Çocuklu adamla evlenmek

Bence herkes kendi çocuğuyla ilgilense hiç sorun kalmayacak. Ama malesef üzgünüm, evleneyim anne olayım, boşanayım ve hepimizin çocuklarını nasılsa yeni eşler büyütür demek bence Alice Harikalar Diyarında yaşamak demek. Benim eşim bekar kalsa da bakmazdı zaten, ben birebir şahitim bakamıyorlar. Zaten en komik olanı şu bence buradaki bazı insanlar çıldırıyor resmen çocukları o eve girecek diye:) Çocuk napıcak o evde? Çocuklar zaten anneleriyle yaşadıkları evi sahipleniyor, eşimin çocuğu nişanlılık döneminde gelmişti, çocuk 1 hafta kaldı, tatile götürdük her şeyi yaptık, gözünün içine baktık. 2. hafta çocuk sabahları annemi çok özledim diye uyandı, babaya söylememiş gizlice işyerindeki telefondan aramış anne beni al diye. Aradık annesini annesi 1 hafta sonra aldı. Daha da çıldırdı neden 1 ay kalmadı diye.

Benim çocuğum beni bir kez arasa "özledim" diye ağlayarak hala "hayır onlar bakacak sana" "mahkeme yazın 1 ay dedi" baksınlar diye intikam olarak çocuğumu orada tutmam.

Zaten bu konulardaki bütün çocuklar bayılıyor babanın evinde kalmaya:) Annesi ile güçlü ilişkisi, sevgi bağı olan hiçbir çocuk kısa süreler dışında baba ve yeni eşine gitmez. Bu işin doğasına ters. Ama 8 yaşındaki çocuğu zorla yollayıp, sonra telefonları da kapatıp geri almazsanız, baba da eşit baksın diye ceza olarak çocuk gönderirseniz olay maalesef dramatik bir hal alır.

Bence zaten çocuğunun psikolojisini çok düşünen annenin aklı çıkar, uzun kalmasını bile istemez çocuğum orada yanlız hisseder mi, yanlış anlar mı bir şeyleri diye. Ben bugün ayrılsam evcil hayvanımı eski eşimle yeni eşine veremem ya uzun saatler yalnız kalırsa, ya mamayı unuturlarsa, ya evde bir şeye zarar verince yeni eşi vurursa diye. Bu bazı annelerin çocuklarının tek ihtiyacı baba ve yeni eşin evi gibi davranmaları çok ilginç. Çocuğun orası da eviymiş.Neden velayet annedeyse, çocuğun yeri ve evi anne yanıdır. Hakimler, pedagoglar bile haftaiçi babaya görüş günü vermezler çocuğun ev ve okul düzeni bozulmasın diye. Bahsedilen düzen de anne evidir.

Babayla vakit geçirmeye kalmaya gidebilir çocuk yeni aileyle iyi ilişkiler kuruluyorsa, ama onun dışında neden olsun ki? Çocuğun aidiyet hissi anne evidir. Bir üye vardı eşinin önceki evliliğinden çocuğu bebeklerine şiddet uyguluyormuş, terapist odayı ayırın demiş, hatta baya kişi dedi çocuğunu yanına al yat diye.

Şimdi o cocuğu eve zorla getirmek ne demek? Demek ki çocuk orada mutlu değil, belki kıskanıyor ve yoğun öfke duyuyor ve siz zorla ailecilik oynatıyorsunuz. Gitsin kalsın annesiyle.

Her şey çok basit aslında, anneler çocuğunu önemseyecek ve ona bakacak konu bu.
 

Ne yapsın çocuk babasının evine hiç mi gelmesin, kafede falan mı buluşsun? Üvey anne/2. eşim diye bağırıyor yazınız, tabi ki başkasının!! çocuğunu düşünmek zorunda değilsiniz ama babası da çocuğuyla yaşamak, vakit geçirmek istiyorsa bir zahmet de katlanıverin ölmezsiniz diye düşünüyorum Bahsi geçen varlık bir insan evladı değil de, bir muhabbet kuşu ya da köpek gibi yazmışsınız bu arada, köpek işte olduğu yere alışıyor orda takılsın yemnini suyunu koyun önüne. Haaa sizin çocuğunuz olsa, babasına ziyarete gitse üvey anne de surat yapsa o zaman benim çocuğum diye dünyayı yıkarsınızi ne de olsa sadece sizin çocuğunuz insan, diğer kadının çocuğu da bilmiyorum işte süs vazosu, saksı veya köpecik işte.
 
Son düzenleme:
Aystkaramelmahkiyato .!.:
Galiba okumanda bir sorun var, ben hiçbir yere yeni eş, eşinin önceki evliliğinden çocuğunu sevmeli, sorumluluk almalı yazmadım. Sevmek ne alaka? Kelimesini bile yazmamışım.
Genişletmek için tıkla...
"Ama şu var, bir insan eşinin çocuğuna, yani sevdiği adamın kanından canından olan bir cana böyle çöp gibi davranıyorsa, el kadar çocuk beni kıskandı huzursuz etti kompleksleri yapıyorsa gerçekten sorunları vardır kendi içinde, normal sağlıklı dvaranış değil bu."

Yazdınız, ama hafıza gidip geliyor sanırım ajitasyon yaparken filistin, sokak köpeği, yaşlılar vs:)
 
deryadeyin .!.:
Dönem dönem kendimi iyi hissetmiyorum deyip rezillik çıkarıyor kavga ediyorlarmış bıkmış Boşanmışlar
Genişletmek için tıkla...
Dönem dönem ben de kendimi iyi hissetmiyorum, anlayan yok ki kadını, herif yontulmamış . Biraz o dönemlerde idare edilse, biraz huysuzlukları görmezden gelinseydi, biraz sevilseydi, kadın zaten pamuk gibi olacaktı ki. Hastalık bu elde olan bir şey değil, kimin ne olacağını Allah bilir. Bu heriflerin başı ağrısa doktora koşmayı biliyorlar, hastane acilini bu dayılar dolduruyor, kimseye sıra bırakmıyor. Ama beyefendi çekememiş bırakmış, şimdi nasıl oluyorsa bi düşüncelilik hasıl oluvermiş ya hayret bir olay gerçekten.
Kira kontratı babanızın üzerineyse zaten aile konutu olmuyor bildiğim kadarıyla, gitmeyin siz ne alaka? Darp raporu alın izler kaybolmadan. İyice burnu sürtsün, akıllanır gelir diyorsanız bilemem ama. Lakin şunu bilin ki şimdi adamın gözü açıldı, gelir gelmez çocuk yapalım diyecek. Bi de öyle deneyecek. O kadın gibi sinir hastası olmak istemiyorum diyorsanız kesin atın bu işi.
 

Aaa evet, kocan öz evladını psikolojisi iyi olmayan annesinin yanında tutup, kendine evine sırf yeni karısı istemediği için almadığı için korkunç kötü kalpli birisi. Tencere kapak olmuşsunuz. Birde yazmışsın annesi böyle şöyle diye. Hiçbir vicdanı yok eşinin de böyle evladının şiddet görmesine göz yumuyor?


Kocan daha adam olup evladına sahip çıkamıyor. Gelmiş eşim eşim diye yazıyorsun. Böyle toksik sorunlu bir adamla yuva kurmayı geç sağlıklı iletişim kuramazsın. Mutsuz kompleks sahibi biri olduğun sürekli tek tip yeni eş konularına yazmandan belli oluyor. Yüzüne tükürmelik adama eşim diyorsun pes.

Toplumda yer edinememiş, olgunlaşmamış, bir başka kadının boşanıp kurtulduğu adamları bulabiliyorsunuz sadece.
 
Üvey anne neden surat yapsın :) Anne olmayan 2.eşler katil ya da psikopat mı oluyor? Dediğiniz doğru, katlanılır zaman verilir pedagog görüşü alınır, 1. 1.5 yıl o ailede bir yeri olsun diye uğraşılır fakat 2. eşler de rahibe teresa değil maalesef. Annesinin şiddet dolu ve sağlıksız yetiştirme tarzı ve boşanma sonrası nefret ve kinini yeni evliliğe kanalize etmesi sonucunda çocuk şiddet gösteriyorsa, o evde normal olamıyorsa, sizin eşyalarınıza vuruyor en son size vurmaya kalkıyorsa ( 8 yaştan bahsediyorum) üzerine de annesi "aferin yavrum ne istersen yap, o kadın olmasa babanla barışırdık, yeniden evlenirdik" deniyorsa, çocuk yaşından büyük olarak babasının yeni eşine ev alıp almayacağını, ne harcadığını soruyorsa, s"en babamın hizmetçisin, burası benim babamın evi annem de orada ne istersen yap kimse sana karışamaz dedi" diyorsa,

"Yeni eşler" de terapist değildir arkadaşlar. Boşanan anneler çocuklarını kendi hırslarına kurban etmeden, sağlıklı ilişkiler kurarsa bunlara hiç gerek kalmaz.
 
Deenniizz .!.:
ay çok korkunç
Genişletmek için tıkla...
çok korkunç deme sebebim hayatımda 2 defa depresyona girdim. biri 15 yaşımda babamı kaybedince diğeri 2. çocuğum doğduktan sonraki 5 ay. o duyguyu sürekli yaşamak bana korkunç ve üzücü geldi. o nedenle böyle söyledim. çok zor bir durum çünkü. bu rahatsızlıktan muzdarip kişiler varsa özür dilerim. yanlış anlaşılmak istemem
 

İşte bu hikayede senin o baba olmayan olmayı hak etmeyen kocan hatalı. Bir çocuktan hem annesi hem babası sorumludur. Kocan adam olsaymışta evladını düzgün yetiştirseymiş.
 
8 yaşındaki bir çocuğun ettiği laflara bu kadar böyle kinlenmek, onu evinde istememekte gerçekten normal psikolojide olmadığını gösteriyor. Bunları çocuklar teyzelerine halalarına dayılarına bile yapıyorlar, kocanın yapması gereken evladıyla dizgünce ilgilenip denge kurmaktı.
 

Bence siz velayet davalarını Tv dizilerinden öğreniyorsunuz. Anne kolu bacağı kırılana dek dövmediyse ya da üzerinde sigara söndürmediyse anneden çocuğu almak öyle kolay mı değil. Toplumda zaten çocuk dövülerek eğitilir diye bir algı var, her anne baba dayağından velayet alınsaydı ülkede çocukların yarısı ailelerinde olmazdı.
Bana sorarsanız ama ben çocuğa tokatla, şiddetle, öfkeyle eğitime karşıyım. Çünkü pedagogun dediğine göre çocuk bunu aynalıyor, kendini sürekli "öfke" duygusuyla ifade etmeyi öğreniyor ki okul çağında ciddi dışlanıyorlar ya da akran zorbalığına uğruyorlar.

Evet eşim zamanında, ben de desteklerken, avukata bile beraber danıştık, almak istedi hatta araya aracılar soktu, ama çocuğu almak kolay değil. Ayrıca çocuk küçük, anne çocuğu. Dolayısıyla annenin yanlışlarını görmüyor, anlamıyor henüz. Şu durumda iyiliği için ayırsanız bile çocuk anneye dönmek ister, anlamaz.

Eşime de "atık" dediniz resmen:) Ben çok mutluyum, iyi ki kurtulmuş başka kadın. Yine olsa yine eşimle evlenirim, o benim en yakın dostum. Gayet toplumda yeri de var eşimin, harika bir adamdır.
 
Aystkaramelmahkiyato .!.:
İşte bu hikayede senin o baba olmayan olmayı hak etmeyen kocan hatalı. Bir çocuktan hem annesi hem babası sorumludur. Kocan adam olsaymışta evladını düzgün yetiştirseymiş.
Genişletmek için tıkla...
Ben o üyenin yorumlarına musakkak ın konularından beri karşılaşıyorum, çocuk cidden anne tarafından öyle dolu dolu geliyor ki, o babası yetiştirseymiş olayı yalan oluyor. İşte bu yüzden herkesten çocuk yapılmamalı. Kadınlara kızıyoruz da erkekler bu konuda en iyisi bile ciddi akılsızca davranıyor, sonra bir ömür sonuçlarını görüyorlar. Ben malesef en yakınımda bu kadar değilse benzer bişey gördüm, ama onlar birleşti, bizim çocuk da başkası ile evlenseydi o kezban kız da çocuğunu bu hale getirecekti.
 
Pedagogik bir eğitiminiz var sanırım bizim danıştığımız uzmanlar ve en son bir ilaç desteği ve terapi için psikyatriste gitmesi gerektiğini söylemişti. Ama siz hala, dayı diyorsanız haklısınız :) Neyse annesi böyle şeyleri gerekli görmediğinden ve velayet annede olduğundan düzenli olarak böyle saçmalıklara vakti yok..)
 
Size bir yanımla hak veriyorum. Siz kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değilsiniz elbette. Baba evlenir evlenmez çocuğa hadi git demek de huzur bozmak amaçlı olabiliyor. Olan çocuğa oluyor.
Ama bir yandan da anne de evlenebilir, yurtdışına çalışmaya gidebilir, ne bileyim başka bir şehirde/ülkede eğitime başlayabilir, hasta olabilir/başına bişey gelebilir. Amaç illa ki yeni eşi huzursuz etmek olmayabilir. Bu süreçlerde babadan destek istemek başına atmak da olmuyor.
Ama tabi burda boşanırken çocuğun psikolojik sağlığının gözetilmesi, boşanmanın kimsenin suçu olmadığının iyi ifade edilmesi gerekiyor ki çocuk da kendini dışlanmış hissetmesin ya da iki tarafın da hayatına girebilecek yeni kişilere bilenmesin.
Siz eşinizden siz almışsınız beklentiniz çocuğun gelmemesi, kendinize göre haklısınız. Acaba eşiniz eski eşinden söz aldı mı çocuğu varamayacağız dair bir de işin o yönü var. Orda sorumluluk eşinizde olur. Durumu yönetecek olan odur. Sizin de eski eşin de muhatabı eşiniz.
 
Aslında benim gıcık olduğum taraf baba. Ne eski eş ne yeni eş. Dediğiniz gibi sizinle evlenmeyebilirdi. Hiç evlenmeyebilirdi. Çocuk onun düşünmesi gereken o. Siz değilsiniz çocuğu düşünmesi gereken.
Çocuğunu kendi hısına kurban eden annelere de yazıklar olsun. Çocuk yeni eşle iyi anlaşacak ki mutlu, sağlıklı bir ortam olsun.
Baba bekarken çocuğu göndermeyip evlenince göndermek de ayrı bi zihniyet sorunu. Neden çünkü o errrrkeekkk bakamaz. Ama bi kadın oldu mu dış kapının dış mandalı bile olsa baksın. Sonuçta kromozomu XX.
 
Ben dediğinize katılıyorum. Eşim tarafından kendisine zamanında çok söylendi, (aracılarla da denendi) bak senin de bir gün ciddi bir ilişkin olabilir, ben de sana saygı duymak zorundayım. Çocuğun babasıyım ben saygılı ol, ortak nokta bulalım diye ki o dönemde zaten amaç iyi olsa bu teklifler değerlendirilir, yapıcı olunurdu. Fakat boşanma davasının ardından mal davaları ayrı olarak sürüyor bunu biliyorsunuz. E bu süreçte bu davalar tehdit unsuru olarak kullanıldı, eşime ve ailesine "o kadını bıraksın gel barışalım" dendi, çocuğa "o kadın yüzünden boynun bükük kaldı" denildi. Yani boşanmayı asla hazmedememiş, pişman olmuş bir eski eş varken onu makul bir düzeye çekmek inanın ki diğer eşin yapabileceği bir şey değil.
Aslında anlaşılamayan nokta ben olmasaydım da eşim eski eşi yüzünden çocuğuyla ilgili çok sorun yaşıyordu, hatta bana dediği bir laf var "ben sen olmasan bu kadar bile uğraşmazdım, sen bana güç verdin ama olmadı" der. Yani bugün benden boşansa zaten anne bu şekildeyken eşim yine burada anlatılan ilişkiyi kurmaz, çünkü bir sürü dava, polis, karakol, bilmem ne olunca, zaten insanların artık yapacakları sınırlı oluyor.

Evet anne o ilişkileri doğru kurgulasaydı, nefret yerine güven duygusu aşılasaydı, bugün belki farklılıklar olabilirdi. Fakat çocuk zaten o hırslara ve yanlış yetiştirilmeye kurban edilmiş durumda. Ek olarak şiddet benim kırmızı çizgim. Bugün değil eşimin cocuğu kendi kardeşim ya da eşim de bana gösteremez.

Yani şiddetten sonra geri dönüş yok, ne kendimi ne de yarın bir gün bebeğim olursa onu aynı ortama sokarım.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
BOSANMIS COCUKLU ADAMLA EVLILIK YAPAN ?
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
8K
gamzelim67
G
C
Gerçek NARSİST nedir, anlatıyorum.
33 34 35
Yorumlar
686
Görüntüleme
172K
misscakmak
M
  • Kilitli
Gerçek bir töre hikayesi ...
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
8K
Patidostu
  • Kilitli
Ailesi yüzünden boşanıyoruz
25 26 27
Yorumlar
527
Görüntüleme
69K
Mune
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…