Bu konularda çocuk psikologları en doğru yönlendirmeyi yapacaktır. Ben anne değilim. Elbette siz annelerle empati kuramam. Sadece bir öğretmenim. Ve öğrencilerimin canının yanmaması için ne gerekirse yaparım. Size ancak kendi çocukluğumda yaşadıklarımdan yola çıkarak tavsiyede bulunabilirim. Lütfen çocuklarınıza yalan söylemeyi öğretmeyin. Ne yaparsa ne yaşarsa yaşasın, onu sevmeye devam edeceğinizi bilsin. Anne-baba birlik olun. O henüz kendi bedenini korumayı bilmezken, bebeğinizi kimseye emanet etmeyin. Bakıcınız varsa eve güvenlik kameraları yerleştirin. Anne ve kayınvalidenizi başınızın tacı yapın. Onların tecrübelerinden yararlanın. Çocuğunuz kendi evinden başka bir yerde, yanında siz olmaksızın yatıya kalmasın. Buna alışırsa, normal bir şeymiş gibi gelir. Nereye giderse gitsin, gece kendi evinde uyuması gerektiğini bilsin. Çocuğunuzu kimseye öptürmeyin. Bırakın insanlar size burnu havada desin. 3-4 yaşından itibaren, giyinip soyunmasını kimsenin yanında yapmayın. Mesela ablam, yeğenlerim üstlerini değiştireceğinde ben odadan çıkmıştım. '''Neden çıkıyorsun teyzelerisin sen'' demişti. Ben de ona, çocukların mahremiyeti öğrenmeleri gerektiğini, aman canım teyzesidir ne olacak, amcasıdır ne olacak gibi düşüncelerle mahremiyet konusunu hafife almaması gerektiğini söyledim. Sonradan, çocuklar öğrendi. Anne babaları dışında kimsenin yanında üstlerini değiştirmiyorlar.