- 20 Temmuz 2014
- 2.031
- 2.472
- Konu Sahibi Papatya129
- #1
Benim hayatımda 2 insan var böyle saatlerce sadece kendini konuşan, asla sen ne yaptın nasılsın diye sormayan ve konuyu kendine getirsen bile bi şekilde dönüp dolaşıp yine kendi hayatını anlatmaya başlayan.
Biri lise arkadaşım. Arada telefonda konuşuyoruz başka şehirlerdeyiz çünkü. SAATLERCE sadece kendini anlatıyor. Nefes almadan ya nefes bile almadan. Bi nefes arası yakaladığım an “ya benim de annem arıyor arkada”, ya da “bu arada kapatayım ben yemek yiyeceğim” diyip kapatıyorum. Zaten çoğu zaman telefonunu açmıyorum sonra görmedim falan diyorum ama aslında çok iyi bir kız. Sadece çok konuşuyor ve ben kendimi anlatırken bile konuyu bi şekilde kendine bağlayabiliyor. Atıyorum, ben “sevgilimle kavga ettim” diye konuya girsem noldu diye sorar ve birkaç cümle sonra şöyle der; “ya papatya129 sen haklısın gerçekten bu erkekler neden böyle ya geçen bi erkekle tanıştım aynısını bana yaptı” sonra o erkeğin tınısının tınısına kadar hayatını anlatır
İkincisi daha da kötü, çünkü ikinci kişi benim ev arkadaşım. Durduk yere gelir saatlerce iş yerinden UMURSAMADIĞIM ve TANIMADIĞIM insanları anlatır. Ben dinlemem, dinlemediğimi belli ederim, tvye bakarım telefonuma bakarım. Sadece arada “aa, hmm” sesleri çıkarırım ve YİNE DE ANLATMAYA DEVAM EDER. Bana bugüne kadar bir soru sormuşluğu yoktur bakın ciddi söylüyorum soru sormuyor ya sadece gelip bugün…. diye cümleye girip saatlerce anlatıyor. Ben kendimle ilgili bir şey söylediğimde de cevap vermiyor.
O kadar doluyum ki anlatamam. Ben bu insanları hayatımdan s.ktir etmek istiyorum kafam asla almıyor. Belki bu yazı abartı gibi gelir ama artık o kadar delirtti ki bu kişiyle aynı evi paylaşmak.
Şu an evden çıkamam maalesef bu kişiyle bir süre daha kalmak zorundayım. Delirmemem için lütfen bana akıl verin.
Biri lise arkadaşım. Arada telefonda konuşuyoruz başka şehirlerdeyiz çünkü. SAATLERCE sadece kendini anlatıyor. Nefes almadan ya nefes bile almadan. Bi nefes arası yakaladığım an “ya benim de annem arıyor arkada”, ya da “bu arada kapatayım ben yemek yiyeceğim” diyip kapatıyorum. Zaten çoğu zaman telefonunu açmıyorum sonra görmedim falan diyorum ama aslında çok iyi bir kız. Sadece çok konuşuyor ve ben kendimi anlatırken bile konuyu bi şekilde kendine bağlayabiliyor. Atıyorum, ben “sevgilimle kavga ettim” diye konuya girsem noldu diye sorar ve birkaç cümle sonra şöyle der; “ya papatya129 sen haklısın gerçekten bu erkekler neden böyle ya geçen bi erkekle tanıştım aynısını bana yaptı” sonra o erkeğin tınısının tınısına kadar hayatını anlatır
İkincisi daha da kötü, çünkü ikinci kişi benim ev arkadaşım. Durduk yere gelir saatlerce iş yerinden UMURSAMADIĞIM ve TANIMADIĞIM insanları anlatır. Ben dinlemem, dinlemediğimi belli ederim, tvye bakarım telefonuma bakarım. Sadece arada “aa, hmm” sesleri çıkarırım ve YİNE DE ANLATMAYA DEVAM EDER. Bana bugüne kadar bir soru sormuşluğu yoktur bakın ciddi söylüyorum soru sormuyor ya sadece gelip bugün…. diye cümleye girip saatlerce anlatıyor. Ben kendimle ilgili bir şey söylediğimde de cevap vermiyor.
O kadar doluyum ki anlatamam. Ben bu insanları hayatımdan s.ktir etmek istiyorum kafam asla almıyor. Belki bu yazı abartı gibi gelir ama artık o kadar delirtti ki bu kişiyle aynı evi paylaşmak.
Şu an evden çıkamam maalesef bu kişiyle bir süre daha kalmak zorundayım. Delirmemem için lütfen bana akıl verin.
Çünkü eskiden karşılıklı konuşulurdu bunlar şimdi herkes o kadar dolu ki psikologlar da pahalı asdf bari birine dökeyim içimi diyorlar işte. Bime bile psikolog gelmesi hep bu psikoloji bozulanların sayısının artmasından Bim bile fark etmişti zamanında 
