Güncelleme: arkadaşlar konum yanlış anlaşıldı galiba. Ticarete girmekle ilgili değerli fikirleriniz için çok teşekkür ederim ama biz buna karar verdik zaten. Sadece eşimin kardeşini üzüp kırmadan nasıl söyleyebiliriz kısmı önemli benim için. Yani sorum bu.
herkese merhabalar
Biraz uzun olacak ama en kısa şekilde anlatmaya çalışacağım.
Biz daha nişanlıyken eşimle bir karar vermiştik. Düğünden sonra gelen takılarla eve girip peşinat vs vermek yerine bir iş yapalım diye düşünmüştük. Hazırda bir iş vardı kardeşiyle ortak olarak devralacaklardı. Bana da mantıklı geliyordu.
düğünden sonra altınlarla araba aldık iş yapacağımız zaman satarız diye düşündük. Kardeşi de böyle biliyordu. Sonra bir gün kendine giyim mağazası açacağını duyduk kayınvalidemden. Bize hiç bahsetmedi bile. Zaten minik bir yer ortak yapılacak bir iş değil ama kendisinden duymadığı için eşim üzüldü haliyle. Öncesinde ortak olmak istedikleri iş abime de mantıklı geliyordu. Kendisi yurt dışında yaşıyor ama yatırım olsun diye burada öyle bir işe girebileceğini söylüyordu. Birkaç defa eşime de demişti hani iş yapacaktınız yapmıyor musunuz ortak olalım falan demişti. Eşim de kardeşine söyledi kardeşi yine hiç oralı olmadı. Eşim de bir daha iş için asla bir şey söylemem kendisi benim peşimden koşsun dedi konular kapandı gitti.
bayrama birkaç gün kala olaylar o kadar değişti ki. Burdan sonrası çok karışık. Fazla detaya giriyorum ama kaçırdığım bir şey varsa görünsün istiyorum.
bir gün kardeşi aradı bir arkadaşım var onunla iş yapacağız sen de ortak olmak ister misin dedi. bu arada arabayı yenilemiştik biraz daha model yükselmişti. 100 bin civarı ediyor yani çok da bir şey değil aslında. Ama mevzu şöyle. Kendisi giyim mağazası açarken babasının kredi kartına borçlanarak açtı ve iş yürümedi. Kişisel borçları da vardı. Elinde parası yok haliyle. Dükkan ancak kendisini döndürüyor kimseye faydası yok. Arkadaşıyla da bir süt ürünleri bayisinde çalışıyorlar ve oradan bayilik almak istiyorlar. Arkadaşının sermayesi var ama eşimin kardeşinin yok. Yine de arkadaşı ortak olmak istemiş, bana borçlanırsın demiş. Çünkü yıllardır çocuk bu işin içinde işi iyi yürütüyor. Ve abisine söylemesinin nedeni de arkadaşına karşı hiç parasız girmemek. Peşinat olarak istenilen para da bizim vereceğimizle birlikte ancak tamamlanıyor. Biz de düşündük tamam dedik arabayı satarız. Bu arada bir de bebek bekliyoruz, arabasız zor olacak ama yine alırız kazancımız iyi olursa dedik.
bu arada abim yurt dışında yaşıyor ve şu an burada tatilde. Kendisi de son birkaç aydır ortağıyla büyük sorunlar yaşamış ve bize de aman sakın kimseyle ortak olmayın demeye başladı. Biz kendisinden biraz borç alırız ya da onu da ortak ederiz derken o tamamen olumsuz baktı olaya. Öte yandan eşimin kardeşi dükkan araştırıyor bir yerlerle görüşüyorlar sürekli abisini arıyor derken bir yer bulmuşlar. Dükkan sahibi Kolaylık da sağlamış üzerinde konuşuyorlardı ama zamanla da bize mantıksız gelmeye başlamıştı. Peşinatı verdikten sonra dükkan sahibine çok borçlanacaktık. Dükkan uzun bir süre kendi borcunu ödeyecekti. Bu arada bir yakınımız da döner işine girmişti az bir sermayeyle çok iyi kazanmaya başlamıştı. Biz de bunun üzerine düşünüyorduk. Yine arabayı satarak girecektik ama hiç değilse kimseye borcumuz olmayacaktı. Kimseyle ortak olmamız da gerekmeyecekti.
Asıl olay burdan sonra başlıyor. Abim bize destek olmaya karar vermiş. Paraları burda daha değerli olduğu için bize çok gelen para onun için cüzi bi miktar. Bize dedi ki bu parayı size geri ödemesiz olarak veriyorum işinizi görün. Ama yeter ki arabanızı satmayın çünkü çocuğunuz olacak ve çok zorlanacaksınız. Ben o günleri yaşadım siz yaşamayın vs diyerek bize 10 bin Euro verdi.
havalara uçmamız gerekirken sevinemedik bile. Çünkü biraz arada kaldık. Abim bu parayı kimseyle ortak olmayalım arabayı da satmayalım diye verdi. Her ne kadar geri istemiyorum dese de biz ödeyeceğiz zaten bu parayı ama yine de şu an parayı döner işi için verdi ve başka bir yerde kullansak kendimi kötü hissederim. Mesela eşim bu parayla gidip kardeşiyle ortak olsa bence abim de hoş karşılamaz. Çünkü biz son günlerde döner işine yoğunlaştık. Arabayı satıp bu işe girelim dedik kendisi de bu yüzden destek oldu. Tabi ki parayı verdi diye karışmaz ama ben kötü hissederim.
Eşim kardeşiyle oturup konuşacaktı. Uygun bir dille ortak olmayacağını söyleyecekti. Abimin arabayı satmayalım diye destek olduğunu söyleyecekti. Ama birkaç gündür denk gelemediler kardeşiyle.
Bugün kardeşi arabamızı almıştı geri getirdi ve eşim işteydi. Ayak üstü konuştuk biraz. Dedi ki bence bu arabayı bi an önce satın kurtulun çok hor kullanmışlar. ben de evet ama tam da çocuk olacak bizi idare ediyor dedim. Bunu satıp peşinat yapın krediyle sıfır araba alın en iyisi dedi. İmkansız çünkü çocuk olunca işi bırakacağım tek maaşla kredi çok zorlar dedim. Kendi işimizi bi yapabilsek niyetim o sıfır araba alacağım sizde dursun bebek olunca dedi. İş yaparsak satacaksınız zaten dedi. Ben de evet iş yaparsak mecbur tabi dedim. Daha çok ağzımı arar gibiydi ama bir şey diyemedim. Abimin destek olduğundan da bahsedemedim. Zaten eşim söylemeli ben girmedim bu konulara bu zamana kadar. Eşim de kardeşine dükkanı abimin açtığını ama bizim başında duracağımızı söyleyecekti. Çünkü bize para verdi dese bu defa da kardeşi o parayla ortak olalım diyecekti. Ama üzerine bu akşamki konuşmamız kötü oldu. Yarın konuştuklarında diyecek ki madem böyle bir şey vardı akşam neden yengem bilmiyormuş gibi davrandı.
olay içinden çıkılmaz bir hale geldi. Eşim zaten nasıl söyleyeceğim diyordu. Şimdi bi de benimle böyle bir konuşma oldu nasıl düzeltecek bilmiyorum.
sizce kardeşine ne demeli nasıl söylemeli? Hem kardeşi kırılmasın hem de eşim kötü hissetmesin istiyorum. Çünkü ona kalsa abimin verdiği parayla gidip kardeşiyle ortak olur ama bunu da ben istemiyorum. Parayı hiç almasak şu an buna ihtiyacımız var çocuk olacak borçlarımız var bi yerden bir şey yapmak zorundayız. İnsanın karşısına böyle fırsatlar da her zaman çıkmıyor neticede. Nasıl düzelteceğiz bu durumu lütfen fikirlerinizi belirtir misiniz. Şimdiden teşekkür ederim.
herkese merhabalar
Biraz uzun olacak ama en kısa şekilde anlatmaya çalışacağım.
Biz daha nişanlıyken eşimle bir karar vermiştik. Düğünden sonra gelen takılarla eve girip peşinat vs vermek yerine bir iş yapalım diye düşünmüştük. Hazırda bir iş vardı kardeşiyle ortak olarak devralacaklardı. Bana da mantıklı geliyordu.
düğünden sonra altınlarla araba aldık iş yapacağımız zaman satarız diye düşündük. Kardeşi de böyle biliyordu. Sonra bir gün kendine giyim mağazası açacağını duyduk kayınvalidemden. Bize hiç bahsetmedi bile. Zaten minik bir yer ortak yapılacak bir iş değil ama kendisinden duymadığı için eşim üzüldü haliyle. Öncesinde ortak olmak istedikleri iş abime de mantıklı geliyordu. Kendisi yurt dışında yaşıyor ama yatırım olsun diye burada öyle bir işe girebileceğini söylüyordu. Birkaç defa eşime de demişti hani iş yapacaktınız yapmıyor musunuz ortak olalım falan demişti. Eşim de kardeşine söyledi kardeşi yine hiç oralı olmadı. Eşim de bir daha iş için asla bir şey söylemem kendisi benim peşimden koşsun dedi konular kapandı gitti.
bayrama birkaç gün kala olaylar o kadar değişti ki. Burdan sonrası çok karışık. Fazla detaya giriyorum ama kaçırdığım bir şey varsa görünsün istiyorum.
bir gün kardeşi aradı bir arkadaşım var onunla iş yapacağız sen de ortak olmak ister misin dedi. bu arada arabayı yenilemiştik biraz daha model yükselmişti. 100 bin civarı ediyor yani çok da bir şey değil aslında. Ama mevzu şöyle. Kendisi giyim mağazası açarken babasının kredi kartına borçlanarak açtı ve iş yürümedi. Kişisel borçları da vardı. Elinde parası yok haliyle. Dükkan ancak kendisini döndürüyor kimseye faydası yok. Arkadaşıyla da bir süt ürünleri bayisinde çalışıyorlar ve oradan bayilik almak istiyorlar. Arkadaşının sermayesi var ama eşimin kardeşinin yok. Yine de arkadaşı ortak olmak istemiş, bana borçlanırsın demiş. Çünkü yıllardır çocuk bu işin içinde işi iyi yürütüyor. Ve abisine söylemesinin nedeni de arkadaşına karşı hiç parasız girmemek. Peşinat olarak istenilen para da bizim vereceğimizle birlikte ancak tamamlanıyor. Biz de düşündük tamam dedik arabayı satarız. Bu arada bir de bebek bekliyoruz, arabasız zor olacak ama yine alırız kazancımız iyi olursa dedik.
bu arada abim yurt dışında yaşıyor ve şu an burada tatilde. Kendisi de son birkaç aydır ortağıyla büyük sorunlar yaşamış ve bize de aman sakın kimseyle ortak olmayın demeye başladı. Biz kendisinden biraz borç alırız ya da onu da ortak ederiz derken o tamamen olumsuz baktı olaya. Öte yandan eşimin kardeşi dükkan araştırıyor bir yerlerle görüşüyorlar sürekli abisini arıyor derken bir yer bulmuşlar. Dükkan sahibi Kolaylık da sağlamış üzerinde konuşuyorlardı ama zamanla da bize mantıksız gelmeye başlamıştı. Peşinatı verdikten sonra dükkan sahibine çok borçlanacaktık. Dükkan uzun bir süre kendi borcunu ödeyecekti. Bu arada bir yakınımız da döner işine girmişti az bir sermayeyle çok iyi kazanmaya başlamıştı. Biz de bunun üzerine düşünüyorduk. Yine arabayı satarak girecektik ama hiç değilse kimseye borcumuz olmayacaktı. Kimseyle ortak olmamız da gerekmeyecekti.
Asıl olay burdan sonra başlıyor. Abim bize destek olmaya karar vermiş. Paraları burda daha değerli olduğu için bize çok gelen para onun için cüzi bi miktar. Bize dedi ki bu parayı size geri ödemesiz olarak veriyorum işinizi görün. Ama yeter ki arabanızı satmayın çünkü çocuğunuz olacak ve çok zorlanacaksınız. Ben o günleri yaşadım siz yaşamayın vs diyerek bize 10 bin Euro verdi.
havalara uçmamız gerekirken sevinemedik bile. Çünkü biraz arada kaldık. Abim bu parayı kimseyle ortak olmayalım arabayı da satmayalım diye verdi. Her ne kadar geri istemiyorum dese de biz ödeyeceğiz zaten bu parayı ama yine de şu an parayı döner işi için verdi ve başka bir yerde kullansak kendimi kötü hissederim. Mesela eşim bu parayla gidip kardeşiyle ortak olsa bence abim de hoş karşılamaz. Çünkü biz son günlerde döner işine yoğunlaştık. Arabayı satıp bu işe girelim dedik kendisi de bu yüzden destek oldu. Tabi ki parayı verdi diye karışmaz ama ben kötü hissederim.
Eşim kardeşiyle oturup konuşacaktı. Uygun bir dille ortak olmayacağını söyleyecekti. Abimin arabayı satmayalım diye destek olduğunu söyleyecekti. Ama birkaç gündür denk gelemediler kardeşiyle.
Bugün kardeşi arabamızı almıştı geri getirdi ve eşim işteydi. Ayak üstü konuştuk biraz. Dedi ki bence bu arabayı bi an önce satın kurtulun çok hor kullanmışlar. ben de evet ama tam da çocuk olacak bizi idare ediyor dedim. Bunu satıp peşinat yapın krediyle sıfır araba alın en iyisi dedi. İmkansız çünkü çocuk olunca işi bırakacağım tek maaşla kredi çok zorlar dedim. Kendi işimizi bi yapabilsek niyetim o sıfır araba alacağım sizde dursun bebek olunca dedi. İş yaparsak satacaksınız zaten dedi. Ben de evet iş yaparsak mecbur tabi dedim. Daha çok ağzımı arar gibiydi ama bir şey diyemedim. Abimin destek olduğundan da bahsedemedim. Zaten eşim söylemeli ben girmedim bu konulara bu zamana kadar. Eşim de kardeşine dükkanı abimin açtığını ama bizim başında duracağımızı söyleyecekti. Çünkü bize para verdi dese bu defa da kardeşi o parayla ortak olalım diyecekti. Ama üzerine bu akşamki konuşmamız kötü oldu. Yarın konuştuklarında diyecek ki madem böyle bir şey vardı akşam neden yengem bilmiyormuş gibi davrandı.
olay içinden çıkılmaz bir hale geldi. Eşim zaten nasıl söyleyeceğim diyordu. Şimdi bi de benimle böyle bir konuşma oldu nasıl düzeltecek bilmiyorum.
sizce kardeşine ne demeli nasıl söylemeli? Hem kardeşi kırılmasın hem de eşim kötü hissetmesin istiyorum. Çünkü ona kalsa abimin verdiği parayla gidip kardeşiyle ortak olur ama bunu da ben istemiyorum. Parayı hiç almasak şu an buna ihtiyacımız var çocuk olacak borçlarımız var bi yerden bir şey yapmak zorundayız. İnsanın karşısına böyle fırsatlar da her zaman çıkmıyor neticede. Nasıl düzelteceğiz bu durumu lütfen fikirlerinizi belirtir misiniz. Şimdiden teşekkür ederim.
Son düzenleyen: Moderatör:
