çocukluktaki eksiklikler büyüyünce takıntı mı oluyor?

greengirll · 15 Aralık 2017

Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.

Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...

defne-28 · 15 Aralık 2017

Çok yakın bşr tanıdığım var aynı sizin durumunuzda . Kadın sadece dolabında dursun diye Kıyafet akıyor ama onunki takıntı boyutunda

merveeeeeeeee717 · 15 Aralık 2017

Bende sıkıntı çektim ufakken ama şuan öyle değilim aksine daha tutumluyum ama konu yemek ise dışarda paraya acımam en lüks yerde yemeğimi yerim ailemle gidemedigim neresi varsa hep gittim kıyafet yerine yemeğe para verenlerdenim

kaynanadelisi · 15 Aralık 2017

Galiba bende aynı durumdayım. ailemden alamadığım sevgiyi ilgili bu şekilde dışa yansttığımı düşünüyorum. sadece kıyafet değil evime eşya gibide olabiliyor bu.

Loch Ness Canavari · 15 Aralık 2017

greengirll .!.:
Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.

Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...

Sefalet içinde büyümedim ama pek çok şeyden mahrum büyüdüm.
Durum bende sahip olduklarımı kaybetme korkusu yarattı.
Bu duyguyu öyle çok uçlarda yaşamıyorum tabi. Sadece zihnimin bir köşesinde duruyor. Hayatımın merkezine koysaydım ne kendim doğru dürüst yer,içer,giyerdim ne de gelene gidene ikram ederdim.
Sizde de uç bir durum yok bence. Almak,giymek,ihtiyacı olana vermek gayet normal. E kenara kötü gün için para da atıyorsanız rahat olun.

esrademir060606 · 15 Aralık 2017

greengirll .!.:
Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.

Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...

Bnede bıraz alısverıs kolık sayılırım, yada sayılrıdım, suan hamılelık yenı ev tasınma, yenı sehre alısma falan alısverıs hevesım kalmadı.
Alısverıse cıkacagım zaman yada plansız zmn buldukca dolabımı acar kıyafetlerımı doker ayırır, kombın yaparım, diplerde unuttugum şeyler ortaya cıkar, aa buda varmıs dıyıp sevınırım :) Bu gıbı seyler bir sure yenı bıseyler almamı engellıyordu benım. Bence arada deneyebılırsınız.

Sisyphe · 15 Aralık 2017

Aslında duygusal bir boşluğu doldurmak için yaptığınızın farkındasınız. Düşük özsaygı,değersiz hissetme gibi birtakım duygular için geçici bir rahatlama çabası bir nevi. Alışveriş hayatın odak noktası haline geldiğinde tehlikeli olmaya başlıyor ve bir bağımlılık halini alıyor. Böyle bir bağımlılık geliştirerek derindeki sorunları maskelemek yerine yüzleşmeniz gerekir. Çünkü bunlar geçici çözümler ve tam bir tatmin asla yaşatmaz.

tuanna01 · 15 Aralık 2017

Ben annemden pek sevgi görmedim birgün kızım demedi bunun eksikligini hep içimde hisetim yaradır hala onun için çocuklarıma kuzum yavrum annecim demeden asla konuşmam bizde küçüken sonrasında çok yokluk çektik kıyafetimiz yoktu inanın giymeye çok şükür rabbime iyiyiz şimdi o yıllar aklıma geldikçe gidip kıyafet alasım geliyor buzdolabına alıp koyuyorum yemesekte onu dolu görüyorum mutlu oluyorum çocuklarımı çok yoklukla büyütüm ister istemez evet takıntı oluyor

Alys · 15 Aralık 2017

valla ne anne babalar var, gerçekten yokluk ve sıkıntı içinde çocuklarını çok olgun yetiştiriyorlar, gıpta ediyorum şahsen ben.

o yüzden tam olarak sıkıntı çekmenize bağlayamayız, ama bir şekilde o yer doldurulmamış diyebiliriz.

Serenad5 · 15 Aralık 2017

greengirll .!.:
Kızlar merhaba, benim çok aşırı olmasa da halen tamamıyla bitiremediğim bir alışveriş hastalığım var, güzel giyinmeyi seviyorum, modayı seviyorum, işim gereği de güzel giyinmem gerekiyor bunu da bahane ederek bayağ alışveriş yapıyorum. Aldıklarımı indirimli ve uygun alsam da gene epey tutar oluyor haliyle. Tüm maaşımı harcamıyorum kendime bir kota koyuyorum ama gene de vicdanım sızlıyor bir yandan. Aldıklarımdan küçülen vs oluyor zaten çok az giyilmiş sıfır gibi hemen ihtiyacı olanlarla paylaşırım, satayım para kazanayım derdinde değilim. Son zamanlarda azaltmayı çalışıyorum aldıklarımı bir nebze başarılı olsam da, aklıma şu soru takılıyor. Ben ilkokuldan sonra çalışma hayatına başlayana kadar epey sıkıntı çektim maddi olarak o yaşlarımdan kalan eksiklikle, anne baba sevgisi eksikliği ile vs bunları yapıyor olabilir miyim, çünkü resmen kendimi mutlu etmek için yapıyorum çoğu zaman alışverişi, çok da ihtiyacım olduğu için değil. Aldıklarımın %90 ını giyiyorum ama eskitemiyorum öyle söyleyeyim eskitmeye sıra gelmiyor çünkü. Hani böyle aldığını eskitip yenisini öyle alanlardan olamadım.

Çok dağıttım konuyu kusura bakmayın :) Benim gibi olup yani çocukken sıkıntı çekip büyüyünce kendini bu şekilde mutlu etmeye çalışan var mı merak ediyorum...

Ben de cok sıkıntı çektim hiç unutmam bi gün oryaokulda tiyatroya gidecektik ben okul formasıyla gittim giyebilecegim hiç kiyafetim yoktu bi de haftasonuydu sokaktakiler bugün okul mu var diyorlardı arkadaşim da sordu hatta diğer arkadaşim da belki giyecek kıyafeti yok ne kurcalıyorsun diye cevao verdi..evde pijama okulda forma kaç yılım bu şekil geçti...ama yine de şu ana cok fazla alışveriş yapmam bekarken de fazla yapmiyordum azla yetinmeyi öğrenmiştim ...

Alys · 15 Aralık 2017

bakın mesela bu babaya resmen imreniyorum ben, gerçekten bu çocuk ne böyle bir sıkıntı çeker, ne de bunalıma girer, çünkü çocuk çok iyi yetiştirilmiş, maaşallah kırkbir kere.

greengirll · 15 Aralık 2017

Ben fiziksel olarak da özgüvensiz yetiştirildim, hiç unutmam annem bir akraba önünde şuna bak kocaman poposu var demişti ki ergen bir kızdım ve kilom normaldi. Kadın çok kızmıştı anneme neyi var ne güzel kızın var ne saçmalıyorsun sen diye. Önümdeki tabağı yiyememiştim kadın zorlamıştı.

Annem hep kardeşimle ilgili idi ve herkes bunu söylerdi senin tek çocuğun oğlun mu diye...

Kendimi değerli, iyi,güzel hissetmek için mi yapıyorum bilmiyorum...

Torvi · 15 Aralık 2017

Evet katılıyorum size.. çocukken neyin eksikliğini yaşamışsam; şu yaşıma geldim henüz o boşluğu dolduramadım.

Uyuyan Adamdan Nefret · 15 Aralık 2017

Goha .!.:
valla ne anne babalar var, gerçekten yokluk ve sıkıntı içinde çocuklarını çok olgun yetiştiriyorlar, gıpta ediyorum şahsen ben.

o yüzden tam olarak sıkıntı çekmenize bağlayamayız, ama bir şekilde o yer doldurulmamış diyebiliriz.

Onlar ilgili anne baba ama.
Konu sahibi anne babamdan görmediğim “sevgiyi” diyor.

Ama o dediğiniz anne babalara her zaman gıpta ederek bakarım haklısınız.

Ssedmikraska · 15 Aralık 2017

Cocukluktan gelip gelmedigi hakkinda yorum yapamam ama suan sizi mutlu ediyorsa almaya devam edin:) hayatinizda baska oncelikler oldugunda, sizi daha mutlu eden seyler oldugunda zaten birakacaksiniz. Bende oyleydim universitedeyken. Sadece alirdim giymezdim bile giydigim iki uc parca klasiktir. Ama sirekli alirdim kiyafet, canta , ayakkabi hele makyaj malzemesi. Cunku bunlar mutlu ederdi beni o zaman. Simdi evliyim ve hamileyim. Allaha sukur aklima alisverisin a sı gelmiyor. Aksine bir seye ihtiyacim olacak da almak zorunda kalacam diye üzülüyorum bile. Esim bazen hadi sana alisverise gidelim der eskiden bilir ne kadar sevdigimi. Yok diyorum artik sevmiyorum alisveris adam bile inanmiyor vazgectigime o derece :) bana dogum gunumde pahali bir parfum almisti, sevinemedim bile icime batti o kadar parayi neden benim icin harcadi ihtiyacim olmadigi halde, diye

Janet Jak Esim · 15 Aralık 2017

Bende de alışveriş hastalığı vardı ama hamile kaldığımdan beri hiçbir şey almıyorum. Alacağım şeylerin parasını bebeğimi kumbarasına atıyorum :) çünkü beni yıllarca idare edecek bir sürü kıyafetim ayakkabım çantam var. Ben de çok seviyordum ama artık o kadar düşkün değilim.
Çocukken yaşadığımız sıkıntıyla alakalı olduğunu düşünmüyorum. Bence şu an tüketim çağındayız herkes aldığı için kimseden eksik kalmak istememe durumu olabilir. Yani şimdiki insanların çoğu öyle.
Ben kendim için hoşlandığım için alışveriş yapıyorum.

Hayatinanlamisensin · 15 Aralık 2017

Olmamiii hem de nasil...sevgili kocam var.annesinden yeteri kadar gormedigi ilgi sefkat sevgiyi esi olarak doldurmakla mesguluz her daim.esimin onune azcik bi baska yakinim gecse niye ben onemsenmiyorum niye ozel hissetmiyorum kendimi diye dellenen koca var bende.azcik ilgimi sevgimi gostermesem beni seviyormusun diye sorar.bu yuzden gicigim kv ye.

Alys · 15 Aralık 2017

KaraTurna .!.:
Onlar ilgili anne baba ama.
Konu sahibi anne babamdan görmediğim “sevgiyi” diyor.

Ama o dediğiniz anne babalara her zaman gıpta ederek bakarım haklısınız.

evet işte, aslında önemli olan imkanlar / imkansızlıklar değil de bakış açısı :) anne baba imkansızlıkları çocuğuna o kadar iyi anlatabilir ki çocuk o süreçten tamamen bilge olarak çıkabilir.
konu sahibinin annesi ile ilgili mesajlarını sonradan okudum ben de, üzüldüm gerçekten.

okyanustakibulut01 · 15 Aralık 2017

alabiliyor olmak mutlu hissettiriyordur ...liseye gidiyordum karsi apartmanda bir dairede bilgisayar vardi. o bilgisayari kac defa ruyamda gormustum cunku alamiyrdum o zaman ... sonra bilgisayarimda oldu ama kullanmiyorum bile.. ama hala o bilgisayari ruyamda goruyorum alamiyorum diye uzuluyorum... alabiliyor olmak mutluluk verici

Uyuyan Adamdan Nefret · 15 Aralık 2017

Goha .!.:
evet işte, aslında önemli olan imkanlar / imkansızlıklar değil de bakış açısı :) anne baba imkansızlıkları çocuğuna o kadar iyi anlatabilir ki çocuk o süreçten tamamen bilge olarak çıkabilir.
konu sahibinin annesi ile ilgili mesajlarını sonradan okudum ben de, üzüldüm gerçekten.

Katılıyorum. Zaten asıl başarı öyküsü olarak onlar anlatılır. Ki hakediyorlarda..

çocukluktaki eksiklikler büyüyünce takıntı mı oluyor?

yok başlık falan

Nirvana

Gülümse hayata :)

Popüler Üye

Kontaklar kulübü.

Üye

Aktif Üye

Üye

Nirvana

Canım oğlum..

Nirvana

yok başlık falan

Arkana bakma, o yöne gitmiyorsun..

bir varmış bir yokmuş!!!

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Durme, durme querido hijico

Popüler Üye

Nirvana

Aktif Üye

bir varmış bir yokmuş!!!

Benzer Konular