Çok Bunaldım

Merhaba arkadaslar.Aralik ayinda 3.bebeğim dunyaya geldi.Allah biliyor ya gurbetteyiz yalniz yasıyoruz bakmakta zorlanirim diye hic istemedim ama dogduktan sonra hepimizin goz bebeği oldu .Sorun icimdeki bu yetememezlik yorgunluk duygusunu atamıyorum bir turlu.36 yasindayim 3 cocugumu da yalnizbuyuttum buyutuyorum da (yalniz derken esim yanimda ama anne kayinvalide vs destegi yok) hayat siz planlar yaparken basiniza gelenlerden ibaret diyolar ya aynenoyle.Simdi birde babam memleketten geldi uvey annem sara hastasi epilepsi nobeti tuttugunda elektrikli sobayla fena sekilde yanmis 43 gun hastanede kaldilar babamla.Babam da yoruldum bunaldim diyerek habersiz gecen cuma cat kapi cikip geldi.tamam harika bi baba kiz iliskimiz yok ama abimin evine 1 saatlik bile oturmaya gidemezken damadina planlar yapip 1 hafta kalirim sonra karsida halamin kizi var ona giderim sonra yine 1 hafta daha bende kalacakmış boyle planlar yapmasi ? ne bileyim en azindan bi geliyorum demesini isterdim.benim babam sabah 5 te ise gidip gece 12 /1 lerde her Allahin gunu alkol alip eve gelen bi insandi.bir kere nasilsin kızım dedigini hatirlamam ama her ne hikmetse evlendikten 15 sene sonra duzelmeye başladı. Ama bu saatten sonra da duzelmesi benim icin bi anlam ifade etmiyor.bundan sonra her kafasina estiginde boyle dan diye cikip gelecek mi diye dusunuyorum kara kara acikcasi .yardimci ve anlayışlı olsa amenna.ben zaten istemediğim bi cocugu doğurmuşum tek basima gurbette cocuk buyutuyorum bunalmışım kimsem yok durup durup beni de geriyor bebegimi oynatirken basliyor yoksen cocuk ruhlusun bilmem ne .sonra cocuk büyütmek cok zor isin var diyip duruyo ya ben zaten psikolojik olarak gerim gerim gerilmisim Iyi değilim bi de sürekli hatirlatmak zorunda misin.hani sürekli hayırlı evlattan bahsederler ya biz hayırlı ana baba olmazsak hayirli evlatta beklememeliyiz karşımızdaki insandan .günlük gibi düşünüp icimi boşaltmak istedim basinizi agrittiysam ozur dilerim

Kalbini de kirmak istemiyorum ama surekli beni demoralize edecek sekilde konuşması gercekten üzüyor .ben kendimi zor ayakta tutuyorum bebek icin birde boyle şeyler ustune tuz biber oluyo.bende o oyle soyleyince dayanamayip peygamber efendimiz bile cocugunuz varsa onlarla cocuklasin demis baba sabahin 5 inde cikip gecenin 12 sinde gelip cocuk bakmiyorumben dedim.kalbini de kırmak istemiyorum ama nolur insanlar az empati yapsin artik.ben dolmusum taşıyorum uzerime uzerime gelmesinler bu kadari benim icin bile fazla.buluttan nem kapiyorum diyolar ya aynen oyle bi donemdeyim:)

Tamam sen kotu niyetle soylemiyosun biliyorum ama iste bana kaba tabiriyle her soz ciddenbatiyor . Biraz anlayis!

Anlıyorum bunalmışsınız, lohusalık dönemindesiniz aynı zamanda, her şey üst üste binmiş...

sizi kırmak da istemiyorum ama şunu söylemem gerekir ki çocuk doğurduğunuzda anne baba / kv vb sizin için çocuğa bakmak zorunda değil. Sık sık tekrar ettiğiniz için söylüyorum ( gurbette tek başıma çocuk bakıyorum hem de istemediğim çocuk vb) , yani sorumluluğunu üstlenebilecekseniz evlat sahibi olmalısınız.

gurbette olun veya olmayın, çocuğunuzun bakımından siz sorumlusunuz, kimse size bu konuda yardımcı olmak zorunda değil.

ha evet yardımcı olsalar iyi olurdu tabi ki. Ama böyle bir zorunlulukları yok, siz ve eşinizden başka kimsenin çocuk bakımında size yardımcı olmak gibi bir zorunluluğu yok.

ha bunu niye söylüyorum, içten içe böyle beklentiye girmezseniz, kırılmazsınız da.

biz 3 kardeşiz, annem çalışan bir kadındı, herbir çocuğunu da kendi büyüttü, ne babaannem ne anneannem ne bir başkası, çocuk bakmaya bize gelmedi. Annem de gurbetteydi, ailesinden çok uzaktaydı. Ama hiçbir zaman böyle bir beklentiye girmedi. Normali bu çünkü. O yüzden siz de girmeyin. Bu bir.

2.si ise madem istemeden oldu 3. Çocuk, bundan sonra daha iyi korunun. Demek ki şu anda kullandığınız yöntem yeterince efektif değil. Aile hekiminizle görüşün ve bilgi alın.

babanız konusunda ise, aranızda bu kadar sorunlu ve zayıf bir ilişki varken, rol yapmak zorunda değilsiniz. Düzgünce açıklama yapın, lohusa olduğunuzu, bebeğin ve çocukların sizi çok yorduğunu, daha sonra gelmesinin daha uygun olacağını söyleyin.

çünkü gerçekten de geliyorum diye bile telefon etmeden dan diye emrivaki yapıyorsa, oldukça düşüncesiz davranan bir insan kendisi.

görüşmek zorunda değilsiniz. Uygun bir dille sonra görüşelim diyerek iptal edin ve geçiştirin derim. Abinize gitmesi için yönlendirin, gerekirse abinizi arayın ve durumu anlatın, o kendi evine davet etsin babanızı.

Ailelerden uzakta tek başıma çalışıp iki çocuk büyüten biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. Bakmayın zorunda değiller diyenlere, destek diye bir şey var ve insan hayatında her alanda varlığı hayat kurtarır. Olmaması yıpratıcı ama size güç verebilir , bakış açınıza bağlı. Babanız belli ki yaşlanınca sizden medet umar olmuş. Anaya babaya of denmez ama bunu söylemeyeceğim yine de bir seferlik bir şey demem ama bana devamlı devamlı habersiz gelirse zaten zor bir dönem yaşadığımı, bana gelmeden önce arayıp müsaitlik durumumu sorması gerektiğini ifade ederim. Bu sizin en doğal hakkınız. Konuya döner misiniz bilmiyorum ama Allah yardımcınız olsun , yılmayın

Otrera .!.:

Anlıyorum bunalmışsınız, lohusalık dönemindesiniz aynı zamanda, her şey üst üste binmiş...

sizi kırmak da istemiyorum ama şunu söylemem gerekir ki çocuk doğurduğunuzda anne baba / kv vb sizin için çocuğa bakmak zorunda değil. Sık sık tekrar ettiğiniz için söylüyorum ( gurbette tek başıma çocuk bakıyorum hem de istemediğim çocuk vb) , yani sorumluluğunu üstlenebilecekseniz evlat sahibi olmalısınız.

gurbette olun veya olmayın, çocuğunuzun bakımından siz sorumlusunuz, kimse size bu konuda yardımcı olmak zorunda değil.

ha evet yardımcı olsalar iyi olurdu tabi ki. Ama böyle bir zorunlulukları yok, siz ve eşinizden başka kimsenin çocuk bakımında size yardımcı olmak gibi bir zorunluluğu yok.

ha bunu niye söylüyorum, içten içe böyle beklentiye girmezseniz, kırılmazsınız da.

biz 3 kardeşiz, annem çalışan bir kadındı, herbir çocuğunu da kendi büyüttü, ne babaannem ne anneannem ne bir başkası, çocuk bakmaya bize gelmedi. Annem de gurbetteydi, ailesinden çok uzaktaydı. Ama hiçbir zaman böyle bir beklentiye girmedi. Normali bu çünkü. O yüzden siz de girmeyin. Bu bir.

2.si ise madem istemeden oldu 3. Çocuk, bundan sonra daha iyi korunun. Demek ki şu anda kullandığınız yöntem yeterince efektif değil. Aile hekiminizle görüşün ve bilgi alın.

babanız konusunda ise, aranızda bu kadar sorunlu ve zayıf bir ilişki varken, rol yapmak zorunda değilsiniz. Düzgünce açıklama yapın, lohusa olduğunuzu, bebeğin ve çocukların sizi çok yorduğunu, daha sonra gelmesinin daha uygun olacağını söyleyin.

çünkü gerçekten de geliyorum diye bile telefon etmeden dan diye emrivaki yapıyorsa, oldukça düşüncesiz davranan bir insan kendisi.

görüşmek zorunda değilsiniz. Uygun bir dille sonra görüşelim diyerek iptal edin ve geçiştirin derim. Abinize gitmesi için yönlendirin, gerekirse abinizi arayın ve durumu anlatın, o kendi evine davet etsin babanızı.

Genişletmek için tıkla...

Şöyle bi durum var cevremde herkesin kendi annesi kiz kardeşi vs bi dünyası desteği konuşabileceği güç alabileceği insanlar var ben bu anlamda cok yalnızım yoksa gelip cocukbakiciligi yapsinlar demiyorum kimseye.

korunma konusuna gelince 15 yasinda kızım 9 yasinda bi oğlum var bizde bu ufaklikla şok olduk adetlerim duzensizdi yine oyle sanmanin yanilgisini yaşadım öğrendiğimde de zaten süresi dolmuştu aldiramadim

Gerekli tabirleri aldim şu an tabi ki:)abime gelince babamla pek gorusmuyolar zira abim baya baya hanimkoylu olduğu icin hepimizi dışladı annem 93 senesinde vefat etti anne olmayınca başta ailede dagiliyo

girlinred .!.:

Ailelerden uzakta tek başıma çalışıp iki çocuk büyüten biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. Bakmayın zorunda değiller diyenlere, destek diye bir şey var ve insan hayatında her alanda varlığı hayat kurtarır. Olmaması yıpratıcı ama size güç verebilir , bakış açınıza bağlı. Babanız belli ki yaşlanınca sizden medet umar olmuş. Anaya babaya of denmez ama bunu söylemeyeceğim yine de bir seferlik bir şey demem ama bana devamlı devamlı habersiz gelirse zaten zor bir dönem yaşadığımı, bana gelmeden önce arayıp müsaitlik durumumu sorması gerektiğini ifade ederim. Bu sizin en doğal hakkınız. Konuya döner misiniz bilmiyorum ama Allah yardımcınız olsun , yılmayın

Genişletmek için tıkla...

Sizin de Allah yardımcınız olsun çalışan anne olmak gerçekten cok daha zor olmalı.Ben Varım burdayım diyen bi annem kiz kardeşim dayanağım olsun cok ama cok isterdim yalnızlık gerçekten cok zor hastalık vs olduğunda konuşacak birini aradığında kimsenin olmayışı cok yalnız hissettiriyo insana ben bu yalnızlığı cok uzun süredir yasıyorum 9 yasinda kaybettim annemi sonrası ilgisiz bi baba ,abi ve sara hastası uvey anneye bakmakla gecen bi ömür. Evlenince de gurbete gelin geldim.