Çocuk yapmaktan çok korkuyorum

30 yaşındayım, çalışıyorum. Zaten çalışırken insan kendine belirli zaman ayırabiliyor. Çocuk olduğu zaman nasıl yaşayacağım diye düşünmekten kafayı yiyorum... Çocuk çok istiyorum ve yaşımın da geldiğini düşünüyorum artık ama bebek büyütmek beni çok korkutuyor hem çalış hem bütün gece uyuma gazıdır, ağlamasıdır, ateşlenmesidir... Hiç çalışırken çocuk sahibi olan var mı? Nasıl başa çıktınız? Ben böyle ne yapacağım... Çocuk yaparsam kendime ayıracağım zaman hepten silinip gidecek mi? O kadar üzülüyorum ki anlatamam, çalışmasam da geçinemeyiz böyle bi zamanda maalesef zaten çocuk olunca masraflar artacak. Yazarken bile gözlerim dolu ben hiç çocuk sahibi olamıcam gibi geliyor evde oturursam ancak doğru düzgün bakabilirim gibi.

Konuyu takipteyim ben de hâlâ cesaret edemedim çünkü.

Korkmakta haklısınız. Bakın ayakta duracak halim yok, eve gidince çocuklara yemek yapılacak, yedirilecek, ödevleri yaptırılacak, çantaları hazırlanacak, meyve, abur cubur yedirilecek, dağınıklıkları toplanacak. işimin bitmesi onu geçer.

Ben de şu an için aynı durumdayım. Keyfim gayet yerinde, çocuk olunca nasıl olacak stresi beni mahvediyor. Düşünmesi bile beni geriyor. Bir yandan kocam baba olmak istiyor, bense anne olmak istiyor muyum ondan bile emin değilim.

Bu ve başka sebeplerden asla çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum.

Aileden yakın çevreden yap biz bakarız diyen çıkmadı mı

Herkes siz gibi ince dusunse önüne gelen dogurmasa keske. Doğurmak marifet değil is insan gibi insan yetiştirmek

-pastel .!.:

Aileden yakın çevreden yap biz bakarız diyen çıkmadı mı

Genişletmek için tıkla...

Sonra herkes dagilsin

Ben de aynı durumdayım. Aşırı rahatına düşkün biri olduğumdan çok korkuyorum ayrıca maddi kaygılar da var. Çevremde bana benzeyen arkadaşlarım gayet güzel bakıyor çocuklarına ama illa ki bir şeylerden feragat ediyorlardır, dışardan gayet güllük gülistanlıklar ama içerde hep bir koşturmaca,fedakarlık olduğuna eminim. O yüzden onları görmek de yeterli olmuyor. Öte yandan daha olmamış çocuğu sahiplenip kimseye de emanet etmek istemiyorum, aynı anda nasıl her şeyi yapacağım bilmiyorum. Ben de güzel önerileri takipteyim.

Saliha40 .!.:

Herkes siz gibi ince dusunse önüne gelen dogurmasa keske. Doğurmak marifet değil is insan gibi insan yetiştirmek

Genişletmek için tıkla...

Para getiremediği için tayin istemeyi düşünen arkadaşın eşi 3. Ye hamileymiş.

Yani siz çocuk sahibi olmayı gerçekten istiyor gibisiniz bence gözleriniz dolacak kadar istiyorsanız neden olmasın ki ? Şu an çocuk bakma videolarını izledikçe resmen tetikleniyorum doğunca nasil yapacağım falan diye burda bakıyorum anne gruplarına çocuğu olunca insana bir ustalık geliyor sanırım yoksa herkes nasıl çocuk büyütecek . Eşinizden eminseniz bence çocuk sahibi olun emin olun büyüyecek ben zor bir hamilelik ve dokuz ayı geçiriyorum ama şimdi bakıyorum nasıl geçmiş hemen dokuz ay gibi ne ara 27 oldum zaman hızla geçiyor bebek dunyaya geldiğinde o da hızlıca büyüyecek inşallah ne zaman olması sizi ve eşinizi mutlu edecekse o zaman gelsin

Ben de aynı durumdayım onu kucağıma almak, kokusunu koklamak, kime benzediğine bakmak istiyorum ama dahasını büyütmeyi istemiyorum. Eşim de çok istiyor ama ikimiz de sabırsız tahammülsüz insanlarız idare edemeyiz diye düşünüyorum. İlişkimiz yıpranır gibi geliyor. Çocuk sevgin var mı deseniz sese on dakika tahammül edemiyorum hani çocuk görünce içi giden insanlardan olmadım hiç

theblackswan .!.:

Ben de şu an için aynı durumdayım. Keyfim gayet yerinde, çocuk olunca nasıl olacak stresi beni mahvediyor. Düşünmesi bile beni geriyor. Bir yandan kocam baba olmak istiyor, bense anne olmak istiyor muyum ondan bile emin değilim.

Genişletmek için tıkla...

Bihterinpekisi .!.:

Korkmakta haklısınız. Bakın ayakta duracak halim yok, eve gidince çocuklara yemek yapılacak, yedirilecek, ödevleri yaptırılacak, çantaları hazırlanacak, meyve, abur cubur yedirilecek, dağınıklıkları toplanacak. işimin bitmesi onu geçer.

Genişletmek için tıkla...

theblackswan .!.:

Ben de şu an için aynı durumdayım. Keyfim gayet yerinde, çocuk olunca nasıl olacak stresi beni mahvediyor. Düşünmesi bile beni geriyor. Bir yandan kocam baba olmak istiyor, bense anne olmak istiyor muyum ondan bile emin değilim.

Genişletmek için tıkla...

-pastel .!.:

Aileden yakın çevreden yap biz bakarız diyen çıkmadı mı

Genişletmek için tıkla...

1 tanecik çocuğum olsun istiyorum sadece zaten bünye de alarma geçmiş gibi aklıma gelince ağlamaya başlıyorum. Bi yandan bakıyorum işimi bırakamam bıraksam bu standartlarda bulmam imkansız çocuk büyüyünce ki zaten çok ara vermiş olcam onu da geçtim yukarda bahsettiğim gibi: geçinemeyiz... İçim sıkılıyor artık. Büyütürüz diyen diyor da annemin aklı 13 yaşında çocukla eşdeğeriken kaynanam alkolik yani ikisine de güvenemem, hem çocuğa anne bakar diye düşünüyorum ben bi yandan. Çok mutsuzum sürekli evde iş yapabilir miyim diye bakıyorum ama napıcam ve şimdi kazandığımı kazanabilecek miyim. Ömrüm böyle akıp giderken bi evlat sahibi olamadan ölecekmişim gibi geliyor içim içimi yiyor zaten fazlaca anaç biriyim çok düşkünüm çocuklara en güzel şekilde de büyütürüm ama işte hayat şartları bu duruma getiriyor beni. Kahroluyorum anlatamam çaresi yok gibi şu an ama hiç değilse paylaşmak istedim çok doluyum düşün düşün düşün.. çok üzülüyorum

rengarengarenkedi .!.:

Ben de aynı durumdayım onu kucağıma almak, kokusunu koklamak, kime benzediğine bakmak istiyorum ama dediğiniz nedenlerden dolayı çok korkuyorum. Eşim de çok istiyor ama ikimiz de sabırsız tahammülsüz insanlarız idare edemeyiz diye düşünüyorum. İlişkimiz yıpranır gibi geliyor. Çocuk sevgin var mı deseniz sese on dakika tahammül edemiyorum hani çocuk görünce içi giden insanlardan olmadım hiç

Genişletmek için tıkla...

Ben mizaç olarak sinirli, tez canlı, canı çabuk sıkılan, keyfimin bozulmasına, huzursuzluğa, gürültüye tahammül edemeyen biriyim. Şimdi yiyorum, içiyorum, geziyorum, tozuyorum. Ama çocuk olursa hayatım tepetaklak olacak. Sürekli her şekilde bana muhtaç bir bebekle nasıl oluyor acaba diyorum. Bazen de herkes yapıyorsa sen de yaparsın diyorum. Hayali evet güzel, eşim sapsarı bir bebekti, bebeğim sapsarı olsun isterim diye hayaller kuruyorum. Ama icraata dökmeye gelince ödüm kopuyor.

Dünyada bu kadar fedakarlık isteyen tek şey bence annelik. Ben anneliğe hazırım dediğim halde n’oluyo ya? oldum.

Tabi sevgisi paha biçilemez. Zaten bu kadar fedakarlığı yapmamızın nedeni de sevgileri.

Keşke hep böyle bilinçli insanlar anne olabilse. Endişelerinizde haklısınız ama bir şekilde hepsi oluyor. Ben calismiyorum 2 çocuğum var ama çalışan 2-3 çocuğu olan arkadaşlarımda var. Bakıcı, kreş, aile yardımı derken onlarda hallediyor

theblackswan .!.:

Ben mizaç olarak sinirli, tez canlı, canı çabuk sıkılan, keyfimin bozulmasına, huzursuzluğa, gürültüye tahammül edemeyen biriyim. Şimdi yiyorum, içiyorum, geziyorum, tozuyorum. Ama çocuk olursa hayatım tepetaklak olacak. Sürekli her şeyi sana muhtaç bir bebekle nasıl oluyor acaba diyorum. Bazen de herkes yapıyorsa sen de yaparsın diyorum. Hayali evet güzel, eşim sapsarı bir bebekti, bebeğim sapsarı olsun isterim diye hayaller kuruyorum. Ama icraate dökmeye gelinde ödüm kopuyor.

Genişletmek için tıkla...

Bence anaçlık sonradan gelmiyor, bazı insanların içinde çok fazla var sanki. Çevremde zorluklarına karşı çok severek bayıla bayıla çocuğuna, çocuklarına bakanlar var. Benim de fikrim değişir diye bekliyorum ama yok aynı

Gelin len buraya, az motive edin bizi. Tavuk_suyu_ Disipline Girmis BirKadin

Kinli .!.:

1 tanecik çocuğum olsun istiyorum sadece zaten bünye de alarma geçmiş gibi aklıma gelince ağlamaya başlıyorum. Bi yandan bakıyorum işimi bırakamam bıraksam bu standartlarda bulmam imkansız çocuk büyüyünce ki zaten çok ara vermiş olcam onu da geçtim yukarda bahsettiğim gibi: geçinemeyiz... İçim sıkılıyor artık. Büyütürüz diyen diyor da annemin aklı 13 yaşında çocukla eşdeğeriken kaynanam alkolik yani ikisine de güvenemem, hem çocuğa anne bakar diye düşünüyorum ben bi yandan. Çok mutsuzum sürekli evde iş yapabilir miyim diye bakıyorum ama napıcam ve şimdi kazandığımı kazanabilecek miyim. Ömrüm böyle akıp giderken bi evlat sahibi olamadan ölecekmişim gibi geliyor içim içimi yiyor zaten fazlaca anaç biriyim çok düşkünüm çocuklara en güzel şekilde de büyütürüm ama işte hayat şartları bu duruma getiriyor beni. Kahroluyorum anlatamam çaresi yok gibi şu an ama hiç değilse paylaşmak istedim çok doluyum düşün düşün düşün.. çok üzülüyorum

Genişletmek için tıkla...

Evet zor ama siz çok abartmissiniz. Çocuk var diye neden işi birakiyorsunuz? Kimsem yoktu, ücretsiz izne bile ayrılmadan büyüttüm cocuklarimi. İlk iş evimi ise yakın taşıdım, sonra bakıcı buldum, sonra kreş derken büyüdüler. Ya annelik ya iş diye birşey yok yani.