Şöyle diyeyim, zamani gelince siz de kendi postunu açacaksınızSiz ben olabilirsiniz8 senelik evliyim 30 yaşındayım aynı sorular ve kararsızlıklarlayım. Konunuza şöyle usulca ilişip yorumları okumaya geldim
ben de başkalarının yorumlarini çok okudum ama olmadı. İstiyorum ki biri gelsin benim ufkumu açsın, sihirli değnek gelsin ve tum sorularıma cevap versin. Ama olmayacak, yine kendimiz yaşayıp göreceğiz. Ya mutluluğu ya da ebemizin .mını 29 yaşındayım..Enerjiniz de düşükse çok ertelemeden düşünün bence..Anne olmak gerçekten zor ama insan alışıyor..Başlangıçta gece sık uyanmaktan gündüzleri ruh gibi dolaşıyordum sonra yavaş yavaş alıştım..Şu an çalıştığım halde uykusuzluk çok yormuyorYaşınız kaç? Beni düşündüren bir konu da bu yaş konusu tabi. En az 1 sene daha düşünmüyorum, evimiz bitsin taşınalım vs diye. E sonra da eşimden çocuk teklifi bekleyeceğim, hemen gelmezse biraz da o, hemen de çocuk olmadı desek yine nerde baksanız 35 36enerjisi düşük bir insan için geç bir yaş. Benim gibi değil çık enerjik biri olsa muhtemelen ideal yaş derdim tabi ama ruhum tembel.
Ya sizin için de çok erken olmuş gerçekten ama düşününce böyle şeyler insanin kafası çok da calismazken gençken daha kolay
bana 17 yaşımda sorsalar yapılır ya derdim, bu kadar da hiç düşünmezdim yani belki de 22 23 yaşında yapanlar daha haklıdır bilemiyorum, çok karşıyım normalde ama simdikinden kolay olduğuna da eminim
Yok yok oyle dusunmeyin, suan üçüncüyü yapmak istiyoruzYa sizin için de çok erken olmuş gerçekten ama düşününce böyle şeyler insanin kafası çok da calismazken gençken daha kolay
ne kadar hamarat da olsa 'annesii ne giysin, ne yesin, ne zaman yesin, şu nerde....' gibi cümleler ağzından çıkacak ve sizde cinler tepeye cikacak Ha umarım eşiniz hamarat bir insan olduğu için çok daha az sorar bu soruları. Kavgalar olacak. Ama bence eşle ilişki iyi ise hatta fena değilse bile, süreçte her iki taraf da ebeveyn sorumluluğu ile davranirsa günün sonunda beraber emek verdiğiniz bir evladı yetiştirmek, ortak bir amaca hizmet olarak çocuğunuzu mutlu etmeye çalışmak da eşler arasında başka bir bağ kurulmasını sağlayabilir.
En azından uğraş olsun ya da sikilir miyiz diye yapmiyorlar :)
Coook teşekkürler. Baya benzer durumlardaymisiz o yüzden baya yardımcı oldu yorumunuz. Evet yaşadığım yerde eşim de babalık izni alabilir, 6 ay beraber alıp bakabiliriz. Atıyorum bebeğe benim bakmam gerekse bile ev işine el atmam gerekmez, ya da bi kahve bi kuaför için çıkabilirim. Ama sonrası tabi ailelerden uzakta, bakıcı imkanı da pek yokken zor. 5 sene hiç karı koca beraber dışarı çıkamamış arkadaşlarım varAha bu benim konum
Eşimle 6 yıl sevgililik sonrasında evlendik. 3.5 yıl sonra hamile kaldım 31 yaşındaydım.
Çocuk için maddi hazırlığını yapmıştık. Araba kredisi ve borçlar bitmişti, 2 yıl ücretsiz izin alacaktım o süreç için, doğum ve çocuk hazırlığı masrafları için birikim hazırdı vs.
Manevi olarak derseniz tıpkı sizin gibi cocuk sevmeyen bir insandım, hala öyleyim : D Ama kendi çocuğunuz ile başkalarının çocukluğu bir değil. Genel olarak çocuk sevmemek bence bir kriter değil bence. Yorgunluk ve bakım verme zorluğuna gelince orada pembe bir tablo yok bende malesef. Biz çocuktan önce eşimle herseyi iş bölümü öle hallederdik. Bir sorunumuz yoktu. Amaaaa çocuk olunca ve o memeye yapışınca işler karıştı. Çocuğumun bebekliği pandemiye denk geldi, eşim evden çalışmaya hiç geçmedi aksine her zaman yoğun tempoda devam etti derken ibre bana doğru kaydı. Çocuğumuzu korumak için bakici, temizlikçi desteği de almadık dışarıdan. Hasılı zorlu bir iki sene oldu benim adıma.
Öte yandan bebeğinizi memede uyutmayarak , bulunduğunuz ülkeye göre belki eşinizin de ebeveyn iznini fazlaca kullanarak, ne bileyim uyku egitimi vererek bu süreci biraz daha yumuşak geçirebilirsiniz. Tabi pandemide de olmayacaksınız daha serbest hareket edebilirsiniz. Biraz da şans bu iş. Çocuğunuz nispeten sakin, uykuyu seven bir bebek olursa çiçek gibi de geçirebilirsiniz bu süreci.
Kendinize eskisi gibi vakit ayiramayacaksiniz bu bir gerçek. Ben de gezme tozmaya çok meraklı sayılmam ama evimde akşamları sakince kitap okumaya bayılırım. Arkadaş buluşmaları, konser, sineme gibi etkinlikleri çok severim. Çocuğunuz olunca bunlar ister istemez azalacak. İlk zamanlar hatta baya olmayacak. Sonra sonra çocuk zaten kreşe başladıktan ve sizden bağımsızlastiktan sonra bakacak biri olduktan sonra yeniden bunlara vakit ayırabilirsiniz. Eğer yaşadığınız yerde yarı zamanlı çalışma fırsatları varsa kesinlikle öneririm. Sizi çok rahatlatır.
Bu süreçte eşinize saracaksiniz %95
Peki ben neden çocuk yaptım ve yine olsa yine yapar mıyım?
Ben tamamen çocuk sevgisini deneyimlemek istedim. Bu dünyadan anne-cocuk bağı kadar derin bir bağı anne tarafından deneyimlerinden gitmek istemedim. Gerçekten de şimdiye kadar benzeri olmayan bir sevgi çocuk sevgisi, hele ki ilk yıllar size muhtaç ve bağımlı bir canlı olması cok farkli bir his. Devamında da çocuğum özellikle iki yaşını geçtikten ve kendini ifade edebilmeye başladıktan sonra şunu da çok net anladım ki çocuğum da bu dünyada beni kimsenin sevmeyeceği kadar çok ve karşılıksız seviyor. Sadece sevmeyi değil sevilmeyi de baska bir boyutta deneyimliyorsunuz.
Yine olsa yine yapar mıyım sorusuna yapmazdım demek çok zor. Ama çocuğunuz yokken ve bu hissi bilmiyorken cesaret etmek de çok zor. Şu an 35 yaşındayım. Çocuksuz olsam da mutlu olurdum diye düşünüyorum. Ama 45te, 55te çocuksuz olacak olsaydım pişman olur muydum bilemiyorum.
Öncelikle kolaylıklar dilerim.2 yaştan selam. Anne olmak için yanıp tutuşmazdım kocama aşıktım daha çok koca diye yanip tutuştum asdfadf. Sonra bir süre korunduk bir süre denedik olmadi sonra cocuk diye yanıp tutuştum. Çok şükür 2 yaşında. Benim kendime ait bir hayatım hala yok. Aşşırı yapışık. Başkasına zaten bırakma durumum olamazdı şehrimizde yalnızdık babasına bırakıp 1 2 saat kaçmalarım da inan 3 4 kez olmuştur 5 olmamıştır. Olmuyo. Bu da bu şekil. Şu an hastayız. Bebe açıldı ben biraz daha kötüyüm. Bir saattir kucağımda yatıyo mesela yatırınca öksürüyo sabah da süprayyyzz ben galiba belimi incittim bunun burnunu temizlemek için kucağıma aldığımda. Bildiğin belim zonklayarak oturmaya çalışıyorum. Assssla planladığım hiç bir şey olmadı. Beşik aldım tüllü müllü ohoo bir gece yatmadı. 1 gece. Rutin olusturduk güyaa her akşam erken gittik yatağa tüm evin ışıklarını kapadık filan 3 4 saat aralıksız emdi saat 12de kalktı emekledi karanlıklarda... Nasıl bu kadar az uyur bir bebek hep hayret ettim. Bana kalsa 6 aylıkken odasına atacaktım. Şu an yanımda değil direkt üzerimde uyuyo eme eme... Zor. Sağolsun kolik değildi sadece. Ve gerçekten bir zoru yoksa ağlamaz sağolsun.
Sabaha kadar yazabilirim.
Değer mi?
Değer.
Canım annem demesi
Sarılması
Ağlarken sadece annecim diye ağlaması
Anlatılmaz.
Yani tabi ne niyetle yazdın bilemem ama şu yorumdan sonra postu kapatabilirim tüpleri baglatmaya gidiyorum2 yaştan selam. Anne olmak için yanıp tutuşmazdım kocama aşıktım daha çok koca diye yanip tutuştum asdfadf. Sonra bir süre korunduk bir süre denedik olmadi sonra cocuk diye yanıp tutuştum. Çok şükür 2 yaşında. Benim kendime ait bir hayatım hala yok. Aşşırı yapışık. Başkasına zaten bırakma durumum olamazdı şehrimizde yalnızdık babasına bırakıp 1 2 saat kaçmalarım da inan 3 4 kez olmuştur 5 olmamıştır. Olmuyo. Bu da bu şekil. Şu an hastayız. Bebe açıldı ben biraz daha kötüyüm. Bir saattir kucağımda yatıyo mesela yatırınca öksürüyo sabah da süprayyyzz ben galiba belimi incittim bunun burnunu temizlemek için kucağıma aldığımda. Bildiğin belim zonklayarak oturmaya çalışıyorum. Assssla planladığım hiç bir şey olmadı. Beşik aldım tüllü müllü ohoo bir gece yatmadı. 1 gece. Rutin olusturduk güyaa her akşam erken gittik yatağa tüm evin ışıklarını kapadık filan 3 4 saat aralıksız emdi saat 12de kalktı emekledi karanlıklarda... Nasıl bu kadar az uyur bir bebek hep hayret ettim. Bana kalsa 6 aylıkken odasına atacaktım. Şu an yanımda değil direkt üzerimde uyuyo eme eme... Zor. Sağolsun kolik değildi sadece. Ve gerçekten bir zoru yoksa ağlamaz sağolsun.
Sabaha kadar yazabilirim.
Değer mi?
Değer.
Canım annem demesi
Sarılması
Ağlarken sadece annecim diye ağlaması
Anlatılmaz.
Herkes yapiyor diye yapiyor bir cok insan. Sirf ugras olur diye cocuk yapmak da ne bileyim, karavan kirala gez daha iyi
Aa bana sadece birkaç arkadaşım yap ya çok tatlı dedi. Onun dışında kimse demedi valla. Çocuklu tüm arkadaşlarımdan daha güzel bir hayatım var açıkçası ondandır belkiYa hanımlar bu konu dışında ama 15 aylık evliyim bu çocuk yapın baskısına herkes başladı dıdısının dıdısı bile neymiş 30 yaşına gelmişim
ama bu rutinim 40 yaşında da devam edemeyecek ve değişik bir rotaya ihtiyacım olacak gibi düşünüyorum. Gezdim tozdum falan ama hevesimi de aldım, sıkılır mıyız tüm hayatımız boyunca diye düşünmeye başladım.Aman yıllardır geziyorum yetti. Açıkçası gezmek de abartılmış bir balon. Güzel ama yorucu, yetti yani, tatillerde dozunda yeterli. Ha çocuk olacak diye bir şey de demiyorum da sıkılıp çocuk mu yapılır lafına da ayar oluyorum. Sanki ülkeye bilim adamı yapmaya doğuruyor millet, illa altında benzer bir bencil bakış açısı oluyor. Eşim istiyor yani ne yapayım bir şekilde değerlendirmeye almamak istemedim, sonuçta yapari ve ya yapmam o ayrı.Herkes yapiyor diye yapiyor bir cok insan. Sirf ugras olur diye cocuk yapmak da ne bileyim, karavan kirala gez daha iyi
Evet farklı ama yine kendi çıkarları için yapıyorlar. X değil y sebep çok da farketmiyor. Herkes yapiyor diye yapan, yaşım geldi diye yapan, ilerde bana bakar diye yapan, millet kısır demesin diye yapan, eşim düzelir diye yapan, annelik duygusunu meraktan yapan. Yani önümüzdeki 20 sene hayat yolumda değişik bir yola sapmak, kendine bir mesgale olması cok da farklı değil benim açımdan. Sonuçta doğduktan sonra egitimi olsun, geleceği olsun en iyisini yaptıktan sonra amacın bir önemi yok benim için.
Hadi insallah çok değil 2 3 saat yavÖncelikle kolaylıklar dilerim.
Tünelin ucunda ışık var.
Oğlum 4 yaşında. Şu an haftasonu babasıyla 10 gibi çıkıp 6-7ye kadar gelmedikleri oluyor.
Az kaldı sizin de bence. Bir süre uzak kalıp özlemenin keyfi de başka
