- 15 Aralık 2016
- 4.036
- 10.485
- Konu Sahibi Amazing family
- #1
İyi aksamlar kızlar.
Benim hep üzüldüğüm ama kimin haklı olduğuna net karar veremediğim çocukluğumla ilgili bazı yaşanmışlıklarım var.
Kazayla hamile kalmış annem babam da istememiş beni. Annem düşürmeye çalışmış hatta. O zaman gülerek anlatırlardi ve kızmazdim ta ki hamile kalıp 2 kayıp yasayana kadar. Hep bir anne neden 2 evladına yetip 3.sune yetmeyeceğini düşünerek ona kıymaya kalkar dedim kendime tabi bu en basiti bir kez sorguladım ve geçti. Ailemin bana en unutamadığım en zarar veren darbesi başka.
Arkadaş canlısı bir cocuklugum oldu. Okulda sevilirdim,bir suru arkadaşım vardı. Ortaogretim bitti. Ablamın gidiyor oldugu liseye yazıldım. Konuştuğum bir erkek arkadaşım vardı. Alımlı güzel bir kızdım öyle ki ablamdan büyük gösteriyordum herkes bunu dile getiriyordu. Ablam beni kıskanıyormus taa çocukluğumdan beri bunu kendi ağzından bana ayrımcılık yapıldığını söylediğinde daha net anladım.
Oysa ki ben hiç kötü düşünmedim ona karşı. Benim hayatımla oynamasına rağmen. Evet olaya geleyim uzatmadan.
Ablam erkek arkadaşım olduğunu anlamış ki bir gün ders çalışıyorum odada. Birden geldi ve telefonumu aldı daha okul başlayalı 1 hafta olmuştu. Koşarak babama götürdü. Babam da telefonumu kurcalayip arkadaşımı öğrenince kıyamet koptu. Ertesi gün beni okuldan alacağını söyledi ve kimse buna engel olmadı. Düşündükçe hala ağlıyorum. Evet erkek arkadaşım olması bir hataydı ama cezası bu kadar ağır olmamalıydı. Ben okulumu çok seviyordum
O zaman anlamamışım ama şimdi anlıyorum ki ablam bana hiç ablalık yapmamış. Beni uyanabilirdi aramızda çözebilirdik. Asi bir kız değildim. Sırf okulda herkes beni onunla kıyaslıyor diye yaptı artık böyle düşünüyorum.
Okuldan alındığımda intihar etmeyi bile düşündüm. Büyük bir yıkım oldu benim için. Sonra tesettürlü olma emri geldi zorla kapatıldı saçlarım ve bilmediğim bir köye yurda götürüldüm. Dini eğitim almaya.
İlk çok ağladım çok üzüldüm ama her yere ayak uyduran ben sorun cikarmayan o küçük kiz burada da sorun çıkarmamışti. Kapaliliga alışmış hatta öyle ki hafızlık eğitimi almaya bile başlamıştım. Hocalar beni çok seviyordu. Ailem de mutluydu bu gelişmelerden. 1 sene yatılı kaldim. Artık gitmek ve hafızlık yapmak istenedigimi söyleyip bıraktım sonra. Bir gün bir akrabamız Cool u neden okula göndermiyorsunuz dedi konuştu. Bizimkiler kabul etti ve tekrar bir liseye yazıldım imam hatip lisesiydi. Dünyalar benim olmuştu tekrar okula gidiyordum. Bu arada yurttan bir kız arkadaşımın akrabası aradı bir gün. Numarayı tanımıyordum açtım arkadasimla ilgili bir sıkıntı varmış ondan bahsetti ve bu bahaneyle benimle konuşmaya başladı. Ben abi diye hitap etmiştim ama beni sevdiğini söyledi peşimi bırakmadı. Babamdan ailemden göremediğim ilgiyi alakayı hediyeleri onda gördüm. Cahillik ya aklımı çeldi. Bu defa anneminde haberi vardı yüzük bile takmıştık aramızda. Daha okulun ilk dönemi bitmisti ikinci dönem başında ayrılmak istedim. Uygun degildik birbirimize. Beni tehdit etti peşimi bırakmadı en sonda anneme hakkimda iftiralar attı kışkırtti. Babama söylemiş annem yine ve ben yine okuldan alındım. Psikolojim yerlerdeydi. Ruh gibiydim. Şikayetçi olduk ondan. Olum tehditleri vardı. Sonra ne mi oldu 18 ime girdim görücü usulü evlendim. Cok şükür ilk yılları zorlu geçmiş olsa da iyi bir evliliğim 3 tane dünya güzeli evlatlarım var. Esim iki üniversite mezunu ve okul hayatımdaki eksikliği fark edip okumama destek oldu. Açıktan da olsa okudum ama hala burukluk var içimde. Ailemin bana haksızlık yaptığını düşünüyorum. İçten içe kızıyorum onlara. Babacığımi kaybettim yakin zamanda ona da çok üzülüyorum. Kendime çok kızıyorum yaksaydim yiksaydim kacsaydim yine de okusaydım diye. Yaşıtım kuzenlerim vardı ne haltlar yediler de aileleri okullarını zorla da olsa okuttu. Benimkiler ilk hatamda okuldan alarak hayatımı alarak cezalandırdı beni. Annem or*sp dedi bana. Ablamın da sevgilisi vardi. Ona bir şey demezdi konuşurlardi hep . Sizce ailem mi suçlu ben mi? Kızmakta haksız mıyım?
Bir de babamın vefatından sonra annem kendi maddi katkısı da olduğu arabadan bana hakkımı vermek istemiyor. Bende benim de babamdi hakkımı istiyorum deyince büyük kavga çıktı konuşmuyoruz. Şimdiye kadar hep sustum. Okuldan aldılar sustum,hep idareci oldum. İlk kez hakkımı istiyorum diye annem yetistirememisim dedi. Uzun ve karışık oldu kızlar hakkınızı helal edin. Oyle iste uzun bir ic dökme oldu benimkisi.. Anlık bir duygu patlamasıyla açtım konuyu. Söylenecek çok şey var,katlanacak yoklar !
Hoscakalin
Benim hep üzüldüğüm ama kimin haklı olduğuna net karar veremediğim çocukluğumla ilgili bazı yaşanmışlıklarım var.
Kazayla hamile kalmış annem babam da istememiş beni. Annem düşürmeye çalışmış hatta. O zaman gülerek anlatırlardi ve kızmazdim ta ki hamile kalıp 2 kayıp yasayana kadar. Hep bir anne neden 2 evladına yetip 3.sune yetmeyeceğini düşünerek ona kıymaya kalkar dedim kendime tabi bu en basiti bir kez sorguladım ve geçti. Ailemin bana en unutamadığım en zarar veren darbesi başka.
Arkadaş canlısı bir cocuklugum oldu. Okulda sevilirdim,bir suru arkadaşım vardı. Ortaogretim bitti. Ablamın gidiyor oldugu liseye yazıldım. Konuştuğum bir erkek arkadaşım vardı. Alımlı güzel bir kızdım öyle ki ablamdan büyük gösteriyordum herkes bunu dile getiriyordu. Ablam beni kıskanıyormus taa çocukluğumdan beri bunu kendi ağzından bana ayrımcılık yapıldığını söylediğinde daha net anladım.
Oysa ki ben hiç kötü düşünmedim ona karşı. Benim hayatımla oynamasına rağmen. Evet olaya geleyim uzatmadan.
Ablam erkek arkadaşım olduğunu anlamış ki bir gün ders çalışıyorum odada. Birden geldi ve telefonumu aldı daha okul başlayalı 1 hafta olmuştu. Koşarak babama götürdü. Babam da telefonumu kurcalayip arkadaşımı öğrenince kıyamet koptu. Ertesi gün beni okuldan alacağını söyledi ve kimse buna engel olmadı. Düşündükçe hala ağlıyorum. Evet erkek arkadaşım olması bir hataydı ama cezası bu kadar ağır olmamalıydı. Ben okulumu çok seviyordum
O zaman anlamamışım ama şimdi anlıyorum ki ablam bana hiç ablalık yapmamış. Beni uyanabilirdi aramızda çözebilirdik. Asi bir kız değildim. Sırf okulda herkes beni onunla kıyaslıyor diye yaptı artık böyle düşünüyorum.
Okuldan alındığımda intihar etmeyi bile düşündüm. Büyük bir yıkım oldu benim için. Sonra tesettürlü olma emri geldi zorla kapatıldı saçlarım ve bilmediğim bir köye yurda götürüldüm. Dini eğitim almaya.
İlk çok ağladım çok üzüldüm ama her yere ayak uyduran ben sorun cikarmayan o küçük kiz burada da sorun çıkarmamışti. Kapaliliga alışmış hatta öyle ki hafızlık eğitimi almaya bile başlamıştım. Hocalar beni çok seviyordu. Ailem de mutluydu bu gelişmelerden. 1 sene yatılı kaldim. Artık gitmek ve hafızlık yapmak istenedigimi söyleyip bıraktım sonra. Bir gün bir akrabamız Cool u neden okula göndermiyorsunuz dedi konuştu. Bizimkiler kabul etti ve tekrar bir liseye yazıldım imam hatip lisesiydi. Dünyalar benim olmuştu tekrar okula gidiyordum. Bu arada yurttan bir kız arkadaşımın akrabası aradı bir gün. Numarayı tanımıyordum açtım arkadasimla ilgili bir sıkıntı varmış ondan bahsetti ve bu bahaneyle benimle konuşmaya başladı. Ben abi diye hitap etmiştim ama beni sevdiğini söyledi peşimi bırakmadı. Babamdan ailemden göremediğim ilgiyi alakayı hediyeleri onda gördüm. Cahillik ya aklımı çeldi. Bu defa anneminde haberi vardı yüzük bile takmıştık aramızda. Daha okulun ilk dönemi bitmisti ikinci dönem başında ayrılmak istedim. Uygun degildik birbirimize. Beni tehdit etti peşimi bırakmadı en sonda anneme hakkimda iftiralar attı kışkırtti. Babama söylemiş annem yine ve ben yine okuldan alındım. Psikolojim yerlerdeydi. Ruh gibiydim. Şikayetçi olduk ondan. Olum tehditleri vardı. Sonra ne mi oldu 18 ime girdim görücü usulü evlendim. Cok şükür ilk yılları zorlu geçmiş olsa da iyi bir evliliğim 3 tane dünya güzeli evlatlarım var. Esim iki üniversite mezunu ve okul hayatımdaki eksikliği fark edip okumama destek oldu. Açıktan da olsa okudum ama hala burukluk var içimde. Ailemin bana haksızlık yaptığını düşünüyorum. İçten içe kızıyorum onlara. Babacığımi kaybettim yakin zamanda ona da çok üzülüyorum. Kendime çok kızıyorum yaksaydim yiksaydim kacsaydim yine de okusaydım diye. Yaşıtım kuzenlerim vardı ne haltlar yediler de aileleri okullarını zorla da olsa okuttu. Benimkiler ilk hatamda okuldan alarak hayatımı alarak cezalandırdı beni. Annem or*sp dedi bana. Ablamın da sevgilisi vardi. Ona bir şey demezdi konuşurlardi hep . Sizce ailem mi suçlu ben mi? Kızmakta haksız mıyım?
Bir de babamın vefatından sonra annem kendi maddi katkısı da olduğu arabadan bana hakkımı vermek istemiyor. Bende benim de babamdi hakkımı istiyorum deyince büyük kavga çıktı konuşmuyoruz. Şimdiye kadar hep sustum. Okuldan aldılar sustum,hep idareci oldum. İlk kez hakkımı istiyorum diye annem yetistirememisim dedi. Uzun ve karışık oldu kızlar hakkınızı helal edin. Oyle iste uzun bir ic dökme oldu benimkisi.. Anlık bir duygu patlamasıyla açtım konuyu. Söylenecek çok şey var,katlanacak yoklar !
Hoscakalin
Ablam ve annemi kendi dünyalarına bıraktım ama bu da beni çok üzüyor. Ben onlar için çok farklı düşünmüştüm bana yaptıkları haksizliklari kötülükleri hiç kondurmamistim hep hakli bir sebep bulmuştum. Ama acı gerçekler yapbozu tamamladığımda vurdu yüzüme ve kaldıramıyorum. Babamın vefatına alisamamisken onun acısı varken bir de bunlar çok agir geliyor gerçekten o güçlü kadın yok artık 
