Bir kere daha erkeklerden nefret ettim..evet her erkek aynı değil ama çoğu ne yazıkki böyle..hepimiz mutlu olmak için evleniyorum bazen ailemizle inatlaşıyoruz yapmıyoruz değil ama işte kader sanırım
Senin adına üzgünüm bir kadın olarak neler çekmişsin
annesi babası ayrı olan bir kadınım 13 yaşındayken boşanın yeter dedim boşandılar ilk başlarda baya zordu sonra yaş ilerledikçe ve tabiki evde huzur olduğunu gördükçe kendi kendime kurtuldum kurtulduk demiştim
Senin bakış açından da bakıyorum ama en önemlisi o zamanlardaki benim yani çocuğun bakış açısıyla bakmam daha önemli..
Onun psikolojisi onun üzülmesi hep onun..çocukların küçücük dünyasında mutluluk varken anne babasının bu denli tartışması fiziksel olmasa bile sözlü şiddet olması gerçekten yıpratıyor onları ..ben çok yıpranmıştım belki o zamanlardan kalma sinirliliğim kaldı sinirli bir insanım bunu babama da söyledim birkaç yıl önce senin yüzünden bu kadar sinirliyim bu yüzden seni asla affetmiyorum dedim..
Oysa ben sinirli olmak istememiştim
Bunları neden anlatıyorsun dersen biraz daha evde bu denli tartışmalar sözlü şiddetler olursa o çocuk benim gibi olucak tahammülü kalmıycak hiçbirşeye
Sana kızmıyorum seni yargılamıyorum sende böyle oldun istememişsin kim ister ki..hepimiz zamanında ailelerimizle inatlaştık deli dolu çağlarımızda akıllarımız havada gezerken..aşık olmak işte tüm sorun burda başlıyor bana göre bana kızanlar belki olacaktır ama aşk insanın gözünü kör etmemeli..etmemeli ki bazı şeyleri görebilesin..
Ben hep derdim halen de lafımın arkasındayım aşık olmayacaksın aşık edeceksin yoksa o aşık olduğun adamdan çok acılar çekersin
Okulunu bitir işe girip çocuğunla yeni bir hayata başla ona yazık sana yazık daha fazla çekme daha fazla yıpratma kendini çocuğunu..ve en önemlisi hayata hep güleryüzle bak çünkü biz değeriz sen değerlisin