Merhaba...Yasadiklarimiz birebir ayni seni benden daha iyi kimse anlayamaz..Anksiyete bozukluğu yaşıyoruz..Hastalik anksiyetesi de ekleniyor duruma..Bende 4 yil once basladi..1 hafta boyunca acile 6 kez girisim olmuştu..Yine bir gece ölüyorum diye acile kosarken buldum kendimi..Ben onde esim cocugum arkada..Sedyeye attim kendimi tabi dr görünce hemen anladi durumu..Psikiyatri onerdi sakinlestirici yapti..Halbuki ben o gun bilincimi kaybettigimi bir daha eve donemeyecegimi dusunuyordum.Hepsi beynimin oyunuydu..Sebepsi karin ağrılarım vardi..Tam 6 7 dr muayene etti hic bisey de çıkmadi.O zamanlar stresli gunler yasiyordum o agrilarda vucudumun verdigi tepkimeydi...Sabahlara kadar hastalik araştırıp kendimce kanser yada en agir hastaliklari konduruyordum..Uyku beslenmek nedir bilmez oldum..Bu surec uzundu ilac kullandim ama faydasini goremedim..Aradan 3 sene gecti tekrar hortladi..Yine stresli gunler yasadiktan sonra baş agrisi ile hortladi..Bu seferde nöroloji ye gidip kendi kendime ur var tümör var diye yedim bitirdim..mr istedi dr girmedim kan degerlerim düşmüş vitaminlerim eksik cikmis bunlar da bas agrisi sebebi olabilirmis...Ama ne uykusuz geceler ne halsizlik..Vucudum bana resmen hasta oldugumun sinyalini gonderiyordu..Gecti bir sure sonra..O süreç te cok zordu..Yasamayan anlayamaz..Herkese benim rengim mi soldu gozum mu kanlandi yada nasil gorunuyorum gibi sorular sorup dururdum..Psikoji oyle bir seyki sana 1 haftada 5 kilo verdirir..Diyet yapsan veremessin..Korona banada ayni seyleri yapiyo.Atesimi olcuyorum arada,haberlre bakmadan edemiyorum zaman zaman nefes alamiyorum ama bunlar tamamen psikolojik..Korona yuzunden de az uykularim kacmadi kaçmıyor..Sana tavsiyem dua et.. gercekten elimizde degil bunu en dibine kadar yasayan biri olarak söylüyorum..Ölüm korkusu başka kabullenmek zor ama o birgun olacak yaşıyorsan şu an ölmedin demektir..