Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bir evcil hayvanım var. Bazen ayaklarımı uzatıp kitabımı okumaya niyetlendiğimde bir bakıyorum tepemden inmiyor, ölüyor ilgilenmem için. İlgilenmezsem vicdanım sızlıyor. Onun her anından sorumluyum hissi geçmiyor.
Bir evcil hayvanda böyleyse çocuğu düşünemiyorum. Evli olmadığım için bu durumu düşünmemeyi başarabiliyorum ama evli olsam çocuk isterdim diye düşünüyorum. Bu dünyanın güzelleşmeye ihtiyacı var. Ama çocuk çooook sorumluluk farkındayım.
 
Hayatta çok şeyi sorguladım çok şeyden pişman oldum ama asla annelikten olmadım çok yorulduğum yorgunluktan çok ağladığım gecelerde oldu ama asla. Eğer annelik hissi gelmişse bir kadına gerisini çokta sorgulamamak lazım. Ama ben birden fazla çocuk sahibi olmayıda istemiyorum onu söyleyebilirim. Evlat sevgisini gerçekten tatmış biri yapmasamda olurmuş demez diyemez. Aile olmak güzel şey. Ailenin büyümesi daha güzel. Ama dediğim gibi iki üç dört sayı arttıkça geçim sınırı zorlanıyor
 
sadece ilk sayfadaki mesajları okudum, konu sahibine şunu söylemek isterim. 39 yaşında evlendim. Evlendiğimde "benim zaten 4 çocuğum var, yeğenlerim doğdu, biyolojik anne olmaya ihtiyacım yok" diyordum. Gerçekten de yeğenlerim hala bana çok düşkündür ve hala onları çok seviyorum. Hatta çocuğum olsa dahi yeğenlerimden çok sevmem, hepsini eşit severim diyecek kadar ileri gidiyordum çünkü çocuğum olmayacağından da emindim.

evlendikten sonra biraz da ev ortamının sıcaklığının ve maddi kaygımızın olmamasının etkisiyle çocuk yapma isteği başladı, hemen tüp bebek tedavisine başladık, olumsuz oldu.

Başka konularda ileri yaşta çocuk sahibi olmak isteyenlere uzun uzun yazdığım için anlatmayacağım ama son bir tüp bebek denemesi yapmaya karar verip tatile çıktığımda hamile kaldım, 43 yaşında çocuğumu kucağıma aldım. Bu hiçbrşeye benzemiyor, çocuğum nefesim oldu, gözlerim daha fazla ışıldamaya, hayat bana daha güzel görünmeye başladı. Gelişimini an be an seyretmek bir mucize. Her gün günde birkaç kez Allaha sonsuz kez teşekkür ediyorum ve şükrediyorum, böyle bir heyecan böyle bir mutluluk dünyada varmış, bu yaşta öğrendim. Eşim de aynı benim gibi. Öyle anlar oluyor ki hayır benim kucağımda duracak diye kavga ediyoruz.

Yaşınız zaten ileri, bırakın olacaksa olsun. Yazdığınız nedenleri düşünecek kadar zekiyseniz, çocuğunuzu da layıkıyla yetiştirecek kadar bilinçli bir anne olursunuz. Gerçekten hiç istemiyorsanız kapatın defteri, buralarda kafanızı karıştırmayın, evlat tadını alanlar sizi belki de istemediğiniz bir istikamete doğru sürükler. Bunu isteyecek olan sizsiniz, evlenince bu his gelmediyse bırakın peşini. Ama içinizde uzak bir yerlerde benim de bir çocuğum olsa nasıl olurdu diye bir sıcaklık varsa korunmayın, hamile kalacağınız da garanti değil zaten.
 
böylesine güzel ve dayanaklı bir konu Görmek çok güzel. Ben anne olmayı çok istemiş ama ne yazık ki olamamış bunu denerken sağlığından olmuş biriyim. Evlat hasreti inanılmaz sızlatıyor. Çocuk sevgisi içimde her zerrede. Tüm çocukları çok seviyorum. Rahmimde onu büyütmek o hissi yaşamak onu kahkalarıyla mutlu olmak istiyorum. Ama yazdıklarınız benim de aklıma gelen ve geldikçe de “Allah’ın bir bildiği var benim etimle kemiğimle nefret ettiğim bir çağda evladıma yazık değil mi?” Dedirten şeyler. Çok haklısınız. Ben anne olamadım ama neden anne olmak üremek istedim bir kere eşimi sevdim onun iyi bir baba olacağına inandım. Sonrasında da sanırım içgüdüsel bir duygu
 
cikolataveturkkahvesi .!.:
Evet annelik çok güzel bir duygu katılıyorum.
Ama durumun yok ise yapilmamali..
O çocuk yokluk çekmemeli.
Bakalım nasıl olacak..
Siz tek çocuk mu düşünüyorsunuz?
Genişletmek için tıkla...
Evet tek çocukta kaldık çünkü ona iyi bir gelecek sunmak için tüm çabalarımız haklısınız ama yine de ilerde bir düşünün derim
 
Bu cok kisisel bi soru.. olabilirsinde olmayabilirsinde.. dunya o kadar kotuymuski.. suan bildiklerimi bilsem belki hic anne olmazdim.. ama tabiiki cok sukur yaradana, beni anne yaptigi icin
 
İnsan düşündüğünde çocuk sahibi olmak için sebep bulamıyor, kimi evlen çocuk yap baskısından yapıyor, bilinçli çocuk sahibi olmak istemeyenler bile etraftan duydukları ayy bak bak filanca da “kısır” çocukları olmuyormuş baskılarına dayanamadığı için yapıyor, evlenen herkesten çocuk bekleniyor yazılı bir kuralmış, dışına asla çıkılamazmış gibi, siz işte geleceğini düşünüyorum şöyle böyle izah etseniz de ki sanki açıklama yapmak zorundaymışsınız gibi dıştan dinleyip içten he tabi tabi olmuyor da ondan diye düşünüyorlar. Kimi çocukları çok seviyorum diye yapıyor( sanki hep çocuk kalacak büyüdükçe sorumluluklar artacak) belki de ölümsüzlük için yapıyoruz, bizden sonra bizden bir parça kalacak dünyada. Biz bu dünyanın parçasıyız ve hala varız demek için.
Ben ikinci bebeğime hamileyim, tek çocuk olmasını istemiyordum. Maddi olarak iki çocuğa bakabilecek kapasitemiz var, ama zaten ilk çocuk için iki yıldır ücretsiz izindeydim, şimdi yeniden izin almak işten uzak kalmak, sürekli çocuk ev içinde olmak psikolojik olarak zorlayacak beni farkındayım. En azından geçici diye avutuyorum kendimi.
Çocuk sahibi olmak hiç bitmeyen bir mesai, hep tetikte olma, hep bir kalp çarpıntısı, dünyalara değişilmez karşılıksız bir sevgi. Olduktan sonra onsuz bir hayat düşünülemez.
Ben eğitimli, bilinçli, güçlü kadınların mutlaka çocuk sahibi olması gerektiğini düşünüyorum. Geleceği bizler oluşturacağız, saldım çayıra mevlam kayıra çocuklar değil özgüvenli, duyarlı, biliçli bir nesil ancak böyle mümkün olacak.
Şüpheleriniz varsa mutlaka yumurtalarınızı dondurun, ama sizin gibi duyarlı düşünceli insanların çocuğu olmalı
 
Neden neden böyle oldu bakabilecek olanlar çocuk sahibi olmak istemiyor ya bir çocuk yada en fazla iki çocuk yapıyorken göçmenler beş altı çocuktan aşağı yapmıyor
 
Annem 40lı yaşlarda doğurmuş beni.İyi bir çocukluk geçirdim.Kavgasız huzurlu bir evde büyüdüm.Iyi bir eğitim aldım.Iyi egitim almis maddi ve manevi olarak belli bir düzeyin üstünde insanlardı ailem.Niye yazdim bunları.Çoğu insan şu açıyla bakıyor.Kötü bir anneyle babayla büyüyen insan anne baba olmaktan çekiniyor.Bende öyle olmadı mesela.Harika insanlarla buyumeme rağmen anne olma fikrine çok uzağım.Bu dünyaya cocuk getirmek istemiyorumculardan da değilim:) Sorumluluk istemiyorum açıkçası.Nerde aksam orda sabahci bir insanım.Başka bir canlıya göre hareket etmek istemiyorum.Vücudumdan fedakarlik yapmak istemiyorum.Emzirme lafı bile cok kotu hissetmeme sebep oluyor.Kisaca bencil biriyim ve bunu kabul ediyorum:)Bunlarin hicbirini aciklamaya gerek yok aslinda.Istemiyorsan istemiyorsundur.Cevremde anne olupta pisman olan bir sürü kişi tanıyorum.Biyolojik saat herkestede çalışmıyor zaten.Ha bu arada anneme sorsak hep şunu der.Şimdiki aklım olsa ne evlenirim ne çocuk yaparım:))) Saygılar.
 
Sizinki gibi maddi endise veya dunya duzeni vs sebeplerine dayanan çocuk istememe karari/dusuncesi evlilik duzeniyle birlikte genelde değişiyor.

Ben 30 yaşındayım, hicbir zaman cocuk istemedim, dusunmedim. Hatta senelerdir cocuk sahibi olmayacagim diyorum. Cunku ben cocuk sevmiyorum. Bebek ve cocuk sevmem, kedime kopegime ne kadar duskunsem bebek o kadar iter beni. Cocuk sevmeyen, icinde cocuklara karsi hicbir anacligi olmayan, hayatının hicbir aşamasında olmamis bir insanim. Benim gibi cocuk istememe nedeni sevmemek olanların karari genelde degismiyor.

Eger sizin de sebepleriniz sadece somut yasam koşullari ise fikrinizin degisme ihtimali var. Su anda tum geleceginiz icin gecerli olacak bir karar vermeniz zaten gerekmiyor. Evlenirsiniz, zaman gecer, duruma bakarsiniz. Nisanliniz zaten asla istemeyen biri degil, siz de fikir degistirirseniz yaparsiniz.
 

Evet o da aynısını diyor. Şu an erken diye.
Ama o istiyor. Bugün de çocuğumuz olmazsa sorun değil.. asla terk etmem seni. Olur mu öyle şey dedi..
Sadece bence istiyor. Ben beklemedeyim ama hiç istemiyor degilim..sadece yaşam çok zor. Hele çocukla daha zor.
 
Çok net görüyorum geleceği pişman asla olmazsınız:) Evlat bambaşka bişey ya pamuk gibi hayal rüya gibi bende siz gibi düşünüyordum şimdi 3 tane olsa bile çok mutlu olurum. Kendi isteğiniz mi bilmiyorum ama dünya düzeni için bu mutluluktan geri kalmayin. Gunden güne herşey değişiyor kim bilir belki çocuğunuz buyudugun de en güçlü ülke de yaşıyor olacak bilinmez ki
 


merhaba , öncelikle fikir sizindir çok saygı duyuyorum. Ben de bazen sizin gibi düşünüyorum . Ancak bir de şu varki hayat her zaman dört dörtlük şartları bize sunmuyor , bir şeyi yapmak için tüm şartların olgunlaşmasını beklemek maalesef mümkün olmuyor . Yani sürekli geleceği hesaplayarak yaşamak anı ve anın tadını kaçırır biraz zevk almaya ruhu doyurmaya biraz da tevekküle ihtiyacımız var sanırım.. yani ne dünde takılı ne de gelecek kaygısıyla asılı kalmadan , mantıgın yanına duyguyu da katarak yaşamak en doğrusu olur.. Sevgiler
 
Hayatim boyunca çocuk fikrim hic olmadi hic istemedim anneligi yapamam dedim evlendim tek sartim çocuk istemiyorum diyodum sonra esim cok istedi kendi dusuncemi es gectim ona guvendim hamileyken ayrildik ve simdi doğdu cok seviyorum bebegimi ama insan kendine kiziyo bazen istemiyosaniz yapmayın dünyada kendj icib yasamayi istemek suc degil tercihtir
 
bence size neguzel yoldas olacak
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

Çocuk yapmak ya da yapmamak
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
4K
zifiri
Z
G
Anneme annelik yapıyorum, çok yoruldum
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
1K
geceninkralicesi
G
  • Kilitli
Büyük umutlarla evlendim ama sanırım pişmanım…
43 44 45
Yorumlar
898
Görüntüleme
32K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
A
Çocuk sahibi olmak istemiyorum
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
4K
dasiyism
D
S
Gözünün üstünde kaş var demeye başladılar
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
4K
MFF
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…