Sevgili arkadaslarim,
Yazdiklarinizi tek tek buyuk bir dikkat ve mutlulukla okudum. Yine cok agladim ama uzuntuden degil...Hic tanimadiginiz biriyim ben. Bana vaktinizi ayirip destek olmussunuz, benim icin uzulmussunuz, tavsiyeler vermissiniz. Ne kadar onemli ve degerli bunlar benim icin inanamazsiniz. Herkese cok cok tesekkur etmek istiyorum.
Dun gece esimle konustuk. Yavas yavas herseyi tamir etmeye karar verdik. Ben biraz toparlanir toparlanmaz bir ortodonti uzmani bulucaz. Su gulerken bile sakladigim dislerim hallolsun :) Bana gelirken cok guzel bir gunluk almis, tekrar yazmami istiyor. ( Zaman zaman yazdiklarim okul dergilerinde yayinlanirdi, kompozisyon ve hikaye odulleri almistim ama cesaret edip bir daha kendim icin yazamamistim. )
Psikolog yardimi aldim daha once ama temel olarak kafami kendim temizlemek zorundaydim. Ailemin yaninda yapamadim. Tekrar deneyecegim.
Yillar suren bu hastalikli tavirlardan, kendi basima (hem de kucucuk bir cocukken) mumkun olan en az zararla kurtulmaya calistim. Gucum tukendi bitti sonunda. Ama herseyden once benimle hayatini paylasmak isteyen esime karsi sorumluluklarim var, beni bagrina basan kendi oz cocugu gibi kucaklayan ailesine karsi sorumluluklarim var. Onlardan ve sizlerden aldigim gucle yeni bir baslangic yapmak hedefim. Hayatimin ilk gununde, annesini, cirkin ve burusuk bedeniyle utandiran cocuk olarak dogdum belki ama cocugunun gurur duydugu ve cok sevdigi bir anne olarak bu hayata veda etmek istiyorum.
Cocugum yok, nasil anne olunur bilmiyorum ama nasil anne olunmaz cok iyi ogrendim. Insallah saglikli bir bebegim olur ve ben ozlemini cektigim tum sevgiyi ve ilgiyi esirgemeden verebilirim ona.
Hayat ne kadar zor olursa olsun, sizi ne kadar zorlarsa zorlasin, bunun suclusu cocugunuz olamaz. Sadece bir anlik sinirinizi alacak diye vurup, cocugunuzun kendine guvenini, ruhunu acitmayin ne olur!!!. Oyle bir yara ki bu merhemi yok arkadaslar. Iyilestigini sansanizda izi hep kaliyor. Tek cozum onunla yasamayi ogrenmek. O da kalbinize bir bicak sapliyken yasamaya devam etmek gibi iste....
Bugun yeni bir gun... Derdi olan yada derman olmaya calisan herkese cok mutlu bir gun diliyorum. Yeni haberlerimi paylasmaya devam edecegim arkadaslarim. Hayat bazen ahtopot gibi oluyor , bir kolundan kurtuldum sanirken diger koluyla yakalayip savuruyor. Ama ne olursa olsun hayat bize sunulmus bir armagan.... Suprizlere hazir olmak lazim. :) Herkese sonsuz tesekkurler... Sevgiler...