- 24 Haziran 2015
- 186
- 131
Merhabalar arkadaşlar,az önce bir arkadaş konusunda çocukken taciz ile ilgili bir şey yazınca benimde aklıma kötü bir anı diyeceğim ama anı kelimesini yakıştıramıyorum. en iyisi Kötü bir olay diyeyim aklıma yeniden geldi.
Ben 7 8 yaşlarındayken bir akşam teyzeme gitmek istedim ve evden çıktım (teyzemin evi 2 sokak ötede ve o zamanlar mahallemiz güvenilirdi en azından ben öyle bilirdim.) Tam teyzemin evine yaklaşmıtım ki bir grup genç erkek geldi ben de adımları hızlaştırıp yanlarından geçmek istemiştim ki ikisi yaklaştı biri kolumdan tuttu diğeri taciz etmeye başladı. Tabi ben korkudan panik olmaktan ağlamaya başladım ama nafile bırakmıyorlar. Sonra o korku ile hatırlamıyorum onların gruptan mıydı başka bir yerden mi geldi ama daha büyük birisi geldi onları kovaladı ben de koşarak teyzeme gittim .hüngür hüngür ağlıyorum falan ama derdimi anlatamıoyrum bir türlü. Herkes soruyor ne oldu falan diye anlatamıyorum anlatmak istiyorum ama olmuyor. Yanlış hatırlamıyorsam bana küfür attılar o yüzden ağlıyorum demiştim (aklıma ağlayacak başka en kötü bir şey gelmemişti o konu haricinde
Çok küçük olduğum için net olarak hatırladığım şeyler sadece olayın olduğu anlardı. Sonraki zamanlarda kızlık zarı diye bir şey duymuştum .çocukken hatırladığım şey o akşam tuvallette kendimde kan gördüğüm ama bunu o taciz olayı kadar net hatırlayamıyorum. Aklımın bana yaptığı bir oyun mu yoksa gerçek mi bilemiyorum.
Benim annem baskın karakteri olan iyi ama sert bir kadındır. Bende okumayı çok istiyordum etrafımda pek okuyan kız örnekleride yoktu okul hayatıma annem engel olur korkusuyla ne o gün ne de başka bir zaman bu olayı birine anlatabildim. ben bunu en yakın arkadaşıma bile anlatamadım bu güne kadar ne zaman anlatmak istesem kelimeler boğazımda kalıveriyor.Buraya bile yazarken kaç kez silip yazdım.
Yıllar geçtikçe acaba o günkü gördüğüm gerçek mi diye düşündüm doktora gitmek istedim ama yapamadım ya gerçek ise benim suçum olmayan durumdan dolayı böyle bir şey olduysa diye gitmeye korktum. Hem eğer gerçek olduğuna emin olursam o kötü olay kanıtı gibi bir şey olacak diye korkuyorum ki ben yaşım kaç olursa olsun o günkü olayı unutmak istiyorum. Kanıt falan istemiyorum. Ama bir gün evlenirsem kanıtı olacak belki suçlanacağım yapmadığım bir şeyden dolayı . Gerçi hani karşı tarafın bana inanıp inanması bunu takmasını da sıkıntı etmiyorum sadece ben çocukken ergenlikte vs. hep dua ederdim Allah'ım ne olur o günkü olan sadece bir kabus olsun ya da cocukken gerçekle hayalli karıştırdığım bir olay olsun diye. Şimdi böyle bir şey olduğunda evet diyeceğim ben küçük bir ÇOCUKKEN bir kaç sapığın bir anlık keyfinin mağduruyum diye.
bu olayın hayatımda etkisi çok oldu. Çocukken cesareti kırık korkak bir çocuk oldum. Genç kız oldum ama fiziğimle ilgilenmek istemedim cinsellik konulardan uzak durdum. Erkeklerde uzak durdum. Platonik birini sevdim çok hoşuma gitti 7 8 yıl onu uzaktan sevmek çok güzeldi. Çünkü bana bir zararı yoktu. Üniversite bitti, bittikten sonra ciddi bir ilişkim oldu çok şükür onla her şey güzel gitti anlayışlı kibar birisi. Onunla bu korkularımı yenmeye başladım. Ama tam yenmiş miyim bilmiyorum. 25 yaşındayım hala cinsellikle ilgili bilmediğim o kadar şey var ki çünkü bu zamana kadar cinsellikten erkek kız fiziksel görünümleriyle ilgili konulardan uzak durduğumu farkettim. Bu foruma takılmaya başladığımdan beri bilmediğim ne kadar şey varmış şaşırdım. Ne zaman çocuklara taciz vs. haberleri görsem midemin bulandığını hissediyorum ve gözlerim doluyor. Erkeklerden eskisi gibi nefret ediyorum. Bu yıl sapığın biri biz durakta beklerken o sokak başında terbiyesiz bir şey yaparken gördük ben görmemle kusmam bir oldu. Anladım ki ben hala bazı şeyleri aşamamışım.
Arkadaşlar cümlelerim karışık oldu hepinizden özür diliyorum bunun için. Sadece yıllardır içimdeki derdimi hiç tanımadığım insanlara anlatmanın iyi geleceğini düşünerek anlattım. Okuyan ve yorumlayan arkadaşlara şimdiden teşekkür ediyorum.
Ben 7 8 yaşlarındayken bir akşam teyzeme gitmek istedim ve evden çıktım (teyzemin evi 2 sokak ötede ve o zamanlar mahallemiz güvenilirdi en azından ben öyle bilirdim.) Tam teyzemin evine yaklaşmıtım ki bir grup genç erkek geldi ben de adımları hızlaştırıp yanlarından geçmek istemiştim ki ikisi yaklaştı biri kolumdan tuttu diğeri taciz etmeye başladı. Tabi ben korkudan panik olmaktan ağlamaya başladım ama nafile bırakmıyorlar. Sonra o korku ile hatırlamıyorum onların gruptan mıydı başka bir yerden mi geldi ama daha büyük birisi geldi onları kovaladı ben de koşarak teyzeme gittim .hüngür hüngür ağlıyorum falan ama derdimi anlatamıoyrum bir türlü. Herkes soruyor ne oldu falan diye anlatamıyorum anlatmak istiyorum ama olmuyor. Yanlış hatırlamıyorsam bana küfür attılar o yüzden ağlıyorum demiştim (aklıma ağlayacak başka en kötü bir şey gelmemişti o konu haricinde
Çok küçük olduğum için net olarak hatırladığım şeyler sadece olayın olduğu anlardı. Sonraki zamanlarda kızlık zarı diye bir şey duymuştum .çocukken hatırladığım şey o akşam tuvallette kendimde kan gördüğüm ama bunu o taciz olayı kadar net hatırlayamıyorum. Aklımın bana yaptığı bir oyun mu yoksa gerçek mi bilemiyorum.
Benim annem baskın karakteri olan iyi ama sert bir kadındır. Bende okumayı çok istiyordum etrafımda pek okuyan kız örnekleride yoktu okul hayatıma annem engel olur korkusuyla ne o gün ne de başka bir zaman bu olayı birine anlatabildim. ben bunu en yakın arkadaşıma bile anlatamadım bu güne kadar ne zaman anlatmak istesem kelimeler boğazımda kalıveriyor.Buraya bile yazarken kaç kez silip yazdım.
Yıllar geçtikçe acaba o günkü gördüğüm gerçek mi diye düşündüm doktora gitmek istedim ama yapamadım ya gerçek ise benim suçum olmayan durumdan dolayı böyle bir şey olduysa diye gitmeye korktum. Hem eğer gerçek olduğuna emin olursam o kötü olay kanıtı gibi bir şey olacak diye korkuyorum ki ben yaşım kaç olursa olsun o günkü olayı unutmak istiyorum. Kanıt falan istemiyorum. Ama bir gün evlenirsem kanıtı olacak belki suçlanacağım yapmadığım bir şeyden dolayı . Gerçi hani karşı tarafın bana inanıp inanması bunu takmasını da sıkıntı etmiyorum sadece ben çocukken ergenlikte vs. hep dua ederdim Allah'ım ne olur o günkü olan sadece bir kabus olsun ya da cocukken gerçekle hayalli karıştırdığım bir olay olsun diye. Şimdi böyle bir şey olduğunda evet diyeceğim ben küçük bir ÇOCUKKEN bir kaç sapığın bir anlık keyfinin mağduruyum diye.
bu olayın hayatımda etkisi çok oldu. Çocukken cesareti kırık korkak bir çocuk oldum. Genç kız oldum ama fiziğimle ilgilenmek istemedim cinsellik konulardan uzak durdum. Erkeklerde uzak durdum. Platonik birini sevdim çok hoşuma gitti 7 8 yıl onu uzaktan sevmek çok güzeldi. Çünkü bana bir zararı yoktu. Üniversite bitti, bittikten sonra ciddi bir ilişkim oldu çok şükür onla her şey güzel gitti anlayışlı kibar birisi. Onunla bu korkularımı yenmeye başladım. Ama tam yenmiş miyim bilmiyorum. 25 yaşındayım hala cinsellikle ilgili bilmediğim o kadar şey var ki çünkü bu zamana kadar cinsellikten erkek kız fiziksel görünümleriyle ilgili konulardan uzak durduğumu farkettim. Bu foruma takılmaya başladığımdan beri bilmediğim ne kadar şey varmış şaşırdım. Ne zaman çocuklara taciz vs. haberleri görsem midemin bulandığını hissediyorum ve gözlerim doluyor. Erkeklerden eskisi gibi nefret ediyorum. Bu yıl sapığın biri biz durakta beklerken o sokak başında terbiyesiz bir şey yaparken gördük ben görmemle kusmam bir oldu. Anladım ki ben hala bazı şeyleri aşamamışım.
Arkadaşlar cümlelerim karışık oldu hepinizden özür diliyorum bunun için. Sadece yıllardır içimdeki derdimi hiç tanımadığım insanlara anlatmanın iyi geleceğini düşünerek anlattım. Okuyan ve yorumlayan arkadaşlara şimdiden teşekkür ediyorum.
Son düzenleme: