Uzun uzun yazmışsınız cvp vereyim madem,
Çocuğun böyle olmasındaki asıl suçlu çocuğun annesi.Çünkü,baban malı mülkü yeni karısına yaptı,ona araba aldı,sıfır ev aldı(asla birşey almadım,ama öyle sanıyorlar)
sana babalık yapmıyor,sana üç kuruş para yolluyor (7 yıl kolejde okuttu eşim,yıllık 150 bin şuan kolejin en kötüsü),sakın muhatap olma onla dediği için çocuk bilendi.çocukta hata aramıyorum ki ben!
Biz yeni tanıştığımızda da çocuğun ellerinde egzamalar vardı,annemle senin aranda kalıyorum, Bana onu aldır bunu aldır, şu marka aldırmadan eve gelme diye başımın etini yiyor annem demiş.
Kadınla konuşulunca,korkusundan çocuk da yalanladı hepsini.
Çocuk,annesinin hırsının kurbanı.
Annesi olmasa daha iyi olurduk eminim.kadın haftasonu bile arıyordu dışardayken nerdesin çabuk gel diye.Çocuğun da burnundan gelirdi bizim de.(benle biyere gidilince arıyordu hep,bizi de huzursuz ederdi kadın)
evime giremez demedim ki?çocuk arasında kalacaksak, hatta biz gidelim,siz kalın daha iyi olacaksa dedim.Ayrıca, yatak odama gizlice giren,kapımızı dinleyen,evde çocukları da tartaklayan salak aptal diyen çocuğa ne yapmalıydım?Ne işi var odamda mesela?kapımı niye dinler mesela?
Herkes sınırını bilmeli, birbirine saygı duymalı.
16 yaş dı dimi? Çocuk yapılı ve yarı boyumda! Gayette akıllı bir çocuk ve Doğruyu yanlışı ayırt edebilecek seviyede!
Bu olaylar 1 yıl sürdü, 3 aylık evliydik daha
Buarada, eşim çocuğunu istediği her vakit görebilir! Ki herhaftasonu görür(benden evvelde öyleydi okulu-kursu olduğu için),güniçinde de konuşurlar.. Ne isterse yapabilir,istediğini alabilir,istediği parayı da miras bırakabilir,istediği kadar nafaka da yollayabilir.Karışmam ki, Bana ne! ne alıyor ne satıyor hala bilmem,sormam da. Çocuğu, tabiki yapacak. Tek beklentim var benim, o da saygı!! Bunu anlamamakta ısrar etmişsiniz, çok sığ düşünmüşsünüz.
Ben o çocuğu kabul ederek evlendim,gayette saygılıydı,saçını okşardım, sarılırdık,lunaparka giderdik,yemeklere giderdik, bayramlıklarını -botunu-kotunu ben seçerdim eşim alırdı.Odasını ben kurdum,temizledim,kendi çocuklarıma yapmadığım özenli sofraları ona yaptım.sevdiği tatlıya kadar hazır ederdim.
Evlenince ne oldu da değişti? Ne yaptım ben?
Annesinin ‘’üvey anne’’ diye dolduruşuna geldi.
Çocuğa kızmıyorum ben aslında,annesine kızıyorum.çocuk bunları annesinin zoruyla yapıyor,beynini yıkıyor kadın. Yoksa 14 yaşındaki çocuk, bu ev kimin üstüne,bu evin eşyalarını sen mi aldın,bu araba kimin üstüne diye sormaz!!
Eee gezmeye nereye gidiyoruz diye sorar!
Ben kartlarımı açık oynadım,herkes kendi çocuğundan sorumludur.Benden yana bu konuda sorun çıkmaz diye söz verdim ben
Aynı bariyer görevini de eşimden bekledim
Aksi halde gelin-kaynana sorunları gibi laçkalaşırdık.
Herkesin sorunu çözme yöntemi farklı.
Ben çocuğa tek kötü bir laf bile etmedim.
Beni asıp kesmişsiniz de
Hiç de öyle düşündüğünüz gibi biri değilim.
Üzerime kayıtlı çöp bile yok! Ev de çocuğun dediğin gibi. Parasal beklentim yok ama saygısızlığa ve nankörlüğe karşıyım!
Kendi çocuğum da olsa, müsade etmem buna.
Kendi çocuklarımı da uyarırım,taraf tutmam ben !
Babası isterse tatile de çıkabilir oğluyla, karışmam buna. Ki yapıyorlar da, benden önce de yapıyorlardı bunu…
İkiz çocuk küçümsemenizi de anlayamadım ayrıca, ben 36 yaşında,çocuklarına yetebilecek gayette durumu olan çalışan bir anneyim. Kimseye ihtiyacım yok. ben çocuk konusunu baştan konuştum eşimle. Gizli kapaklı bişey yapmadım,şartlarım belliydi, herkes çocuğuna sahip çıkacaktı.. ben söz verdim, çocuklarımdan yana saygısızlık olmadı. Olmasına da müsade etmem. Ben bunu yapabiliyorsam eşimden de bunu istemek en doğal hakkım. Herkes yerini bilmeli. Ben hakkaniyetliyim, kimse kimseye katlanmak zorunda değil( bu ben de dahil)
Empati yapınca, benim açımdan sorun kalmıyor.
Eski eşimde evli. O kadınla ilgili yorum yapmadığım için, çocuklar nötr. Soru sormam,merak etmem aile hayatlarını,çocuklarımı da doldurmam.. çünkü çocuklarımı seviyorum,mutsuz olmalarını istemem.
Siz mutluysanız tamam derim, sizi üzen konu olursa gelin bana konuşalım derim.
Sorun çocuklarda değil, çocukları dolduran ebeveynlerde !!
Ben çocuğuyla bu evde kalabileceğini söyledim zaten? Eve almayan kim? Ben çocukları alır giderim ki onlar rahat etsin, gocunmam da bundan.
Baba değil, anne suçlu en başta çocuğu hırsıyla doldurduğu için. Ve sonra da baba, sınırları çizemediği için.
Kayınvalide-gelin ilişkisi de böyle değil mi?
Her iki çift, aileden gelen sorunları çözümleyebilseydi köprü görevi kurabilseydi
İlişkiler güllükgülistanlık olurdu zaten!
Bak ne güzel demişsin, bazı şeyler kontrolümüz dışında gelişiyor diye.
Ben de bunu tahmin edemedim işte,daha doğrusu eski eşin öfke kusacağını tahmin edemedim.
onlar boşandıktan 4 yıl sonra biz tanıştık, benim yüzümden boşanılmadı, ben çocuğun mirasını da çalmadım, üstüme kayıtlı hiç birşey yok(nişanlıyken alındı herşey)
Hatta üstüne bi araba parası da borç verdim eşime işlerini düzene koysun diye,pandemi vs olunca.
Dediğin gibi çocuğun sorumluluğu bende.. çocuk yan odada ödevde/tv de.. 10 da uyuyorlar zaten, tüm gün okul
Okula ben bırakırım,hastaneye ben koşarım
Eşime dokunan bişey yok
Kendi de der, çocukların bana zararı yok diye..
Ee ona saygısızlıkları da yok
Herkes yerini bilirse neden sorun olsun ki?
Benim çocuğumun hatasını bir başkası alttan almak zorunda mı? kişi kendini düzeltmeli.
Ben saygısızca davranılmasına,yok sayılmaya,evimde olup biteni annesinden duymaya karşıyım! Bana tapu soran çocuğa karşıyım!
maddi şeylere itiraz bile etmem, sormam bile..merak da etmem. Eşimin ailesi de bana hak verdi.
Ama işte çocuğun annesi böyle,huzur bırakmaz insanda dediler