- 1 Aralık 2014
- 591
- 437
- 333
Evliligimin ilk yılları ben de böyleydim bazı problemlerimdrn ötürü.. sonra evliligim tam rayına oturmadan daha 1. Senesinde oğluma hamile kaldım. Hormonlar tavan yaptığı için sanki daha çekilmez bir kadın olmuştum. Daha sonra doğum lohusalik derken sinir harplerim aynı devam etti. Yine bir gün çocuğum şahit oldu yaşadığım travmaya ve cok korktu. Psikologa ben de gidiyordum ama cocugumun o hali 10 seansa bedel oldu benim için ve tamamen kurtuldum o halimden çok şükür.
Fakat bu dediğimden çocuk olunca düzelir diye bir anlam çıkarmayın. Çünkü hamilelikte ve diğer dönemlerde kendime çok zarar verdiğimi , istesem bu durumdan o zaman da kurtulabilecegimi uzman eşliğinde anlamış bulundum. Önce kendi kendinize bunu asilayin. Duzelmeyecek bir durum değil. Çok sinirlendiginiz o an başka şeylere odaklanın. Kocanizin iyi huylarina, geçirdiğiniz guzel zamanlara felan ya da başka bir şey bulun. Açın pcyi internete girin ,müzik dinleyin, çıkın dışarı kendi başınıza bir kahve için gelin. ne bileyim odak noktanızı degistirin. Tabii psikoloğa gitmeyide ihmal etmeyin. Şu an sakinlesmeyi öğrenmeden, kendiniz için hamile kalmayın bence..
ayrıca benim kadar agrı konusmuysoun dr yanı ınan cok samımı dıyroum mesela ne dıysoun agır konusuyorum dıyosun ya
Cocuk da cok yipratici olabiliyor yalniz,sinirler acisindan.Kendinizi hazir hissediyorsaniz o ayri.Ustun dokmen der ki;cocuk sallanan evlilikleri yikar,saglam evlilikleri ise biraz sallar
haklısınız hormonlar cidden sorun olabiliyor. aslında bana kalsa ben kendi annem gibi bir anne olma ihtimalimden dolayı bile hiç cocuk yapmam. ama cocukları cok seviyorum. bence eşimin güvendiği de bu. cocuklarla aram cok iyi. parka gitsem hepsi etrafımda toplanıyor, 4 yasında yegenim var. cidden tamamen kurtuldunuz mu? hani nasıl diim sinirlenmiyor musunuz hiç yoksa sinirlenmeye başladıgınız anda kendinize tutunacak birsey mi buluyorsunuz?
en zayıf noktasından saldırıyorum karsımdakinin. dünyanın en çirkin seyi benim yaptıgım....
dogru orası cidden cok dogru ama işte aile de oluyorsunuz. birleşmek gibi... ama gene de dediğinizde haklısınız.
aman bende bisey sandım tabıkı kırmak ii degil ama naıcan sinirini böyle cıkıarıyosun esine vursan daha mı ii
bence seni sevse böyle konusmaz
üstüne git bıaz
Eşim iyi diyorsun, bezdirme adamı.Merhabalar,
Öncelikle şimdiden teşekkürler yardımlarınız için :) Ben kötü bir çocukluk gecirdim. Annemden şiddet fln gördüm. Bazende maddi problemler yaşadım ama her zaman değil. Eşim benden yaş olarak büyük (10 yaş kadar). Dünyanın en iyi insanlarından biri.. Onu çok seviyorum. Hayatımı her yönden değiştirdi hem maddi hemde manevi olarak olmak istediğim yerdeyim. Benim problemim su: normalde hiç sinirli değilim ama eşime karsı sebepsiz bağırıyorum eşyaları kırıyorum artık kendime zarar verecek noktalara kadar ulaşıyorum. Psikolga da gidiyorum. Çok balon gibisin zamanında çok şişmissin şimdi kendini bosaltıyorsun diyor ama bilemedim.. Eşim çok çalışıyor. Kendimi bazen yalnız hissediyorum ama onun bana bu hayatta verdiklerine karsı yaptıklarımı değil o kimse haketmez. Kendimi durduramıyorum.... O sanırım işler değişir diye cocuk istiyor çok. Ben çok kararsızım ya annem gibi bir anne olursam diye? Siz olsanız ne yapardınız?
aman bende bisey sandım tabıkı kırmak ii degil ama naıcan sinirini böyle cıkıarıyosun esine vursan daha mı ii
bence seni sevse böyle konusmaz
üstüne git bıaz
herkez,n ailes yapısı farklıdır böyle seyler yuzundne evlılık bıtmez sen kolay sandın heralde evllık yururtmeyı alooo dıye de grahan a cok ozendın heraldeNe diyorsunuz siz yaa iyimisiniz aloo üstünemi gitsin?
daha ne yapsın mesela adama falakaya yatırsın?
hakaret ediyormuş zaten
sizin söyledikleriniz ancak onların ilişkisini daha kötü yapar
birde bende bişey sandım diyorsunuz normalmi bir insanın eşya kırması?
adam bütün hakaretlerine davranışlarına katlanıyor dana ne yapması gerekiyor sevgisini göstersin?
pes valla
Merhabalar,
Öncelikle şimdiden teşekkürler yardımlarınız için :) Ben kötü bir çocukluk gecirdim. Annemden şiddet fln gördüm. Bazende maddi problemler yaşadım ama her zaman değil. Eşim benden yaş olarak büyük (10 yaş kadar). Dünyanın en iyi insanlarından biri.. Onu çok seviyorum. Hayatımı her yönden değiştirdi hem maddi hemde manevi olarak olmak istediğim yerdeyim. Benim problemim su: normalde hiç sinirli değilim ama eşime karsı sebepsiz bağırıyorum eşyaları kırıyorum artık kendime zarar verecek noktalara kadar ulaşıyorum. Psikolga da gidiyorum. Çok balon gibisin zamanında çok şişmissin şimdi kendini bosaltıyorsun diyor ama bilemedim.. Eşim çok çalışıyor. Kendimi bazen yalnız hissediyorum ama onun bana bu hayatta verdiklerine karsı yaptıklarımı değil o kimse haketmez. Kendimi durduramıyorum.... O sanırım işler değişir diye cocuk istiyor çok. Ben çok kararsızım ya annem gibi bir anne olursam diye? Siz olsanız ne yapardınız?
o aslında sinirli ama bana karşı hiç değil. cok anlayışlı ama bugun artık bana zarar veriyorsun dayanamıyorum dedi. acaba ilaç mı kullansam 1-2 sene belki daha mantıklı bir insan olursam daha iyi olur cocugum için ama eşimin yası ilerliyor keza benimde ben 30 yaşındayım oda 40
Bosuna piskolaga para verme,ben sana sorunu soyliyim, zengin ve sakın adamı bulmussun sinirini ondan çıkarıyorsun. Çocuk gelirse dahada sinirlenirsin,ilgilenmek gerek çocukla cunku.eşyalara bugün evdeki bir bibloyu duvara fırlattım. daha önceden de 1 kere mumluk kırmıstım
eşyalara bugün evdeki bir bibloyu duvara fırlattım. daha önceden de 1 kere mumluk kırmıstım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?