bir evlat, ileride eşine boyle davranan bir eş buyutmuş olursun. Ornek eşin ve ailesi. Ailesi kötü olanin evlatlarinin iyi olduğu çok az vaka vardir.
 
Ben alışveriş yapmaya erkekle gidilmeyecegini babamdan öğrendim. Eşimle hiç alışverişe gitmem.6 ayda bir cikarım(patlatırım kartlarini🙈🙈)kalan eksiklerimi internetten alırım. Çıktığım zaman ne eksiğim varsa alırım hiç acımam kayinvalidem hep der erkeğin 2 kasigi varsa birini kıracaksın acıma kızım ödesin çalışıyorsun hakkın diye.Eger imkanınız varsa tek yada yakın biriyle gitmeniz böylece eşinizle gerilmezsiniz.Calismadigim dönemde oldu o zamanda aldim.Boşanmaya gelirsek ben bosanabilirim 15 yıldır çalışıyorum arkaya bile bakmam ama sen boşanabilirmisin maddi ve manevi kalkabilirmisin altından.Nafaka erkekler herzaman yatirmiyorlar kadınları zorda bırakiyorlar.Eger çalışma imkanın varsa ailenin yanında çalışmalısın.Sana saygısı yoksa ayrilmalisiniz oğlunuz yada kızınıza rol modelsiniz.Farzedinki eşiniz öldü o zaman ne yapacaksınız geçinmek için yeniden ayağa kalkıp çalışacaksınız şimdiden ayağa kalkmanizi tavsiye ederim.15-20 yıl sonra hiç ayrilamazsiniz bu yaşta kim beni işe alir ne yaparım ömrümü verdim gibisinden.
 
Nerden başlasam bilemiyorum zaten her şeyi anlatmak mümkün değil ama bildiğim bisi varsa mutlu değilim. Güzel bi söz duyamıyorum. İlgi göremiyorum. Ne zaman güzel bisi yapmak istesem eşimle genelde eve ağlayarak geliyorum. Her gün kızacak bir şey buluyor her şeyi eleştiriyor. Ozguvenim bitti kendimi yanında salak gibi hissediyorum. Ailesi ayrı problem zaten her şeyi söylüyorlar sonra da bisi olmamış gibi gorusmemi istiyorlar eşimde görüşmeye zorluyor artık tiksindim ailesinden. Görmek istemiyorum. Eşim bi kavgada git diyor benim ekmeğimi yiyorsun diyor benim param benim ekmeğim gibi şeyler söylüyor. Ve bu çok canımı yakıyor. Öyle bi insan ki sözleriyle çıldırtan biri. Ayrılmak istiyorum ama oğlumuz var ve birde ben ayrılık sonrası hayatımı düşününce çok kötü oluyorum cesaret edemiyorum. Hala böyle bi insanı seviyor muyum diye soruyorum kendime. Eskisi gibi değil tabiki ama bi bağlılık mi yoksa az da olsa Sevgi mi bilemiyorum artık. Ve birde kendimi sucluyorum çoğu zaman ben şunu demesem böyle olmaz mıydı acaba abarttım mi gibi düşünceler. Örneğin bugün dışarı çıktık akşam çıkmayı severim koca yaz boyu ilk defa çıktık bana kıyafet alacaktık sadece bir tane denedim alacak misin dedi bilemedim dedim hemen kafasını bükmeye başladı halbuki kendisi bisi alirken hep fikir veririm onunla secmeye calisirim ama bana hic bu sekilde davranmaz. neyse çıktık al işte mağazalar kapanıyor çıkalım dedin vs. Hep böyle suçlamalar zaten. Teşekkür ettim aldığı şey için işte hep kazık giriyor gibi cümleler kurdu. Sonra dondurma alıp oturduk bi banka insanlar vardı düzgün ye dedi bana bende böyle demesine bozuldum karşısında cahil mi var ? Ne demek bu dedim kalktıktan sonra neymiş düzgün yememişim erkekler varmış gerçekten çok sinirim bozuldu. Sonra da sana hiç bisi soylemiycez mi diyor. Ama ben onun laflarından bıktım. Sonra da kıyafet için böyle dedin dediğimde şaka diyor şakadan da anlamıyorsun. Böyle şaka mı olur ya. Sonra ben diyorum ki ben mi abartıyorum çok mu alınganlık yapıyorum. Sizce? Ama bunalımdayım çaresiz hissediyorum ne mutluyum ne de bitirmeye cesaretim var...
Oglum var dan sonrasını okumadim,aileniz destek oluyor mu yazdiniz mi bunu bilmiyorum ama boyle birinden cocuk yapip hem de cesaretsiz ve gucsuz olmaniz kendinize yapilacak saygisizligin önünü açıyor.

Aileniz arkanizdaysa hic düşünmeyin, degillerse de dusunmeyin gercekten tek basiniza yapamazsiniz bu psikolojiyle. Sizi sindirmis, ozguveninizi yerle bir etmis, keske daha erken farkedip cocuk yapmasaydiniz.

Ya aileniz ya da alacaginiz profesyonel destkele tekrar güçlenir ayrilmaniz en dogrusu gibi gozukuyor.
 
Nerden başlasam bilemiyorum zaten her şeyi anlatmak mümkün değil ama bildiğim bisi varsa mutlu değilim. Güzel bi söz duyamıyorum. İlgi göremiyorum. Ne zaman güzel bisi yapmak istesem eşimle genelde eve ağlayarak geliyorum. Her gün kızacak bir şey buluyor her şeyi eleştiriyor. Ozguvenim bitti kendimi yanında salak gibi hissediyorum. Ailesi ayrı problem zaten her şeyi söylüyorlar sonra da bisi olmamış gibi gorusmemi istiyorlar eşimde görüşmeye zorluyor artık tiksindim ailesinden. Görmek istemiyorum. Eşim bi kavgada git diyor benim ekmeğimi yiyorsun diyor benim param benim ekmeğim gibi şeyler söylüyor. Ve bu çok canımı yakıyor. Öyle bi insan ki sözleriyle çıldırtan biri. Ayrılmak istiyorum ama oğlumuz var ve birde ben ayrılık sonrası hayatımı düşününce çok kötü oluyorum cesaret edemiyorum. Hala böyle bi insanı seviyor muyum diye soruyorum kendime. Eskisi gibi değil tabiki ama bi bağlılık mi yoksa az da olsa Sevgi mi bilemiyorum artık. Ve birde kendimi sucluyorum çoğu zaman ben şunu demesem böyle olmaz mıydı acaba abarttım mi gibi düşünceler. Örneğin bugün dışarı çıktık akşam çıkmayı severim koca yaz boyu ilk defa çıktık bana kıyafet alacaktık sadece bir tane denedim alacak misin dedi bilemedim dedim hemen kafasını bükmeye başladı halbuki kendisi bisi alirken hep fikir veririm onunla secmeye calisirim ama bana hic bu sekilde davranmaz. neyse çıktık al işte mağazalar kapanıyor çıkalım dedin vs. Hep böyle suçlamalar zaten. Teşekkür ettim aldığı şey için işte hep kazık giriyor gibi cümleler kurdu. Sonra dondurma alıp oturduk bi banka insanlar vardı düzgün ye dedi bana bende böyle demesine bozuldum karşısında cahil mi var ? Ne demek bu dedim kalktıktan sonra neymiş düzgün yememişim erkekler varmış gerçekten çok sinirim bozuldu. Sonra da sana hiç bisi soylemiycez mi diyor. Ama ben onun laflarından bıktım. Sonra da kıyafet için böyle dedin dediğimde şaka diyor şakadan da anlamıyorsun. Böyle şaka mı olur ya. Sonra ben diyorum ki ben mi abartıyorum çok mu alınganlık yapıyorum. Sizce? Ama bunalımdayım çaresiz hissediyorum ne mutluyum ne de bitirmeye cesaretim var...
Karakteri bu değişmiycek hatta çocuğunuzada büyüdüğünde aynı huylarıyla davranıcak belki dozajı farklı olur.önleminizi alın bence güçlenmeye bakın hem maddi hem manevi,çocuğun büyümesini beklerseniz iş için bu cesaretinizde kalmaycak,dışarı çıkıp daha normal insanlarla iş,arkadaşlık vs ilişkiler kurun çocuğunuzla beraber.ve lütfen sizde onun huzurunu bozun şaka yapıyorum diyerek,sonraları duruma göre bakarsınız artık
 
Nerden başlasam bilemiyorum zaten her şeyi anlatmak mümkün değil ama bildiğim bisi varsa mutlu değilim. Güzel bi söz duyamıyorum. İlgi göremiyorum. Ne zaman güzel bisi yapmak istesem eşimle genelde eve ağlayarak geliyorum. Her gün kızacak bir şey buluyor her şeyi eleştiriyor. Ozguvenim bitti kendimi yanında salak gibi hissediyorum. Ailesi ayrı problem zaten her şeyi söylüyorlar sonra da bisi olmamış gibi gorusmemi istiyorlar eşimde görüşmeye zorluyor artık tiksindim ailesinden. Görmek istemiyorum. Eşim bi kavgada git diyor benim ekmeğimi yiyorsun diyor benim param benim ekmeğim gibi şeyler söylüyor. Ve bu çok canımı yakıyor. Öyle bi insan ki sözleriyle çıldırtan biri. Ayrılmak istiyorum ama oğlumuz var ve birde ben ayrılık sonrası hayatımı düşününce çok kötü oluyorum cesaret edemiyorum. Hala böyle bi insanı seviyor muyum diye soruyorum kendime. Eskisi gibi değil tabiki ama bi bağlılık mi yoksa az da olsa Sevgi mi bilemiyorum artık. Ve birde kendimi sucluyorum çoğu zaman ben şunu demesem böyle olmaz mıydı acaba abarttım mi gibi düşünceler. Örneğin bugün dışarı çıktık akşam çıkmayı severim koca yaz boyu ilk defa çıktık bana kıyafet alacaktık sadece bir tane denedim alacak misin dedi bilemedim dedim hemen kafasını bükmeye başladı halbuki kendisi bisi alirken hep fikir veririm onunla secmeye calisirim ama bana hic bu sekilde davranmaz. neyse çıktık al işte mağazalar kapanıyor çıkalım dedin vs. Hep böyle suçlamalar zaten. Teşekkür ettim aldığı şey için işte hep kazık giriyor gibi cümleler kurdu. Sonra dondurma alıp oturduk bi banka insanlar vardı düzgün ye dedi bana bende böyle demesine bozuldum karşısında cahil mi var ? Ne demek bu dedim kalktıktan sonra neymiş düzgün yememişim erkekler varmış gerçekten çok sinirim bozuldu. Sonra da sana hiç bisi soylemiycez mi diyor. Ama ben onun laflarından bıktım. Sonra da kıyafet için böyle dedin dediğimde şaka diyor şakadan da anlamıyorsun. Böyle şaka mı olur ya. Sonra ben diyorum ki ben mi abartıyorum çok mu alınganlık yapıyorum. Sizce? Ama bunalımdayım çaresiz hissediyorum ne mutluyum ne de bitirmeye cesaretim var...
Ekmeğimi yiyorsun diyen adamı tek celsede boşarım, hele bir lafı olsun , net...
 
Bu adami bir de baba yapmayın hamile kalmadan bosanin demeye gelmiştim ama tahmin ettiğim üzere çoktan yapmışsınız.
Tekmeyi ne zaman basmayi düşünüyorsunuz?
 
Tamamen ağzıma almışım. Ya düşüncesi bile kötü. Demekki içinde öyle düşünceler var ki uyarıyor. Zaten benim yaptığım her şey suç her şey yanlış. Birde kapalıyım yani bu tür şeylere dikkat ederim. Bu zihniyet böyle devam ettikçe yaşam zehir zaten
Biz açıklar dikkat etmeyiz, dondurmaya oral yaparız .
Kadınların dondurma yemesi bile dikkat edilmesi gerekli birşey, yazık.
 
Back