Midem bulandı... ah bu cahillik7-8 veya 9 yaşındayken benim başımada geldi...annem yıllarca bana "sapıklara meze oldun,sen küçükten elletmeye alıştın" dedi başıma kaktı...Hangisi daha acıydı bilemedim.
Benim kızım bi suç işleyince bazen yapmadım diyo yalan söylediğini anlayınca kızım kötü bişeyde yapmış olsan söz kızmıycam ama yalan söylersen kızarım diyorum.hemen doğruyu söylüyo ve hemen sarılıp teşekkür ediyorum doğruyu söylediği için.bidaha yapma olurmu diyorum.benim annem öyle yapardı bana.Merhaba Sumak,
Bu site herkese açık bir platform olduğu ve ne yazık ki sapık ve aşağılık şahıslar da okuduğu için detayıyla yazarak, onlara gülmece malzemesi vermek istemem. Ama şu kadarını söyleyeyim. Bir çocuk iyi dokunuşla kötü dokunuşu ayırt edebiliyor. O kişinin kendisine sevmek amaçlı değil de kötü amaçlı dokunduğunu hissediyor. Çocukken tacize uğramış olanlar ne demek istediğimi anlayacaklardır. Yeter ki, siz çocuğunuza şeffaf olun. O da size karşı şeffaf olacaktır. Anne kız arasında yalan olmadıktan sonra Allah'ın izniyle kızlarınızı mümkün olduğunca koruyabileceğinize inanıyorum.
Çok doğru bir çağrı olmuş, şu sitedeki kadınların en az %90'ının hayatının herhangi bir döneminde tacize uğradığından eminim. Çocuklarınızı dinleyin, onlarla onların anlayacağı dilde konuşun. Link vermek doğru mu bilmiyorum ama şu linke bakmakta fayda var;
http://www.underwearrule.org/default_tr.asp
Bu konuyu görünce yazmak istedim ben de tacize uğradim hem de amcam tarafından.Forumda bunu anlatmıştım konularımda var insanlar inanmamıst katılıyorum inanılması güç ama çok Zor olaylar şikayet et demek kolay da o yaşlarda çok çok zor
Doğru söylüyorsunMerhaba arkadaşlar,
Kısaca kendimi tanıtayım. Ben Tuğçe. 29 yaşındayım ve öğretmenim. 18 yaşımdayken gözüm kör oldu evlendim. 21 yaşımdayken, gözüm açıldı boşandım. (Boşanma sebeplerim: Beni eski sevgilisiyle aldatması, öfke kontrol sorunları olması, kumarbaz olması, kirayı ödeyemiyor olması, ve akabinde sinirini benden çıkarması, onun ilk okul mezunu olup, benim üniversite okuyor olmam benim suçummuş gibi bununla ilgili aşağılık komplekslerine kapılıp, beni ezmeye çalışmaları... Bütün bunların neticesinde kendisine olan sevgimin bitmesi) Çocuk sahibi olmayı hiç düşünmedim. Çocukluğum, genç kızlığım, evliliğim çok ciddi maddi sıkıntılar içinde geçti. 22 yaşımdan beri de kendi ayaklarım üstünde duruyorum Allah'a şükür. İnşallah isteyen her kadına nasip olur.
Bu siteye arada yemek tarifi falan almak için giriyordum. Derken, az önce sayfalar arasında kaybolup gittim. Derken, 16 yaşında bir çocuğun -çocuk kısmını özellikle vurgulamak istedim, çünkü bazı yorumlarda bir yetişkinmiş gibi yargılandığını gördüm.- HALA'sından, komşudan, ve kuzeninden tacize maruz kaldığını okudum. Ona yorum yapıp, yalnız olmadığını ve asla korkmaması gerektiğini söylemek için bu hesabı açtım. Ama baktım ki, o gönderi yoruma kapatılmış. Ya da yeni üye olduğum için yorum yapma yetkim yok. Bilmiyorum.
O küçük kardeşimiz ve onun yaşadıklarını yaşayan diğerlerinin asla yalnız olmadıklarını anlatacağım şimdi. ''Şikayet et'' demenin ne kadar kolay olduğunu ama 16 yaşında bunca yükün altındaki bir çocuk için her şeyin ne kadar zor olduğunu da...
Çoğu kadın gibi değil, çoğu insan gibi ben de çocukken tacize uğradım. Bakın insan diyorum, çünkü erkek çocukları da en az bizim kadar cinsel tacize maruz kalıyorlar.
Beni taciz edenlerden ilk ve en korkunç olanı TEYZEMİN KIZIydı. Büyük harflerle yazdım ki, yanlışlık olduğunu falan zannetmeyin. 4-5 yaşlarımdayken, ailem bize bakmakta zorluk çektiği için, çoğu zaman akrabalarımızın yanına gönderilirdik. Benim payıma da çoğu zaman teyzemler düşerdi. Neden olduğunu şu an düşünce anlamak zor değil. Çünkü teyzemin kızı öyle istiyordu. Köyde ve muhafazakar bir ailede yaşayan bu şahıs, cinsel arzularını benim bedenimi kullanarak tatmin ederdi. Bense sessizce itaat ederdim. Beni tehdit falan etmedi. Sadece evlerinde ekmek yediğim ve kendisi benden 15 yaş büyük olduğu için ona kayıtsız çartsız itaat etmem gerektiğini zannederdim. Sonra ağlardım. ''Neden ağlıyorsun?'', diye sorardı sapık bana. ''Annemi özlediğim için'' derdim.
Bu olay kaç ay, kaç yıl devam etti, hatırlamıyorum. 23 yaşıma gelene kadar kimseye anlatmadım. Neden mi anlatmadım? Çünkü çalışmaya başlayana kadar, dünyanın en özgüvensiz insanıydım. Başıma gelen her kötü şeyin suçlusunun ben olduğunu zannediyordum. Düşünün ki, yolda yürürken biri bana omuz atsa dönüp özür dilerdim. Belki ben o tarafa doğru geçmişimdir, onun yolunu kapatmışımdır, kesin suç bendedir diye düşünürdüm.
Bir diğer korkunç olayı anlatayım: 12 yaşımdaydım. Halamlarda kalıyordum bir kaç günlüğüne. Evin boş olmasını fırsat bilen, benden bir kaç yaş büyük halamın oğlu, bana cinsel içerikli bir şeyler söyledi, ve beni sıkıştırmaya kalktı. Kaçarak, bir komşuya sığındım. Onun sayesinde kurtuldum. Bu kez aklımın az buçuk erdiği bir yaşta olduğum için anneme anlattım. Annem çamaşır seriyordu. Çamaşır sermeyi bırakmadan beni dinledi. Gelip, bana sarılmadı. Gözlerime bakmadı. Bana şunu söyledi : ''Nedir benim sizden çektiğim?''
Ondan sonra da annem, bu sapıklarla irtibatı kesmedi. Hala da görüşüyor. Ben teyzemin kızını da halamın oğlunu da en son kaç yıl önce gördüğümü hatırlamıyorum. Aileme müdahale etmedim hiç. Ama kendimi tüm akrabalardan çektim. Bayramlarda anneannem dışında kimseye çocukluğumdan beri gitmedim. 23 yaşımdayken teyzemin kızı olayını ablama anlattım. Bana inandı. Çünkü o sapık kadının başka vukuatını biliyordu. Ama o da onunla görüşmeyi kesmedi. Anneme hiç anlatmadım. Babama da. Ağabeylerime de. Çünkü, anlatsam ne olacak? Hiç bir şey. İnanmayacaklar. Çocukken rüya görmüşsündür diyecekler. Belki annem inansa bile bin türlü hastalığı olan anneme bir hastalık da ben ekleyeceğim .Hiç gerek yok.
Ablama anlattıktan sonra en yakın arkadaşıma anlattım yaşadıklarımı. Sonra psikologa gittim. Ona anlattım. Şimdi size anlatıyorum. Çünkü artık bunların sorumlusunun ben olmadığımı biliyorum. Hiç bir şey yapamazsanız bile anlatınca rahatlıyorsunuz. Anlattıktan sonra bir daha rüyalarıma girmedi o sapıklar mesela. Önceden hep rüyalarımda onları dövdüğümü görürdüm. Geçti. Bitti.
Şimdi yeğenlerime, öğrencilerime, kız erkek hepsine, anne baba ve kardeşleri dışında kimsenin görmemesi gereken vücut bölümlerini anlatıyorum. Korktukları, yaşadıkları her şeyi anne babalarına anlatmaları gerektiğini söylüyorum. Ama biliyorum ki, bu cahil ülkede hala bazı anneler, elalem laf etmesin, ailenin adına leke gelmesin diye kızlarına inanıp, onları desteklemek yerine susturmayı tercih ediyorlar.
Allah o vicdansız, o korkak anneleri ıslah etsin.
Çok uzun yazıp, sizi sıktıysam hakkınızı helal edin. Tacizcilerin sadece erkek olmadıklarını, kadın sapıkların da var olduğunu, çoğu insanın çocukken cinsel tacize maruz kaldığını bilmenizi istedim. Çocuklarınızı koruyabilmeniz için...
Ben bir solukta okudum ve sok oldum.
Yasadiklariniz gercekten agir seyler.
Benim annem bu konuda cok efhamlidir biz kucukken hic kimseye guvenmezdi sokakta oynuyorsak her an gozetlersi ve ben bunalirdim.
Simdi ayni seyi yegenlerime yani torunlarina yapiyor ve daha gecenlerde cok abarttigini soylemistim ama bu konulari okuyunca ona hak vermeye basladim.
Bir cocuga cinsel istek duyabilen ruh hastasidir.allah herkesi boyle sapiklardan korusun.
13 yaşımda tecavüze uğradım benden 7 yaş birinden ve 3 yıl kimseye anlatamadım çünkü yaşadığımız yer kucuktu ve aynı zamanlarda bi kıza tecavüz olayı olmuştu kız dislandi okulda müdürler istemedi arkadaşları istemedi bende o olayı öğrenince kızın durumunu görünce bende dislanirim diye kimseye anlatamadım şikayetçi olamadım bana bunu yapan suan evlendi çocuğu var ve dışarıda mutlu mutlu geziyor biz her zaman kadını sucluyoruz kuyruk sallamasa yok etek giymese
Bunun üstesinden gelmeniz güzel güçlü bir kadınsınız. Bu kadar değildi ama ben de ilkokul zamanında bi erkek tarafından tacize ugramistim okulun son günüydü öğrenciler yani hepimiz dağılırken ben de niye beklemedim bilmiyorum o kapıda oluşan yoğunlugun içindeyim ve bir an da sağ bacagimda bir el hissettim döndüm baktım ve o pislik suratı gördüm hiç bir şey yapamadım zaten sessiz sakin kendi halinde biriydim ilk defa yaşadım o an ki şok böyle bişey sanırım ben şuan 24 yaşındayım bu yaşıma kadar eşim dışında kimseye anlatmadim onada mecbur kaldım ben o okulda ilkokulu bitirip ortaokuldan mezun olana kadar hep karşılaştım o pislikle sınıfa kapanmaya başlamıştım tenefüslere pek cikmiyordum. Bu bende psikolojik etki yaptı hem bir yandan hırçınlastım bir yandan içime kapandım özgüvenim gitti bakkala dahi tek başıma gitmek istemiyordum çocuk psikiyatrisine kadar götürüldum içime kapanisligim sessizligim falan ailem tarafından ilgi çekti onun için götürdüler oraya gittiğimde hatırladığım tek şey resim yapmaktı en çok sevdiğim şeydi hala daha öyledir ama anlatmadim. Bu yaşlarda yaptığı etki ise özgüven kaybı çalışma korkusu insanlardan kaçma korkusu tek başına bir yere gidememe korkusu eğer tek başıma mecburen çıktığım zaman sürekli arkamdan biri geliyomus hissi olur otobuslere metrolara tek başıma binmem biriyle bindigim zamanda oturamadigimda daha düzgün yerlere geçmeye çalışırım bir tek dolmuşa biniyorum o da nerde olursam olayım hep son durağına gider ordan binerim oturabilmek için işte bu durumlarda eşimin dikkatini çekti yani bana kızmıştı bir şeyden haberi yoktu halbuki hiç bir şeye karismiyosun insan içine cikmiyosun kimseyle kolay kolay konuşamam cekiniyorum derdim senin insanlarla diyalogun yok ki diye söylenirdi o yüzden anlatmak zorunda kaldım korkarak ya benden uzaklasirsa düşüncesiyle anlattım biraz rahatlamis gibiydim o istemeden alıstıgım durumu eşime anlatıp bana destek çıkmasıyla biraz toparladim kendimi ama eğer bende calissam belki daha çabuk atlaticam ben aileme soyleyebilirdim ilgili bi ailem vardı destek cikcaklarinada emindim ama böyle bir şey yaşamak bilmiyorum yaşamayan anlayamaz sanki yani garip duygular allah başka kimseye yasatmasin bundan sonra tek duam buMerhaba arkadaşlar,
Kısaca kendimi tanıtayım. Ben Tuğçe. 29 yaşındayım ve öğretmenim. 18 yaşımdayken gözüm kör oldu evlendim. 21 yaşımdayken, gözüm açıldı boşandım. (Boşanma sebeplerim: Beni eski sevgilisiyle aldatması, öfke kontrol sorunları olması, kumarbaz olması, kirayı ödeyemiyor olması, ve akabinde sinirini benden çıkarması, onun ilk okul mezunu olup, benim üniversite okuyor olmam benim suçummuş gibi bununla ilgili aşağılık komplekslerine kapılıp, beni ezmeye çalışmaları... Bütün bunların neticesinde kendisine olan sevgimin bitmesi) Çocuk sahibi olmayı hiç düşünmedim. Çocukluğum, genç kızlığım, evliliğim çok ciddi maddi sıkıntılar içinde geçti. 22 yaşımdan beri de kendi ayaklarım üstünde duruyorum Allah'a şükür. İnşallah isteyen her kadına nasip olur.
Bu siteye arada yemek tarifi falan almak için giriyordum. Derken, az önce sayfalar arasında kaybolup gittim. Derken, 16 yaşında bir çocuğun -çocuk kısmını özellikle vurgulamak istedim, çünkü bazı yorumlarda bir yetişkinmiş gibi yargılandığını gördüm.- HALA'sından, komşudan, ve kuzeninden tacize maruz kaldığını okudum. Ona yorum yapıp, yalnız olmadığını ve asla korkmaması gerektiğini söylemek için bu hesabı açtım. Ama baktım ki, o gönderi yoruma kapatılmış. Ya da yeni üye olduğum için yorum yapma yetkim yok. Bilmiyorum.
O küçük kardeşimiz ve onun yaşadıklarını yaşayan diğerlerinin asla yalnız olmadıklarını anlatacağım şimdi. ''Şikayet et'' demenin ne kadar kolay olduğunu ama 16 yaşında bunca yükün altındaki bir çocuk için her şeyin ne kadar zor olduğunu da...
Çoğu kadın gibi değil, çoğu insan gibi ben de çocukken tacize uğradım. Bakın insan diyorum, çünkü erkek çocukları da en az bizim kadar cinsel tacize maruz kalıyorlar.
Beni taciz edenlerden ilk ve en korkunç olanı TEYZEMİN KIZIydı. Büyük harflerle yazdım ki, yanlışlık olduğunu falan zannetmeyin. 4-5 yaşlarımdayken, ailem bize bakmakta zorluk çektiği için, çoğu zaman akrabalarımızın yanına gönderilirdik. Benim payıma da çoğu zaman teyzemler düşerdi. Neden olduğunu şu an düşünce anlamak zor değil. Çünkü teyzemin kızı öyle istiyordu. Köyde ve muhafazakar bir ailede yaşayan bu şahıs, cinsel arzularını benim bedenimi kullanarak tatmin ederdi. Bense sessizce itaat ederdim. Beni tehdit falan etmedi. Sadece evlerinde ekmek yediğim ve kendisi benden 15 yaş büyük olduğu için ona kayıtsız çartsız itaat etmem gerektiğini zannederdim. Sonra ağlardım. ''Neden ağlıyorsun?'', diye sorardı sapık bana. ''Annemi özlediğim için'' derdim.
Bu olay kaç ay, kaç yıl devam etti, hatırlamıyorum. 23 yaşıma gelene kadar kimseye anlatmadım. Neden mi anlatmadım? Çünkü çalışmaya başlayana kadar, dünyanın en özgüvensiz insanıydım. Başıma gelen her kötü şeyin suçlusunun ben olduğunu zannediyordum. Düşünün ki, yolda yürürken biri bana omuz atsa dönüp özür dilerdim. Belki ben o tarafa doğru geçmişimdir, onun yolunu kapatmışımdır, kesin suç bendedir diye düşünürdüm.
Bir diğer korkunç olayı anlatayım: 12 yaşımdaydım. Halamlarda kalıyordum bir kaç günlüğüne. Evin boş olmasını fırsat bilen, benden bir kaç yaş büyük halamın oğlu, bana cinsel içerikli bir şeyler söyledi, ve beni sıkıştırmaya kalktı. Kaçarak, bir komşuya sığındım. Onun sayesinde kurtuldum. Bu kez aklımın az buçuk erdiği bir yaşta olduğum için anneme anlattım. Annem çamaşır seriyordu. Çamaşır sermeyi bırakmadan beni dinledi. Gelip, bana sarılmadı. Gözlerime bakmadı. Bana şunu söyledi : ''Nedir benim sizden çektiğim?''
Ondan sonra da annem, bu sapıklarla irtibatı kesmedi. Hala da görüşüyor. Ben teyzemin kızını da halamın oğlunu da en son kaç yıl önce gördüğümü hatırlamıyorum. Aileme müdahale etmedim hiç. Ama kendimi tüm akrabalardan çektim. Bayramlarda anneannem dışında kimseye çocukluğumdan beri gitmedim. 23 yaşımdayken teyzemin kızı olayını ablama anlattım. Bana inandı. Çünkü o sapık kadının başka vukuatını biliyordu. Ama o da onunla görüşmeyi kesmedi. Anneme hiç anlatmadım. Babama da. Ağabeylerime de. Çünkü, anlatsam ne olacak? Hiç bir şey. İnanmayacaklar. Çocukken rüya görmüşsündür diyecekler. Belki annem inansa bile bin türlü hastalığı olan anneme bir hastalık da ben ekleyeceğim .Hiç gerek yok.
Ablama anlattıktan sonra en yakın arkadaşıma anlattım yaşadıklarımı. Sonra psikologa gittim. Ona anlattım. Şimdi size anlatıyorum. Çünkü artık bunların sorumlusunun ben olmadığımı biliyorum. Hiç bir şey yapamazsanız bile anlatınca rahatlıyorsunuz. Anlattıktan sonra bir daha rüyalarıma girmedi o sapıklar mesela. Önceden hep rüyalarımda onları dövdüğümü görürdüm. Geçti. Bitti.
Şimdi yeğenlerime, öğrencilerime, kız erkek hepsine, anne baba ve kardeşleri dışında kimsenin görmemesi gereken vücut bölümlerini anlatıyorum. Korktukları, yaşadıkları her şeyi anne babalarına anlatmaları gerektiğini söylüyorum. Ama biliyorum ki, bu cahil ülkede hala bazı anneler, elalem laf etmesin, ailenin adına leke gelmesin diye kızlarına inanıp, onları desteklemek yerine susturmayı tercih ediyorlar.
Allah o vicdansız, o korkak anneleri ıslah etsin.
Çok uzun yazıp, sizi sıktıysam hakkınızı helal edin. Tacizcilerin sadece erkek olmadıklarını, kadın sapıkların da var olduğunu, çoğu insanın çocukken cinsel tacize maruz kaldığını bilmenizi istedim. Çocuklarınızı koruyabilmeniz için...
Bunun üstesinden gelmeniz güzel güçlü bir kadınsınız. Bu kadar değildi ama ben de ilkokul zamanında bi erkek tarafından tacize ugramistim okulun son günüydü öğrenciler yani hepimiz dağılırken ben de niye beklemedim bilmiyorum o kapıda oluşan yoğunlugun içindeyim ve bir an da sağ bacagimda bir el hissettim döndüm baktım ve o pislik suratı gördüm hiç bir şey yapamadım zaten sessiz sakin kendi halinde biriydim ilk defa yaşadım o an ki şok böyle bişey sanırım ben şuan 24 yaşındayım bu yaşıma kadar eşim dışında kimseye anlatmadim onada mecbur kaldım ben o okulda ilkokulu bitirip ortaokuldan mezun olana kadar hep karşılaştım o pislikle sınıfa kapanmaya başlamıştım tenefüslere pek cikmiyordum. Bu bende psikolojik etki yaptı hem bir yandan hırçınlastım bir yandan içime kapandım özgüvenim gitti bakkala dahi tek başıma gitmek istemiyordum çocuk psikiyatrisine kadar götürüldum içime kapanisligim sessizligim falan ailem tarafından ilgi çekti onun için götürdüler oraya gittiğimde hatırladığım tek şey resim yapmaktı en çok sevdiğim şeydi hala daha öyledir ama anlatmadim. Bu yaşlarda yaptığı etki ise özgüven kaybı çalışma korkusu insanlardan kaçma korkusu tek başına bir yere gidememe korkusu eğer tek başıma mecburen çıktığım zaman sürekli arkamdan biri geliyomus hissi olur otobuslere metrolara tek başıma binmem biriyle bindigim zamanda oturamadigimda daha düzgün yerlere geçmeye çalışırım bir tek dolmuşa biniyorum o da nerde olursam olayım hep son durağına gider ordan binerim oturabilmek için işte bu durumlarda eşimin dikkatini çekti yani bana kızmıştı bir şeyden haberi yoktu halbuki hiç bir şeye karismiyosun insan içine cikmiyosun kimseyle kolay kolay konuşamam cekiniyorum derdim senin insanlarla diyalogun yok ki diye söylenirdi o yüzden anlatmak zorunda kaldım korkarak ya benden uzaklasirsa düşüncesiyle anlattım biraz rahatlamis gibiydim o istemeden alıstıgım durumu eşime anlatıp bana destek çıkmasıyla biraz toparladim kendimi ama eğer bende calissam belki daha çabuk atlaticam ben aileme soyleyebilirdim ilgili bi ailem vardı destek cikcaklarinada emindim ama böyle bir şey yaşamak bilmiyorum yaşamayan anlayamaz sanki yani garip duygular allah başka kimseye yasatmasin bundan sonra tek duam bu
Yuh ya, ne biçim anneymiş7-8 veya 9 yaşındayken benim başımada geldi...annem yıllarca bana "sapıklara meze oldun,sen küçükten elletmeye alıştın" dedi başıma kaktı...Hangisi daha acıydı bilemedim.
Çok kötü zamanlar geçirdim birine deli gibi aşık oldum 5 yıl konuştuk bu durum yüzünden tüm hayallerim yıkıldı çünkü olay duyuldu. Bu gunume çok şükür evlendim 2 evladım varYaşadıkların akıl alır gibi değil. Sana bunu yapanı şu anda da görüyor olman, onun rahatça dolaşması.. Korkunç. Ve ne yazık ki, en az bunlar kadar korkunç olan, sindirilmek.. Zamanı geri alıp, yaşadıklarımızı silemeyiz. Yaşını başını almış cahil ve acımasız insanları da eğitemeyiz. Ama elimizin ulaşabildiği çocukların hayatlarına dokunmak, onlara başka türlü hayatların mümkün olduğunu gösterebilmek bizim elimizde. Benim hala umudum var.
Konusa bahsi geçen kıza inanmadım ,inanmayacağımda.ama konusunda anlatılanlar tabikide gerçek hayatta oluyor.sizin yazınızda yaşanmışlık olduğunu bir defa okuyan anlar.16yaş tutarsızlığı başka birşey , çelişkili yazmak başka bişey.verdiği cevaplardan samimiyet görmedi birçok insan ki ensonunda zaten bu sebeplerden kapandı konu.herneyse aslında sizinde neden direk o bayanı ısrarla savunarak konuya başladığınızı anlamadım çünkü konuya inandı herkes sadece konu sahibi inandırıcı gelmedi pek zira böyle konularda eminim hassas olmayan insan yoktur,varsada insanlığından şüphe etmek gerekir.ben böyle kötü olaylara maruz kalmış insanlar için tek bir dua ederim , tacizcilerinin tecavüzcülerinin geberdiğini görmek nasip olsun onlara...Merhaba arkadaşlar,
Kısaca kendimi tanıtayım. Ben Tuğçe. 29 yaşındayım ve öğretmenim. 18 yaşımdayken gözüm kör oldu evlendim. 21 yaşımdayken, gözüm açıldı boşandım. (Boşanma sebeplerim: Beni eski sevgilisiyle aldatması, öfke kontrol sorunları olması, kumarbaz olması, kirayı ödeyemiyor olması, ve akabinde sinirini benden çıkarması, onun ilk okul mezunu olup, benim üniversite okuyor olmam benim suçummuş gibi bununla ilgili aşağılık komplekslerine kapılıp, beni ezmeye çalışmaları... Bütün bunların neticesinde kendisine olan sevgimin bitmesi) Çocuk sahibi olmayı hiç düşünmedim. Çocukluğum, genç kızlığım, evliliğim çok ciddi maddi sıkıntılar içinde geçti. 22 yaşımdan beri de kendi ayaklarım üstünde duruyorum Allah'a şükür. İnşallah isteyen her kadına nasip olur.
Bu siteye arada yemek tarifi falan almak için giriyordum. Derken, az önce sayfalar arasında kaybolup gittim. Derken, 16 yaşında bir çocuğun -çocuk kısmını özellikle vurgulamak istedim, çünkü bazı yorumlarda bir yetişkinmiş gibi yargılandığını gördüm.- HALA'sından, komşudan, ve kuzeninden tacize maruz kaldığını okudum. Ona yorum yapıp, yalnız olmadığını ve asla korkmaması gerektiğini söylemek için bu hesabı açtım. Ama baktım ki, o gönderi yoruma kapatılmış. Ya da yeni üye olduğum için yorum yapma yetkim yok. Bilmiyorum.
O küçük kardeşimiz ve onun yaşadıklarını yaşayan diğerlerinin asla yalnız olmadıklarını anlatacağım şimdi. ''Şikayet et'' demenin ne kadar kolay olduğunu ama 16 yaşında bunca yükün altındaki bir çocuk için her şeyin ne kadar zor olduğunu da...
Çoğu kadın gibi değil, çoğu insan gibi ben de çocukken tacize uğradım. Bakın insan diyorum, çünkü erkek çocukları da en az bizim kadar cinsel tacize maruz kalıyorlar.
Beni taciz edenlerden ilk ve en korkunç olanı TEYZEMİN KIZIydı. Büyük harflerle yazdım ki, yanlışlık olduğunu falan zannetmeyin. 4-5 yaşlarımdayken, ailem bize bakmakta zorluk çektiği için, çoğu zaman akrabalarımızın yanına gönderilirdik. Benim payıma da çoğu zaman teyzemler düşerdi. Neden olduğunu şu an düşünce anlamak zor değil. Çünkü teyzemin kızı öyle istiyordu. Köyde ve muhafazakar bir ailede yaşayan bu şahıs, cinsel arzularını benim bedenimi kullanarak tatmin ederdi. Bense sessizce itaat ederdim. Beni tehdit falan etmedi. Sadece evlerinde ekmek yediğim ve kendisi benden 15 yaş büyük olduğu için ona kayıtsız çartsız itaat etmem gerektiğini zannederdim. Sonra ağlardım. ''Neden ağlıyorsun?'', diye sorardı sapık bana. ''Annemi özlediğim için'' derdim.
Bu olay kaç ay, kaç yıl devam etti, hatırlamıyorum. 23 yaşıma gelene kadar kimseye anlatmadım. Neden mi anlatmadım? Çünkü çalışmaya başlayana kadar, dünyanın en özgüvensiz insanıydım. Başıma gelen her kötü şeyin suçlusunun ben olduğunu zannediyordum. Düşünün ki, yolda yürürken biri bana omuz atsa dönüp özür dilerdim. Belki ben o tarafa doğru geçmişimdir, onun yolunu kapatmışımdır, kesin suç bendedir diye düşünürdüm.
Bir diğer korkunç olayı anlatayım: 12 yaşımdaydım. Halamlarda kalıyordum bir kaç günlüğüne. Evin boş olmasını fırsat bilen, benden bir kaç yaş büyük halamın oğlu, bana cinsel içerikli bir şeyler söyledi, ve beni sıkıştırmaya kalktı. Kaçarak, bir komşuya sığındım. Onun sayesinde kurtuldum. Bu kez aklımın az buçuk erdiği bir yaşta olduğum için anneme anlattım. Annem çamaşır seriyordu. Çamaşır sermeyi bırakmadan beni dinledi. Gelip, bana sarılmadı. Gözlerime bakmadı. Bana şunu söyledi : ''Nedir benim sizden çektiğim?''
Ondan sonra da annem, bu sapıklarla irtibatı kesmedi. Hala da görüşüyor. Ben teyzemin kızını da halamın oğlunu da en son kaç yıl önce gördüğümü hatırlamıyorum. Aileme müdahale etmedim hiç. Ama kendimi tüm akrabalardan çektim. Bayramlarda anneannem dışında kimseye çocukluğumdan beri gitmedim. 23 yaşımdayken teyzemin kızı olayını ablama anlattım. Bana inandı. Çünkü o sapık kadının başka vukuatını biliyordu. Ama o da onunla görüşmeyi kesmedi. Anneme hiç anlatmadım. Babama da. Ağabeylerime de. Çünkü, anlatsam ne olacak? Hiç bir şey. İnanmayacaklar. Çocukken rüya görmüşsündür diyecekler. Belki annem inansa bile bin türlü hastalığı olan anneme bir hastalık da ben ekleyeceğim .Hiç gerek yok.
Ablama anlattıktan sonra en yakın arkadaşıma anlattım yaşadıklarımı. Sonra psikologa gittim. Ona anlattım. Şimdi size anlatıyorum. Çünkü artık bunların sorumlusunun ben olmadığımı biliyorum. Hiç bir şey yapamazsanız bile anlatınca rahatlıyorsunuz. Anlattıktan sonra bir daha rüyalarıma girmedi o sapıklar mesela. Önceden hep rüyalarımda onları dövdüğümü görürdüm. Geçti. Bitti.
Şimdi yeğenlerime, öğrencilerime, kız erkek hepsine, anne baba ve kardeşleri dışında kimsenin görmemesi gereken vücut bölümlerini anlatıyorum. Korktukları, yaşadıkları her şeyi anne babalarına anlatmaları gerektiğini söylüyorum. Ama biliyorum ki, bu cahil ülkede hala bazı anneler, elalem laf etmesin, ailenin adına leke gelmesin diye kızlarına inanıp, onları desteklemek yerine susturmayı tercih ediyorlar.
Allah o vicdansız, o korkak anneleri ıslah etsin.
Çok uzun yazıp, sizi sıktıysam hakkınızı helal edin. Tacizcilerin sadece erkek olmadıklarını, kadın sapıkların da var olduğunu, çoğu insanın çocukken cinsel tacize maruz kaldığını bilmenizi istedim. Çocuklarınızı koruyabilmeniz için...