Çocuk konusunda fikirlerinizi merak ediyorum

Allah mutlu huzurlu upuzun ömür versin evladınız ve size
 
28 ve 29 yaşımda anne oldum, şuan 36.
Nerde yahu gençlik, 50liler beni yer bitirir
Bazı şeyler zamanında güzel, anne olduğum yaşta günde birkaç aktivite yapabilir, dünyayı belki yürüyerek gezebilirken bu yaşımda yapamam sebebi ise çocuklarımı büyütürken aldığım beden ruh hasarı.
Bir kere genç anne olmayacaksınız, beraber büyümeyeceksiniz ve anneliğinizle birlikte eskiden olan kişi yok olacak
Aa önce birey sonra kadın sonra anneyiz, tek rolümüz annelik değil diyenler olacaktır evet doğrudur lakin 100 de 98 imiz anne iken geriye yüzde 2 lik dilim kalacak.
Kısaca dünyanın neresine giderseniz gidin ‘çocuğum ne yapıyor iyi mi?’ düşüncesi sizle gelecek, olduğunuz anların çoğunun tadını daha az hatta yarı yarıya az alacaksınız.
Çok eğlenseniz, kendinize zaman ayırsanız dahi ayağınızın biri daima geride kalacak.
O sebepledir ki 2 3 belki 4 sene kendinize zaman verin derim.
Evlilikle alakalı tüm her şey otursun, hayattan beklentilerinizi alın, kendinizi tanıyın, sonra çocuk.
 
25 yaşında anne olmuşum şimdi 10 yaşında kızım yaş olmuş 35 ikinci kızım 4 yaşında kapattım daha çocuk defterini isteyenlere nasip olsun inşallah
bence çok ideal, allah bağışlasın. hem bu olduğunuz yaşlar anne olmak için daha olgun yaşlar hem de çocuklarınızla yaş uçurumu olmuyor. sizin adınıza çok sevindim, ben de istiyorum darısı başıma <3
 
Ben çocuk sevmiyorum genelde. Bazı çocuklar sevimli geliyor ama çoğu sinirimi bozuyor. Tabi ki insan kendi çocuğunu sever ama çocuk fikri bütün hayatımı bitiricek gibi geliyor çok korkuyorum. Bir kere ilaç kullanmama rağmen gecikmiştim test yaptım negatif çıkmıştı. O zaman içim bi burulmuştu. Bazen esiyor bu adamdan çocuğum olsun istiyorum bazen aman bi tane daha bundan çekemem diyorum. Sanırım kararsızlık evresinde anne olmamalıyım. Ben de 1 yıllık evliyim 2 yıl daha düşünmüyor gibiyim. Cesaret edemiyorum.
 
4 evaldim var, ikisi yetişkin ikisi henüz küçük, bazen bende diyorum ufaklarda büyüklerin hemen peşinden olsaydı o stresi çektimki çektim bari gençliğimin son seneleri bana kalırdı. Mesela çocukları bırakıp eşimle veya arkadaşlarımla tatile gidebilirdim (arkadaşlarım yapıyor) , sorumluluklarini almış olurlardı, bense hala okuldu öğretmendi koşturuyorum elhamdulillah. Çocuğu olmayan bir arkadaşıma Allah sonradan 3 çocuk nasip etti, ve demiştiki , 43 yaşındayım ve elim hala moktan çıkmadı :)
 
evliliğinizin oturması için 2 sene bekleyin bence bu süreç zarfında ak koyun kara koyun belli oluyor zaten.
Eşimi çok iyi tanıyorum demeyin aynı evin içinde aslında çokda tanımadığınizi fark edeceksiniz bu süreçte.
Çocuk en saglam evlilikleri bile sarsıyor ilk zamanlar.
Çocuk dediğimiz şey öyle karnini doyurayim sirtini sivazlayim ponçikliğinde bir şey değil hayat boyu sorumluluk bu sorumluluğu iki kişimi sırtlanacaksınız tek kişimi bunu anlamak içinde bu tanışma süreci gerekli, çocuğun psikolojik etkileri çok fazla sorunlu bir evliliğin ortasında çocukla kalırsaniz eğer bu süreçte ekstra yıpranirsiniz o yüzden bekleyin derim ben.
 
dün klima takmaya iki beyefendi geldi bize, benle yaşıt olan yanindakine surekli oğlum cekic ver vs diyodu içinden ne oğlu ya boyun kadar çocuk dedim.
Meğer adamın gerçekten ogluymuş benimle yaşıt 18 inde evlenmiş 20 yaşında oğlu var.
Bende o sırada 6 yaşındaki kızımın 40 derece sıcakta sıkıldım parka gideeek diye ağlama krizleriyle uğraşıyordum
28 yaş cocuk icin erken yaş değil ideal yaş olabilir ancak
 
E hani zamanında nisanlinizin beyaz eşya alacak parası bile yoktu, anneniz çalışmıyor kardeşiniz üniversitede okuyor siz onlara bakıyordunuz, hatta evlenip gidince ananız ne yapacak aç kalacak diye burada herkesi üzmüştünüz. Sonra nisanliniz evlenmeden eskort peşine düşmüştü. Birden şahane evlilik, maddi olarak sorunsuz oldunuz. Senaryo güzel ama konu devamlılığı yok.
 

Eşim iki sene önce baba oldu.
Bizim minnoş daha altina yapıyor.

Eşimin beraber büyüdüğü kuzeni dede oluyor bu sene :)
 
Yorumlardan sonra insan ister istemez acaba diyor yaa azıcık pozitif yani yok mu şu bebişlerin bu arada ben biran önce cocuk isteyen birisi olarak yaziyorum
Yorum yazmıyıcaktım ama mesajınızı görünce yazayım dedim.

6. Aylık evliyken hamile kaldım, 24 yaşında anne oldum şu an 20 aylık. Asla bir pişmanlığım yok. Bebeğimle yılda 2 kere tatile çıktım. Biri 1 hafta farklı illerde gezmeli. Ve gelmesi için uğraşmadım da karar verdiğimiz ilk ayda hamile kaldım halbuki herkes bana hemen olmayacak zaten demişti Hamileliğimin geneli sorunsuz olsa da son ay baya tansiyon sorunu yaşayıp 36. Haftada erkenden doğdu acil sezaryenle. Hep çok sevecen, güleryüzlü bi çocuktu. Hala öyle çok dışa dönük bana göre fazla sosyal elbette her çocuk gibi zorluğu oldu. Klasik uykusuz geceler emme sorunları küçük doğduğu için gelişimsel gerilikler. Yaşıtlarının kilosunu yakalaması daha yeni oluyo hala daha yaşıtlarından fazla kilo alıyor. Sanırım vücudunun kendini toplamak için yaptığı bişey. Fazla gerildiğim zamanlar da oldu fazla zorladığı hala oluyo. Şimdi bi de 2 yaş sendromu yaklaşırken aşırı inatçı bi çocuk olmaya başladı. Bunaldığım da oluyo bu arada. Kız kardeşime ayda yılda bir 1-2 saat emanet etmek, ya da uyurken kardeşimi evde bırakıp markete falan gitmek hariç nerdeyse hiç sorumluluğu üstümden azalmıyor. Çünkü bakıcak kimse yok. Bunun psikolojik yükü bazen fazla gelse de çok şükür yemesi uykusu sorunsuz bi bebeğim var. Çok kötü geçmiş bi hamilelikten mükemmel bi bebeklik deneyimi yaşayabileceğiniz gibi tam tersi de çok mümkün. Misal eşim 2. Bi çocuk hevesinde ama ben asla o topa giremem kendimi buna hazır hissetmiyorum. Zaten bedensel olarak o zamanki gibi sağlıklı da değilim. Aynı kolay süreci atlatamam. Herkesin yolculuğu farklı elimizden en iyisini dilemekten başka bişry gelmez. Allah gönlünüze göre versin
 
Ahahaha biraz şans sanırım bu iş grnel olarak çocuktan sonra kendi hayatını bosvermek olduğunu farkettim galiba bu forumda
 
kac yasindasiniz? bir de kac aylik evlisiniz
 
Ahahaha biraz şans sanırım bu iş grnel olarak çocuktan sonra kendi hayatını bosvermek olduğunu farkettim galiba bu forumda

Çocuk belirli bir yaşa gelene kadar kendi hayatini boş veriyorsun zaten.

Ben çocuktan önce haftada 3-5 gün en az 2 saat spor yapardım.
Sabah 6da ofise geçer akşam 5e kadar çalışır ordan spora uçardim.
Aksam 8 gibi ev, hafif bir yemek evde kitap, tv, sohbet, yatak.

Hafta sonlarim wellness, arkadaş, şehirler arasi kisa kocamaklar, kocamla gecen güzel vakit olarak geçerdi.

Şimdi bebeğim var. Yukaridaki yazdıklarımın 95% artık olmuyor (Tek becerebildiğim tatile cikmak, oğlum okul cağina gelsin oda yok olacak.)
Planliyamiyorum. Tam ablama ayarliyorum ben tüm gün sauna yapicam diye pat oğlum ishal oluyor. Ben kalıyorum.

Ben bide fazla geren bir anne değilim. Sağlıklı olduğu sürece akşama bir tarhana çorbası bile yetiyor bana.

Ne bilim, eşim zaten evde köle Isaura oldu. Daha fazla görev üstlenemez adam.

Benim eski hayatim biraz cok aksiyon doluydu. Bu sebepden atara uçurumlar var.
Bazi kadinlar bebekten öncede fazla aktif olmuyorlar onlara fazla koymuyor bebekli hayat
 
Ahahaha biraz şans sanırım bu iş grnel olarak çocuktan sonra kendi hayatını bosvermek olduğunu farkettim galiba bu forumda
Evet tam olarak öyle oluyo. Doğum sonrası kilolsrımı veremedim hatta aldım, dişlerimde sorun var gidicek vaktim yok, kilonun getirdiği şeker var, hamilelikten sonra kalmış bi tansiyon problemi var, belimde tedavi olsam geçicek ama vaktimin olmadığı bi fıtığım var bu da hamilelikten sonra kaldı. Ben 26 yaşımda fiziksel olarak bi doğum daha kaldıramam ama Allah'tan bebeğim uslu
 
Umarım biran önce eski modunuza dönersiniz çocuk güzel bisey ama aktif bir insan için zor galiba hızlıca büyüsün insallahhh
 
Yaaa sağlık problemleri önemli ama dikkat edin nolur allahtan bebişiniz usluymuş ama
 
Yaaa sağlık problemleri önemli ama dikkat edin nolur allahtan bebişiniz usluymuş ama
Evet ama bi çoğu ben im dikkatsizliğim. Planlamadan sonra diş doktoruna gitsem şimdi böyle olmazdı, kiloma dikkat edebilseydim şeker çıkmazdı hamileyken bi değerlerim çok güzeldi, tansiyona doktor ilaç verdiğinde uyabilseydim belki kalmazdı şu an hissetmiyorum bende ölçmeyi bıraktım, fıtık içinde doktora gittim ama yoğunluğumdan ilacı ve fizik tedaviyi devam ettiremedim zaten çok küçüktü gittiğimde o zamanki gibi zorlanmıyorum. Yani aslında ben kendimi geri plana atıp önemsiz gördüğüm şeyler yüzünden de böyle oldu. Size nasip olursa bebekle ilgilenmek için kendinizi önemsememezlik etmeyin. Size verebileceğim en büyük tavsiye bu. Yani zamanında dikkatli olsaydım şimdi bu sorunlar böyle yükselmezdi. Biraz kendi kendime yaptım. Ama işte destek olacak hiç kimse olmayınca hastaneye bile çocukla gidiyosun. O kadar zor ki bu durum. Sırf bu sebep bile geri plana atmama tek başına yetti diğerlerini saymıyorum. Okuyan varsa bu yorumu kendinize bunu yapmayın benim gibi olmayın kamu spotu olsun
 
Umarım biran önce eski modunuza dönersiniz çocuk güzel bisey ama aktif bir insan için zor galiba hızlıca büyüsün insallahhh

Evet çocuk çok güzel ama bile isteye yola çıkmak gerek. Yukarda bir arkadaş yazmış mesela. Insan istediği zaman doktora bile gidemiyor her yaşın kendine sıkıntısı oluyor galiba.
Benimki daha iki yaşında, yani fazla tecrübeli değilim.
Mesela minikle alışveriş, yemek vs benim için cok kolay oluyordu. Bebişi kanguruya koyup full geziyordum. Bol bol sesli kitap dinliyordum.
Şimdi asla mümkün değil. Bisiklerinle ordan oraya uçuyor. Ben peşinde maratoncu oldum :)
Her hafta format atılıyor. Bugün yediğini belki yarın ağzına sürmez. Asla bilemiyorsun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…