benim masada duvara doğru. odada iki kişiyiz bizde. biri bana doğru yaklaşınca indiriyorum bende ama bazıları odaya girdiğinde durduğu yerde durmuyor kıpır kıpır.mesala buraya bişi yazıcam ekranı indirip kaldırıp duruyorum bazenbizde de olur canım ama kapı bana uzak, o gelinceye kadar kapatma şansım var, senin masa kapıya yönelik mi? Yerini değiştirme şansın varsa, o şekilde yapsan.
Canım haklısın inşallah düzelir benim kız da.
Senin oğlan da inşallah gündüzden ödevlerini yapmaya başlar.
he he umut var diyorsun yaniiii.
bununla ilgili hadis varya canım,
Bu dünyada kınadığın şey başına gelmeden bu dünyadan ayrılmazmışsın.
Ben de çok dikkat etmeye çalışırım birilerini eleştireceğim de, çok korkarım yani.
yaş büyüdükçe genler mi önem kazanıyor, enterasan?
gen aynı gen yaş büyüdükçe ne değişiyor ki demi..benim büyük kız için geçerli canım bu olay, o kadar ağır ki öffff yaniii. Ben de çok aceleciyimdir, hızlıyımdır, öyle olmasak hangi bir işi yetiştireceğiz ama değil mi?
gen aynı gen yaş büyüdükçe ne değişiyor ki demi..
Kızlar günaydın,
Benim işler malum, herzaman gelemiyorum ama okuyorum mutlaka yazdıklarınızı. Gün içinde okuyamazsam akşam telefondan okuyorum yani.
Bulgarcım tam da dediğin gibi etrafda biri dolaşıyor benim başımda sürekli, patron olur kendileri. Yazıcı falan benim tarafta olduğundan bazen yan masaya gelip çalışıyor, hiç açamıyorum burayı.
Kızlar, canım sıkkın şu aralar. Birincisi kızımla alakalı. Dün akşam eşimle de oturduk konuştuk uzun uzun.
Biz bu kızı yetiştiremedik dedim eşime.Sorumluluk duygusunu veremedik.Kendi kendine iç disiplini uygulamayı öğretemedik sanırım. İnanın elimizden gelen hertürlü şeyi yapıyoruz, konuşuyoruz, anlatıyoruz, yine yok. Mesela her akşam dişlerini fırçala demeden fırçalamaz,ödevine otur demeden oturmaz, yatağını topla demeden toplamaz ve bunlar içinde birkaçkez söyleriz.Artık büyüdü bunları kendi kendine yapması gerekiyor.
Sürekli canım sıkılıyor der, yanına arkadaş arar. Kendi kendini oyalamayı bilmiyor.
Çok üzülüyorum şöyle kendi kendine eline bir kitap alıp okuyayım demez. Bir de çok yavaş. 2 sayfalık ödevi yarım saatte yapıyor. Geçen gün dilek yazmıştı sanırım 100 küsür soru çözdük, ödev 1,5 saat sürdü diye. Bizim 1 günümüzü alırdı herhalde. Şöyle çabucak yapıp bitireyim demiyor, oyalanıyor.Ödev yaparken sürekli anlamadım diyor, cevabı ben söyleyeyim kendi yazsın istiyor.
İşte böyle çok şikayet ettim ama üzülüyorum gerçekten.
Çevreme bakıyorum hiç çocuğuyla ilgilenmeyenlerin çocuğu süper, bizimki ite kaka gidiyor.İnanın zoruma gitmeye başladı artık, ilk zamanlar önemsemiyordum ama artık 3.sınıf oldu. Bir de biz aile olarak çok başarılıydık okulda. Benim kardeşlerim üniversite sınavında dereceye girmişlerdi. Babam 61 yaşında ve o bile İstanbul üniversitesi mezunu. Bunları düşününce kızımın durumu zoruma gidiyor.
Üstüne çok gittiğimi ya da onu sıktığımı düşünmeyin. Ödül yöntemini de çok kullanıyoruz mesela. Ama o da sağlıklı değil. Ben istiyorum ki kendi oto kontrolünü kendi sağlayabilsin.Bununla ilgili neler yapabilirim diye araştırıyorum ve kitaplar okuyorum ama sanırım uygulamada başarısızım.
Zeliş, 1.2. sınıfa giderken ben de öyle düşünüyordum ama artık büyüdüler biraz. Değişen birşey görmeyince zaman boşa geçiyor gibi geliyor artık bana.Ve biliyorsun kişiliklerinin oturma dönemindeler artık o yüzden ona daha çok yardımcı olmam yada müdahale etmem gerekiyor diye düşünüyorum. Bu konuyla ilgili bir psikologla görüşmeyi düşünüyorum. En azından neyi doğru, neyi yanlış yapıyorum onun farkına varabilirim belki. Bizim bir de kardeş kıskançlığı durumu da var işin içinde. Bildiğin bir uzman varsa özelden yazrmısın bana canım.Canım yaa ne çok sıkılmışsın böyle ama görünen o ki sen bütün faturayı kendine/kendinize kesiyorsun, zaman zaman hepimiz yapıyoruz bunu, bende ççok sızlanıyorum ya biliyorsunuz zaten ama gel gör ki onlarda artık bir birey ve insan oğlu tek kalıptan çıkma misali birbirine benzemiyor ki hepimiz farklı farklı karakterlerde insanlarız...
Ama doğru diyorsun hiç aileden okulla ilgili alaka görmeyen çocuklara bakıyorsun benim çevremde de var inan ki o kadar meraklıları var ki insan düşünmeden edemiyor tabi...
Ama herşeye rağmen onlar da farklı birer birey söylediklerin çoğunu bizde yaşıyoruz, umutsuz oluıp üzmeyelim kendimiz düzelcek raylar yerine oturacak ama belki daha fazla zamana ihtiyacımız vardır...
Zeliş, 1.2. sınıfa giderken ben de öyle düşünüyordum ama artık büyüdüler biraz. Değişen birşey görmeyince zaman boşa geçiyor gibi geliyor artık bana.Ve biliyorsun kişiliklerinin oturma dönemindeler artık o yüzden ona daha çok yardımcı olmam yada müdahale etmem gerekiyor diye düşünüyorum. Bu konuyla ilgili bir psikologla görüşmeyi düşünüyorum. En azından neyi doğru, neyi yanlış yapıyorum onun farkına varabilirim belki. Bizim bir de kardeş kıskançlığı durumu da var işin içinde. Bildiğin bir uzman varsa özelden yazrmısın bana canım.
Haribu nerde dilek nerdeeeeeeeMadem herkes burada kızlar gelin toplantı yapalım
canım benim inan ki yalnız değilsin aynı şeyleri hepimiz yaşıyoruz.Kızlar günaydın,
Benim işler malum, herzaman gelemiyorum ama okuyorum mutlaka yazdıklarınızı. Gün içinde okuyamazsam akşam telefondan okuyorum yani.
Bulgarcım tam da dediğin gibi etrafda biri dolaşıyor benim başımda sürekli, patron olur kendileri. Yazıcı falan benim tarafta olduğundan bazen yan masaya gelip çalışıyor, hiç açamıyorum burayı.
Kızlar, canım sıkkın şu aralar. Birincisi kızımla alakalı. Dün akşam eşimle de oturduk konuştuk uzun uzun.
Biz bu kızı yetiştiremedik dedim eşime.Sorumluluk duygusunu veremedik.Kendi kendine iç disiplini uygulamayı öğretemedik sanırım. İnanın elimizden gelen hertürlü şeyi yapıyoruz, konuşuyoruz, anlatıyoruz, yine yok. Mesela her akşam dişlerini fırçala demeden fırçalamaz,ödevine otur demeden oturmaz, yatağını topla demeden toplamaz ve bunlar içinde birkaçkez söyleriz.Artık büyüdü bunları kendi kendine yapması gerekiyor.
Sürekli canım sıkılıyor der, yanına arkadaş arar. Kendi kendini oyalamayı bilmiyor.
Çok üzülüyorum şöyle kendi kendine eline bir kitap alıp okuyayım demez. Bir de çok yavaş. 2 sayfalık ödevi yarım saatte yapıyor. Geçen gün dilek yazmıştı sanırım 100 küsür soru çözdük, ödev 1,5 saat sürdü diye. Bizim 1 günümüzü alırdı herhalde. Şöyle çabucak yapıp bitireyim demiyor, oyalanıyor.Ödev yaparken sürekli anlamadım diyor, cevabı ben söyleyeyim kendi yazsın istiyor.
İşte böyle çok şikayet ettim ama üzülüyorum gerçekten.
Çevreme bakıyorum hiç çocuğuyla ilgilenmeyenlerin çocuğu süper, bizimki ite kaka gidiyor.İnanın zoruma gitmeye başladı artık, ilk zamanlar önemsemiyordum ama artık 3.sınıf oldu. Bir de biz aile olarak çok başarılıydık okulda. Benim kardeşlerim üniversite sınavında dereceye girmişlerdi. Babam 61 yaşında ve o bile İstanbul üniversitesi mezunu. Bunları düşününce kızımın durumu zoruma gidiyor.
Üstüne çok gittiğimi ya da onu sıktığımı düşünmeyin. Ödül yöntemini de çok kullanıyoruz mesela. Ama o da sağlıklı değil. Ben istiyorum ki kendi oto kontrolünü kendi sağlayabilsin.Bununla ilgili neler yapabilirim diye araştırıyorum ve kitaplar okuyorum ama sanırım uygulamada başarısızım.
Aynen öyle canım. Nerde hata yapıyoruz biz....?canım benim inan ki yalnız değilsin aynı şeyleri hepimiz yaşıyoruz.
sabah ayrı akşam ayrı parçalıyoruz kendimizi.
ev hanımları var ya biz kadar uğraşmıyorlar biliyor musun.
nerde hata yapıyoruz sorumlulukları nasıl öğretemiyoruz anlayamadım bende.
kızlar öğlen ne var yemekte..
bizde dolma, işkembe çorbası, yoğurt ve revani var.
bizde de lahana sarma+çorba+yoğurt var. Afiyet olsun canım.kızlar öğlen ne var yemekte..
bizde dolma, işkembe çorbası, yoğurt ve revani var.
bizde de lahana sarma+çorba+yoğurt var. Afiyet olsun canım.
Bulgur pilavı, tavuk sote, salata, domates çorba, komposto varmış
afiyet olsun kızlar.Allah eksikliğini göstermesin bizim ülkenin ne güzel yemeklerimiz var değil mi.bizde de lahana sarma+çorba+yoğurt var. Afiyet olsun canım.
hee..ilköğretim benim fiyaskoydu..hahahahahhaay inanmıyom Dilek, sen mi kötü bir çocuktun? Benim kızda da umut var mı dersin