- Konu Sahibi denizkizi48
- #1
merhaba meltem hanım
1.5 yıllık evliyim 2.5 aylık bi bebeğim var. görücü usulü evlendim ama eşimide ailesinide yıllardır tanıyorum. 30 yıllık aile dostlarımızdı yani.eşimle biz pek karşılaşmıyorduk ama o yüzden görücü usulu sayılır aynı şehirdede değiliz çünkü.nişanlılık dönemini flört gibi geçirdik ve birbirimize aşık olduk. en önemlisi çok iyi anlaştık hala da öyle. çok seviyoruz anlıyoruz birbirimizi.ancak bizim dışımızdaki sorunlar yüzünden zaman zaman sıkıntı yaşıyoruz.sorun eşimin ailesiyle altlı üstlü oturmak.her sabah yukarı çıkıp akşam olunca evimize inmek artık tahammül edemediğim bir durum.ev hanımıyım çalışmıyorum.ve iki evin bütün işleride bana ait çok yoruluyorum birazda titizim hiçbir işim eksik kalsın istemiyorum.yukarı çık kahvaltı hazırla onları kaldır kayınvalidenin evini temizle in aşağı kendi evimde iş varsa onu yap bi yandan bebek var zaten derken akşam nasıl oluyor anlamıyorum.kendime hiç vakit bulamıyorum. kayınvalidem esasında iyi biri benimle karşı karşıya gelecek bir durum olmadı. ancak herşeye karışmayı çok seviyor şunu şöyle yap bunu böyle yap o şöyle olmalı bu böyledir. sürekli böyle. üstelik yaptığımı bildiği şeykeride bana anlatıyo karışmak zorunda gibi hissediyo.bebekten sonra bu daha çok oluyo.sadece kendi bildiklerinin doğru olduğunu sanıyor. 4 tanede görümcem var onlarda aynı sürekli herşeye karışırlar müdahele ederler. bi onlar herşeyi bilir onun dışında kimse hiç birşey bilmez. kibirliler yani.kayınvalidemin sürekli benim kızlarım şöyle hamarat böyle iyi vs demesi beni çok bunaltıyo.bide görümcemler gelince herşey dahada zor oluyo onlar başka yerdeler yazları geliyorlar. ve onlar gelince benim işim dahada artıyo zorlaşıyo çocukları falan ev curcuna ve hiçde iş yapmayı sevmiyorlar tatile geldik biz diyorlar. eşim tüm bunların hep farkında. fakat annesinede kızkardeşlerinede herhangi birşey diyemiyor.kırmakistemiyor. ayrı eve çıkalım diyorum onada olmaz diyor tek erkek çocuk ailesine hep onlarla olacağına söz vermiş.tama gitmeyelim ama ayrı ev gibi olalım diyorum onada yaklaşmıyor. beni çok seviyo herşeyin farkında biliyorum. eğer onun tanık olduğu birşey olursa müdahele ediyor çünkü.ama ben artık çok yoruldum psikolojik olarak da fiziksel olarakda. bende kendi evimde yemek yapayım. kocamı yalnız evimde bekleyeyim istiyorum. yalnız başıma dışarı çıkayım istiyorum. burda garibim ama arkdaş edindim onlarla yalnız görüşmek varken kayınvalidemle onun yaştlarıyla görüşüyorum mecburen. istediğim gibi alışveriş yapamıyorum. kayınvalidem kendince idareli ama resmen cimridir.kesemizde ortak sayılır.birşey alsam hemen gözüne batar ilk fırsatta laf sokar idareli olmak gerek vs. eşimde hiç sınır koymaz sağolsun. ama rahatça birşey alamıyorum ne evime ne kendime.alışveriş yapsak poşetleri gizlice sokuyoruz düşünün.kendimi esir gibi hissediyorum ne olur bana bi akıl verin.
1.5 yıllık evliyim 2.5 aylık bi bebeğim var. görücü usulü evlendim ama eşimide ailesinide yıllardır tanıyorum. 30 yıllık aile dostlarımızdı yani.eşimle biz pek karşılaşmıyorduk ama o yüzden görücü usulu sayılır aynı şehirdede değiliz çünkü.nişanlılık dönemini flört gibi geçirdik ve birbirimize aşık olduk. en önemlisi çok iyi anlaştık hala da öyle. çok seviyoruz anlıyoruz birbirimizi.ancak bizim dışımızdaki sorunlar yüzünden zaman zaman sıkıntı yaşıyoruz.sorun eşimin ailesiyle altlı üstlü oturmak.her sabah yukarı çıkıp akşam olunca evimize inmek artık tahammül edemediğim bir durum.ev hanımıyım çalışmıyorum.ve iki evin bütün işleride bana ait çok yoruluyorum birazda titizim hiçbir işim eksik kalsın istemiyorum.yukarı çık kahvaltı hazırla onları kaldır kayınvalidenin evini temizle in aşağı kendi evimde iş varsa onu yap bi yandan bebek var zaten derken akşam nasıl oluyor anlamıyorum.kendime hiç vakit bulamıyorum. kayınvalidem esasında iyi biri benimle karşı karşıya gelecek bir durum olmadı. ancak herşeye karışmayı çok seviyor şunu şöyle yap bunu böyle yap o şöyle olmalı bu böyledir. sürekli böyle. üstelik yaptığımı bildiği şeykeride bana anlatıyo karışmak zorunda gibi hissediyo.bebekten sonra bu daha çok oluyo.sadece kendi bildiklerinin doğru olduğunu sanıyor. 4 tanede görümcem var onlarda aynı sürekli herşeye karışırlar müdahele ederler. bi onlar herşeyi bilir onun dışında kimse hiç birşey bilmez. kibirliler yani.kayınvalidemin sürekli benim kızlarım şöyle hamarat böyle iyi vs demesi beni çok bunaltıyo.bide görümcemler gelince herşey dahada zor oluyo onlar başka yerdeler yazları geliyorlar. ve onlar gelince benim işim dahada artıyo zorlaşıyo çocukları falan ev curcuna ve hiçde iş yapmayı sevmiyorlar tatile geldik biz diyorlar. eşim tüm bunların hep farkında. fakat annesinede kızkardeşlerinede herhangi birşey diyemiyor.kırmakistemiyor. ayrı eve çıkalım diyorum onada olmaz diyor tek erkek çocuk ailesine hep onlarla olacağına söz vermiş.tama gitmeyelim ama ayrı ev gibi olalım diyorum onada yaklaşmıyor. beni çok seviyo herşeyin farkında biliyorum. eğer onun tanık olduğu birşey olursa müdahele ediyor çünkü.ama ben artık çok yoruldum psikolojik olarak da fiziksel olarakda. bende kendi evimde yemek yapayım. kocamı yalnız evimde bekleyeyim istiyorum. yalnız başıma dışarı çıkayım istiyorum. burda garibim ama arkdaş edindim onlarla yalnız görüşmek varken kayınvalidemle onun yaştlarıyla görüşüyorum mecburen. istediğim gibi alışveriş yapamıyorum. kayınvalidem kendince idareli ama resmen cimridir.kesemizde ortak sayılır.birşey alsam hemen gözüne batar ilk fırsatta laf sokar idareli olmak gerek vs. eşimde hiç sınır koymaz sağolsun. ama rahatça birşey alamıyorum ne evime ne kendime.alışveriş yapsak poşetleri gizlice sokuyoruz düşünün.kendimi esir gibi hissediyorum ne olur bana bi akıl verin.
