çok fakirdik ama çok mutluyduk?

Soruları cevaplamam diyor, uzun uzadıya anlattığı çocukluğunu mutlu günlerim olarak tanımlıyor, derdiniyse 2 cümleyle özetliyor. annenle baban niye kavga ediyorlar sorusuna verdiği cevapta babasının annesini aldattığını çok fazla soru yanıtlamak istemediğini söylüyor. ne derdinden bahsediyorsunuz siz acaba? Dertleşmek istemiyor demek ki derdini anlatmıyor. siz nasıl dertleşiyorsunuz bilmiyorum ama derdini anlatıp da telkin edilmek ve sorunun özüne inip çözüme ulaştırmaktır dertleşmek benim bildiğim. şayet dertleşmek istemiyor, sorulara cevap vermiyorsa bu konuyu açmasının amacı nedir? Kendine övgü almak mı ? Ne kadar iyisiniz parasız da mutlu olabiliyorsunuz gibi cümleler duymak mı ? Eğer derdine çözüm aramıyorsa sadece dert yanıp susmak istiyorsa bunu özelden mesajlaşarak yapsın hanımefendi keza burada yardım edilebilecek bi başka mesajı cevaplayabilirdim kpnuyu okuyacağıma.

" Yazmazsan nasıl yardımcı olabiliriz , vaktimizi çalma " v.s şeklinde yazılan mesajlar çok itici duruyor.

Kendimizi bu forumda çok mu önemsiyoruz ne ? Herkes psikolog, psiktr. rolüne girer olmuş.

Okuyoruz işte. İstemediklerimizi cevaplamayıp geçeriz. Bir kişinin yorumu o kişiyi ipten almaz.

Yazmış, canı sıkkınmış. Çocukluğuna inmiş , dertleşmiş. Dertleşmek illaki cevap aramak değildir.
 
Gece gece yüreğime dokundun nazarnur :cry: Dilerim hayat sana hep gülen yüzünü göstersin ve hep mutlu olursun. Annen için üzüldüm, soru sormayacağım... inşallah bir yolunu bulur onun da hakettiği hayatı yaşamasına vesile olursun canım :KK19:
 
Paran yoktu açtın açıktaydın mutluydun bu bukadar kısayken uzunn uzunn ogünlere dönerek anlatıyosun

Eee şimdi problem var onu nie yüzelsel geçiyosun?
 
benim çocukluğum sefillikle geçti annem sobada yakacak odun bulamazdı yataklardan yün çıkarıp yakardı ev sahibi her ay kapıda annemi rencide ederdi gece hasta olurduk hastaneye gitmeye araba yoktu arabayı geç hastaneye ilaçlara ödeyecek paramız yoktu okulda arkadaslarımın çantalarına giysilerine çok özenirdim ama asla isyan etmezdim çocuktum belki ama şükür etmesini bilirdim hiçbir zaman fazlasını istemedim simitçinin yanından geçerdik canım çok isterdi ama asla istemezdim çünkü bilirdim ki ancak ekmek paramız vardı... kuzenlerim vardı çeşit çeşit kıyafet giyerlerdi kendilerine ait odaları vardı ojeleri parfümleri bebekli yatak örtüleri daha neler neler kız çocuğusun ister istemez gözün düşüyo içimden dua ederdim bu kıyafetini bana verir inşallah diye çünkü ben onların eskilerini giyerek büyüdüm hep ama hiç gocunmadım çok mutlu olurdum onlar eski kıyafetlerini getirdiği zaman bayramlarda belki alırdık belki alamazdık ama her bayram sabahına mutlu heyecanlı uyanırdım hiçbir zaman gocunmadım çünkü rabbim bana onları verdi çok şükür ya hiç vermeseydi... dediğim gibi hiçbir zaman fazlasını istemedim elimdekiyle yetindim ve mutlu oldum çok mutluydum gerçekten çünkü annem babam kardeşlerim hep birlikteydik sadece çok üzülürdüm annemin her ay rencide oluşuna ezilişine bazen ağlardım tuvalete girip gizli gizli... babama da üzülürdüm kendini parçalardı o da, işte ben böyle bi çocukluk geçirdim ama çok mutluyduk biz.... şimdi derdin ne derseniz ben büyüdüm evlendim herşeyim var arabam evim mutluluğum çok şükür... ama annemle babam sürekli kavga ediyo ve ben hala onlara üzülüyorum..... sadece paylaşıp rahatlamak istedim
içini dökmekle iyi yapmışsın benimde böyleydi eski günlerim geldi aklıma ya=((ama her şey geçiyor geride kalıyor insanın imtihanı da değişiyor şimdide sana bu gelmiş oda geçer allahın izniyle dua et canım
 
söylemeye utanıyorum babam annemi aldatıyo

sizin bu güzel sabrınız takdir edilecek durumda.ama bakın ki sabrınızın sonu selamet olmuş çokşükür ne güzel.Gelelim fedekar anneye babanız nasıl yapar onu bu anneye ama yapmış allah yardımcısı olsun yani bu kadar sefalette aldatacak fırsatta bulmuş ve kadını ayakta uyutmuş.Allah hidayet etsin ne diyeyim gerçekten üzücü allah kimseye yaşatmasın
 
benim çocukluğum sefillikle geçti annem sobada yakacak odun bulamazdı yataklardan yün çıkarıp yakardı ev sahibi her ay kapıda annemi rencide ederdi gece hasta olurduk hastaneye gitmeye araba yoktu arabayı geç hastaneye ilaçlara ödeyecek paramız yoktu okulda arkadaslarımın çantalarına giysilerine çok özenirdim ama asla isyan etmezdim çocuktum belki ama şükür etmesini bilirdim hiçbir zaman fazlasını istemedim simitçinin yanından geçerdik canım çok isterdi ama asla istemezdim çünkü bilirdim ki ancak ekmek paramız vardı... kuzenlerim vardı çeşit çeşit kıyafet giyerlerdi kendilerine ait odaları vardı ojeleri parfümleri bebekli yatak örtüleri daha neler neler kız çocuğusun ister istemez gözün düşüyo içimden dua ederdim bu kıyafetini bana verir inşallah diye çünkü ben onların eskilerini giyerek büyüdüm hep ama hiç gocunmadım çok mutlu olurdum onlar eski kıyafetlerini getirdiği zaman bayramlarda belki alırdık belki alamazdık ama her bayram sabahına mutlu heyecanlı uyanırdım hiçbir zaman gocunmadım çünkü rabbim bana onları verdi çok şükür ya hiç vermeseydi... dediğim gibi hiçbir zaman fazlasını istemedim elimdekiyle yetindim ve mutlu oldum çok mutluydum gerçekten çünkü annem babam kardeşlerim hep birlikteydik sadece çok üzülürdüm annemin her ay rencide oluşuna ezilişine bazen ağlardım tuvalete girip gizli gizli... babama da üzülürdüm kendini parçalardı o da, işte ben böyle bi çocukluk geçirdim ama çok mutluyduk biz.... şimdi derdin ne derseniz ben büyüdüm evlendim herşeyim var arabam evim mutluluğum çok şükür... ama annemle babam sürekli kavga ediyo ve ben hala onlara üzülüyorum..... sadece paylaşıp rahatlamak istedim

ufffff bittim ya okuyunca.. bende hep yalnızdım kendi başıma bişeyleri başarmak zorunda kaldım, annesiz babasız yurtlarda sokaklarda büyüdüm hep sizin gibiydim "olsun ne olacak" derdim, her kötülüğün içinde en güzel olayları görürdüm, ama şöyle de bişey var annem 10 yıl sonra yanıma gelebildi beraberiz ama bizde eskiden çok dert çektik ozaman mutluyduk şimdi değilim. hala sefalet hala nereden para bulucam derdi, hem memurum hemde ek işler yapıyorum(eski eşim borçları taktı gitti) boşandım küçük çocuğum var çok zor yaşıyorum ve biz annemle en iyi anlaşan biz kavga etmeye başladık sürekli, çünkü geçmiş geleceğimizin önüne geçiyor bir süreden sonra, ha ne o ne ben birbirimizi atsak atamayız satsak satamayız ama böyle ama şöyle devam ediyor herşey, bunca yıl çekilen dertler var sizin ailede de, sabır gösterilen onca yıl, taşmıştır iki tarafında sabrı e artık çocuklarda yok, bi süreden sonra çabalamak için çabalamak zorunda kalıyor insanlar ve inanın beziyorlar canından.. bunların acısını birbirlerinden çıkarır oldular demekki, ha bu bir anda geçmez ama bir süre sonra mutlaka durulur emin ol..
 
Soruları cevaplamam diyor, uzun uzadıya anlattığı çocukluğunu mutlu günlerim olarak tanımlıyor, derdiniyse 2 cümleyle özetliyor. annenle baban niye kavga ediyorlar sorusuna verdiği cevapta babasının annesini aldattığını çok fazla soru yanıtlamak istemediğini söylüyor. ne derdinden bahsediyorsunuz siz acaba? Dertleşmek istemiyor demek ki derdini anlatmıyor. siz nasıl dertleşiyorsunuz bilmiyorum ama derdini anlatıp da telkin edilmek ve sorunun özüne inip çözüme ulaştırmaktır dertleşmek benim bildiğim. şayet dertleşmek istemiyor, sorulara cevap vermiyorsa bu konuyu açmasının amacı nedir? Kendine övgü almak mı ? Ne kadar iyisiniz parasız da mutlu olabiliyorsunuz gibi cümleler duymak mı ? Eğer derdine çözüm aramıyorsa sadece dert yanıp susmak istiyorsa bunu özelden mesajlaşarak yapsın hanımefendi keza burada yardım edilebilecek bi başka mesajı cevaplayabilirdim kpnuyu okuyacağıma.
Yazıp rahatlamak istediğini belirtmiş ya bu kadar üstelemek niye?
 
benim çocukluğum sefillikle geçti annem sobada yakacak odun bulamazdı yataklardan yün çıkarıp yakardı ev sahibi her ay kapıda annemi rencide ederdi gece hasta olurduk hastaneye gitmeye araba yoktu arabayı geç hastaneye ilaçlara ödeyecek paramız yoktu okulda arkadaslarımın çantalarına giysilerine çok özenirdim ama asla isyan etmezdim çocuktum belki ama şükür etmesini bilirdim hiçbir zaman fazlasını istemedim simitçinin yanından geçerdik canım çok isterdi ama asla istemezdim çünkü bilirdim ki ancak ekmek paramız vardı... kuzenlerim vardı çeşit çeşit kıyafet giyerlerdi kendilerine ait odaları vardı ojeleri parfümleri bebekli yatak örtüleri daha neler neler kız çocuğusun ister istemez gözün düşüyo içimden dua ederdim bu kıyafetini bana verir inşallah diye çünkü ben onların eskilerini giyerek büyüdüm hep ama hiç gocunmadım çok mutlu olurdum onlar eski kıyafetlerini getirdiği zaman bayramlarda belki alırdık belki alamazdık ama her bayram sabahına mutlu heyecanlı uyanırdım hiçbir zaman gocunmadım çünkü rabbim bana onları verdi çok şükür ya hiç vermeseydi... dediğim gibi hiçbir zaman fazlasını istemedim elimdekiyle yetindim ve mutlu oldum çok mutluydum gerçekten çünkü annem babam kardeşlerim hep birlikteydik sadece çok üzülürdüm annemin her ay rencide oluşuna ezilişine bazen ağlardım tuvalete girip gizli gizli... babama da üzülürdüm kendini parçalardı o da, işte ben böyle bi çocukluk geçirdim ama çok mutluyduk biz.... şimdi derdin ne derseniz ben büyüdüm evlendim herşeyim var arabam evim mutluluğum çok şükür... ama annemle babam sürekli kavga ediyo ve ben hala onlara üzülüyorum..... sadece paylaşıp rahatlamak istedim
mutluluk bunun neresinde?sen sadece kendini kandırmışsın,çaresizlikten..pollyanna yı oynamışsın..fakirliğin ona buna imrenmenin ne şükredilecek tarafı var nede mutlu olunacak..
 
aynılarını yasamadım ama sahıt oldum kucukkende ve halende
allah babanıza akıl fıkır versın
gozlerım doldu
 
alın annenizi yanınıza. madem herşeyiniz var. annenizi ezdirmeyin.

bu masalsı ve şiiirsel anlatımlarda kk'da moda oldu ya.
 
X