çocuklarınızın geleceği için neler yapıyorsunuz,yurt dışında eğitim

o değil de araştırdıkça benim düşüncelerim evriliyor
bakarsınız ben bir sürprizle çıkarım karşınıza
o zaman bol bol fikir lazım olacak
 
Türkiye'de uzun zamandır farklı ülkelerden insanlara vatandaşlık verdi. Ve türkiye'den yurtdışına çok fazla iltica talebi var. Bu iki durum yüzünden vizelerde sıkıntı çıkması çok olağan bir şey. Ek olarak, maalesef bizim ülkemizde çoooook fazla yeşil pasaport sahibi kişi var. Bunlarda sıkıntı. Birde özellikle avrupa'da türkiye'nin profilini olumsuz şekilde etkileyecek gösteriler yapılıyor.

Devlet memuru, üniversite hocası gibi kişiler vize almıyorlar yeşil pasaportları var.
Uluslarası firmalardan hiç vize reddi diye bir şey duymadım onlarda sadece eğer genelde esmer birisi ise kontrolde birazcık daha bekletikleri oluyor.

Volkan konak gibi kişiler tek gitmiyorlar adam yanındaki davulcusunu zurnacısını menejerini taşıyor. Hepsi topluca gidiyorlar. Sorun çıkması normal. Mesela tarkan vize alamasa anormal olurdu.
şimdi ,
yeşil pasaportla da gri pasaportla da normal pasaportla da gittim ben avrupaya ama böyle herşeyi çorba etmeniz, yurtdışı doktoralı, devlette çalışan, düzenli maaşlı, daha önce defalarca kez şengen almış onlarca kişiye şu anda neden red verildiğini hala ve hala açıklamıyor. ki sorumuz buydu.

şimdi 1)her devlet memurunun yeşil pasaportu yok, düz memura bi 15 sene lazım teknik memurlara da 12 sene filan...

bahsettiğim akademisyen arkadaşların yeşili olsa zaten 1 hafta için vizeye başvurmazlardı değil mi?

2)doçent olarak başlamadıysanız akademiye --bu insanlar y.dışında doktora yapıp dr öğr. gör olarak başlamış insanlar mesela --yine yeşiliniz yok.

3) siz duymamış olabilirsiniz ama ben kurumsal firmalardan da bol bol vize reddi duyuyorum şu aralar

4) volkan konak'ın bir ekibi olduğun düşünebilen tek insan olduğunuz için tebrik ediyorum sizi. ama Tarkan zaten Almanya doğumlu ve alman vatandaşı, neyin vizesini alacaktı?
 
Katılıyorum. Benim okuduğum bölüm Başkent Üniversitesi Halkla ilişkiler benim girdiğim sene yeni açılmıştı. Taban puanı yoktu. Tercih eden öğrencilerin kontejyanına göre taban puan oldu. Bizden sonra o kadar çok özel üniversite açıldı ki. Ne gerek var. Herkes üniversite okumak zorunda mı? Çocukları bir meslek sahibi yapsalar daha doğru.

Yengenc Dubai’ye gittin mi sen? Benim gittiğim Müslüman ülkelerden en temiz, modern ülke Dubai idi. Suudi Arabistan’a da gittim ben. Medine’den Mekke’ye geçerken yolda durduğumuz dinlenme tesisleri o kadar pisti ki. Dubai temiz ama. Bak dök yala. Eğlencesi de çok çeşitli. Biz çölde safari yapmıştık. Avm devasal. Ben Bebe markasını severdim. İstinye Park’taki outlet gibi kalır yanında. Zaten sonrasında İstinye Park’takini de kapadılar.
Dubai h.alanına değil de yengenç'in bahsettiği Sharjah'a uçsaydın... orası hakkındaki fikrin de değişirdi emin ol.

Dubai ülke değil emirlik, ülkesi birleşik arap emirlikleri, hemen Dubai'nin burnunun dibindeki diğer emirlik olan Şarika/Sharjah bile onun yanında berbat kalıyorsa, Suudi Arabistan'a göre fark olması çok normal olur diye düşünüyorum...
 
Katılıyorum. Benim okuduğum bölüm Başkent Üniversitesi Halkla ilişkiler benim girdiğim sene yeni açılmıştı. Taban puanı yoktu. Tercih eden öğrencilerin kontejyanına göre taban puan oldu. Bizden sonra o kadar çok özel üniversite açıldı ki. Ne gerek var. Herkes üniversite okumak zorunda mı? Çocukları bir meslek sahibi yapsalar daha doğru.
Benim yasadigim yerde hic bir meslek kucumsenmez
Lise 3den itibaren meslege yonelebilirsin.
Mesela boyaci, elektrikci, tesisatci, cocuk bakiciligi vs her meslege yonelebilirsin. 4 yil liseden sonra anca o sectigin dalda ise girebilirsin. Asla ve asla okumadigin bolumde ise giremezsin. Turkiyede Siradan denilen ve hor gorulen meslekler burda en iyi kazanci olan meslek kategorisinde.
Universite okuyan gerçektende az.
 
avrupanın suriyelisi olduk
keşke öyle olsaydık!

suriyeli tr'yeye kafasına göre geliyor kafasına göre gidip bayramda seyranda memleketini ziyaret ediyor
sağlıktan ücretsiz yararlanıyor
ev tutuyor dükkn açıyor kimse sen ne yapıyorsn diye sormuyor

biz suriyeliden daha beter bir konumdayız...burnumuzun ucunu vizesiz çıkartamıyoruz. vize zulüm olmuş durumda. gittik sağlıktı dükkan açmaktı ev tutmaktı bunlar için para kazanmak ve/veya oturum almış olmak lazım.

ayrıca belki suriye parası bile bizim paramız kadar değer kaybetmemiş olabilir, bakmak lazım...
 
bunu biz de çok konuşuyoruz
işte tam da bu yüzden klasik resimler daha değerli olacak
orda gördüğünüz her bir çizgi kağıt üzerine onlarca kalemle yapıldı
herkes yapabilecek ancak gördüğünü yapabilecek
kızım görmediğini yapıyor
tabi ki yeterli olmayacaktır ama sanat sadece resim çizmekten ibaret değil
o da kendini bir çok alanında geliştiriyor
ben elimden geleni yapayım artık gerisi kendine kalmış
Umarim cok basarili olur. Sizin gibi destekleyen bir ailesi oldugu icin cok sansli.
 
Çocuklarım için gücümün yettiği en iyi okulda okulda eğitim almalarını sağlıyorum.

Hedefim lisans için yurtdışına göndermek, bu sebeple yurtdışına öğrenci hazırlayan, o vizyon ve kültürü verebilecek, çocuklarımın Türkiye'deki eğitim çarkında ezilmeyecekleri bir okul tercih ettim. Umarım akademik olarak hakkını verebilir, ve kendilerine yurtdışında bir hayat kurabilirler.

Diğer taraftan mal mülk para vs.. Onlar şu an benim, onlara güvenerek plan yapmaları zoruma gider. Ben öldükten sonra kalan olursa, afiyet olsun, ne diyeyim :)
 
konuyu okumadımdaaa... Yurtdışında eğitim gördüm ve hala yaşıyorum. Zorlukları öyle çokki, yanımda bide çocuk olsa napardım bilmiyorum - ölümcül -
 
nedir zorlukları
Ay çok afedersiniz, ne konuyu ne başlığı dikkatli okumamışım, çocuğunuzuda alıp yurtdışına eğitime gideceksiniz sandım 🤪

Hemen yorum yapayım

Zorlukları:
  • Gittiğin ülkenin dilini biraz öğrensen ve iletişimde sorun yaşamasan bile, evrak kürek işlerinde o internet sitesinde yazanları anlamak, ve doğru yapmak için kırk hendek atlıyorsun. Ben bir çok şeyi yanlış anlamıştım, ve ilk oturumumu alana kadar çok zorluk çektim
  • Devlet işleri çok yavaş. İkametti, oturum izniydi, hastane randevusuydu, o bu randevusuydu... Ne işin varsa halletmek aylar alabiliyor. Bu evrak kürek işleri ile halaaa 4 yıldır uğraşıyorum, öyle diyim size. Yorucu
  • Ev bulmak çok zor. Avrupada öğrenciler genelde paylaşımlı evde kalır, ev kiralamak zor olduğu için ve fiyatlarından ötürü. Dolayısı ile oda kiralamak çok yaygın. Ben öğrenci iken 2 yıl paylaşımlı evlerde kaldım, ve toplamda 5 ev değiştirdim. Ya birileri çok pisti, ya birileri aşırı partici ve gürültülüydü, yada evin ve odanın durumu içler acısı derecede eski ve kötüydü. Tabi iyiyede denk gelinebilir, bir kere iyiye denk gelmiştim, evdeki herkesle aşırı iyi anlaştığım ve herkesin birbirine saygı duyduğu temiz bir ortam vardı 🥰 .Ama oraya taşındıktan sonra ev sahibi, ben taşınıcam eve çıkın dedi. Bu arada ev sıkıntılarını hala çekiyorum. Artık yalnız yaşamak için maddi imkanım var ama aylardır ev tutamadım. Aşırı stresli, iki bavulla turistik kiralanan evlerden, ondan ona bundan buna taşınıp duruyorum. Çok yoruldum artık cidden.
  • 2 yıl bir yerde kaldıktan sonra tabi oraya adapte oluyorsun. (adapte olamayanlar zaten ilk 6 ayda okulu bırakıp türkiyeye dönüyor, etrafımda böyle birkaç örnek var) Ben açıkçası ülkeye adapte oldum ve geri dönmek istemedim. Ama okul falan bitmiş, iş için çalışma izni yok. Daha fazla kalmanın yollarını bulmak benim 1.5 yılımı aldı, çok zorlandım.
  • Sosyal ortam aslında çok güzel, ama kızınız sosyal girişken insanlarla tanışmaya açık biri değilse, çok yalnızlık hissedip buhrana girebilir. Yukarıda yazdığım max 6 ayda geri dönenler öyle olanlar.

Kolaylıkları:
  • Eğitim bence türkiyeden daha iyi. Çok stresli bir üniversite dönemi geçirmiştim. Hocaların seni neden dersten bıraktığı anlaşılamıyor. Ders yorum gerektiren bir ders bile olsa, sınavda hocanın yapabileceği yorumu yazman bekleniyor mesela. Senin fikirlerine saygı yok. Ezberlemez ve fikir katarsan işin içine mezun olamıyorsun. Burada ise tam tersi, seni düşünmeye itiyorlar. Ve asla ezber yapmamanı bekliyorlar.
  • Yurtdışı eğitimi zaten türkiyede bir artı, olurda okuldan sonra geri dönerse. Ama burada da bir artı, bir işe girmek istediğinde, çünkü türkiyedeki okulları tanımıyorlar bile
  • Sosyallik güzel dediğim gibi, her çeşit ortam ve insan var. Zimbabveli, Avustralyalı, Norveçli, Ekvadorlu.. dünyanın heryerinden insanla tanışıyorsun. Bu çok keyifli bence
  • Bu en önemlisi: Güvenli!!! İlk aylarda geç saatte yolda yürürken kalbim güm güm oluyor, sıklıkla arkamı kolaçan ediyordum alışkanlıktan. Sonra baktım herkes her zaman dümdüz yürüyor, senin yüzüne bile bakmııyorlar 😅 Gerçekten güvenli bir yerde yaşamaya alışmakta bir süre alıyor. Ama en güzeli bu bence. Ben üni yi ankarada okudum. O zamanlar annemler hiç sallamazdı beni haftada bir ararlardı. Yurtdışına çıkınca hergün arıyorlar bide azcık geç açsam falan panikliyorlar. Anlatamıyorum onlarada, burası çok güvenliiiiiiiiiii
 
Son düzenleme:
+ Bu arada kızınız resim yapıyor ve bu yönde kariyer istiyorsa, İtalya da ki üni leri tavsiye ederim. Hemde italya da devletin, yerli yabancı her öğrencinin eşit şartlarda okutmak gibi bir politikası var. Ailenin durumu ne olursa olsun, fakir bir ülkeden geliyorsan devlete burs başvuru yaptığında %100 kabul ediliyor.
Bir arkadaşım orada okudu ve okuduğu süre boyunca aylık 600 eur devletten burs aldı.
Hem italya sanat ülkesi, orada daha çok imkanları olur diye düşünüyorum :)
 
hiç mi bu işin burslusu falan yok ya :işsiz:
Dante, yukarıda yazdığım gibi İtalya devleti fakir ülkelerden gelen öğrencilere burs veriyor (tabiki Türkler dahil). Önce okula karar verip, başvuru yapıp, kayıt oluyorsunuz. Okul kayıt evrağı, aile gelirlerini beyan edebilecek evraklar (tapu, maaş bordrosu ect.), bide bi kaç basit evrak daha (pasaport ect. gibi). Başvuru %100 kabul ediliyor. Sanırım burs miktarıda ülkenin fakirlik derecesine ve ailenin gelir durumuna göre ayarlanıyor. Arkadaşım aylık 600 eur + bedava yurt odası + günlük 5 eur yemek ticket ı almıştı. Ayriyetten okul, yada şirketlerden ek burs bulursanızda bal dök yala. Zaten toplam 900-1000 eur ile gayet keyiflice normal bir öğrenci hayat yaşar.

O arkadaşım 3 yıl önce gitti, burs başvurusunu devletin websitesinde beraber yapmıştık, italyanca olduğu için yardım etmiştim, ama hatırlayamıyorum neredendi nasıldı, o yüzden çok detaylı yardımcı olamıyorum, ama internete yazın bakalım bişeyler bulursunuz.

Bu arada tüüüm avrupayı bilmiyorum ama güney avrupa ülkelerinde (Portekiz, İspanya, İtalya), üni ler yine özel ve devlet üni leri olarak ikiye ayrılıyor. Devlet üni harcı ortalama 1500-2500 eur bandında. Özel üni ücretleri ortalama 6000-30000 eur gibi geniş bir bantta. Özel üni lere genelde hiçbir gereklilik yok (ortalama, yüksek dil yetkinliği gibi), ama devlet üni leri mutlaka lise ortalamasına bakacak, ve o bölümün olacağı - ingilizce yada o ülkenin ana dili - artık bölüm dili hangisi ise, bir dil yetkinlik sınav sonucu isteyecektir. İngilizce için ielts derecesi, diğer dil için hangi sınav derecesi isteniyorsa artık.
 
Ay çok afedersiniz, ne konuyu ne başlığı dikkatli okumamışım, çocuğunuzuda alıp yurtdışına eğitime gideceksiniz sandım 🤪

Hemen yorum yapayım

Zorlukları:
  • Gittiğin ülkenin dilini biraz öğrensen ve iletişimde sorun yaşamasan bile, evrak kürek işlerinde o internet sitesinde yazanları anlamak, ve doğru yapmak için kırk hendek atlıyorsun. Ben bir çok şeyi yanlış anlamıştım, ve ilk oturumumu alana kadar çok zorluk çektim
  • Devlet işleri çok yavaş. İkametti, oturum izniydi, hastane randevusuydu, o bu randevusuydu... Ne işin varsa halletmek aylar alabiliyor. Bu evrak kürek işleri ile halaaa 4 yıldır uğraşıyorum, öyle diyim size. Yorucu
  • Ev bulmak çok zor. Avrupada öğrenciler genelde paylaşımlı evde kalır, ev kiralamak zor olduğu için ve fiyatlarından ötürü. Dolayısı ile oda kiralamak çok yaygın. Ben öğrenci iken 2 yıl paylaşımlı evlerde kaldım, ve toplamda 5 ev değiştirdim. Ya birileri çok pisti, ya birileri aşırı partici ve gürültülüydü, yada evin ve odanın durumu içler acısı derecede eski ve kötüydü. Tabi iyiyede denk gelinebilir, bir kere iyiye denk gelmiştim, evdeki herkesle aşırı iyi anlaştığım ve herkesin birbirine saygı duyduğu temiz bir ortam vardı 🥰 .Ama oraya taşındıktan sonra ev sahibi, ben taşınıcam eve çıkın dedi. Bu arada ev sıkıntılarını hala çekiyorum. Artık yalnız yaşamak için maddi imkanım var ama aylardır ev tutamadım. Aşırı stresli, iki bavulla turistik kiralanan evlerden, ondan ona bundan buna taşınıp duruyorum. Çok yoruldum artık cidden.
  • 2 yıl bir yerde kaldıktan sonra tabi oraya adapte oluyorsun. (adapte olamayanlar zaten ilk 6 ayda okulu bırakıp türkiyeye dönüyor, etrafımda böyle birkaç örnek var) Ben açıkçası ülkeye adapte oldum ve geri dönmek istemedim. Ama okul falan bitmiş, iş için çalışma izni yok. Daha fazla kalmanın yollarını bulmak benim 1.5 yılımı aldı, çok zorlandım.
  • Sosyal ortam aslında çok güzel, ama kızınız sosyal girişken insanlarla tanışmaya açık biri değilse, çok yalnızlık hissedip buhrana girebilir. Yukarıda yazdığım max 6 ayda geri dönenler öyle olanlar.

Kolaylıkları:
  • Eğitim bence türkiyeden daha iyi. Çok stresli bir üniversite dönemi geçirmiştim. Hocaların seni neden dersten bıraktığı anlaşılamıyor. Ders yorum gerektiren bir ders bile olsa, sınavda hocanın yapabileceği yorumu yazman bekleniyor mesela. Senin fikirlerine saygı yok. Ezberlemez ve fikir katarsan işin içine mezun olamıyorsun. Burada ise tam tersi, seni düşünmeye itiyorlar. Ve asla ezber yapmamanı bekliyorlar.
  • Yurtdışı eğitimi zaten türkiyede bir artı, olurda okuldan sonra geri dönerse. Ama burada da bir artı, bir işe girmek istediğinde, çünkü türkiyedeki okulları tanımıyorlar bile
  • Sosyallik güzel dediğim gibi, her çeşit ortam ve insan var. Zimbabveli, Avustralyalı, Norveçli, Ekvadorlu.. dünyanın heryerinden insanla tanışıyorsun. Bu çok keyifli bence
  • Bu en önemlisi: Güvenli!!! İlk aylarda geç saatte yolda yürürken kalbim güm güm oluyor, sıklıkla arkamı kolaçan ediyordum alışkanlıktan. Sonra baktım herkes her zaman dümdüz yürüyor, senin yüzüne bile bakmııyorlar 😅 Gerçekten güvenli bir yerde yaşamaya alışmakta bir süre alıyor. Ama en güzeli bu bence. Ben üni yi ankarada okudum. O zamanlar annemler hiç sallamazdı beni haftada bir ararlardı. Yurtdışına çıkınca hergün arıyorlar bide azcık geç açsam falan panikliyorlar. Anlatamıyorum onlarada, burası çok güvenliiiiiiiiiii

Dante, yukarıda yazdığım gibi İtalya devleti fakir ülkelerden gelen öğrencilere burs veriyor (tabiki Türkler dahil). Önce okula karar verip, başvuru yapıp, kayıt oluyorsunuz. Okul kayıt evrağı, aile gelirlerini beyan edebilecek evraklar (tapu, maaş bordrosu ect.), bide bi kaç basit evrak daha (pasaport ect. gibi). Başvuru %100 kabul ediliyor. Sanırım burs miktarıda ülkenin fakirlik derecesine ve ailenin gelir durumuna göre ayarlanıyor. Arkadaşım aylık 600 eur + bedava yurt odası + günlük 5 eur yemek ticket ı almıştı. Ayriyetten okul, yada şirketlerden ek burs bulursanızda bal dök yala. Zaten toplam 900-1000 eur ile gayet keyiflice normal bir öğrenci hayat yaşar.

O arkadaşım 3 yıl önce gitti, burs başvurusunu devletin websitesinde beraber yapmıştık, italyanca olduğu için yardım etmiştim, ama hatırlayamıyorum neredendi nasıldı, o yüzden çok detaylı yardımcı olamıyorum, ama internete yazın bakalım bişeyler bulursunuz.

Bu arada tüüüm avrupayı bilmiyorum ama güney avrupa ülkelerinde (Portekiz, İspanya, İtalya), üni ler yine özel ve devlet üni leri olarak ikiye ayrılıyor. Devlet üni harcı ortalama 1500-2500 eur bandında. Özel üni ücretleri ortalama 6000-30000 eur gibi geniş bir bantta. Özel üni lere genelde hiçbir gereklilik yok (ortalama, yüksek dil yetkinliği gibi), ama devlet üni leri mutlaka lise ortalamasına bakacak, ve o bölümün olacağı - ingilizce yada o ülkenin ana dili - artık bölüm dili hangisi ise, bir dil yetkinlik sınav sonucu isteyecektir. İngilizce için ielts derecesi, diğer dil için hangi sınav derecesi isteniyorsa artık.

tam da merak ettiğim şeyler teşekkür ederim
keşke her ülkede yaşayan böyle aydınlatsa bizi
siz nerdesiniz
 
X