- 3 Şubat 2010
- 603
- 726
- 303
Selam Kizlar!
Aslinda yeni degilim ama uzun zamandir girmiyorum, yada kisa biseyler okuyup cikiyordum. Niye sizinle derdimi paylasmak istiyorum onuda bilmiyorum ama su an kendimi caresiz his ediyorum.
Derdimi nasil kisa anlatabilirim bilmiyorum ve almanyadan katildigim icin dogru kelimeleride bazen bulamiyorum. Neyse okuyan olursa hatalarimi af ede ;-)
Ben 12 senedir evliyim, tam mantiksal olmasada cok asik olarak evlenmedim...seviyordum ama ask gibi degil, zamanla bu artar diye düsündüm. Onun yasadigi sehire tasinmam gerekti ve dolayisiyla kimseyi tanimiyordum ve üstelik 2. evliligim. Bastan beri icimde bir pismanlik olustu, cünkü umdugum gibi gitmedi isler. Ben onun ilk iliskisi oldum ve bastan daha olgun olmadigi icin bazi seylerin öyle oldugnu sandim. Kendisi serbest meslek (reklamci) o yüzden is saatleri ve maasi belli degildi. Bunu bahane edip sürekli gec gelirdi, evde olsada ya Laptop basinda yada Teldeydi (bu durum 12 senedir böyle).Ilgisiz ve gamsizdi bana göre..cinsellik yada baska türlü yaklasmalar cok nadirdi, ihtiyaci yok gibi (ailece böyleler). Her zaman ayrilik söz konusu oluyordu ama öyle böyle devam ediyordum..sonra 1,5 yil sonra oglum dogdu ve ben kendimi onunla oyalarim diye kandirdim galiba. Oglum 1 yasindayken ayrildik ve ben annemin tavsiyesi üzere TRye KVlerime gittim, belki onlardan manevi destek alirim diye..yaklasik 4 ay kaldim ve nerdeyse konuyu bile acmak istemiyorlardi...biz karisamayiz, evlenirkende kendiniz karar verdiniz vs.Ailem bile kalkti yanlarina gitti ama onlardan tik yoktu ve esimde hic orali olmadi...demek ki burnunu sürtsün felan diye mi düsndü yada oda mi rahatladi bilemiyorum cünkü söylediklerine pek güvencem yok. Neyse sonra ben ailemin yanina gittim tabi hala TRdeydim, ordada yaklasik 4 ay kaldim ve hala o tarftan ses yoktu. Almanyaya döndüm, annemlerin evdine kaldim oglumla tabi hep ve hala ses cikmayince kendime baska sehirde ev tuttum. Bir kac ay sonra biriyle tanistim asik gibi bir sey oldum ama serseri biriydi ama o dönem bana iyi geliyordu. Bunu esim bir sekil ögrendi ve bir dönem küfür kavgadan sonra bu adam benim geri gelmemi istedi, iste oglumuz icin, seni bu herifin yaninda birakamam vs. Cok zor bir dönemdi, aslinda geri dönmek istemiyordum ama annemle bir oldular ve yaptiklarimin cok yanlis oldugnu söylediler öyle böyle ve bende vicdan yaptim, tamam istemiyorum seni sevmiyorum ama oglumuz icin ok dedim. Tabi cooook zor oldu, ikimiz icinde cünkü onu sevmedigmi biliyordu. Herseyi detayli anlatmiyorum yoksa cok uzun olcak. Bir sekil hal ettik ve aradan 2 sene gecti galiba ve tekrar cocuk yapmaya karar verdik, ama allah biliyor ya icimden hep bir ses kizim sonunuz yok ama olsun ogluna bir kardes iyidir. Ve kizim dünyaya geldi ama tabi tüm sorunlar devam etti, onun is dünyasi, gec gelmeler, ilgisizlik vs vs. Uzun sürmedi ve istemiyerek tekrar hamile kaldim...herkes soruyo zaten "lan madem cinsellik yok bu cocuklar nerden diye" ama piyango gibi bir sey hem hic yoktu degil ya. Neyse 2. ayriligmiz, ufak oglum 2 yasindayken oldu. 4-5 ay ayri kaldik ama cocuklarla ilgilenmek istemedi, benim icin zor oluyor seni görmek felan dedi, uzak kalmak istedi. Tabi cocuklar icin cok zor oldu ve ben salak yine baristim. Ilk bir kac hafta iyi gibidi sonra yine basa döndük. 3. ayriligmiz ondan 1 sene sonra oldu, tabi hep ayni konular yüzünden...ve yine 6 ay felan ayri kaldik, o TRye kacti 5-6 ay yoktu ve tabi yine cocuklar perisan oldu. Onda bazi degisikler gördüm, ne bilim kilo vermis, spora baslamis, yeni kiyafetler, tavir degismis...ve tabi artik cocuklarla yine görüsmeye basladi....ben cocuklarin sevincini görünce yine yumsamaya basladim. Kendimi kadirdim, belki bu sefer dank etmistir, cocuklarinin babasi, daha iyi birni mi bulacan sanki, ya gelen gideni arartirsa bir sürü düsünceler tabi....ehh tabi yine baristim....bilmem belki 2 ay bir düzelme oldu ama sonra yine sil bastan (her ayrilikta ve daha öncesi defalarca terapi yapalim dedim ama hic istemedi) Yaklasik 2 sene sürdü ve ben simdi yine son olur insallah, karar verdim ayrilmaya aslinda her seyi hal ettik konustuk sadece cikmasini bekliyorum. Dogru karar verdigmi biliyorum ama neden hala bu kadar karisigim, neden aciyorum hala ona? Cocuklari icin cok üzülüyorum, cok korkularim var. Öfff sizden ne duymak istiyorum onuda bilmiyorum ama en büyük korkuk bu kararimdan yine bir türlü dönmek.
Okuyan olduysa gecmis olsun diyorum :-/
Aslinda yeni degilim ama uzun zamandir girmiyorum, yada kisa biseyler okuyup cikiyordum. Niye sizinle derdimi paylasmak istiyorum onuda bilmiyorum ama su an kendimi caresiz his ediyorum.
Derdimi nasil kisa anlatabilirim bilmiyorum ve almanyadan katildigim icin dogru kelimeleride bazen bulamiyorum. Neyse okuyan olursa hatalarimi af ede ;-)
Ben 12 senedir evliyim, tam mantiksal olmasada cok asik olarak evlenmedim...seviyordum ama ask gibi degil, zamanla bu artar diye düsündüm. Onun yasadigi sehire tasinmam gerekti ve dolayisiyla kimseyi tanimiyordum ve üstelik 2. evliligim. Bastan beri icimde bir pismanlik olustu, cünkü umdugum gibi gitmedi isler. Ben onun ilk iliskisi oldum ve bastan daha olgun olmadigi icin bazi seylerin öyle oldugnu sandim. Kendisi serbest meslek (reklamci) o yüzden is saatleri ve maasi belli degildi. Bunu bahane edip sürekli gec gelirdi, evde olsada ya Laptop basinda yada Teldeydi (bu durum 12 senedir böyle).Ilgisiz ve gamsizdi bana göre..cinsellik yada baska türlü yaklasmalar cok nadirdi, ihtiyaci yok gibi (ailece böyleler). Her zaman ayrilik söz konusu oluyordu ama öyle böyle devam ediyordum..sonra 1,5 yil sonra oglum dogdu ve ben kendimi onunla oyalarim diye kandirdim galiba. Oglum 1 yasindayken ayrildik ve ben annemin tavsiyesi üzere TRye KVlerime gittim, belki onlardan manevi destek alirim diye..yaklasik 4 ay kaldim ve nerdeyse konuyu bile acmak istemiyorlardi...biz karisamayiz, evlenirkende kendiniz karar verdiniz vs.Ailem bile kalkti yanlarina gitti ama onlardan tik yoktu ve esimde hic orali olmadi...demek ki burnunu sürtsün felan diye mi düsndü yada oda mi rahatladi bilemiyorum cünkü söylediklerine pek güvencem yok. Neyse sonra ben ailemin yanina gittim tabi hala TRdeydim, ordada yaklasik 4 ay kaldim ve hala o tarftan ses yoktu. Almanyaya döndüm, annemlerin evdine kaldim oglumla tabi hep ve hala ses cikmayince kendime baska sehirde ev tuttum. Bir kac ay sonra biriyle tanistim asik gibi bir sey oldum ama serseri biriydi ama o dönem bana iyi geliyordu. Bunu esim bir sekil ögrendi ve bir dönem küfür kavgadan sonra bu adam benim geri gelmemi istedi, iste oglumuz icin, seni bu herifin yaninda birakamam vs. Cok zor bir dönemdi, aslinda geri dönmek istemiyordum ama annemle bir oldular ve yaptiklarimin cok yanlis oldugnu söylediler öyle böyle ve bende vicdan yaptim, tamam istemiyorum seni sevmiyorum ama oglumuz icin ok dedim. Tabi cooook zor oldu, ikimiz icinde cünkü onu sevmedigmi biliyordu. Herseyi detayli anlatmiyorum yoksa cok uzun olcak. Bir sekil hal ettik ve aradan 2 sene gecti galiba ve tekrar cocuk yapmaya karar verdik, ama allah biliyor ya icimden hep bir ses kizim sonunuz yok ama olsun ogluna bir kardes iyidir. Ve kizim dünyaya geldi ama tabi tüm sorunlar devam etti, onun is dünyasi, gec gelmeler, ilgisizlik vs vs. Uzun sürmedi ve istemiyerek tekrar hamile kaldim...herkes soruyo zaten "lan madem cinsellik yok bu cocuklar nerden diye" ama piyango gibi bir sey hem hic yoktu degil ya. Neyse 2. ayriligmiz, ufak oglum 2 yasindayken oldu. 4-5 ay ayri kaldik ama cocuklarla ilgilenmek istemedi, benim icin zor oluyor seni görmek felan dedi, uzak kalmak istedi. Tabi cocuklar icin cok zor oldu ve ben salak yine baristim. Ilk bir kac hafta iyi gibidi sonra yine basa döndük. 3. ayriligmiz ondan 1 sene sonra oldu, tabi hep ayni konular yüzünden...ve yine 6 ay felan ayri kaldik, o TRye kacti 5-6 ay yoktu ve tabi yine cocuklar perisan oldu. Onda bazi degisikler gördüm, ne bilim kilo vermis, spora baslamis, yeni kiyafetler, tavir degismis...ve tabi artik cocuklarla yine görüsmeye basladi....ben cocuklarin sevincini görünce yine yumsamaya basladim. Kendimi kadirdim, belki bu sefer dank etmistir, cocuklarinin babasi, daha iyi birni mi bulacan sanki, ya gelen gideni arartirsa bir sürü düsünceler tabi....ehh tabi yine baristim....bilmem belki 2 ay bir düzelme oldu ama sonra yine sil bastan (her ayrilikta ve daha öncesi defalarca terapi yapalim dedim ama hic istemedi) Yaklasik 2 sene sürdü ve ben simdi yine son olur insallah, karar verdim ayrilmaya aslinda her seyi hal ettik konustuk sadece cikmasini bekliyorum. Dogru karar verdigmi biliyorum ama neden hala bu kadar karisigim, neden aciyorum hala ona? Cocuklari icin cok üzülüyorum, cok korkularim var. Öfff sizden ne duymak istiyorum onuda bilmiyorum ama en büyük korkuk bu kararimdan yine bir türlü dönmek.
Okuyan olduysa gecmis olsun diyorum :-/
