eşimle 8 yıllık evliyiz ,ikimizle ilgili hiç sorun yaşamadık şimdiye kadar,tartışmalarımız sadece ailelerimiz yüzündendi...ilk 4 yıl eşimin ailesine fazla değer verdim ,öğretmenim ve tüm tatillerimi orda geçirdim,onlarda aslında kötü değillerdi sadece düşüncesizlerdi,gelinim ya her gittiğimde 1 bardak çaylarını görmedim,sürekli hizmet ettim..bunun içinde eşime diyordum bu kadar çok kalmayalım bende dinlenmek istiyorum diye..her defasında 5gün kalcaz diye anlaşıp 1 ay kalırdık eve geldiğimde yorgunluktan biterdim..biz gelince görümcelerde dolardı eve onların çocukları vs.. hiç yardım etmezlerdi...ama eşim benim ailemi sevmiyosun diyerek huysuzluk yapardı.birinde konuşsam birinde susardım kırgınlık olmasın diye..4 yılın sonunda bebeğim oldu ve hiçbir desteklerini görmedim.uzun uzuzn anlatmak istemiyorum.
kısacası eşim dahi o zamanlar ailesine çok kızgındı.bu kadarını beklemediğini,hatta onların artık bizimle işi bitti bebek oldu ya artık onlara yardımcı olamycaz gel deyince gelemycez ondan böyle yaptılar diyordu...çok zor zamanlar yaşadım ..şimdi bebeğim büyüdü 3 yaşında ve babanne dede kuzen görsün ,sevgi görsün istiyorum elimden geldiğince hafta sonları götürüyorum-eşimin ailesi başka bir şehirde ama yakın-
ben tüm iyi niyetimle her gidişimde pastalar,yemekler yapıyorum gidiyoruz ama oraya gidince olanlar oluyor.eşimin bana karşı tavırları öyle değişiyorki anlatamam...her sözümü yanlış anlayıp,zaten gelmek istemiyosun diyor,her fırsatta tersliyor..ama eve gelince özür dilemeler ,sen beni yanlış anladın demeler ...
işte bugünde öyle oldu...ben yine şu tatil sabahında yatıp keyif yapmak varken sabahın köründe kalkıp mutfağa girdim birsürü hazırlık yaptım.eşimede oğlum sıkılıyor istersen sizinkilere gidekim dedim.çok sevindi..onra o şehre girdiğimizde sordum sizinkilerin geleceğimizden haberi var mı diye.eşimde yok dedi.bende arasana dedim....çünkü bağ evleri var ve genellikle hafta sonu orada olurlar-beni nasıl azarladı ....sen zaten ne zaman buraya gelsek hep böyle yapıyosun,karışmasana ister ararım ister aramam dedi...bense şok olmuştum.sonra arabayı çevirdi ve tekrara kendi evimizin yoluna doğru sürmeye başladı..
oğlum dedeme gidelim diyo bu arada ben sadece şunu dedim..iyi niyetimin bedeli hepsi....sustum sonra
eşim tekrara annesigilin evine doğru çevirdi arabayı ama benim tadım tuzum kalmadı tabi..çok kırıldım hemde çok..benim iyi niyetim ve eşimin beni anlamaması.ilk defada yaşanmıyor bunlar her defasında aynı...hiç konuşmadım da orda şimdi yeni geldik ve yol boyu bana laf attı ama cevap vermedim.cevap vermek içimden gelmiyor artık.her defasında aynı şeyleri yaşamaktan sıkıldım..hep konuştum ama sonuç yine aynı oluyo...gelene kadar ağladım çok zoruma gitti bu yaptığı..bazen diyorum suç benim o yalvaracak gidelim diye ,adam yerine koymayacakın ailesinide o zaman daha mı kıymetli olursun diye....
ortada hiçbir şey yokken bir insan kendi ailesinin memleketine ayak baar basmaz nasıl bu kadar değişir?hemde 1 defa değil her defasında.bundan sonrasında nasıl bir yol izlemeliyim şaşırdım kaldım.
kısacası eşim dahi o zamanlar ailesine çok kızgındı.bu kadarını beklemediğini,hatta onların artık bizimle işi bitti bebek oldu ya artık onlara yardımcı olamycaz gel deyince gelemycez ondan böyle yaptılar diyordu...çok zor zamanlar yaşadım ..şimdi bebeğim büyüdü 3 yaşında ve babanne dede kuzen görsün ,sevgi görsün istiyorum elimden geldiğince hafta sonları götürüyorum-eşimin ailesi başka bir şehirde ama yakın-
ben tüm iyi niyetimle her gidişimde pastalar,yemekler yapıyorum gidiyoruz ama oraya gidince olanlar oluyor.eşimin bana karşı tavırları öyle değişiyorki anlatamam...her sözümü yanlış anlayıp,zaten gelmek istemiyosun diyor,her fırsatta tersliyor..ama eve gelince özür dilemeler ,sen beni yanlış anladın demeler ...
işte bugünde öyle oldu...ben yine şu tatil sabahında yatıp keyif yapmak varken sabahın köründe kalkıp mutfağa girdim birsürü hazırlık yaptım.eşimede oğlum sıkılıyor istersen sizinkilere gidekim dedim.çok sevindi..onra o şehre girdiğimizde sordum sizinkilerin geleceğimizden haberi var mı diye.eşimde yok dedi.bende arasana dedim....çünkü bağ evleri var ve genellikle hafta sonu orada olurlar-beni nasıl azarladı ....sen zaten ne zaman buraya gelsek hep böyle yapıyosun,karışmasana ister ararım ister aramam dedi...bense şok olmuştum.sonra arabayı çevirdi ve tekrara kendi evimizin yoluna doğru sürmeye başladı..
oğlum dedeme gidelim diyo bu arada ben sadece şunu dedim..iyi niyetimin bedeli hepsi....sustum sonra
eşim tekrara annesigilin evine doğru çevirdi arabayı ama benim tadım tuzum kalmadı tabi..çok kırıldım hemde çok..benim iyi niyetim ve eşimin beni anlamaması.ilk defada yaşanmıyor bunlar her defasında aynı...hiç konuşmadım da orda şimdi yeni geldik ve yol boyu bana laf attı ama cevap vermedim.cevap vermek içimden gelmiyor artık.her defasında aynı şeyleri yaşamaktan sıkıldım..hep konuştum ama sonuç yine aynı oluyo...gelene kadar ağladım çok zoruma gitti bu yaptığı..bazen diyorum suç benim o yalvaracak gidelim diye ,adam yerine koymayacakın ailesinide o zaman daha mı kıymetli olursun diye....
ortada hiçbir şey yokken bir insan kendi ailesinin memleketine ayak baar basmaz nasıl bu kadar değişir?hemde 1 defa değil her defasında.bundan sonrasında nasıl bir yol izlemeliyim şaşırdım kaldım.