- Konu Sahibi emelyildirim
- #1
36 yaşındayım. Bu satırları yazarken ellerim titriyo çünkü sonunda o hayalini kurduğum mucize benimle...
Ben Polikistik Over Sendromu hastasıyım. Yıllardır regl düzensizliği, sivilceler, kilo problemleriyle uğraştım. Doktorlar hep "zamanla düzelir" dediler ama düzelmedi. Hem fiziken hem ruhen çok yıprandım. Evliliğimizin ilk zamanlarında çok üstüne düşmedik ama zaman geçtikçe o eksiklik içimizi kemirmeye başladı.
10 yıldır anne olmayı bekliyodum. O kadar doktora gittik, hep farklı şeyler denedik ama ya yumurtalarım yanıt vermedi ya da bir yerde tıkandık. En son bir doktor bana "senin artık şansın az, kabullen" dedi. O gün eve dönerken arabada sessizce ağladım, eşime de bir şey diyemedim.
Sonra bir arkadaşım Aret Kamar'dan bahsetti. “Son bir kez dene, belki o farklıdır” dedi. Gerçekten de farklıydı. İlk muayeneye gittiğimde beni dinledi, dosyamı dikkatle inceledi. İlk defa kendimi ‘anlaşılmış’ hissettim.
Tedaviye başlarken OHSS riski taşıdığım ortaya çıktı. Daha önce bu yüzden çok sıkıntı yaşamıştım ama Aret Hoca bu konuda çok dikkatliydi. İlaç dozlarını ona göre ayarladı, her gün takibimi yaptı. Sadece doktorluk değil, moral olarak da hep yanımdaydı.
Transferden 10 gün sonra o testte iki çizgiyi gördüm... Gözlerime inanamadım. Eşimi aradım ama kelime çıkmadı ağzımdan. O da sessizce ağladı.
Şimdi hamileyim. Hâlâ inanmakta zorlanıyorum bazen. Bu yazıyı yazıyorum çünkü belki okuyan başka biri de benim gibi yıllardır bekliyo.
Lütfen vazgeçmeyin. Doğru doktor, doğru tedavi ve sabır… Her şey değişebilir.
Ben başardım. Belki sen de başaracaksın.
Ben Polikistik Over Sendromu hastasıyım. Yıllardır regl düzensizliği, sivilceler, kilo problemleriyle uğraştım. Doktorlar hep "zamanla düzelir" dediler ama düzelmedi. Hem fiziken hem ruhen çok yıprandım. Evliliğimizin ilk zamanlarında çok üstüne düşmedik ama zaman geçtikçe o eksiklik içimizi kemirmeye başladı.
10 yıldır anne olmayı bekliyodum. O kadar doktora gittik, hep farklı şeyler denedik ama ya yumurtalarım yanıt vermedi ya da bir yerde tıkandık. En son bir doktor bana "senin artık şansın az, kabullen" dedi. O gün eve dönerken arabada sessizce ağladım, eşime de bir şey diyemedim.
Sonra bir arkadaşım Aret Kamar'dan bahsetti. “Son bir kez dene, belki o farklıdır” dedi. Gerçekten de farklıydı. İlk muayeneye gittiğimde beni dinledi, dosyamı dikkatle inceledi. İlk defa kendimi ‘anlaşılmış’ hissettim.
Tedaviye başlarken OHSS riski taşıdığım ortaya çıktı. Daha önce bu yüzden çok sıkıntı yaşamıştım ama Aret Hoca bu konuda çok dikkatliydi. İlaç dozlarını ona göre ayarladı, her gün takibimi yaptı. Sadece doktorluk değil, moral olarak da hep yanımdaydı.
Transferden 10 gün sonra o testte iki çizgiyi gördüm... Gözlerime inanamadım. Eşimi aradım ama kelime çıkmadı ağzımdan. O da sessizce ağladı.
Şimdi hamileyim. Hâlâ inanmakta zorlanıyorum bazen. Bu yazıyı yazıyorum çünkü belki okuyan başka biri de benim gibi yıllardır bekliyo.
Lütfen vazgeçmeyin. Doğru doktor, doğru tedavi ve sabır… Her şey değişebilir.
Ben başardım. Belki sen de başaracaksın.
