Çocuklarınızı dövmeyin...

canım yaa bardağın birde bu tarafından bak şu an sen kimlerin yanındasın sana değer veren seni çok seven eşinin ve bi o kadar aynı şekilde sana kollarını açan sımsıcak ana kucağı sunan kötü günlerinde senin yanında olan eşinin ailesinin yanındasın bundan sonraki hayatın yine onlarla onlara sımsıkı sarıl geçmişi unut geleceğe büyük umutlarla bak geçmişin seni bitirmesine izin verme uzmandan yardım al kendinde zaten psikiyatri bölümünü okumak istemişsin tekrar sınavlara girerek bu hayalini gerçekleştirebilirsin ve senin durumunda olanlara yaşayan biri olarak daha iyi yardım edebilirsin

Çok üzgünüm çoookcanım yaşadıklarına çok üzüldüm annenin psikoloji bozukmuş seninkinide bozmayı başarmış şimdi geçmişi unutmaya calış eşine ve ailesine sıkı sıkı sarıl ozaman belki yaran hafiflerÇok üzgünüm çoook

dayağa bende çok karşıyım bazen eşimle bu konuda çok kızıyom lmaz hiç vurmadı ama vurmaya meilli korkucak diyo BENCE EVLAT DAYAKLA EĞİTİLMEZ BENDE GEÇMİŞİMDE ANNEMDEN DAYAK YEDİM HEMDE ÇOK KEZ cama çıkmam bile sorun olurdu arkadaşım diyebilceğim kişi ler yoktu bile korkudan gelemiyolardı eve şimdi evliyim 8 snelik ama oğluma yasakkelimegözüm giib bakıyorum çok kızdımda ceza vermeye çalışıyorum lmaz:

yaşadıklarınız gerçekten çok acı ama bir düşünün nereye kadar gidecek bu sizinle Rabbim size bir mükafat vermiş eşiniz ve ailesini tamam çok zor bahse konu olan insanlar sizin öz ve öz aileniz ama ne yapacaksınız hayatta siizn yaşadığınız gibi gerçeklerde var ne ilksiniz nede son olacaksınız her nekadar bir annenin bunları yapabileceğini kabullenemesekte ama olmuş yaşamışsınız bakın psikoloji eğitimide almışsınız aslında hayata tekrar tutunup yaşadığınız olumsuzlukları silemesenizde unutmaya çalışacaksınız mutlu evliliğinizide örselemelerine etkilemelerine size daha fazla zarar vermelerine izin vermeyeceksiniz nasıl onlara kızıp o hırsla okuma azminizi yerine getirdiyeseniz başardıysanız bunuda başaracaksınız ve bir gün örnek bir anne olarak sağlıklı evlatlar dünyaya getirip yetiştireceksiniz yüreğim sizinle

canm benım hıkayenı okudum gercekten canım acıdı ama sanslısın en azından esın ve aılesı ıyıymıs onlarda yaptıklarından pısman olurlar ama ıs ısten gecer evet bız cocuklrımıza yapmayalım

çok acı yaşadıkların ..
çok ama çok ağır bir yük...
ama lütfen artık ,bunlardan soyutla kendini ve önüne bak ...
müthiş bir karakter sahibi olabilmek herşeyin ötesindedir...
senin gibi...yerimseniben

emdev .!.:

bende eziğim
çocukken yıllarca altıma işedim.geceleri su,kola,karpuz yasaktı bana.yada az verirlerdi işemeyim diye.
sidikli yakıcam bilmemneni derlerdi.
baktım yine bir sabah sidikli uyanmışım.o kadar da dua ederdim nolur bugün allahim bi sabah kuru kalkayım şu yataktan diye.
bi doktora bile götürmediler.halbuki hastayım,sanki bilerek işiyorum.
bi kalktım sırılsıklamım,allah babam geceden tehtit etmişti,oranı buranı yakıcam,işe de gör bak sana neler yapıcam diye.
babam gel bakayım buraya dedi,ben korkudan titriyorum ne yapıcak bana diye.
çıkar donunu kilodunu dedi.çıkardım utana utana.
şimdi git bakkala bana sigara al dedi.
böyle mi gitçem nolur yapma dedim.
7 yaşlarındaydım.üstümde minicik bir atlet,onu çekiştire çekiştire gittim bakkala.
o gün öyle bi öfkelenmiştim ki,birgün senden bunun intikamını alcam dedim içimden,
nerde intikam mintikam alamadım.Sadece Allaha havale ettim.çünkü eve ekmek getirdi onu yedim diye avuttum kendimi.
yıllarca bunun hatırına baba dedim.
neyse şimdi görüşmüyorum başka olaylar da oldu.
ben bunu güzin ablaya bile yazdım,gazeteden okuyanlar bilirler.
çok içerlenmiştim.

Genişletmek için tıkla...

lmaz:çok kızdım ve çok ta şaşırdım babanın yaptığına ...
7 yaşında bir kız evladını donsuz markete göndermek te yürek ister...
nasıl bir duyarsızlık ve düşüncesizliktir bu böyleklava:kız çocuğu bu ya! daha bebeklikten sakınır saklanır, bu tür ayrıntılar...
anne - babanın tutumu ve yaklaşımı bir kişinin karakterini de geleceğini de,psikolojisini de etkiliyor elbette ki... 7 yaşında sen utanmayıda mahrumiyeti de ,ayıbı da biliyordun ve babanız sizi bu şekilde cezalandırdı....kötükedihüso
ezik olan siz değilsiniz...babanızın zihniyeti ve tarzı ....

__ROUGE__ .!.:

lmaz:çok kızdım ve çok ta şaşırdım babanın yaptığına ...
7 yaşında bir kız evladını donsuz markete göndermek te yürek ister...
nasıl bir duyarsızlık ve düşüncesizliktir bu böyleklava:kız çocuğu bu ya! daha bebeklikten sakınır saklanır, bu tür ayrıntılar...
anne - babanın tutumu ve yaklaşımı bir kişinin karakterini de geleceğini de,psikolojisini de etkiliyor elbette ki... 7 yaşında sen utanmayıda mahrumiyeti de ,ayıbı da biliyordun ve babanız sizi bu şekilde cezalandırdı....kötükedihüso
ezik olan siz değilsiniz...babanızın zihniyeti ve tarzı ....

Genişletmek için tıkla...

............

canım benim. bence sen normalsin annen bababn anormal,özellikle annen.evladın olsun çamurdan olsun derler,milletin özürlü,sakat çocukları var binbir itina ile özenle büyütüyorlar,annenin sağlıklı çalışkan ve (eminim çokda güzelsindir) bir kızı var ve kıymetini bilmiyor. kız evlat gibisi varmı ya.... sen onları sorunlu gör kendine geçmişini hiç dert etme kocanla mutlu olmaya bak. ailendende uzak dur. sana bu kadar hakaretleri eden annen aslında Allah a isyan ediyor,çünkü seni yaratanın Allah olduğunu düşünemiyor. annen belkide kocasını sevmiyordur,sende babana benzediğin için hıncını senden alıyor olabilir. sağlıklı bir insanın yapacağı şey değil bu,içinde hiç annelik sevgisi,merhametide yok demekki.. kusura bakma bunları yazıyorum ama yaşadıklarına inan çok üzüldüm.kendini çok sev kardeşim.onları yok say ve öyle devam et hayatına. bir kere geliyoruz şu dünyaya kimsenin mahvetmesine saçlarını ağartmasına ruhen çökertmesine izin verme,sevgi dolu ol.....

üzülüp geçmişle yaşamaya değmez...
kendine odaklanma...

ne ya boyle annemi olur nasil olur ya bir anne kendi yavrusuna nasil kiyar.yaziklar olsun boyle anne babalara dicek kelme bulamiyorum. cok gecmis olsun canim gecmisi unut ve mutlu ol.opuyorumnanaktan

annen baban elden ayaktan düşüp de bakıma muhtaç olduklarında, yere göğe sığdıramadıkları oğulları bakar artık. ama yoook o zaman da siz kıymetli olursunuz, hizmetçilik yapacak enayi lazım ya.
büyük konuşmak istemem ama böyle annem babam olsa, onların bana muhtaç oldukları günde de ben onlara yardım etmezdim gibi geliyor. çok kızıyorum böyle ailelere. kız evlat sadece donuna yapmaya başlayınca altını değiştirmek için var. yazık çok yazık.

canım benim. hayretler içinde okudum yazını. çok üzüldüm gerçekten. ama çoğu arkadaşın da dediği gibi allah size yepyeni ve sevgi dolu bir aile vermiş. onları sıkı sıkı tutun bence. kendi anne babanıza yapmak isteyip de yapamadığınız güzellikleri şimdiki asıl ailenizle yaşayın. eşinizin ailesini sevindirin elinizden geldiğince. sevgilerrrr.

emdev .!.:

bende eziğim
çocukken yıllarca altıma işedim.geceleri su,kola,karpuz yasaktı bana.yada az verirlerdi işemeyim diye.
sidikli yakıcam bilmemneni derlerdi.
baktım yine bir sabah sidikli uyanmışım.o kadar da dua ederdim nolur bugün allahim bi sabah kuru kalkayım şu yataktan diye.
bi doktora bile götürmediler.halbuki hastayım,sanki bilerek işiyorum.
bi kalktım sırılsıklamım,allah babam geceden tehtit etmişti,oranı buranı yakıcam,işe de gör bak sana neler yapıcam diye.
babam gel bakayım buraya dedi,ben korkudan titriyorum ne yapıcak bana diye.
çıkar donunu kilodunu dedi.çıkardım utana utana.
şimdi git bakkala bana sigara al dedi.
böyle mi gitçem nolur yapma dedim.
7 yaşlarındaydım.üstümde minicik bir atlet,onu çekiştire çekiştire gittim bakkala.
o gün öyle bi öfkelenmiştim ki,birgün senden bunun intikamını alcam dedim içimden,
nerde intikam mintikam alamadım.Sadece Allaha havale ettim.çünkü eve ekmek getirdi onu yedim diye avuttum kendimi.
yıllarca bunun hatırına baba dedim.
neyse şimdi görüşmüyorum başka olaylar da oldu.
ben bunu güzin ablaya bile yazdım,gazeteden okuyanlar bilirler.
çok içerlenmiştim.

Genişletmek için tıkla...

yok artıkkk...bunu yapan bir baba olamaz....benim kardeşim de taaa 10-11 yaşına kadar her gece yapardı altına ama ne annem ne de babam kızmadı bile...annem kardeşimin bebekliğinden beri bel ağrısı çekmesine rağmen her gece kaç kere wc ye kaldırır,tuvaletini yaptırırdı buna rağmen yapardı yine de çocuk napsın...ki kardeşim aklı başına gelince kendi içerlemeye başladı,kendi üzülyodu....ama çözüldü problemi sonunda...bu ayıp bişey değil,asıl ayıp olan bir baba(!)nın kızını skağa donsuz çıkarmasıdr....

bende aynı şeyler yaşadım.
annem beni oklavayla döverdi bacaklarım mos mor olurdu bi kere kemerle dövmüştü çok acımasızdı ama erkek kardeşime karşı öyle diildi zaten dier arkadaş gibi erkek kardeşimin şımarıklığındanda çok çektim.bazen sebepsiz dayaklarda yerdim...yaptıklarının hiçbirini hakedecek hiçbişi yapmadım aksine melek gibi bi evlattım sadece yaptıkları çok zoruma gittiğinden senden nefret ediyorum derdim ama namaz kıldıktan sonra ağlayarak yalvarırdım rabbime anneye öf demek bile günah yaa nede olsa annem yaa.annemse o kıldığın namaz o yaptığın dua kabul olucakmı sanıyon derdi....inanırmısınız hiç bişi yokken yemek yemişim sofradan kalkıyom gözümün içine bakarak zehir zıkkım olsun derdi.başarılıydım hayallerim vardı malesef hiçbirini gerçekleştiremedim.başarılarıma hep engel oldu hiç destek olmadı başarılıydım resim yeteneğimde vardı ama resim öğretmenimin çabalarıda boşa çıktı. tam öss sınavına gireceğim sene annem ve babam ayrılıyorlardı babam başka şehirdeydi. sürekli babamın yaşadığı şehre gider babamı gelmesi için ikna etmeye çalışırdım.annem ve babamın sorunları hep beni etkiledi babam çok küçüklüğümden beri annemle olan sorunlarını bana anlatırdı.
babamda beni çok dövdü bi keresinde bi kandil programı vardı ALLAH A ibadet amaçlı gittiğim bi yerden geç geldim die dövüp bana evden çıkma yasağı koymuştu okula bile gidemedim devamsızlıktan sınıfta kalıcaktım.bi arkadaşım vardı herşeyi paylaştığım çok iyi bi arkadaşımdı ama babası içki içiyor die benim onunla arkadaşlık etmemi yasaklamıştı.belki hata ettim babamı dinlemedim bi gün yine bi sıkıntımı koo0nuşmak için o arkadaşımın yanına gittim. tesadüf annemde onlara misafirliğe geldi ve akşamda babama söledi benim onlarda olduğumu babam çılğına döndü ve çok afedersiniz arkadaşımın abisiyle yatmaya gittiğimi öne sürerek bana hem iftira attı hem öldüresiye dövdü ben asla affedemem ne annemi ne babamı bana yaşattıkları için. hiç kimseyle arkadaşlık edemezdim annem arkadaşlarıma çok kötü davranırdı zaten evede getiremezdim kardeşimde rahat bırakmazdı.
bir gram sevgi görmedim ve hep sevgiyi dışarıda aradım. sosyal bi ortamım olmadığı için eşimle chat ortamında tanıştım eşim o zaman okuyordu öğretmen oldu tayinini yaşadığımız yere istedi evlenmeye karar verdik ama ailem kürt die razı olmadı yine tirlü türlü sorun ve şiddet gördüm. ve sonuç eşime kaçtım
şu hayat benim için nasıl
hala berbat tamam ailemin yanındaykenki kadar sıkıntı yaşamasamda aradığım sevgiyi bulamadım ve sürekli geçmişi düşünmek beni ruh hastası yaptı

bende aynı şeyler yaşadım.
annem beni oklavayla döverdi bacaklarım mos mor olurdu bi kere kemerle dövmüştü çok acımasızdı ama erkek kardeşime karşı öyle diildi zaten dier arkadaş gibi erkek kardeşimin şımarıklığındanda çok çektim.bazen sebepsiz dayaklarda yerdim...yaptıklarının hiçbirini hakedecek hiçbişi yapmadım aksine melek gibi bi evlattım sadece yaptıkları çok zoruma gittiğinden senden nefret ediyorum derdim ama namaz kıldıktan sonra ağlayarak yalvarırdım rabbime anneye öf demek bile günah yaa nede olsa annem yaa.annemse o kıldığın namaz o yaptığın dua kabul olucakmı sanıyon derdi....inanırmısınız hiç bişi yokken yemek yemişim sofradan kalkıyom gözümün içine bakarak zehir zıkkım olsun derdi.başarılıydım hayallerim vardı malesef hiçbirini gerçekleştiremedim.başarılarıma hep engel oldu hiç destek olmadı başarılıydım resim yeteneğimde vardı ama resim öğretmenimin çabalarıda boşa çıktı. tam öss sınavına gireceğim sene annem ve babam ayrılıyorlardı babam başka şehirdeydi. sürekli babamın yaşadığı şehre gider babamı gelmesi için ikna etmeye çalışırdım.annem ve babamın sorunları hep beni etkiledi babam çok küçüklüğümden beri annemle olan sorunlarını bana anlatırdı.
babamda beni çok dövdü bi keresinde bi kandil programı vardı ALLAH A ibadet amaçlı gittiğim bi yerden geç geldim die dövüp bana evden çıkma yasağı koymuştu okula bile gidemedim devamsızlıktan sınıfta kalıcaktım.bi arkadaşım vardı herşeyi paylaştığım çok iyi bi arkadaşımdı ama babası içki içiyor die benim onunla arkadaşlık etmemi yasaklamıştı.belki hata ettim babamı dinlemedim bi gün yine bi sıkıntımı koo0nuşmak için o arkadaşımın yanına gittim. tesadüf annemde onlara misafirliğe geldi ve akşamda babama söledi benim onlarda olduğumu babam çılğına döndü ve çok afedersiniz arkadaşımın abisiyle yatmaya gittiğimi öne sürerek bana hem iftira attı hem öldüresiye dövdü ben asla affedemem ne annemi ne babamı bana yaşattıkları için. hiç kimseyle arkadaşlık edemezdim annem arkadaşlarıma çok kötü davranırdı zaten evede getiremezdim kardeşimde rahat bırakmazdı.
bir gram sevgi görmedim ve hep sevgiyi dışarıda aradım. sosyal bi ortamım olmadığı için eşimle chat ortamında tanıştım eşim o zaman okuyordu öğretmen oldu tayinini yaşadığımız yere istedi evlenmeye karar verdik ama ailem kürt die razı olmadı yine tirlü türlü sorun ve şiddet gördüm. ve sonuç eşime kaçtım
şu hayat benim için nasıl
hala berbat tamam ailemin yanındaykenki kadar sıkıntı yaşamasamda aradığım sevgiyi bulamadım ve sürekli geçmişi düşünmek beni ruh hastası yaptı

ha bu arada erkek kardeşim şu an 16 yaşında ve annemede babamada çok çektirio anneme çok rahat el kaldırabilio.çok iğrenç hakaretler ediyo çok saygısız annem se artık başedemio neler yapmadı ama nafile....benim yerimde bi başkası olsa bu durum için oh olsun derdi ama ben yinedeklardeşimle konuştuğumda sürekli ona yapmaması gerektiğini söylüyorum anneme destek çıkıyorum.. kötülük ruhumda yok benimde imtihanım böyleymiş diorum

okuduklarım karşısında şok geçiriyorum... allah sizlere sabır versin. aslında burda yaşananların çoğu dayaktan ziyade ebeveynlerin çocukları üzerinde denedikleri psikopat davranışları.... saece fiziksel değil, büyük boyutlarda ruhsal...

7 yaşında bir çocuğu babası donsuz markete yollarken annesi neredeydi diye sormadan edemiyor insan.

benim annem de çok sinirliydi ben küçükken. dayak yerdim cimcirirdi. hatta bir ara o çocuk aklımak üvey annem herhalde diye düşünürdüm. ama herşeyden çok severim annemi. çünkü o dönem cidden rahatsızdı sinirsel anlamda. annesinin ona küçükkenki davranışları da vardı yaptıklarının altında. tabii bunu belli bir yaşa gelince anladım. babamdansa bir fiske yemedim. bir kere bile hatırlamam.

çocuklarda yedikleri dayaktan ziyade duygusal yaralar yer bırakıyor....

dayak cok utanc verici birsey. utanc utanc utanc. baska hic bir hissiyati yok.
ve tabiki öfke.
babam da annemde dövdü. ikisiyle de gerektigi kadar muhabbetim var. anaokulu ögretmeniyim cocuklarin yaninda cok mutluyum....cocugum olursa asla siddet uygulamayacagim