Çocuk yapmaktan çok korkuyorum

saturnun halkasi .!.:

Benim ablamın bebeği olduğunda hayatı tamamen bitti nerdeyse. Kendisi memur çalışıyor ve bebek anneannesiyle büyüyor ona rağmen çok zor. Ben teyzesi olarak zorlanıyorum ve ablamı düşünemiyorum bile. Uyumuyor, dinlenmiyor, kendine vakit ayıramıyor. Bütün odak bebekte ve gerçekten çok zorlanıyor. Ben de kıyısından köşesinden bakıma dahil oldum ve uykusuzluk hepsinden beterdi ;( Ablamı da gördükten sonra benim icin kabusa dönüştü bebek fikri. Umarım kendiniz için en doğru kararı verirsiniz

Genişletmek için tıkla...

ablanız nerede memur bilmiyorum ama atıyorum, polis olsa ekiplere vermezler. öğretmen olsa 2-3 güne dersini toplar diğer günler gitmez bile. akademisyen olsa idari görev almaz. pek çok memur yata yata çocuk büyütüyor, süt izni 3 saat ilk 6 ay ama çoğu bir yarım saat daha sabahtan bir yarım saat daha akşamdan, izinler bitince 1'er ay heyet raporu, hafta içi 1'er gün çocuk hasta gelemem, odur budur derken (17 yaşındaki çocuğu ishal olmuş diye işe gelmeyen kadın memurlar biliyorum, ay değil bakın yaş, eşşek kadar olmuş oğlu, evde maç izleyip yatacak alt tarafı kadın işe gelmiyor gibi gibi). çocuğu olan kadın memurun dokunulmazlığı var bu ülkede. sırf bunun için oğlan anaları atanmış öğretmen kız bakıyor.
kısacası memur ablanız en fazla özel sektörün en iyi hali kadar çaışıyordur...siz bir de özeldekileri düşünün....

theblackswan .!.:

Ben mizaç olarak sinirli, tez canlı, canı çabuk sıkılan, keyfimin bozulmasına, huzursuzluğa, gürültüye tahammül edemeyen biriyim. Şimdi yiyorum, içiyorum, geziyorum, tozuyorum. Ama çocuk olursa hayatım tepetaklak olacak. Sürekli her şekilde bana muhtaç bir bebekle nasıl oluyor acaba diyorum. Bazen de herkes yapıyorsa sen de yaparsın diyorum. Hayali evet güzel, eşim sapsarı bir bebekti, bebeğim sapsarı olsun isterim diye hayaller kuruyorum. Ama icraata dökmeye gelince ödüm kopuyor.

Genişletmek için tıkla...

ayyyy yeminle siz bensiniz ya tıpatıp aynı

KIR PAPATYASII .!.:

Yani siz çocuk sahibi olmayı gerçekten istiyor gibisiniz bence gözleriniz dolacak kadar istiyorsanız neden olmasın ki ? Şu an çocuk bakma videolarını izledikçe resmen tetikleniyorum doğunca nasil yapacağım falan diye burda bakıyorum anne gruplarına çocuğu olunca insana bir ustalık geliyor sanırım yoksa herkes nasıl çocuk büyütecek . Eşinizden eminseniz bence çocuk sahibi olun emin olun büyüyecek ben zor bir hamilelik ve dokuz ayı geçiriyorum ama şimdi bakıyorum nasıl geçmiş hemen dokuz ay gibi ne ara 27 oldum zaman hızla geçiyor bebek dunyaya geldiğinde o da hızlıca büyüyecek inşallah ne zaman olması sizi ve eşinizi mutlu edecekse o zaman gelsin

Genişletmek için tıkla...

Kiz sen dogurmadin mi, tez zamanda kucagina alirsin insallah

Kinli .!.:

30 yaşındayım, çalışıyorum. Zaten çalışırken insan kendine belirli zaman ayırabiliyor. Çocuk olduğu zaman nasıl yaşayacağım diye düşünmekten kafayı yiyorum... Çocuk çok istiyorum ve yaşımın da geldiğini düşünüyorum artık ama bebek büyütmek beni çok korkutuyor hem çalış hem bütün gece uyuma gazıdır, ağlamasıdır, ateşlenmesidir... Hiç çalışırken çocuk sahibi olan var mı? Nasıl başa çıktınız? Ben böyle ne yapacağım... Çocuk yaparsam kendime ayıracağım zaman hepten silinip gidecek mi? O kadar üzülüyorum ki anlatamam, çalışmasam da geçinemeyiz böyle bi zamanda maalesef zaten çocuk olunca masraflar artacak. Yazarken bile gözlerim dolu ben hiç çocuk sahibi olamıcam gibi geliyor evde oturursam ancak doğru düzgün bakabilirim gibi.

Genişletmek için tıkla...

Evlenmeden once bir calisma hayatim vardi. Evlilik dolayisiyla baska bir sehire geldim. Memur falan degilim isciydim onceki hayatimda. Ben hayatla ilgili bir plan yapsrken oncesinde cok arastirma yaparim. Evlilikte de boyle oldu, yeni bir iste calisirsam yasadigim sehire, ise, esime,esimin ailesine ve evime alismamin zaman alacagini zor bile olabilecegini cikardim okuduklarimdan. Bu sekilde bir duzenim olsun istedim esimle karar verdik ve ben evde durdum bu yil ucuncu senem. İkinci yilin sonunda hamile kaldim cocugun annesinden baska biriyle buyumesini cok sevemiyorum kimsebyanlis anlamasin ama ben de babannesiyle buyumus bir cocuk olarak cok tasvip ettigim bir eey degil. Bu uc yillik sure zarfinda evime esime alistim her sey yolunda oldugu icin cocuk karari aldik. Freelancerbolarak da calistim bu arada hala calisiyorum yazarlik yapiyorum. Cocuk meselesinde de demem o ki once psikolojik olarak hazir hissetmeniz gerekiyor. İs ve cocuk ayni anda zor idare edilebilir seyler freelancer calismama ragmen uykumdan feragat edip calisiyorum ama benimki sadece hobi. Ama annelik duygusu, gercekten tatmaniz gereken bir sey 3 aydir benim minigim bana bu duyguyu tattirdi ve gercekten cok mutluyum ozellikle de esimi kizimiza bakarken gormek beni cok mutlu ediyor. Evliliginde bir problem yoksa bence bu duyguyu tatmalisin, butun cektigim yorgunluga degiyor. Umarim kararin senin icin en dogru olan olur

Kinli .!.:

30 yaşındayım, çalışıyorum. Zaten çalışırken insan kendine belirli zaman ayırabiliyor. Çocuk olduğu zaman nasıl yaşayacağım diye düşünmekten kafayı yiyorum... Çocuk çok istiyorum ve yaşımın da geldiğini düşünüyorum artık ama bebek büyütmek beni çok korkutuyor hem çalış hem bütün gece uyuma gazıdır, ağlamasıdır, ateşlenmesidir... Hiç çalışırken çocuk sahibi olan var mı? Nasıl başa çıktınız? Ben böyle ne yapacağım... Çocuk yaparsam kendime ayıracağım zaman hepten silinip gidecek mi? O kadar üzülüyorum ki anlatamam, çalışmasam da geçinemeyiz böyle bi zamanda maalesef zaten çocuk olunca masraflar artacak. Yazarken bile gözlerim dolu ben hiç çocuk sahibi olamıcam gibi geliyor evde oturursam ancak doğru düzgün bakabilirim gibi.

Genişletmek için tıkla...

Size çocuk yapma diyemem belki ama çok haklı bir karar vermek üzere olduğunuzu söyleyebilirim.

Çalışırken cocuk yaptim 4 aylıkken ise başladım eşimle birlikte baktik inanılmaz yoruldum ama geçti gitti
Burdaki en önemli nokta her şeye yetişmeye çalışmamak en rahat bir insanım yeri geldi evi b.k da götürdü
Yeri geldi bir çorbayı zor yaptim ama hepsi geçiyor
Simdi tekrar hamileyim o günler geri gelecek

Korkmakta haklısın . Bir tane çocuğum var Allah ona uzum ömürler versin başkada düşünmüyorum diyip kenara çekiliyorum

theblackswan .!.:

Aslında anacım sanki, evde düzen sağlamayı, yemek yapmayı, insanları yedirmeyi çok seviyorum. Sanırım çocukları sevmiyorum sanki. Belki garip ama sevdiğim ısındığım çocuk nadirdir. Seslerine tahammülüm yok.

Genişletmek için tıkla...

Kadın düşmanımızdan sonra çocuk düşmanimizda oldu vatana millete hayirli olsun

Delirme hemen sakaydi komik atmistim hatta piraye

-pastel .!.:

Aileden yakın çevreden yap biz bakarız diyen çıkmadı mı

Genişletmek için tıkla...

Sanki bakıyorlar da

Bly Manor .!.:

Kadın düşmanımızdan sonra çocuk düşmanimizda oldu vatana millete hayirli olsun

Genişletmek için tıkla...

Niye düşman olsun ki? Gayet güzel ifade etmiş, düşmanlık belirten bir kelime yok yorumda...Bu şeye benziyor " mavi rengi beğeniyorum aslında ama giyince kendime yakıştıramıyorum " diyen birine mavi düşmanı demek gibi...

piraye .!.:

Niye düşman olsun ki? Gayet güzel ifade etmiş, düşmanlık belirten bir kelime yok yorumda...Bu şeye benziyor " mavi rengi beğeniyorum aslında ama giyince kendime yakıştıramıyorum " diyen birine mavi düşmanı demek gibi...

Genişletmek için tıkla...

Dedim ya şakaydı komik geldi seslerine tahammülüm yok diyince daha önce bu olayi swanla konusmustuk profilde şu gürültu cikarip kufurler savuran cocuklari az dedikodusunu etmedik onunla

Bly Manor .!.:

Delirme hemen sakaydi komik atmistim hatta piraye

Genişletmek için tıkla...

Geri aldım beğenmedimi Gerginim bugün biraz biliyon mu? 13 yaşında, pırlanta gibi, tek bir çocuğun asgarî yaşam masraflarına, eşşşşek gibi çalışan, kazık kadar iki beceriksiz yetişkin olarak iki maaşla bile yetemedik ilk kez bu ay, ondan herhal...

piraye .!.:

Geri aldım beğenmedimi Gerginim bugün biraz, 13 yaşında çocuğun asgarî yaşam masraflarına, eşşek gibi çalışan kazık kadar iki yetişkin olarak iki maaşla yetemedik ilk kez bu ay, ondan herhal...

Genişletmek için tıkla...

Konu başlığını okudum kuzum az cok takip ediyorum seni ama firsat bulup içeriğini okuyamamistim üzme kendini sen cok iyi bi annesin bu yeterli bazen olaylar istedigimiz gibi gitmez oyuzden kendini hırpalama

ben 3 yıllık evliyim, en başından beri çocuk istiyorum polisiktik over hastası olduğum için. henüz olmadı. uğraşmama rağmen, maddi olarak pek sıkıntım olmamasına rağmen bazen ben bile korkuyorum.. evlilikte de rahat biriyim. yemek yapmasam yapmam, tatillere istediğimde giderim, arkadaş çevrem geniş ve geneli bekar.. haliyle düşündürüyor mu düşündürüyor. ama 27de de zor olacak, 30da da, 35te de.. aynı şeyleri yaşayıp alışacağız gibi geliyor.

Böyle kaygılarınız varsa çocuk yapmamalısınız bence. Yorgun, fazla çalışan ve kendine zaman ayıramadığı için çocuklarına bağırıp çağıran, biraz huzur istiyorum, biraz dinlenmek istiyorum, gezmek benim de hakkım dğeil mi diye kızan anne babanın evladı olarak söylüyorum bunu. Eğer hayatınızda çocuğa yer ve zaman yoksa çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz. Aksi takdirde çocuk için travmatik oluyor

Bly Manor .!.:

Konu başlığını okudum kuzum az cok takip ediyorum seni ama firsat bulup okuyamamistim üzme kendini sen cok iyi bi annesin bu yeterli bazen olaylar istedigimiz gibi gitmez oyuzden kendini hırpalama

Genişletmek için tıkla...

Benim hirpalanmamin bir önemi yok ki dostum, onu ben doğurdum.Hırpalanmasi hatta parçalanması gereken biri varsa bu elbette ben olmalıyım...Ama çocuğun günahı ne? O niye hirpalanıyor? Offff bu ülke delirtecek beni

Kinli .!.:

30 yaşındayım, çalışıyorum. Zaten çalışırken insan kendine belirli zaman ayırabiliyor. Çocuk olduğu zaman nasıl yaşayacağım diye düşünmekten kafayı yiyorum... Çocuk çok istiyorum ve yaşımın da geldiğini düşünüyorum artık ama bebek büyütmek beni çok korkutuyor hem çalış hem bütün gece uyuma gazıdır, ağlamasıdır, ateşlenmesidir... Hiç çalışırken çocuk sahibi olan var mı? Nasıl başa çıktınız? Ben böyle ne yapacağım... Çocuk yaparsam kendime ayıracağım zaman hepten silinip gidecek mi? O kadar üzülüyorum ki anlatamam, çalışmasam da geçinemeyiz böyle bi zamanda maalesef zaten çocuk olunca masraflar artacak. Yazarken bile gözlerim dolu ben hiç çocuk sahibi olamıcam gibi geliyor evde oturursam ancak doğru düzgün bakabilirim gibi.

Genişletmek için tıkla...

Evli iken şu kaygının aynısı ben de var idi. Hem çalışıyordum hem çocuk istiyordum. 32 yaşında idim. 2 sene önce.. Ama eşim olacak kişi çalışma hayatım biter gecinemeyiz diye çocuk olayını hep erteledi. Ben de yaşım geçiyor diye hep çocuk istedim. Bu yüzden çalışmak da istemedim belli süre. Ama buna razı gelmedi. Sedef hastalığımi öne sürdü. Sedefin iyilessin sonra dedi. Kaldı ki sedef ben de 10 yıldır var ve kronik. İyilesse bile ufak tefek tekrarlıyor. Bunun için tartışmalara girdik. Artık öyle durum olmuştu ki ya çalışacaktım ya da çocuk olmayacaktı. Bana bu alternatif sunulmadı. Sinirlerim yıpranıyordu. Yaş gelmiş geciyor. Üstelik olursa olur olmazsa da sorun değil diyordu. İlerleyen yaşlarda tüp bebek deneriz diyordu. Ki benim çocuğum oluyordu... Genciz daha diyordu... Nitekim sonuç: Boşanma oldu.

Bihterinpekisi .!.:

Evet zor ama siz çok abartmissiniz. Çocuk var diye neden işi birakiyorsunuz? Kimsem yoktu, ücretsiz izne bile ayrılmadan büyüttüm cocuklarimi. İlk iş evimi ise yakın taşıdım, sonra bakıcı buldum, sonra kreş derken büyüdüler. Ya annelik ya iş diye birşey yok yani.

Genişletmek için tıkla...

Herkes ikisini bir arada götürebilir diye birşey yok. Kimi kadın hem iş hem ev hayatını bir arada götüremez. Burada erkeklerin kadınlara destek çıkmasi gerekiyor. Destek çıkmayınca İste kadınlar böyle düşüncelerle yıpranıyor.