ÇOK KÖTÜYÜM...yardim

leyladersiniz

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
1 Eylül 2022
3
2
28
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
 
Babanızın annenizi aldatması evet kötü bir olay ama daha da kötü olan yapamadığınız uğraşmasısınız her şeye bunu bahane koymanız. Yapamadıklarımızda aileniz arasında bağlantı yok kendi yolunuzu siz tıkıyorsunuz. Aşırı şekilde evlenmek istiyorsunuz bu arada bunu saklamanıza da gerek yok normal bir istek.
 
Babanızın annenizi aldatması evet kötü bir olay ama daha da kötü olan yapamadığınız uğraşmasısınız her şeye bunu bahane koymanız. Yapamadıklarımızda aileniz arasında bağlantı yok kendi yolunuzu siz tıkıyorsunuz. Aşırı şekilde evlenmek istiyorsunuz bu arada bunu saklamanıza da gerek yok normal bir istek.
aşirı mi evlenmek istiyorum? Birine aşıgim diyorum. Geriye kalan Dünyadaki hicbir erkege güvenmiyorum diyorum. Tabiki de bu hissettikleirmden kurtulmak istiyorum ama olmuyor
 
O evlilik korkusu asilabilecek bir sey ,mutlu evlikleri dinlerseniz daha ilimli yaklasirsaniz ama elbette olumsuzu bilip ona gore tedbirinizi almaniz lazim hepten pembe bir tablo dusunmeyin zira denge iyidir ..anne babanizin travmalarini icinizde canli tutmamaniz lazim tedaviye gidemiyorsaniz videolar var izleyebilirsiniz yardimi olacaktir.Anne babalar bazen gercekten cok kiricilar evlatlari gibi degil de dusmanlari gibi konusabiliyorlar malesef bir cozum oldugunu sanmiyorum onun icin bu sekilde kabullenmekten baska care kalmiyor degistiremezsiniz yorulmayin ,kirici sozlerini kafaniza takmamaya calisin

O adami da takip etmeyin hakkinda dusunmeyin akliniza geldikce dikkatinizi baska yone kaydirin icinizde buyutuyorsunuz ama zamanla gececektir sonucta ask degil ,sevgi degil evin kapisini ,utuyu surekli kontrol etmekten hic bir farki yok
 
En başında kıyaslama yapılması zaten hata iç dünyanızda ne yaşadığınızı kimse bilemez dışarıdan davulu sesi insanlara hoş gelir ne yaşadın ne gördün derler birseyleri yaşamak için illaki yaşlanmak gerekmiyor insanın hayallerini hedeflerini söndürüp negatife enerji vermekte motivasyonunu kırmakta hayat sondurmektir siz guclusunuz daha önce annenize söylemediğiniz konularda eminim her ihtimali düşündüğünüz için soylememissinizdir kendinize haksızlık etmeyin haksızlık etmelerinede izin vermeyin neolursa olsun hayat sizin hayatınız çıkışlar olduğu gibi inişler de olacaktır ve yaşadığınız her şeyin bir sebebi olduğunu unutmayın iyi veya kötü 🌸🌾
 
Acımasızca gelecek ama hayatta başaramadığınız ya da cabalamadiginiz herşey için bu olayı sebep görmüşsünuz. Bu annenizle babanız arasındaki bir olay ,onlar unutmayı seçmiş. Siz neden takılı kaldiniz ki? Yıllardır birine platonik olarak takılı kalmak da saglikli değil. Kendi hayatınıza bakın ve kendiniz için çabalayan. Kimseyi de sorumlu tutmayin
 
O evlilik korkusu asilabilecek bir sey ,mutlu evlikleri dinlerseniz daha ilimli yaklasirsaniz ama elbette olumsuzu bilip ona gore tedbirinizi almaniz lazim hepten pembe bir tablo dusunmeyin zira denge iyidir ..anne babanizin travmalarini icinizde canli tutmamaniz lazim tedaviye gidemiyorsaniz videolar var izleyebilirsiniz yardimi olacaktir.Anne babalar bazen gercekten cok kiricilar evlatlari gibi degil de dusmanlari gibi konusabiliyorlar malesef bir cozum oldugunu sanmiyorum onun icin bu sekilde kabullenmekten baska care kalmiyor degistiremezsiniz yorulmayin ,kirici sozlerini kafaniza takmamaya calisin

O adami da takip etmeyin hakkinda dusunmeyin akliniza geldikce dikkatinizi baska yone kaydirin icinizde buyutuyorsunuz ama zamanla gececektir sonucta ask degil ,sevgi degil evin kapisini ,utuyu surekli kontrol etmekten hic bir farki yok
Bu mesajinizi aglayarak okudum. Tesekkur ediyorum. Galiba ihtiyacim olan tek sey destek. Dedigim gibi kendime karsi acimasizlastigim icin destek veremiyorum artik kendime. cunku cok cabaladim bir seyleri yoluna koymak icin. herkesi affettmisimde kendime gelince gucum kalmamis gibiydi.
 
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayimailemizde kötü
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
 
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
Yaşadığınız travmanın etkisiyle bu halde olduğunuza inanıyorum. ama çoğu travmaya bağlı olsa da biraz da sizin kurban psikolojisine girmeniz de sizi dibe çeken şeylerden. Aşma durumunu kendi başınıza yapmaya çalışmanız akıntıya kürek çekmeniz demek. Mutlaka uzmandan destek almalısınız. Neden direkt hayır diyorsunuz, pahalı evet ama cüzii meblağlarda tıp merkezlerinde doktor da mevcut, araştırdınız mı gerçekten?
Benim de başka travmalarım oldu, ben de okb yim çoğu zaman kurban psikolojisinde hissederdim kendimi, aşmak kolay değil ama destek gerekiyor.
 
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
Çok negatiftesin aşırı. Çok iyi biri de olsan senle arkadaş olamazdım. bir kere önce kendini sev. Pozitif enerjiyi araştır bence ve yogaya başla herşey psikolog değil kendini sevmeden mutlu olacağını sanmıyorum.kpss odak vs bence bahane ve senin kendi vicdanını rahatlatmak için uydurduğun bişey. Kendini sevmeyen bi genç kız olma tam tersine sporunu yap bakımını yap kitabını oku. Ojeni sür. Bi kere sırf alkol alıyor diye böyle sevdiğin birinden vazgeçmek de saçma. Sevgi bu mu? Aileni suçlama mutsuzluğun için. Çoğumuz babamızı yakaladık ama bu hayatı bitirmez aksine başlatır başlatmalı. Çabala. Oturduğu yerden depresyona giren kızlar hayat boyu mutsuz olur bunu unutma . Doğruları yazdığım için de bana kızma ablan gibi gör
 
Bu mesajinizi aglayarak okudum. Tesekkur ediyorum. Galiba ihtiyacim olan tek sey destek. Dedigim gibi kendime karsi acimasizlastigim icin destek veremiyorum artik kendime. cunku cok cabaladim bir seyleri yoluna koymak icin. herkesi affettmisimde kendime gelince gucum kalmamis gibiydi.
Kendinize merhamet gosterin ne guzel ozellikleriniz vardir da farkinda degilsinizdir eminim,aslinda farkinda olmamak bence daha guzel kibre kapilmazsiniz ama hepten de kendinizi degersiz hissetmemelisiniz hem ne var ki sizi degersiz kilan?

Surekli olumsuz sozlere maruz kalan insanin kendiyle ilgili algisi bozuluyor belki yasamissinizdir bir isi iyi yaparsiniz aslinda ama biri sizi takibe alinca eliniz ayaginiza dolasir ,bu sekilde takibe alinirsaniz surekli rahatsiz olursunuz, alayci/kotu bakislara maruz klamaya devam ederdeniz kendinizi beceriksiz sanmaya baslarsiniz ,halbuki beceriksiz degil de streslisinizdir. Gercekten anne babanizin sozlerine takilmayin saglikli kurmadiklari cumleleri uzerinize alinmayin icsellestirmeyin
 
Hayatınızın kontrolünü kendi ellerinize almalısınız. Babanızın hatasını ne çok içselleştirmişsiniz . Herkes hata yapar. Siz mızmızlanacak fırsatı bulmuşsunuz . Her zaman onu kullanıyorsunuz .
içinizdeki gücü bulun ve o güce sarılıp hayatınızı tekrar en baştan yazın . Benim annesiz babasız büyüyen , başına gelmemiş iş kalmayan öğrencilerimdeki yaşama tutunma mücadelesini görseniz şaşardınız.
Hayalleri var , hedefleri var . Şükretmeyi de öğrenmelisiniz .
 
Biz deriz leyla diye de😂

Mune Mune ne der acaba konuyu silmene?
Leyla bir Özge candır, kara gözlü ceylandır, sitede konu silmek yasaktır, içeriği silmenin sonu bandır, Leylaaaaa aahh leylaaaa🎤

Şuraya not düşeyim konuyu açanlarla dalga geçtiğim sanılıyor, hayır kurallara uyulmadığında esprili bir dille yasakları hatırlatıyorum😌
 
Zor biliyorum ama KPSS'ye odaklanmaya çalışın. İş ortamına girip aileden biraz uzaklaşmak iyi gelecektir. Farklı ortam, farklı insanlar olaylara bakışınızı değiştirebilir. Bölümünüzü bilmiyorum ama KPSS olmazsa da başka işlere de bakın bence. Çalışmak olmazsa kurslara vs yazılın belediyenin sunduğu halk eğitim kurslarına. Anladığım kadarıyla aile ortamınız sizi çok yoruyor. Sürekli de onlarla olduğunuz için yaşadığınız şeylere dönüp de uzaktan bakamıyorsunuz veya rahat bir nefes alamıyorsunuz çünkü aynı şeyler her gün önünüze geliyor. 8 senedir aynı kişiyi sevdiğinizi söylemişsiniz. Belki yeni insanlar tanırsanız bu takıntınız siz fark etmeden hafiflemeye başlar. Kendinizden nefret etmenizi gerektirecek hiçbir şey yok bu arada. Aileler iyi niyetli olsa da bazen aşırı toksik olabiliyor maalesef. O yüzden belli bir yaştan sonra uzaklaşmak en iyisi :KK43: OKB için psikiaytriye gidebilirsiniz ilaç tedavisi uygulanıyor diye biliyorum, tabii konunun uzmanı değilim o yüzden araştırmanızda yarar var gitmeden önce.
 
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
Bazı ailelerde bu baskılama var hatta genel olarak toplumumuzda var bu baskılama ne zaman evleniceksin?evlendin. Çocuk ne zaman? Çocuk oldu. Okula ne zaman gidecek? Bunlar bitmez o yüzden kendine bir hedef koy ailenlede düzgünce bu konuyu konus eger anlamiyorlarsa sen susturmadığın sürece bu baskıyla yaşarsın. Bidaha bu kelimeyi duyarsaniz evi terk ediceginizi söyleyin duzgunce anlamiyorlarsa bundan anlarlar belki.
 
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
artık kendin için yaşamaya başlasan iyi olur çünkü ailen dahil kimse senin için bişey yapmamış ve bu noktaya getirmiş.
 
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
Canım şimdi nasılsın? Eski Halime benzettim seni, öyle bir aile ile mutlu olmak çok zor. Sorun sende değil bunu bil. Ne zaman evden ayrıldım kendime geldim İnan, şimdi eskiye dönsem ailemin dedikleri bir kulağımdan girer diğerinden çıkardı. Duygusal biri olmayı bırakmanı, mantıksal tarafınla yaşananı tavsiye ederim.
 
Nerden baslayacagimi bilemiyorum. oncelikle yillar once babam annemi aldatti. ben yakaladim cinsel icerikli mesajlari. Sonra bana tekrar olmayacagini soyledi babam. Ama devam ettirdi. Ben fark ettigim halde sustum cunku kardeslerim var ve annemin maddi anlamda guvencesi yok ailesinde de destek yok. Sonra bu ortaya cikti. Annem beni nasil susarsin diye sucladi. O zamanlar cok zor gunlerdi benim icin. sonra herkes sineye cekip ayni sekilde hayatimiza kaldigimiz yerden devam etmeye basladik. ama benim icimde buyuk bir yara acildi. Zamanla kapanir sandim. ama olmadi. Uzerinden yillar gecti ve evlilik konusu acildiginda asiri tepki gosteriyorum. Cunku evlilige hazir degilim birine guvenmekten korkuyorum. ve bu konuda uzerime gelmesinler istiyorum. işte evlilik cok güzel, bize hic sormadilar bile simdi ki kizlar degisik vsvs konusmalar oluyor. Yani sanki gecmiste hicbir sey olmamis gibi. o zaman cildiracak gibi oluyorum. Tabi ki eski konulari acmayalim. Ama hicbir sey yasanmamis gibi de benden kimsenin beklentisi olusmasin. Yillardir kpssye hazirlaniyorum asla odaklanamiyorum. Burdan da beni yaraliyorlar. Agir laflara imalara maruz kaliyorum. İşte falancinin kizi evlenmis atanmis sen hicbir seye yaramiyorsun. Oysa bende onlari yaralayabilirdim kirip gecebilirdim. Yani ailem ayni hassasiyeti bana gostermiyor. Evde kaldin ev kurusu vs vs laflarla beni ucuruma sürüklüyorlar. Yani suan depresyondayim degil miyim bilmiyorum. Canim hicbir sey yapmak istemiyor. Ama hayatim benim cabama bagli bunun da farkindayim. butun bunlar yasanirken 8 yildir bir cocuga takintiliyim ve platonik. yani bu aldatma olaylari yasanmadan once sevmeye baslamistim. Bu olaylar beni ona daha cok bagladi. Aldatma olayindan sonra bütun erkekler gozumde sifirlandi. Elimde bir tek ona olan sevgim kalmisti. Ben de o sevgiye simsiki tutundum. Ve 8 yildir fake hesaplardan takip ediyorum. Acilamam çünkü içki vs var. yani ayri dunyalarin insaniyiz. Bu işin saplanti boyutuna geldiginin de farkindayim. O yuzden kendimden nefret ediyorum. her seyin farkinda oldugum icin de cok kotuyum. Yani oyle hayalperest saf bir kiz degilim. psikologa gitme sansim yok şuan icin. Internetten arastirdigim kadariyla bende okb de var. Geceleri ocagi surekli kontrol ederim utüyu vs. O yüzden evden gec cikiyorum. gecmişteki acilara saplanip kalmak istemiyorum. Ama yeni bir baslangic yapmayada gücüm yok. Tam bu arada sıkişıp kalmis gibi hissediyorum. Bu olaylar birlikte kendimi yemeye verdim ve asiri kilo aldim. kendimi fiziksel anlamda begenmiyorum. Kendimi begenmedigim icin de disari cikmak istemiyorum. sosyal medyada ne guzel mutlu neseli insanlar var diyorum sonra kendime aciyarak bakiyorum. Tabiki onlarinda hayatinda problemler illa ki vardir. Bir fotograf karesindeki 15 saniyelik mutluluga bile cok uzağim. ailemi seviyorum onlarin da bana olan sevgisinden eminim. Ama bu mutsuzlugu aşamiyorum. Ve bu mutsuzlukta onlarinda payi oldugunu dusunuyorum. Sabah gozümu acar acamaz evde kaldin lafiyla nasil mutlu olabilirim ki? ben nasibe cok inanirim. Herkesin bir saati vardir.yani aslinda beni bana biraksalar belki de sorunlarimi bir sekilde aşarim. Sadece onlarin destegine ihtiyacim var. Cok defa da aileme soyledim. Allah saglik versin gerisi olur, insanlar nelerler ugrasiyor vs vs diyorum ama duvara konusuyormusum gibi oluyor. Galiba yetersizlik duygusu altinda eziliyorum. sonra kendime karsi daha cok acimasizlasiyorum. Siz soyleyin ben ne yapayim?
Sosyal medyadan uzaklaşın biraz spor yapın farklı ama benzer durumları bende yaşadım asosyal asabi kendini beğenmeyen tipler oluyoruz ekrana bakmaktan sürekli benim gözümde miyopi var ve ben gözlük takmamak icin direniyorum psikoloğu gidin.Kuran öğrenin.Dini ilim alın.Disari çıkın yürüyüşe çıkın ekmek almaya pazara markete veyahut bir kursa gidin arkadaş çevresi edinin. Ev ortamı çok sıkıcı ve bunaltıcı belli olmaz bir arkadaşınızın tanıdığı yada kendi tanistiginiz biriyle evlenebilirsiniz
 
Siz yaşadığınız travmayı atlatamamışsınız
Şu durumda zaten sağlıklı bir evlilik yapmanız mümkün değil
Öncelikle destek alın ve atanın.
 
X