Çocuğum olmuyor diyenlere...umut olsun

berraksucan .!.:

Canim benim etmez miyim hic yer gök dua üstüne rabbim seninle beraber isteyen bekleyen herkese nasip etsin insallah yılmak yok ben 8 sene sonra kavuştum

Genişletmek için tıkla...

berraksucan .!.:

Evlendiğim de ilk bir yıl korunmuştum.biraktiktan 5 ay sonra hamile kalmıştım nasıl şükürler etmiştim.eşimle cok sevinmiştik ancak kısa sürdü ve bebeğimiz düştü.çocuğumuz oluyor nasılsa,yine olur hayalleriyle bir süre kendimizi teselli ettik ancak denedik olmadı bir yıl da oyle geçti en sonunda bulunduğum yerde klomen + çatlatma iğneli iki kere tedavi gördüm yine olmadı ardından rahim filmi çekilsin dediler cektirdim sol tüp kapalı dediler, yok değil dediler ,derken soluğu eğitim araştırma hastanesinde almıştım.
Borclarimiz vardı özele gidecek durumumuz da yoktu.kimisi sen de kist var diyordu.kimisi sende sorun yok eşinin değerleri iyi değil diyordu.kimisi de sebepsiz sizinki diyordu böyle böyle gitmediğimiz doktor kalmamıştı.duzenli adet görürüm.esimin değerleri de normal sana en iyisi aşılama yapalım dediler yaptık iki kere hapla yumurta büyüterek aşılama yaptık sonuç yine negatifti.Doktor beni yanına çağırıp özel bir merkezin adini veririp git burada tüp bebek yaptır dedi fakat benim özellere hic durumum yoktu bunu kendisine izah edip devlet kanalıyla tüp bebek yaptırmak istediğim de bana verilen cevap aşılamalarımın iğneli olması gerektiğini bana ise iki kere hapla tedavi denendiğini söyledi peki neden iğneyle yumurta büyütmediniz en azından hakkım olurdu birseylere dedigimde cevap yok.
Tabiri caizse doktor binbir Naz’la iki kere de iğneyle yumurta büyüterek aşılama yaptı toplamda 4 kere aşılama olmuştum amma hersey o kadar ters ve dikkatsizlerdi ki aşılama günü eşimin spermlerini ebe hemşireye yan binadan verip eliyle kalem taşır gibi hic bir sterilizasyon olmada alıp gelmişti ve yine tedavim esnasında yapılan ignemin birini ebe eksik söylediği icin eksik doz almıştım Cok üzüldüm amma başka seçenegim de yoktu.sonuc itibariyle yapılan son iki aşılamam da tutmamıştı.negatifi aldıktan sonra hastanenin bahcesinden ayrilamamistim saatlerce ağladım gidecek başka yerim yoktu.Bulundugum şehirde sorunumuzu çözecek doktor da kalmamıştı ve tüp bebek yolları gözükmüştü başka şehre gidilip-gelinecekti nasıl yapacaktik nasıl üstesinden gelecektik....
Öte yandan üst üste yaşanan negatif sonuçlardan sonra eşimle de aramiz iyiden iyiye bozulmuştu evin içinde iki yabancı gibi olmustuk gece gündüz Allah’a dua ediyordum etrafımdaki herkes hamileydi kimisi 2.-3. Bebeğine hamileydi...aklım almıyordu başkaları icin bu kadar kolay olan şey benim icin nasılda ulaşılması imkansız gibiydi. Eş dost icin sevinirken kendime üzülüyordum.baska bir şehirde basvurumu yapmıştım iki ay sonra sıra bana geldi direk tüp bebek karari verilmişti nasıl sevinmistim o gün :) hemen tedaviye başlandı zorluydu surec tedavi gördüğüm yer ile Evim arasi 3.5 saat.bu nedenle gunde 7 saat yol gidecektim. Tedavi sonunda transfer günü gelip çatmıştı transferi olduktan sonra otele gidip iki gece de kalmıştık.icim kıpır kıpırdi olacakti test günü geldiğinde yine negatifi aldık o gün ilk defa esiminde benle ağladığını gördüm birbirimize sarılıp öylece ağladık sadece ağladık hic konuşmadan.ailelerimize durumumuzu soylememistik bu sorunu kendi içimizde halletmek istiyorduk fakat hem madden hem de mannen zorlanıyorduk.Doktorlara sorunun nerde olduğunu sorduğumda bir cevap veremiyorlardi.sebepsiz sizinki dediler.
4 tane dondurulmus embriyom vardı umut dünyası ya 2 ay sonra yeniden Rahmi transfere hazırladılar yine ilaçlar,kontroller,gidip gelmeler... derken transfer günü gelip çatmıştı heyecanliydim bu sefer olacak diyordum eşimle bir heves hastaneye gittik.beklemeye aldılar bizi bir ara sekretere ne zaman beni alacaksınız diye sorayim dedim yanına gittim deskin önünde bir kağıt vardı transfer olacaklar olmayacaklar yazıyordu sekreter bir başkasıyla konuşurken o kagida gözüm ilişti
Transfer olmayacaklar arasında benim de ismim geçiyordu 0 embriyo yaziyordu hic birsey sormadan eşimin yanına gittim oturdum.Öylece bir müddet bekledim hüngür hüngür ağlamak geliyordu icimden.Esime nasıl söyleyeceğimi düşündüm kendimi topladım bizim transfer olmayacak bizi ondan bekletiyorlar dedim
Eşim sasırdı emin misin dedi üzüldü bozuldu bir sürü duygu karmaşası....
Sonra bizi çağırdılar kalan 4 embriyonun çözülürken öldügünü söylediler.Odadan ayrıldım eşimle hastane bahçesinde oturduk sessizce hic konuşmadan bir süre ağladım.kendimizi topladıktan sonra tekrar yola çıktık evimize geldik. Evde artık derin bir sessizlik başlamıştı hic konuşmuyor kendi halimizde takılıyorduk. Aklımdan bazen evlat edinmeyi geçiriyordum eşime söylesem ne der acaba diyordum yaşanan onca negatiften sonra umudum kalmamıştı kabullenme sürecine girdim Allah’a teslim oldum.evet çocuğumuz olmuyordu eger ki eşim benimle huzurlu bi şekilde yürütmek isterse bu evliliği yürütürdüm ben onu seviyordum bırakmak istemiyordum.
Bazıları şunu diyebilir birbirini gerçekten seven insanlar çocuksuz da bir hayatı paylaşabilirler elbette paylaşabilirler en cok ta ben istedim sevgimizin askımızın önüne geçmesin bu durum diye ancak biz başarılı olamadık.
Eşim bana karşı uzak soguk duruyordu 5 dk dan fazla sohbete girmiyordu Kangrenli yara gibi için için kendini yiyordu ne düşünüyor ne yapmak niyetinde hic bilmiyordum.Ne kadar sıcak davransam da olmuyordu kalbi yumuşamıyordu buz tutmuştu sanki.
En sonunda Allah’a yine yalvardım dualar ettim allahım bir kere daha deneyeceğim hayırlısıysa bana nasip et değilse de beni esimi bir düzene sok dedim.Aile huzuru sıcaklığı kalmamıştı aramızda.
Tekrar sil baştan tedaviye başladık her zaman ki gibi iğneler ilaçlar derken transfer günü ellerinde 3 tane embriyo kaldığını ikisini transfer edeceklerini söylediler.Ben sasırdım cunku bu ikinci tüp bebek denememdi hesabima göre 3. Olsaydi çift koyuluyordu.Meger donmus embriyo tedavisi yapıldı fakat transfer süreci olamasada o tedaviyi de negatif olarak görüp suan ki denediğim tedavi onlar için 3. Sayılıyormuş sen suan 3. Tüp bebek denemesindesin ve bu sefer sana çift koyacağız dediler 3 embriyodan ikisini koydular kalan 1 tanesini 5. Güne taşıyacağız dediler transferin ertesi günü tekrar aradılar kalan 1 embriyoda öldü 5. Güne gidemedi dediler.
O an umutlarım yikildi sanki içimdeki iki bebeğim bana tutunur muydu acaba diye binbir soruyla otel de iki gece geçirdim sonra evimize döndük.15 gun dinlendim test günü gelip çatmıştı sabah kan vermek icin kalktım eşimin elinde idrar testi hadi yap deyip duruyordu eşime simdi kan vercem ne gerek var dedimse de ikna edemedim testi yaptım koydum kenara elimi yüzümü yıkıyorum hic bakmadim kendimi alıştırmıştım olumsuza hic belirti de hissetmiyordum.esim geldi bakti ben yüzümde köpükle mücadele verirken eşim bir çığlık tutmus diye nasıl seviniyor yüzümdeki köpükten gözlerimi açmaya çalışıyorum bir yandan yüzüm gözüm yanıyor bir baktim ki kipkirmizi iki çizgi sok geçirdim hemen toparlanıp kan vermeye gittim.(yine de emin olmalıydım)
Betahcg pozitif çıkmıştı hemen eşimi aradım pozitif dedim nasıl mutlu olduk bu sefer mutluluktan ağlıyorduk ben ağladım o agladi sonra kapattık.
Hamilelik serüvenim böylelikle başlamıştı ilk kontrollerde tek kese ve bebek vardı cok şükür dedik ayda bir kontrole gidiyordum yine bir gün kontrolde,doktor monitöre bakıp,ikiz olduğunu söyledim mi deyince biz bir sok daha yaşadık ne yanı içimde iki tane mi var simdi dedim doktor evet ikiz bunlar dedi eşim nasıl mutlu taklalar atarak çıktı resmen hastaneden.
Eve geldik sevindik ancak ikiz gebelik haliyle riskli gebelikti moral cok önemliydi.esim kimseye söylemeyelim doğana kadar dedi peki tamam da doğunca insanlara ne diyecektik :) böyle böyle 34.haftaya kadar ulasmistik her gün bulantı kusma zor bir gebelikti ama sabırla evde yattim bir gün sancım oldu Hastaneye gittik meğer Doğum başlamış 6cm açıklık olmuş hemen sezeryana aldılar 34 haftalik oldukları icin başka bir hastaneye kuvoze aldılar.ikiz kızlarım olmustu benden mutlusu yoktu ancak hastaneye gelen herkes üzüntü içindeydi bebekler kuvözde diye.deli misiniz siz bugun benim bayramim rabbim cocuklarimi bana bağışladı onlar iyi olsun beklerim yine ben dedim.
Cocuklari hic görememistim ancak mutluydum yeter ki onlar iyi olsunlardi
15 gün kuvöz maceramızdan sonra evimize çıktık iki bebekle acıkan,altına yapan, gaz sancısı,savaş alanı gibi banyo gunleri...derken eşimle tabiri caizse papucumuzu ters giymiştik:) kim nerde yatiyor belli değildi :) evin içinde birbirimizi göremez olmustuk ama hic şikayetçi değildik cunku istediğimiz bir bebekti rabbim bize iki tane yollamıştı ne kadar şükür etsek azdı.
Suan kızlarım 7 aylık oldular maşallah yaramazlık ve huysuzlukta sınır tanımlıyorlar.:)
Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli evlatlar nasip etsin.umudunuzu kaybetmeyin neyin hayır neyin şer olacagini bilemeyiz ben tutmayan tedavilerim için cok üzülmüştüm meğer rabbim en güzeli için bizi bekletmiş.Ben 9. Tedavide pozitifi gördüm.
Sabır -sükut -bol dua...
Hersey gönlünüzce olsun...

Genişletmek için tıkla...

berraksucan .!.:

Evlendiğim de ilk bir yıl korunmuştum.biraktiktan 5 ay sonra hamile kalmıştım nasıl şükürler etmiştim.eşimle cok sevinmiştik ancak kısa sürdü ve bebeğimiz düştü.çocuğumuz oluyor nasılsa,yine olur hayalleriyle bir süre kendimizi teselli ettik ancak denedik olmadı bir yıl da oyle geçti en sonunda bulunduğum yerde klomen + çatlatma iğneli iki kere tedavi gördüm yine olmadı ardından rahim filmi çekilsin dediler cektirdim sol tüp kapalı dediler, yok değil dediler ,derken soluğu eğitim araştırma hastanesinde almıştım.
Borclarimiz vardı özele gidecek durumumuz da yoktu.kimisi sen de kist var diyordu.kimisi sende sorun yok eşinin değerleri iyi değil diyordu.kimisi de sebepsiz sizinki diyordu böyle böyle gitmediğimiz doktor kalmamıştı.duzenli adet görürüm.esimin değerleri de normal sana en iyisi aşılama yapalım dediler yaptık iki kere hapla yumurta büyüterek aşılama yaptık sonuç yine negatifti.Doktor beni yanına çağırıp özel bir merkezin adini veririp git burada tüp bebek yaptır dedi fakat benim özellere hic durumum yoktu bunu kendisine izah edip devlet kanalıyla tüp bebek yaptırmak istediğim de bana verilen cevap aşılamalarımın iğneli olması gerektiğini bana ise iki kere hapla tedavi denendiğini söyledi peki neden iğneyle yumurta büyütmediniz en azından hakkım olurdu birseylere dedigimde cevap yok.
Tabiri caizse doktor binbir Naz’la iki kere de iğneyle yumurta büyüterek aşılama yaptı toplamda 4 kere aşılama olmuştum amma hersey o kadar ters ve dikkatsizlerdi ki aşılama günü eşimin spermlerini ebe hemşireye yan binadan verip eliyle kalem taşır gibi hic bir sterilizasyon olmada alıp gelmişti ve yine tedavim esnasında yapılan ignemin birini ebe eksik söylediği icin eksik doz almıştım Cok üzüldüm amma başka seçenegim de yoktu.sonuc itibariyle yapılan son iki aşılamam da tutmamıştı.negatifi aldıktan sonra hastanenin bahcesinden ayrilamamistim saatlerce ağladım gidecek başka yerim yoktu.Bulundugum şehirde sorunumuzu çözecek doktor da kalmamıştı ve tüp bebek yolları gözükmüştü başka şehre gidilip-gelinecekti nasıl yapacaktik nasıl üstesinden gelecektik....
Öte yandan üst üste yaşanan negatif sonuçlardan sonra eşimle de aramiz iyiden iyiye bozulmuştu evin içinde iki yabancı gibi olmustuk gece gündüz Allah’a dua ediyordum etrafımdaki herkes hamileydi kimisi 2.-3. Bebeğine hamileydi...aklım almıyordu başkaları icin bu kadar kolay olan şey benim icin nasılda ulaşılması imkansız gibiydi. Eş dost icin sevinirken kendime üzülüyordum.baska bir şehirde basvurumu yapmıştım iki ay sonra sıra bana geldi direk tüp bebek karari verilmişti nasıl sevinmistim o gün :) hemen tedaviye başlandı zorluydu surec tedavi gördüğüm yer ile Evim arasi 3.5 saat.bu nedenle gunde 7 saat yol gidecektim. Tedavi sonunda transfer günü gelip çatmıştı transferi olduktan sonra otele gidip iki gece de kalmıştık.icim kıpır kıpırdi olacakti test günü geldiğinde yine negatifi aldık o gün ilk defa esiminde benle ağladığını gördüm birbirimize sarılıp öylece ağladık sadece ağladık hic konuşmadan.ailelerimize durumumuzu soylememistik bu sorunu kendi içimizde halletmek istiyorduk fakat hem madden hem de mannen zorlanıyorduk.Doktorlara sorunun nerde olduğunu sorduğumda bir cevap veremiyorlardi.sebepsiz sizinki dediler.
4 tane dondurulmus embriyom vardı umut dünyası ya 2 ay sonra yeniden Rahmi transfere hazırladılar yine ilaçlar,kontroller,gidip gelmeler... derken transfer günü gelip çatmıştı heyecanliydim bu sefer olacak diyordum eşimle bir heves hastaneye gittik.beklemeye aldılar bizi bir ara sekretere ne zaman beni alacaksınız diye sorayim dedim yanına gittim deskin önünde bir kağıt vardı transfer olacaklar olmayacaklar yazıyordu sekreter bir başkasıyla konuşurken o kagida gözüm ilişti
Transfer olmayacaklar arasında benim de ismim geçiyordu 0 embriyo yaziyordu hic birsey sormadan eşimin yanına gittim oturdum.Öylece bir müddet bekledim hüngür hüngür ağlamak geliyordu icimden.Esime nasıl söyleyeceğimi düşündüm kendimi topladım bizim transfer olmayacak bizi ondan bekletiyorlar dedim
Eşim sasırdı emin misin dedi üzüldü bozuldu bir sürü duygu karmaşası....
Sonra bizi çağırdılar kalan 4 embriyonun çözülürken öldügünü söylediler.Odadan ayrıldım eşimle hastane bahçesinde oturduk sessizce hic konuşmadan bir süre ağladım.kendimizi topladıktan sonra tekrar yola çıktık evimize geldik. Evde artık derin bir sessizlik başlamıştı hic konuşmuyor kendi halimizde takılıyorduk. Aklımdan bazen evlat edinmeyi geçiriyordum eşime söylesem ne der acaba diyordum yaşanan onca negatiften sonra umudum kalmamıştı kabullenme sürecine girdim Allah’a teslim oldum.evet çocuğumuz olmuyordu eger ki eşim benimle huzurlu bi şekilde yürütmek isterse bu evliliği yürütürdüm ben onu seviyordum bırakmak istemiyordum.
Bazıları şunu diyebilir birbirini gerçekten seven insanlar çocuksuz da bir hayatı paylaşabilirler elbette paylaşabilirler en cok ta ben istedim sevgimizin askımızın önüne geçmesin bu durum diye ancak biz başarılı olamadık.
Eşim bana karşı uzak soguk duruyordu 5 dk dan fazla sohbete girmiyordu Kangrenli yara gibi için için kendini yiyordu ne düşünüyor ne yapmak niyetinde hic bilmiyordum.Ne kadar sıcak davransam da olmuyordu kalbi yumuşamıyordu buz tutmuştu sanki.
En sonunda Allah’a yine yalvardım dualar ettim allahım bir kere daha deneyeceğim hayırlısıysa bana nasip et değilse de beni esimi bir düzene sok dedim.Aile huzuru sıcaklığı kalmamıştı aramızda.
Tekrar sil baştan tedaviye başladık her zaman ki gibi iğneler ilaçlar derken transfer günü ellerinde 3 tane embriyo kaldığını ikisini transfer edeceklerini söylediler.Ben sasırdım cunku bu ikinci tüp bebek denememdi hesabima göre 3. Olsaydi çift koyuluyordu.Meger donmus embriyo tedavisi yapıldı fakat transfer süreci olamasada o tedaviyi de negatif olarak görüp suan ki denediğim tedavi onlar için 3. Sayılıyormuş sen suan 3. Tüp bebek denemesindesin ve bu sefer sana çift koyacağız dediler 3 embriyodan ikisini koydular kalan 1 tanesini 5. Güne taşıyacağız dediler transferin ertesi günü tekrar aradılar kalan 1 embriyoda öldü 5. Güne gidemedi dediler.
O an umutlarım yikildi sanki içimdeki iki bebeğim bana tutunur muydu acaba diye binbir soruyla otel de iki gece geçirdim sonra evimize döndük.15 gun dinlendim test günü gelip çatmıştı sabah kan vermek icin kalktım eşimin elinde idrar testi hadi yap deyip duruyordu eşime simdi kan vercem ne gerek var dedimse de ikna edemedim testi yaptım koydum kenara elimi yüzümü yıkıyorum hic bakmadim kendimi alıştırmıştım olumsuza hic belirti de hissetmiyordum.esim geldi bakti ben yüzümde köpükle mücadele verirken eşim bir çığlık tutmus diye nasıl seviniyor yüzümdeki köpükten gözlerimi açmaya çalışıyorum bir yandan yüzüm gözüm yanıyor bir baktim ki kipkirmizi iki çizgi sok geçirdim hemen toparlanıp kan vermeye gittim.(yine de emin olmalıydım)
Betahcg pozitif çıkmıştı hemen eşimi aradım pozitif dedim nasıl mutlu olduk bu sefer mutluluktan ağlıyorduk ben ağladım o agladi sonra kapattık.
Hamilelik serüvenim böylelikle başlamıştı ilk kontrollerde tek kese ve bebek vardı cok şükür dedik ayda bir kontrole gidiyordum yine bir gün kontrolde,doktor monitöre bakıp,ikiz olduğunu söyledim mi deyince biz bir sok daha yaşadık ne yanı içimde iki tane mi var simdi dedim doktor evet ikiz bunlar dedi eşim nasıl mutlu taklalar atarak çıktı resmen hastaneden.
Eve geldik sevindik ancak ikiz gebelik haliyle riskli gebelikti moral cok önemliydi.esim kimseye söylemeyelim doğana kadar dedi peki tamam da doğunca insanlara ne diyecektik :) böyle böyle 34.haftaya kadar ulasmistik her gün bulantı kusma zor bir gebelikti ama sabırla evde yattim bir gün sancım oldu Hastaneye gittik meğer Doğum başlamış 6cm açıklık olmuş hemen sezeryana aldılar 34 haftalik oldukları icin başka bir hastaneye kuvoze aldılar.ikiz kızlarım olmustu benden mutlusu yoktu ancak hastaneye gelen herkes üzüntü içindeydi bebekler kuvözde diye.deli misiniz siz bugun benim bayramim rabbim cocuklarimi bana bağışladı onlar iyi olsun beklerim yine ben dedim.
Cocuklari hic görememistim ancak mutluydum yeter ki onlar iyi olsunlardi
15 gün kuvöz maceramızdan sonra evimize çıktık iki bebekle acıkan,altına yapan, gaz sancısı,savaş alanı gibi banyo gunleri...derken eşimle tabiri caizse papucumuzu ters giymiştik:) kim nerde yatiyor belli değildi :) evin içinde birbirimizi göremez olmustuk ama hic şikayetçi değildik cunku istediğimiz bir bebekti rabbim bize iki tane yollamıştı ne kadar şükür etsek azdı.
Suan kızlarım 7 aylık oldular maşallah yaramazlık ve huysuzlukta sınır tanımlıyorlar.:)
Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli evlatlar nasip etsin.umudunuzu kaybetmeyin neyin hayır neyin şer olacagini bilemeyiz ben tutmayan tedavilerim için cok üzülmüştüm meğer rabbim en güzeli için bizi bekletmiş.Ben 9. Tedavide pozitifi gördüm.
Sabır -sükut -bol dua...
Hersey gönlünüzce olsun...

Genişletmek için tıkla...

berraksucan .!.:

Evlendiğim de ilk bir yıl korunmuştum.biraktiktan 5 ay sonra hamile kalmıştım nasıl şükürler etmiştim.eşimle cok sevinmiştik ancak kısa sürdü ve bebeğimiz düştü.çocuğumuz oluyor nasılsa,yine olur hayalleriyle bir süre kendimizi teselli ettik ancak denedik olmadı bir yıl da oyle geçti en sonunda bulunduğum yerde klomen + çatlatma iğneli iki kere tedavi gördüm yine olmadı ardından rahim filmi çekilsin dediler cektirdim sol tüp kapalı dediler, yok değil dediler ,derken soluğu eğitim araştırma hastanesinde almıştım.
Borclarimiz vardı özele gidecek durumumuz da yoktu.kimisi sen de kist var diyordu.kimisi sende sorun yok eşinin değerleri iyi değil diyordu.kimisi de sebepsiz sizinki diyordu böyle böyle gitmediğimiz doktor kalmamıştı.duzenli adet görürüm.esimin değerleri de normal sana en iyisi aşılama yapalım dediler yaptık iki kere hapla yumurta büyüterek aşılama yaptık sonuç yine negatifti.Doktor beni yanına çağırıp özel bir merkezin adini veririp git burada tüp bebek yaptır dedi fakat benim özellere hic durumum yoktu bunu kendisine izah edip devlet kanalıyla tüp bebek yaptırmak istediğim de bana verilen cevap aşılamalarımın iğneli olması gerektiğini bana ise iki kere hapla tedavi denendiğini söyledi peki neden iğneyle yumurta büyütmediniz en azından hakkım olurdu birseylere dedigimde cevap yok.
Tabiri caizse doktor binbir Naz’la iki kere de iğneyle yumurta büyüterek aşılama yaptı toplamda 4 kere aşılama olmuştum amma hersey o kadar ters ve dikkatsizlerdi ki aşılama günü eşimin spermlerini ebe hemşireye yan binadan verip eliyle kalem taşır gibi hic bir sterilizasyon olmada alıp gelmişti ve yine tedavim esnasında yapılan ignemin birini ebe eksik söylediği icin eksik doz almıştım Cok üzüldüm amma başka seçenegim de yoktu.sonuc itibariyle yapılan son iki aşılamam da tutmamıştı.negatifi aldıktan sonra hastanenin bahcesinden ayrilamamistim saatlerce ağladım gidecek başka yerim yoktu.Bulundugum şehirde sorunumuzu çözecek doktor da kalmamıştı ve tüp bebek yolları gözükmüştü başka şehre gidilip-gelinecekti nasıl yapacaktik nasıl üstesinden gelecektik....
Öte yandan üst üste yaşanan negatif sonuçlardan sonra eşimle de aramiz iyiden iyiye bozulmuştu evin içinde iki yabancı gibi olmustuk gece gündüz Allah’a dua ediyordum etrafımdaki herkes hamileydi kimisi 2.-3. Bebeğine hamileydi...aklım almıyordu başkaları icin bu kadar kolay olan şey benim icin nasılda ulaşılması imkansız gibiydi. Eş dost icin sevinirken kendime üzülüyordum.baska bir şehirde basvurumu yapmıştım iki ay sonra sıra bana geldi direk tüp bebek karari verilmişti nasıl sevinmistim o gün :) hemen tedaviye başlandı zorluydu surec tedavi gördüğüm yer ile Evim arasi 3.5 saat.bu nedenle gunde 7 saat yol gidecektim. Tedavi sonunda transfer günü gelip çatmıştı transferi olduktan sonra otele gidip iki gece de kalmıştık.icim kıpır kıpırdi olacakti test günü geldiğinde yine negatifi aldık o gün ilk defa esiminde benle ağladığını gördüm birbirimize sarılıp öylece ağladık sadece ağladık hic konuşmadan.ailelerimize durumumuzu soylememistik bu sorunu kendi içimizde halletmek istiyorduk fakat hem madden hem de mannen zorlanıyorduk.Doktorlara sorunun nerde olduğunu sorduğumda bir cevap veremiyorlardi.sebepsiz sizinki dediler.
4 tane dondurulmus embriyom vardı umut dünyası ya 2 ay sonra yeniden Rahmi transfere hazırladılar yine ilaçlar,kontroller,gidip gelmeler... derken transfer günü gelip çatmıştı heyecanliydim bu sefer olacak diyordum eşimle bir heves hastaneye gittik.beklemeye aldılar bizi bir ara sekretere ne zaman beni alacaksınız diye sorayim dedim yanına gittim deskin önünde bir kağıt vardı transfer olacaklar olmayacaklar yazıyordu sekreter bir başkasıyla konuşurken o kagida gözüm ilişti
Transfer olmayacaklar arasında benim de ismim geçiyordu 0 embriyo yaziyordu hic birsey sormadan eşimin yanına gittim oturdum.Öylece bir müddet bekledim hüngür hüngür ağlamak geliyordu icimden.Esime nasıl söyleyeceğimi düşündüm kendimi topladım bizim transfer olmayacak bizi ondan bekletiyorlar dedim
Eşim sasırdı emin misin dedi üzüldü bozuldu bir sürü duygu karmaşası....
Sonra bizi çağırdılar kalan 4 embriyonun çözülürken öldügünü söylediler.Odadan ayrıldım eşimle hastane bahçesinde oturduk sessizce hic konuşmadan bir süre ağladım.kendimizi topladıktan sonra tekrar yola çıktık evimize geldik. Evde artık derin bir sessizlik başlamıştı hic konuşmuyor kendi halimizde takılıyorduk. Aklımdan bazen evlat edinmeyi geçiriyordum eşime söylesem ne der acaba diyordum yaşanan onca negatiften sonra umudum kalmamıştı kabullenme sürecine girdim Allah’a teslim oldum.evet çocuğumuz olmuyordu eger ki eşim benimle huzurlu bi şekilde yürütmek isterse bu evliliği yürütürdüm ben onu seviyordum bırakmak istemiyordum.
Bazıları şunu diyebilir birbirini gerçekten seven insanlar çocuksuz da bir hayatı paylaşabilirler elbette paylaşabilirler en cok ta ben istedim sevgimizin askımızın önüne geçmesin bu durum diye ancak biz başarılı olamadık.
Eşim bana karşı uzak soguk duruyordu 5 dk dan fazla sohbete girmiyordu Kangrenli yara gibi için için kendini yiyordu ne düşünüyor ne yapmak niyetinde hic bilmiyordum.Ne kadar sıcak davransam da olmuyordu kalbi yumuşamıyordu buz tutmuştu sanki.
En sonunda Allah’a yine yalvardım dualar ettim allahım bir kere daha deneyeceğim hayırlısıysa bana nasip et değilse de beni esimi bir düzene sok dedim.Aile huzuru sıcaklığı kalmamıştı aramızda.
Tekrar sil baştan tedaviye başladık her zaman ki gibi iğneler ilaçlar derken transfer günü ellerinde 3 tane embriyo kaldığını ikisini transfer edeceklerini söylediler.Ben sasırdım cunku bu ikinci tüp bebek denememdi hesabima göre 3. Olsaydi çift koyuluyordu.Meger donmus embriyo tedavisi yapıldı fakat transfer süreci olamasada o tedaviyi de negatif olarak görüp suan ki denediğim tedavi onlar için 3. Sayılıyormuş sen suan 3. Tüp bebek denemesindesin ve bu sefer sana çift koyacağız dediler 3 embriyodan ikisini koydular kalan 1 tanesini 5. Güne taşıyacağız dediler transferin ertesi günü tekrar aradılar kalan 1 embriyoda öldü 5. Güne gidemedi dediler.
O an umutlarım yikildi sanki içimdeki iki bebeğim bana tutunur muydu acaba diye binbir soruyla otel de iki gece geçirdim sonra evimize döndük.15 gun dinlendim test günü gelip çatmıştı sabah kan vermek icin kalktım eşimin elinde idrar testi hadi yap deyip duruyordu eşime simdi kan vercem ne gerek var dedimse de ikna edemedim testi yaptım koydum kenara elimi yüzümü yıkıyorum hic bakmadim kendimi alıştırmıştım olumsuza hic belirti de hissetmiyordum.esim geldi bakti ben yüzümde köpükle mücadele verirken eşim bir çığlık tutmus diye nasıl seviniyor yüzümdeki köpükten gözlerimi açmaya çalışıyorum bir yandan yüzüm gözüm yanıyor bir baktim ki kipkirmizi iki çizgi sok geçirdim hemen toparlanıp kan vermeye gittim.(yine de emin olmalıydım)
Betahcg pozitif çıkmıştı hemen eşimi aradım pozitif dedim nasıl mutlu olduk bu sefer mutluluktan ağlıyorduk ben ağladım o agladi sonra kapattık.
Hamilelik serüvenim böylelikle başlamıştı ilk kontrollerde tek kese ve bebek vardı cok şükür dedik ayda bir kontrole gidiyordum yine bir gün kontrolde,doktor monitöre bakıp,ikiz olduğunu söyledim mi deyince biz bir sok daha yaşadık ne yanı içimde iki tane mi var simdi dedim doktor evet ikiz bunlar dedi eşim nasıl mutlu taklalar atarak çıktı resmen hastaneden.
Eve geldik sevindik ancak ikiz gebelik haliyle riskli gebelikti moral cok önemliydi.esim kimseye söylemeyelim doğana kadar dedi peki tamam da doğunca insanlara ne diyecektik :) böyle böyle 34.haftaya kadar ulasmistik her gün bulantı kusma zor bir gebelikti ama sabırla evde yattim bir gün sancım oldu Hastaneye gittik meğer Doğum başlamış 6cm açıklık olmuş hemen sezeryana aldılar 34 haftalik oldukları icin başka bir hastaneye kuvoze aldılar.ikiz kızlarım olmustu benden mutlusu yoktu ancak hastaneye gelen herkes üzüntü içindeydi bebekler kuvözde diye.deli misiniz siz bugun benim bayramim rabbim cocuklarimi bana bağışladı onlar iyi olsun beklerim yine ben dedim.
Cocuklari hic görememistim ancak mutluydum yeter ki onlar iyi olsunlardi
15 gün kuvöz maceramızdan sonra evimize çıktık iki bebekle acıkan,altına yapan, gaz sancısı,savaş alanı gibi banyo gunleri...derken eşimle tabiri caizse papucumuzu ters giymiştik:) kim nerde yatiyor belli değildi :) evin içinde birbirimizi göremez olmustuk ama hic şikayetçi değildik cunku istediğimiz bir bebekti rabbim bize iki tane yollamıştı ne kadar şükür etsek azdı.
Suan kızlarım 7 aylık oldular maşallah yaramazlık ve huysuzlukta sınır tanımlıyorlar.:)
Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli evlatlar nasip etsin.umudunuzu kaybetmeyin neyin hayır neyin şer olacagini bilemeyiz ben tutmayan tedavilerim için cok üzülmüştüm meğer rabbim en güzeli için bizi bekletmiş.Ben 9. Tedavide pozitifi gördüm.
Sabır -sükut -bol dua...
Hersey gönlünüzce olsun...

Genişletmek için tıkla...

berraksucan .!.:

Evlendiğim de ilk bir yıl korunmuştum.biraktiktan 5 ay sonra hamile kalmıştım nasıl şükürler etmiştim.eşimle cok sevinmiştik ancak kısa sürdü ve bebeğimiz düştü.çocuğumuz oluyor nasılsa,yine olur hayalleriyle bir süre kendimizi teselli ettik ancak denedik olmadı bir yıl da oyle geçti en sonunda bulunduğum yerde klomen + çatlatma iğneli iki kere tedavi gördüm yine olmadı ardından rahim filmi çekilsin dediler cektirdim sol tüp kapalı dediler, yok değil dediler ,derken soluğu eğitim araştırma hastanesinde almıştım.
Borclarimiz vardı özele gidecek durumumuz da yoktu.kimisi sen de kist var diyordu.kimisi sende sorun yok eşinin değerleri iyi değil diyordu.kimisi de sebepsiz sizinki diyordu böyle böyle gitmediğimiz doktor kalmamıştı.duzenli adet görürüm.esimin değerleri de normal sana en iyisi aşılama yapalım dediler yaptık iki kere hapla yumurta büyüterek aşılama yaptık sonuç yine negatifti.Doktor beni yanına çağırıp özel bir merkezin adini veririp git burada tüp bebek yaptır dedi fakat benim özellere hic durumum yoktu bunu kendisine izah edip devlet kanalıyla tüp bebek yaptırmak istediğim de bana verilen cevap aşılamalarımın iğneli olması gerektiğini bana ise iki kere hapla tedavi denendiğini söyledi peki neden iğneyle yumurta büyütmediniz en azından hakkım olurdu birseylere dedigimde cevap yok.
Tabiri caizse doktor binbir Naz’la iki kere de iğneyle yumurta büyüterek aşılama yaptı toplamda 4 kere aşılama olmuştum amma hersey o kadar ters ve dikkatsizlerdi ki aşılama günü eşimin spermlerini ebe hemşireye yan binadan verip eliyle kalem taşır gibi hic bir sterilizasyon olmada alıp gelmişti ve yine tedavim esnasında yapılan ignemin birini ebe eksik söylediği icin eksik doz almıştım Cok üzüldüm amma başka seçenegim de yoktu.sonuc itibariyle yapılan son iki aşılamam da tutmamıştı.negatifi aldıktan sonra hastanenin bahcesinden ayrilamamistim saatlerce ağladım gidecek başka yerim yoktu.Bulundugum şehirde sorunumuzu çözecek doktor da kalmamıştı ve tüp bebek yolları gözükmüştü başka şehre gidilip-gelinecekti nasıl yapacaktik nasıl üstesinden gelecektik....
Öte yandan üst üste yaşanan negatif sonuçlardan sonra eşimle de aramiz iyiden iyiye bozulmuştu evin içinde iki yabancı gibi olmustuk gece gündüz Allah’a dua ediyordum etrafımdaki herkes hamileydi kimisi 2.-3. Bebeğine hamileydi...aklım almıyordu başkaları icin bu kadar kolay olan şey benim icin nasılda ulaşılması imkansız gibiydi. Eş dost icin sevinirken kendime üzülüyordum.baska bir şehirde basvurumu yapmıştım iki ay sonra sıra bana geldi direk tüp bebek karari verilmişti nasıl sevinmistim o gün :) hemen tedaviye başlandı zorluydu surec tedavi gördüğüm yer ile Evim arasi 3.5 saat.bu nedenle gunde 7 saat yol gidecektim. Tedavi sonunda transfer günü gelip çatmıştı transferi olduktan sonra otele gidip iki gece de kalmıştık.icim kıpır kıpırdi olacakti test günü geldiğinde yine negatifi aldık o gün ilk defa esiminde benle ağladığını gördüm birbirimize sarılıp öylece ağladık sadece ağladık hic konuşmadan.ailelerimize durumumuzu soylememistik bu sorunu kendi içimizde halletmek istiyorduk fakat hem madden hem de mannen zorlanıyorduk.Doktorlara sorunun nerde olduğunu sorduğumda bir cevap veremiyorlardi.sebepsiz sizinki dediler.
4 tane dondurulmus embriyom vardı umut dünyası ya 2 ay sonra yeniden Rahmi transfere hazırladılar yine ilaçlar,kontroller,gidip gelmeler... derken transfer günü gelip çatmıştı heyecanliydim bu sefer olacak diyordum eşimle bir heves hastaneye gittik.beklemeye aldılar bizi bir ara sekretere ne zaman beni alacaksınız diye sorayim dedim yanına gittim deskin önünde bir kağıt vardı transfer olacaklar olmayacaklar yazıyordu sekreter bir başkasıyla konuşurken o kagida gözüm ilişti
Transfer olmayacaklar arasında benim de ismim geçiyordu 0 embriyo yaziyordu hic birsey sormadan eşimin yanına gittim oturdum.Öylece bir müddet bekledim hüngür hüngür ağlamak geliyordu icimden.Esime nasıl söyleyeceğimi düşündüm kendimi topladım bizim transfer olmayacak bizi ondan bekletiyorlar dedim
Eşim sasırdı emin misin dedi üzüldü bozuldu bir sürü duygu karmaşası....
Sonra bizi çağırdılar kalan 4 embriyonun çözülürken öldügünü söylediler.Odadan ayrıldım eşimle hastane bahçesinde oturduk sessizce hic konuşmadan bir süre ağladım.kendimizi topladıktan sonra tekrar yola çıktık evimize geldik. Evde artık derin bir sessizlik başlamıştı hic konuşmuyor kendi halimizde takılıyorduk. Aklımdan bazen evlat edinmeyi geçiriyordum eşime söylesem ne der acaba diyordum yaşanan onca negatiften sonra umudum kalmamıştı kabullenme sürecine girdim Allah’a teslim oldum.evet çocuğumuz olmuyordu eger ki eşim benimle huzurlu bi şekilde yürütmek isterse bu evliliği yürütürdüm ben onu seviyordum bırakmak istemiyordum.
Bazıları şunu diyebilir birbirini gerçekten seven insanlar çocuksuz da bir hayatı paylaşabilirler elbette paylaşabilirler en cok ta ben istedim sevgimizin askımızın önüne geçmesin bu durum diye ancak biz başarılı olamadık.
Eşim bana karşı uzak soguk duruyordu 5 dk dan fazla sohbete girmiyordu Kangrenli yara gibi için için kendini yiyordu ne düşünüyor ne yapmak niyetinde hic bilmiyordum.Ne kadar sıcak davransam da olmuyordu kalbi yumuşamıyordu buz tutmuştu sanki.
En sonunda Allah’a yine yalvardım dualar ettim allahım bir kere daha deneyeceğim hayırlısıysa bana nasip et değilse de beni esimi bir düzene sok dedim.Aile huzuru sıcaklığı kalmamıştı aramızda.
Tekrar sil baştan tedaviye başladık her zaman ki gibi iğneler ilaçlar derken transfer günü ellerinde 3 tane embriyo kaldığını ikisini transfer edeceklerini söylediler.Ben sasırdım cunku bu ikinci tüp bebek denememdi hesabima göre 3. Olsaydi çift koyuluyordu.Meger donmus embriyo tedavisi yapıldı fakat transfer süreci olamasada o tedaviyi de negatif olarak görüp suan ki denediğim tedavi onlar için 3. Sayılıyormuş sen suan 3. Tüp bebek denemesindesin ve bu sefer sana çift koyacağız dediler 3 embriyodan ikisini koydular kalan 1 tanesini 5. Güne taşıyacağız dediler transferin ertesi günü tekrar aradılar kalan 1 embriyoda öldü 5. Güne gidemedi dediler.
O an umutlarım yikildi sanki içimdeki iki bebeğim bana tutunur muydu acaba diye binbir soruyla otel de iki gece geçirdim sonra evimize döndük.15 gun dinlendim test günü gelip çatmıştı sabah kan vermek icin kalktım eşimin elinde idrar testi hadi yap deyip duruyordu eşime simdi kan vercem ne gerek var dedimse de ikna edemedim testi yaptım koydum kenara elimi yüzümü yıkıyorum hic bakmadim kendimi alıştırmıştım olumsuza hic belirti de hissetmiyordum.esim geldi bakti ben yüzümde köpükle mücadele verirken eşim bir çığlık tutmus diye nasıl seviniyor yüzümdeki köpükten gözlerimi açmaya çalışıyorum bir yandan yüzüm gözüm yanıyor bir baktim ki kipkirmizi iki çizgi sok geçirdim hemen toparlanıp kan vermeye gittim.(yine de emin olmalıydım)
Betahcg pozitif çıkmıştı hemen eşimi aradım pozitif dedim nasıl mutlu olduk bu sefer mutluluktan ağlıyorduk ben ağladım o agladi sonra kapattık.
Hamilelik serüvenim böylelikle başlamıştı ilk kontrollerde tek kese ve bebek vardı cok şükür dedik ayda bir kontrole gidiyordum yine bir gün kontrolde,doktor monitöre bakıp,ikiz olduğunu söyledim mi deyince biz bir sok daha yaşadık ne yanı içimde iki tane mi var simdi dedim doktor evet ikiz bunlar dedi eşim nasıl mutlu taklalar atarak çıktı resmen hastaneden.
Eve geldik sevindik ancak ikiz gebelik haliyle riskli gebelikti moral cok önemliydi.esim kimseye söylemeyelim doğana kadar dedi peki tamam da doğunca insanlara ne diyecektik :) böyle böyle 34.haftaya kadar ulasmistik her gün bulantı kusma zor bir gebelikti ama sabırla evde yattim bir gün sancım oldu Hastaneye gittik meğer Doğum başlamış 6cm açıklık olmuş hemen sezeryana aldılar 34 haftalik oldukları icin başka bir hastaneye kuvoze aldılar.ikiz kızlarım olmustu benden mutlusu yoktu ancak hastaneye gelen herkes üzüntü içindeydi bebekler kuvözde diye.deli misiniz siz bugun benim bayramim rabbim cocuklarimi bana bağışladı onlar iyi olsun beklerim yine ben dedim.
Cocuklari hic görememistim ancak mutluydum yeter ki onlar iyi olsunlardi
15 gün kuvöz maceramızdan sonra evimize çıktık iki bebekle acıkan,altına yapan, gaz sancısı,savaş alanı gibi banyo gunleri...derken eşimle tabiri caizse papucumuzu ters giymiştik:) kim nerde yatiyor belli değildi :) evin içinde birbirimizi göremez olmustuk ama hic şikayetçi değildik cunku istediğimiz bir bebekti rabbim bize iki tane yollamıştı ne kadar şükür etsek azdı.
Suan kızlarım 7 aylık oldular maşallah yaramazlık ve huysuzlukta sınır tanımlıyorlar.:)
Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli evlatlar nasip etsin.umudunuzu kaybetmeyin neyin hayır neyin şer olacagini bilemeyiz ben tutmayan tedavilerim için cok üzülmüştüm meğer rabbim en güzeli için bizi bekletmiş.Ben 9. Tedavide pozitifi gördüm.
Sabır -sükut -bol dua...
Hersey gönlünüzce olsun...

Genişletmek için tıkla...

ISSIZZ .!.:

Aglattın beni yaaa hemde hüngür hüngür...
Şükürler olsun o kadar mutlu oldumki bin şükür rabbime hemde ikiz çok şükür güzel arkadaşım benim... bizim için de dua eder misin lütfen...
Küçük meleklerini öp benim için rabbim sağlıklı hayırlı ömür versin Inşallah... rabbim analı babalı sağlıkla huzurla büyütmeyi nasip etsin inşallah canım benim... ❤

Genişletmek için tıkla...

eunja .!.:

Masallah suphanallah Allah saglıcakla buyutmeyi nasip etsin
Bir dua da ben istiyorum
3.tüp bebek tedavime baslayacagım

Genişletmek için tıkla...

Rahel149 .!.:

Sen içimi parçaladın yaa ağlıyorum şuan normalde hiç duygusal değilim uzun konuları da okumam inadim tuttu rabbim sana bağışlasın darısı bana ve olmayıp isteyen herkese olsun insallah bende 3 yildir evliyim tüp denemelerinizi devlette mi yaptınız ne kadara mal oldu yazarsınız lütfen

Genişletmek için tıkla...

beyaz kanatli melek .!.:

Çok sevindim sizin adınıza ve ağladım okurken gerçekten çok etkilendim allah size bağışların kızlarınızı bende çok istiyorum şuan o kadar umutsuzum ki anlatamam sanki hiç olmayacak gibi geliyor

Genişletmek için tıkla...

berraksucan .!.:

İnanin bana da olmayacak gibi geliyordu ulaşılması güç birsey bir mucize....elmastan pırlantadan bile zor ulaşılması...ancak ne zamanki bütün kalbimle Allah’a teslim oldum alanda verende sensin dedim o zaman oldu teslim olun vesvese olmadan

Genişletmek için tıkla...

beyaz kanatli melek .!.:

Çok haklısınız gördünüz mü konumu bilmiyorum ama bende o.konuda çok umutsuzum hiç olmayacak gibi geliyor eşimle bile bazen bu yüzden tartışıyoruz en önemlisi kimse destek olmuyor herkes bizi bu konuda yıkmaya çalışıyor sizin yazınızı gördüm çok etkilendim gerçekten bravo size ağlattı yaşadıklarınız allah bozmasın yuvanızı

Genişletmek için tıkla...

berraksucan .!.:

İlk fırsatta okuyacam.evet zor hatta cok zor hele ki etraf çevre iki kat zor ediyor ama kendime acımayı bırakıp allah dedim.Bir ayeti kerime de şöyle diyordu biz sizin kaderinizi kendi çabanıza bağlı kıldık beni etkileyen surekli çabalamama neden olan bu ayettir evet bir kader vardı bunu değiştirmek bizim çabamızla olacaksa çabalamaktan vazgeçme dedim kendime.en büyük motivasyonum buydu

Genişletmek için tıkla...

beyaz kanatli melek .!.:

Çok haklısınız şuan sizi çok taktir ettim bende suanki konumundan dolayı doktora gidemiyorum sadece sabredip doğru zamanı bekliyorum bide şu çocuk konusunu nasıl kafamdan atsam ne önerirsiniz siz mesela ne yaptınız o dönem

Genişletmek için tıkla...

berraksucan .!.:

Cok kere denesemde insan düşünmekten kendini alamıyor sadece gerçekten bu sefer nefsimi terbiye etmeyi başarmıştım ne gelirse allahtan dedim hep.transfer oldu 3 gün yattim 4. Günü akşam konusunun dugunune götürdü eşim ne cesaretse :) gittim bir kenarda oturuyorum kadınlar kalk oynayalim diyorlar ben kıpırdamıyorum :) kafam dağılmıştı 5. Gün bir anda alerji gibi kasıntı oluştu cildimde ama ne kaşınmak mafoldum doktora gittim meğer kurdesen döküyor musum deli gibi kaşındım hic birsey yapamadılar bebeğin tutunma aşamasında olduğum icin gece gündüz kaşınıyordum ağlıyordum pamuga sirkeyi batırıp kaşınan yerlerime dokunduruyordum.aklim fikrim kasintilarimdaydi sağlık olmadan hic birsey olmuyormus dedim 15 gün kaşınarak bekledim vucudum yanıyordu resmen bu halde bebek filan da tutmaz ama ne yapim dedim
Her şerde bir hayır varmış aklımı kaşıntılarıma takan rabbime şükürler olsun ki cok cektim kurdesenden 3 ay bir tedavi uygulamadan beni terk etmesini bekledim.Amma o mücadelede bebekler bana tutunmuş.3 ayi tamamladık kasıntılarım çekilmeye başladı.
Hani bizler ufacık birsey ters gitse moralimiz bozuluyor ya benim her işim ters gitti ama hepsinin bir manası varmış sonra anlıyorsun.
Kendini Allah’a teslim et o senin Zihni’ni meşgul edecek birsey bulur elbet insallah sikintisizca atlatırsın arkadasım süreçleri.

Genişletmek için tıkla...