Çok doluyum arkadaşlar

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

zxshermine .!.:

Tüm bunlara rağmen, çocuk sahibi olmaya çalışıyormuşsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

isirgantohumu .!.:

Evet baba eksikliği oluyor bende de vardı ama 30 mu yaşlara gelip benim 5 yaşından baba travmam var demek biraz saçma geliyor.
Olan oldu hayat herkese adil değil,madem bu eksikliği farkettin eşinle konuş,olmuyorsa birşeyler ayrıl.
Psikolojik destek al.
Ve asla çocuk yapma,bu kadar mutsuz hissedip çocuk dünyaya getirmeyin.
Geçmişe takılı kalmak için hayat kısa, geleceği inşa etmek için uğraşmalısın.
Ölüyorum bitiyorum ne demek?
Kendinize gelin,birey olarak güçlü olacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Sare zey .!.:

Çok doluyum. Gecenin yarısı yazıyorum bunları. Hayatım boyunca hiçbir şey istediğim gibi olmadı. Baba evindeyken huzurum yoktu çünkü evin ilk çocuğusun ve bütün o kabuslu günleri sen tek tek aştın. Bir baba kızına nasıl olmalı, nasıl sevgisiyle hayata tutunmasını sağlamalı ben bilmiyorum. Sevgiyi gerçekten bilmiyorum. Donuk, sönük, bitik bir hayat yaşadım. Ve bu hayatımı bitirmek için birisiyle tanıştım. Bir insanın en kırık yeri kalbidir bilmiyor musunuz. Sevgi eksikliğidir. Bilinmeyen sevgiyle yol aldım. Ben sevdi sandım ama öyle değilmiş. Ama eşime sorarsanız sevmeseydim evlenir miydim der. Evlendim işte 3 yıllık evliliğimiz var. Ama kalbimde hala beni sevmediği yatıyor. İnsan hissediyor be gerçekten. Çünkü eşim bana sosyal medya üzerinden ulaştı. Ben belli bir müddet cevap vermedim. O süre zarfında takipleşiyorduk tabii. Sürekli bir her attığım gönderiyi beğenmeler falan. yine her attığı göndermeyi kendime sanmam. Kendi kendime gelin güvey oldum işte inandım. Tutundum o eksik yanıma. Neyse kader bir şekilde oldu evlendik. Evlendikten sonra hesabından benden önce konuştuğu biriyle ki konuşmalarını gördüm. Bütün gönderiler onaymış. Bana dair hiçbir şey yok. İşte o zaman ip koptu bende. İnanmayışım bundan....
Her neyse evliliğimiz boyunca eşim benimle bir yerlere gitmek istemediğini farkettim. Gidince de bir davranışları tuhaf oluyor. Keşke hiç gelmeseydim diyorum. Bir yerlere gidince hep birileri olsun istiyor. Bana dair hiç anı olsun istemiyor. Bana kötü davranmıyor ama sevmediğini hissedince kalbim ağrıyor. Çevremdekilere bakıyorum birbirlerine aşkla bakıyorlar ama ben eşimde onu görmüyorum. Uzattım baya daha yazmadığım tonlarca şeyler var. Bir de şunu eklemeyi istiyorum. Yarın babalar günüymüş. Bir baba kız çocuğunun kaderini belirler. Benim öyle oldu işte. Sevgi nedir bilmedim ama ilk etapta kandım. Baba öğretseydi sevgiyi kız çocuğu aldanmazdı. Nereye kadar daha nefes alırım şu dünyadan bilmiyorum ama şunu iyi biliyorum ki babası arkasında olan kız çocukları bu dünyadan galip çıkarlar. Ben yenildim. Ölüyorum...

Genişletmek için tıkla...