- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Her nasip vaktine esirdir derler.
Vardır bir hayır canınızı sıkmayın..
Hayırlısı olsun hakkımda..
Insallah canim insallah seninde olur ama bazen diyorum keske daha once dusunseydim simdiye belki boyum kadar olmuslardi belki oda ... Allahim gonlune gore versin
Anlayışlı olmak çok önemli aslında, anlamasak bile empati yapabilmek.Doğumla beraber anneliğe yüklenme olayı ilk olarak ‘aa sezaryen mi, tuh bebek gerekli koruyucu tabakayı almadan doğdu, e tabi sütün de gelmez hemen ve bağı kurmakta zorlanacaksın’ fitnesiyle başlıyor.
Halbuki normal hem de bayağı normal doğurdum ama sütüm gelmedi
4. gün sonunda 1 2 damlacık kolostrum çıktı, evde bir bayram sevinci, çay kaşığıyla çocuğa tepmeceler, ziyan olmasın diye kaşığı yalatmacalar
Sanki bilirkişiler de arayıp, sağa sola haber vermeler, offf Allahım delirmeme ramak kalan günlerdi.
Çocuğum emmedi diye ‘seni istemedi sevmedi’ diyen bir kv dem var sağolsun, bu da yetmez gibi ‘aa sana annelik emzirmediğinden gelmedi, emzirmeyen anne babadan farksızdır ondan sevemedin bizim gibi’ diyen muhteşem çevre de cabası.
Kendi annem ise sırf süt gelsin diye kuru boş memeyi, saatlerce pompayla çektirirdi bana, herhalde 5 6 ayrı emzirme danışmanıyla görüşüp, anlık bilgi veriyordu onlara.
Ne yaşadığımla ilgilenmeyip memelerime odaklıydı.
Yahu bir durun, ne oluyor?
Bu kadın ne yaşıyor, bu bebek sağlıklı mı, hangi aşamalardan buralara geldiler de kavuştular...
Ki ilk çocuğum küçük doğdu, 8 Aylık, göz yaşı bezi, kaşı kirpiği oluşmadan, çene kasları gelişmeden, tavuk kadar bir şeydi.
Kimsenin umrunda olmamasını gayet anlayabiliyorum ama durumumuz umurlarındaymış gibi ateşe körükle gitmenin, sudan çıkmış balık gibi çırpınan bir anneyi iyice hayattan soğutmanın mantığını anlayamıyorum.
Ben bebek nedir ikinciyle tattım, ilkinde hep sorgulama, alışamama, zorunluluk, yetersizlik devreye girdi ve anı hiç yaşamadım.
Sizin komşuluğunuz gibi, benim de üst komşum bana acıyor.
Sıpalar büyüdü hala çok acıyor ve ben de onlara acıyorum, insan emekliliğe bizim üst katımıza nasıl denk gelir
Onlar cennetlik insanlar, bize tahammül edip hala yüzümüze gülüyor ve iyi temennilerini iletiyor ‘kızım sen kendine ve çocuklarına dikkat et, hiçbir şey önemli değil hepimiz yaşadık bunları, sesmiş gürültüymüş olmazsa sorun vardır’ diyor ya, bulunmaz nimet.
Kadın konuştukça boynuna sarılıp ağlayasım geliyor çünkü farklı durum yaşayan, adaptasyon sorunu çeken anneler o kadar toplumdan dışlanıyor ve anormal olmakla suçlanıyor.
İleride pişman olursan eğer, evlat edinebilirsin. Böylece hem yaş faktörünün verdiği hamilelik risklerinden kurtulursun hem de bi çocuğa ev vermiş olursun. Benim 3 tane çocuğum var. Yeri geliyo senin gibi düşünüyorum pişman oluyorum. Yeri geliyo ayy ne güzel çocuk yapmışım diyorumikisi de ayrı pişmanlık.
Kendinizi şu an ikna edecek kadar sebepleriniz var. Ama bi de şunu düşünün biz insanız. Bir yılımız diğer yıla uymuyor. Bu sene bu düşüncedesiniz seneye hala fikriniz aynı mı olacak? Ya da bundan 10 sene sonra?
İlerde tercihinizden pişman olmamak için her ihtimale karşı yumurtanızı dondurun derim. Olur da fikriniz değişirse B planı olur
Değişmezse hiç kullanmazsınız.
kendimden örnek vereyim: bundan üç sene önce ya hamile kaldıysam diye her ay ağlıyodum. Şimdide çocuk hasretiyle yanıp tutuşuyorum. İnsanoğlu gerçekten garip
Ben de çocuk istemiyorum.insanlar tuhaf bakıyor
Ayrıca evlenmek de istemiyorum.
Neyse benim gibi düşünen insanlar da var sevindim yalnız değilim.
Yaşınız 33, 45 yaşında çocuk sahibi olanlar var.
Kendinizi yakın hissederseniz düşünürsünüz.
Yalnız bakış açıları elbette farklı olacak ama 'böyle bir dünyaya çocuk getirmemek' hiç gerçekçi, akılcı bulmadığım bir şey.
Merhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
Var var dolu inanın..
Çocuğu olmadanda çok mutlu olan insanlar tanıyorum . Kalbin ne istiyorsa onu yap . En azından birkaç sene zamanın var belki ilerde fikrin değişirMerhaba Sevgili Üyeler;
Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.
Size bir sorum var.
Ben 33 yaşında, evliliğe giden bir ilişkisi olan biriyim(inşallah). Erkek arkadaşımla evlenmeyi istiyorum. Ama çocuk sahibi olmak istemiyorum.
Evet, çocuk sahibi olmak istemiyorum.
En azından şu an istemiyorum.
Bunu birkaç kere onunla da konuştuk. Senin kararın. Benim için çok sorun değil ama sen ileride pişman olabilirsin dedi. Erkek arkadaşım çocuk olmasa da sorun değil diyor ama ben ileride belki çocuk isteyebileceğini düşünüyorum.
Ama gelin görün ben çok kararsızım. En azından içinde bulunduğum şartlarda.Kendime göre çok nedenim var.
Bir kere çok enflasyonist bir ülkede yaşıyoruz.. bir hafta aldığımız bir temel tüketim malı diğer hafta asla aynı fiyat değil, fiyat inanılmaz artmış oluyor. Maaşlar bu fiyat artışlarına yetişemiyor. Araba almak bile artık lüks olmuş. Ev fiyatları zaten inanılmaz pahalı. Her şey çok pahalı. Eğitim pahalı. Sağlık pahalı. Bezi, maması, doktoru, kursu, hobisi, giyimi, oyuncağı, kitabı vs her şey pahalı. Yaşamak çok pahalı. Daha da kötüsü burası manevi olarak kaotik bir coğrafya.. Sosyal, ekonomik ve kültürel sorunlar hiç bitmiyor. Araf gibi bir yer.. iki arada bir derede..
Ayrıca dünyada su sorunları, savaşlar, kadınlara saldırılar, işsizlik, ekonomik krizler tonla sorun var. Dünya giderek kalabalık oluyor. Bu gidişle kaynaklar bir noktada yakın zamanda tükenecek. Çocuğum benden bunun için hesap sorabilir. Klişe bir soru ile "Neden beni dünyaya getirdin?" deme ihtimali çok yüksek.
Özetle hem maddi hem manevi parametrelerden dolayı çocuk sahibi olmak istemiyorum. Arada olsa nasıl olur diye düşünüyorum.(Acaba yaşımdan dolayı etkilenme mi yaşıyorum?) Bazen acaba sadece bir tane olsa mı diyorum?
Sanırım bu kaotik ortamda çocuk istemiyorum. Burası bana 33 yaşında ağır geliyor kim bilir çocuğuma ileride nasıl gelir..Ayrıca bu kadar kaotik bir ortamda çocuk büyütmek bana çok bencilce geliyor. Bunu çocuğuma yapmaya hakkım yokmuş gibi..bunu çocuğuma yapmamalıymışım gibi..Kısacası araftayım.
Sizce ileride çocuk sahibi olmasam pişman olur muyum? Olursam neden?
Doğurgan yaşlarda çocuk sahibi olmayıp sonra bundan pişman olmayan üyeler var mı? Neden pişman olmadınız?
Ilave Soru: Evlenip çocuk sahibi olanlara da bir sorum var.
Freud der ki: Üreme; insanlar için hayattan memnun olmanın kanıtıdır. Insanlar hayatlarından memnunsalar üreyerek kendi genlerini sonraki nesillerde devam ettirmek isterler.
Bu önermeye göre Freud'un dediği gibi hayattan istediğiniz ölçüde memnun musunuz ondan mı çocuk sahibi oldunuz?
Çocuk sahibi olma motivasyonunuz neydi?
Belirtmek isterim ki yargılamak için değil arafta kaldığım için soruyorum.
Cevap verirseniz çok sevinirim.
Herkese iyi forumlar..
Sevgiler.
Cidden hamilelik ve doğum kadınların süslediği abarttığı bir konu. Yani askerlik hikayesi gibi sanırım. Kadınlar toplaşıyor ve nasıl oluyorsa hemen doğum hikayesine geliyor konu. Birden fazla doğumu olan 1-0 öndeSumru Yavrucuk ve koruyucu aile olduğu oğluyla olan KatharsisXtra programını izleyin, orada diyor ki “oğlum bana doğurmadığımı unutturdu” o kadar benimsemiş aile olduğu çocuğu. İleride hayatıma bir çocuk dahil etmek istersem koruyucu aile olabilirim rahatlıkla. Ama şu an, bu şartlarda yalnız değilsiniz.
Cidden hamilelik ve doğum kadınların süslediği abarttığı bir konu. Yani askerlik hikayesi gibi sanırım. Kadınlar toplaşıyor ve nasıl oluyorsa hemen doğum hikayesine geliyor konu. Birden fazla doğumu olan 1-0 öndenormal doğuran 2-0 önde ben ve benim gibiler hem sez hem tek çocuk ezik ki ezik kendimizi değerli kılmak için doğum ve hamilelik konusuna haddiden fazla mana yüklüyoruz. Neticede tüm memeliler doğuruyor ,olağan bir süreç.
Kişiye göre değişir, kimi vardır 30 yaşına gelmeden sorun yaşar kimi menopoza kadar sorunsuz hamile kalır, Slyvester Stallone'nun eski eşi birkaç sene önce 54 yaşında 5. çocuğuna hamileydi.Yumurta konusunu çok kişi söylemiş. Ben 33 yaşındayım. 39 40 yaşına kadar sorun olmaz sanıyordum.?
Kontol olmanızda fayda var bana doktor 35 sonrası zorlanırsın demişti.Yumurta konusunu çok kişi söylemiş. Ben 33 yaşındayım. 39 40 yaşına kadar sorun olmaz sanıyordum.?
Aslında annelikten nefret ediyorum.Sizi tebrik ederim.
Demek ki çocuk fikrini sevmişsiniz.
Hiç çocuk istemeyen biri iken ikinci çocuğu isteyen birine edilmek cesaret ister..
Gönlünüze göre olsun..
Freudun dusuncelerini bosverin o normalde de cok mantikli seyler soylemiyor zaten.
Ben 24 yasinda isteyerek anne oldum mutluyum dunyaya bi canli getirdim benden bi parca.her anina sahit oluyorum bi dunyayi buyutuyorum aslinda.buyumesine gulmesine yurumesine sahitlik etmek cok guzel bi duygi her zaman boyle toz pembe degil ama iyiki yapmisim diyorum.hayat her zaman zordur mesela evlenmeyin zaten hersey kotu ileride esinizin size siddet uygulamayacagi sizi oldurmeyecegi ne malum.sizin bakis acinizla konusuyorum suan hayata boyle olumsuz bakmak iyi degil mantikli olmak ve olumsuz bakmak arasinda ince bi cizgi var.sartlar iyi degil diye hayattaki herseyi ertelemek yapmamak cok sacma.dunyaya bi kere geliyoruz elimizden geldigince guzel yasamak lazim.
Yaş yumurtayı çok etkiliyor. 40 yaşında da yumurtan olur ama döllenmeyebilir, sağlıksız emryo olur vs vs. Doktor doktor dolaşma maddi manevi yıpranma süreci olabilir garantiye almak adına Şimdiden dondurmak Daha iyi gibiYumurta konusunu çok kişi söylemiş. Ben 33 yaşındayım. 39 40 yaşına kadar sorun olmaz sanıyordum.?
Tam benlik bir konu olmuş. 15 yıllık evliyim. Taaa üniversiteden beri çocuk istemediğime eminim. Etraftaki çocukları da çok sevmem. 39 yaşındayım. Geçen yıl iş arkadaşlarım bu konuda çok baskı uyguladılar. Pişman olursun, deli misin, dünyanın en güzel şeyi, neden daha önce yapmadı im diyeceksin. Artık ben de meraktan mı yoksa ısrarlardan mı tamam deneyelim dedim. Tek bir ilişki ile hamile kaldım. Pozitif test sonucunu gördüğüm an pişman oldum. 9 ayım pişmanlıkla geçti. İnsanlar heyecanla bebek hazırlığı yaparken ben hergün ağladım. Mart ayında doğum yaptım. Doğum anım hiç öyle duygusal değildi. Şu anda 5 aylık bir bebeğim var. Çok tatlı, çok sevimli ama zamanı geri alsak hiç bu işe girmem. Kendinizi tanıyorsanız ve gerçekten istemiyorsanız yapmayın. Yoksa benim gibi bir insan olursunuz. Hayattan soğumuş, amacı kalmayan, hiç bir şeyden zevk almayan, sadece gün geçirmek için yaşayan.Bu arada iki üç dört çocuk sahibi olan insanlar gözümde sabır taşı oldu. Hala şaşırıyorum onlara
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?